Morgunblaðið - 18.01.1969, Page 16

16
MORGTTNBLAÐIÐ. XAUGARDAGUR 1'8. JANUAR 11)09
Sveinn H. M. Úlafsson
varðstjóri - Sextugur
KÆRI viimr! Ég get efcki látaB
þennan merkfedag í aevi þirmi
líða, svo að ég rifji ekki upp sitt
af hverju, sem á Sagana hefir
drifið, frá því að fnndum okkar
bar fyrst saman á vettvangi
Slokkviliðs Reykjavíkur fyrir
rumum aldarfjárðungi. Kynrii
akkar hafa verið mér til svo mik-
iHar ánægju og gleði, að ég verð
SAMKOMUR
Boðun fagnaðarerindisins á
morgun. sunnudag, Austur-
götu 6, Hafnarfirði kl. 10 f.
h Hörgshíið, Reykjavik kl.
« e.h.
að þakka fyrir rnig á þeim stað,
þar sem hvað flestir menn geta
orðið vitni að þökkum mínum.
Að vísu kynntist ég þér ekki
fyrr en árið 1948, þágar við; hóf-
um samti-mis starf í 'S’ökkvilið-
mu, en þessi aidarfjórðungur er
mér ekki sízt eftirmirrnilegur, af
því að við höfum orðið samferða
í starfi og utan þess. Við vorum
að visu ekki á vákt saman, en
samt fóiT ekki hjá þvi, að við
ynnnm margt saman sem starfs-
menn sömu sttofnunar — við fór-
um saman 1 sjúkraflutninga, átt-
um oft í baráttu við eld, störa
eða smáa, qg einnig unnum við
saman að margvíslegum íelags-
málum, eins ,og alltaf vill verða.
Frá þessum árum og störfum er
margs að minnast, en ég beid, að
ferð ökkar *til 'Norðurlanda og
víðar árið 1969 sé það, sem ég
man bezt. Mér finmst raunar
eins og við höfum verið að koma
heim út þeirri ferö í gær.
Við fórum þá á Brunavarða-
mót Norðurlanda, sem haldið var
í Gautaborg, en á eftir fórum
við um Danmörku og Þýzkaland
ásamt konu þinni. Brunavarða-
mótið sóttu menn frá öllum Norð
urlöndum, samtals 70 menn, -en
eftir mótið, sem stóð á fjmm daga,
áttir þú heimboð hjá sendineínd-
um ;al]ra hiama þjóðanna. Ég hefi
séð menn sigra og „slá í gegn“
á félagsfundum, en ég Ihélt, að
ekki gæti komið fyrir, að nokkur
maður gætá „slegið í gegri“ á
móti svo margra þjóða, e«a það
gerðir þú -svo sannarlega. Þtá var
sannaTlega gaman að vera á ferð
með þér — eins og ævinlega,
fyrr og síðar.
Menn fengu svo mikið dálæti
á þér, að þegar við héldum á
brott, vildu sænsku brunaverð-
irmir fyirir alla muni, að þú
skryppir með þeim til Stokk-
hólms sem gestur þeirra, en við
vorum þá þúnir að leggja á ráð-
in um aðra för, svo að af þessu
gat ekki orðið. 3&n þegar til Dan-
merkur kom, voru danskir starfs
bræður okkar viðbúnir — þeir
biðu þín við SAS-hótelið til þess
að taíka á móti þér með þeirri
vi&höfn, sem sjálfsögð þótti. Og
þú varst svo góður gestur, að
ekk: var við annað komandi, en
að þú byggir heima hjá móts-
HÆTTA Á NÆSTA LEITI —:— eftir John Saunders og Alden McWilliams
„Mér hJytur að hafa mísheyrzt, Troy.
Ég get svarið, að mér beyrðist hann
nefna okkur í sambandi við fimm millj-
arða dollara."
^»essi upphæð hljómar enn ií mínum
eyrum. Hvaða brandari var þetta, herra
Lake?“
„Þetta var alls enginn brandari, Trov.
—Segið mér: Hvað vitið þið um rikasta
er ekki nágranni miran, svo
mikið er vist!"
,J»ið eigið margt ólært, herrar mínir.
Ob þetta leyíiá i xnorgun eigið þið að vera
komnir á slóð „óþekkta mannsins“.“
stjóranum, Dananum Axel Peter-
sen. Þessir félagair okkar eins og
aSrir, vildu eiga í þér hvert bein
— Og undraði mig það tííki.
*
Þá var ökkur ekki síður tekið
vel, þegar til Þýzkalands kom,
því að Árni Siemsen, sem tók
þar á Tnóti okkur, fór með okkur
í slökkvistöðina í Hamborg. í
fe»rstu máttu hinir miklu merm
ekki vera að þvi að sinna þér ®ða
okkur, en þú hafðir ekki rætt við
þá lengi, þegar mannaður var bíll
og hann sendur með okkur á flest
ar smástöðvar slökkviliðsins víðs
vegair ii® borgina. Já, og ekki
má gleyma að geta þess, að þeim
fanrnst ekki annað viðhHtandi en
að skipta um bílBtjóra, þegar þeir
Erésttu ihjá þér, að í slökkviliði
Reykjavfkur væru aðéms þrir
menn þér æðri. Og þar var engu
logiS, því :að þú varst vara-
varðstjóri og gegndir því starfi
með prýði.
Ég gæti sagt fleiri siíkar sögur
en sleppi þvl. Hinu má ekki
sleppa, þegar við fluttum gömiu
konuna frá Sólheimum í Gríms-
nesi. Við vorum aðerns 3 tíma
ausfur, en töBE tíma að austan,
þvi að færðin versnaði svo, og
fjallið iokaðist. En þú lézt þáð
ekki á þig fá, því að þú tókst
þá að þér að hafa ofan af iyrir
gömiu konunni. ÞaS er venja, að
•eldra fóikið segi þvi ymgra sög-
aœr, en þarna snerir þú daeminu
við, þvi að þú tókst að þér rað
segja henni sögur af ýmsu, sem
á daga þrna hafði driiEið. En þeg-
ar þú sagðir herrni, að 'þú hefðir
verið kokkur á Alþingishátiðinni
1'9S8, þá var þeinri götmlu nóg
boðið og hún sagði: „N-ei. hættu
nú að skrökva, strák.ur“‘ Hún
taldi, að þú -hefðir vart verið
Ææddur það ár,
Qg em gæti maður trúað þwí,
gamli vinur, að þú hefðir komið
í heiminn það ár og ekki fyrr —
5vo ungur og kátur entu nú, eins
og þegar við kyiæhtumst fycst
Jóh.
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
mamma hennar.
Þær íhlupu niður göt-
una. Og þama var lestrn
einmitt að stanza við
brautarstöðina.
Magga horfði á lestina
•og hún ætlaði varla að
trúa sínum eigin augum.
Þarna var alvöru járn-
brautalest — ag með véla
manni. Og svo hafði hún
farangursvagna ag far-
þegavagna með farþegum
í!
„Kemur hún aftur?“
apurði Magga þegar lest-
in var farin.
„Já, á hverjum einasta
degi“, sagði mamma henn
ar.
Ernmittt þá sá Magga
strákirm í næsta húsi þar
sem hann stóð með
mömmu sinni og horði á
lestirnar. Hann lét sem
hann sæi ekki Möggu.
Hann var svo feiminn.
Skólinn var byrjaður.
Magga var í sama bekk
ag Strákurinn í næsta
húsi. Hann hét Kalli.
Magga fór ein 1 skólann
og Kalli fór e'mn í skól-
kennarinn, „eigið þið að
koma með einhvern hlut.
til þess að sýna hinum
börnunum og segja þeim
®rá“.
Næsta morgun lagði
Magga af stað í skólann
með jámbrautalest und-
ir hendinm. Hún hitti
Kaila fyrir utan húslð
hans — og Kalli var líka
•með járn'braiítarlest.
Hann var svo hissa að sjá
stelpu með jámlbrauta-
lest, að hann gat ekki
orða bundizt. „,Hvað ert
þú að gera með járn-
zrautaiest? Lestir eru
bara fyrir stráka“.
„Þær eru alveg eins fyr
ir stelpur", sagði Maigga
og þau héldu áfram.
Kalli sýndi járnbrautar
lestina sína cg talaði um
hana og Magga sagði frá
sinni járnbrautalest.
Magga sá þá að KalTi virt
ist bara hafa þó nökkuð
vit á járnbrautalestum!
Þetta kvöld fékk Magga
Etórkostlega hugmynd.
,H*d»bi, sagði hún, „víttu
koma með mér í eina
ferð með járnbrautalest-
irmi?“
,J»að ætti að vera
hægt“, sagði patobi henn-
ar. „Við igetum farið á
laugardaginn“.
Á laugardagFmorguninn
Tagði Magga af stað með
pabtoa sínum. Þegar þau
komu að húsi Kalla opn-
aðist hurðin og hann
kom út.
„Ó, pabbi má Kalli
koma með okkur?“
spurði Magga.
„Halló, Kalli“, sagði
pabbi hennar. „Langar
þig til þess að koma með
okkur í járnbrautarlest-
ina?“
Kalli var að hugsa um
að fara aftur inn vegna
þess að hann var svo feim
inn. En, það var ekki dag
lega, sem hann fékk
svona boð!
„Allt í lagi“, sagði
Kalli.
Hann þaut inn og
spurði mömmu sína,
þvoði sér um hendurnar
og kom aftur hlaupandi
út.
Þau fengu sér saeti í
lestinni. Kalli og Magga
settust viB gluggann og
horfðu út. Þau fóru að
tala •saman um járn-
brautalestir.
Og þegar þau komu á
endastöðina var Kalli
ekki lenigur , feiminin.
Þau skoðuðu sig Mtið eitt
um í toorginni og hé.kiu
svo aftur heim með síð-
degislestinni. Og alla leið
ina iöluðu þau um járn-
brautalestir.
„Þú sagðir að lestir
væru bara fyrir stráka“,
sagði Magga, þegar þau
voru nærri komin heim.
„Svoleiðis er það nú
venjulega", sagði Kalli.
„Viltu koma heim og
sjá jiárnbrautalestirnar
mííinar?“ spurði Magga.
„Já, endilega", sagði
Kalli.
Oig þegar hann sá allar
lestirnar hennar Möggu
sagði hann bara, „VÁ-
MAÐUR“.
# Skrýtlur 0
Jón hafði skrifað eitt-
h’vað í einikunnabókina
sína. Kennariinn verður
reiður við hanm og segir:
„Hefurðu gent þetta
með vilja, Jóm?“
„Nei“, sv-arar Jóin, ég
gerði það með penna".
LAUSN ÚR SÍHASTA
BLAÐI (Hvað vantar?)
Það vantar efsta
bekkinn, annan áhorfand
aran *tall hliðar, númerið á
baki leikmannsins,
merkj aflaggið og einn
áhorfandann í efstu röð-
inni.

Tveir af þessum ten- liausir. Getur þú hjálpað
ingum eru eitthvað vit- I Óla litla að finna þá?