Morgunblaðið - 10.04.1969, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. APRÍL 1960
Bænin læknisráð við sálrænum truflunum
Frá kirkjukvöldi í Dómkirkjunni
Á SKÍRDAGSKVÖLD efndi
Bræðrafélag Dómikirkjusafn-
aðarins til kirkjulkvölds með
nýstárlegu sniði í Dómkirkj-
unni. Spumingum um trúar-
líf og safnaðarstarf var varp-
að fyrir nokkra kunna kirkj-
urmar menn og svöruðu þeir
hver um sig í stuttu máli.
Spurningarnar höfðu þeir
fengið með fyrirvara og voru
svörin því að sjálfsögðu undir
búin. Safnaðarfólki hafði
einnig geifizt kostur á að
kynna sér spurningarnar fyr-
irfram og var sýnilega al-
mennur áhugi á að heyra
svörin, því að hvert sæti var
skipað í Dómkirkjunni í þann
mund er kirkjukvöldið hófst.
Sigurður Steinsson, formað-
ur Bræðrafélags Dómkirkj-
unnar, bauð gesti velkomna
með stuttu ávarpi, en síðan
lék Ragnar Björnsson, dóm-
organisti, Jesus a acccepté la
suffrance. Þá fluttu þeir mál
sitt, er kjörnir höfðu verið til
að svara spurningum kvölds-
ins.
Séra Jóns Auðuns, dóm-
prófastur, svaraði spuming-
unni: Hverja teljið þér aðal-
ástæðu fyrir draémri kirkju-
sókn? Teljið þér að prestar
geti átt þar einhverja sök?
Rakti hann skýrslur um kirkju
sókn í Dómkirkjunni og taldi
sýnt, að kirkjusókn hefði
hnignað á síðustu áratugum.
Bæri nauðsyn til að auka
kirkjusókn ef kirkjan ætti
ekki að losna frekar úr tengsl
um við söfnuðina en nú væri.
Hefðu augu sumra beinzt að
messuforminu, er hugsað væri
um eflingu kirkjusóknar og
þar hefðu komið fram öfgar
til tveggja átta. Að sinni
hyggju væru þá hvorki grall-
aramessa eða ptopmessa það
sem til úrbóta horfði í þessu
efni, enda þótt til þeirra
væri stofnað af mönnum, sem
vildu kirkjunni vel. Kirkjan
þyrfti að svara kröfum tím-
ans, en það væri staðreynd,
að ný kynslóð kirkjunnar
þjóna fyndi ekki þann hljóm-
grunn nú sem prestar hefðu
fundið fyrir fjörutíu árum.
Predikunin, sem væri þunga-
miðja prestsstarfsins, bæri of
sjaldan vitni þess að vera
raunverulega unnin, hugsuð.
Prestar þessarar aldar þyrftu
að bjóða upp á annað og
meira en gömul guðraekileg
slagorð. Prestar bæru áreið-
anlega mjög mikla sök á
dræmri kirkjusókn, en kirkju-
gestip væru þar einnig undir
sök seldir.
fessor, svaraði spumingunni:
Hefur Gamla testamentið
nokkra þýðingu fyrir trúarlíf
á atómöld? Vitnaði ræðumað-
ur í upphafi máls síns í tíma-
rit guðfræðistúdenta, Orðið,
þar sem fjallað er um að-
stöðu nútímamannsins og
mennsku hans. Mennska hans
væri í því fólgin að maður-
inn væri frjáls. En hvað þá
um trúarþörf á 20. öld þar
sem maðurinn er markaðs-
vara á sölutorgi vinnuafls?
Hann vinnur ekki mennsku
ir trúarlífi kristins manns, en
þær væru einnig uppsprett-
urnar, lindirnar. Kristni
kynntumst við í trúarreynslu
okkar sjálfra, er byggði á
þessum grunni. Guðfræði
yrði fyrst og fremst að miða
við nútíðarlíf, og þar gæti
Gamla testamentið verið okk-
ur fyrirmynd.
Séra Felix Ólafsson svaraði
spurningunni: Teljið þér, að
grandvar maður án trúar geti
með breytni sinni orðið sálu-
hólpinn? Kvað hann spurn-
Fimm þeirra er svöruðu spurningum í Dómkirkjunni á skírdagskvöld. Frá vinstri: Sigurbjörn
Einarsson, biskup, séra Sigurður Haukur Guðjónsson, séra Felix Ólafsson, Þórir Kr. Þórðar-
son, prófessor, og séra Jón Auðuns, dómprófastur. Dómorganistinn, Ragnar Björnsson, var í
ræðustól, er myndin var tekin.
Ragnar Björnsson, dómorg-
anisti, svaraði spurningunni:
Hverjar eru ástæður fyrir
því, að tekinn hefur verið upp
einraddaður kirkjusöngur í
Dómikirkjunni? Sagði hann, að
það væri ekki bylting í safn-
aðarsönig að láta syngja sálm-
ana einraddaða, en listraenan
söng og safnaðarsöng væri
ekki hægt að samræma. List-
rænn söngur væri til að njóta
í þögn.. en ekki til að taka
undir. í æfðum kórsöng lægi
laglínan of hátt fyrir venju-
lega kirkjugesti og hefði
hann því lækkað lögin, en léti
kórinn synigja einraddað.
Þórir Kr. Þórðarson, pró-
sína. fyrr en hann skynjar að
lífið er honum gefið; skynjar
lífið með hliðsjón af dauðan-
um andstæðu sinni. Þetta
leíddi trúin í ljós og með því
fengist innsýn í innsta, dýpsta
og hinzta verulei'ka mennsk-
urmar. Gamla testamentið
fjallaði um mannlif í ófull-
komleika og synd, en spá-
menn Garnla testamentisins
væru menn samtíðar sinnar,
er beindu sjónum að mann-
inum sem samfélagsveru.
Davíðssálmar væru djúp
reynsla þjáningar og í Jobs-
bók bærist gjöf trúar í sálar-
baráttu. Gamla testamentið
væri djúpin, undirstaðan und
(Ljósm. Mbl.: Sv. Þorm.)
ingu þessa afar þýðingar-
mikla, því að vandamál henn
ar væri vandamál þessa
heims. Eitt sinn akyldi hver
deyja og eftir það kæmi dóm-
urinn. Grandvar maður án
trúar væri heiðvirður og sam-
vizkusamur borgari, en sinnu-
laus uim andleg efni og van-
trúaður. En hvernig verð ég
hólpinn? Sá sem trúir mun
hólpinn verða, sagði Jeaús og
við getum ekki leyft ókkur að
þegja um orð Jesú. Um tvennt
væri að velja: eilífa glötun
eða vera með guði alltaf. Við
gætum ekkert sagt um tæki-
færi annars heims. Grandvar
maður væri lí'ka syndugur
Formaður Bræðrafélagsins,
Sigurður Steinsson, flytur
ávarp og býður gesti vel-
komna á kirkjukvöldið.
maður og maður án trúar
hefði sjálfur kveðið upp eigin
dóm. Okkar eigin vantrú gæti
gert okkur viðskila við guð.
Séra Sigurður Haukur Guð-
jónsson svaraði spurningunni:
Teljið þér, að þegar Jesús
talar uim að niðurbrjóta og
endurreisa musterið, að þar
hafi hann einnig skírskotað
til vor mannanina um að
hreinsa til í voru eigin must-
eri og endurbyggja? Lýsti
ræðumaður fyrst aðstæðum,
er Jesús talaði þessi orð, en
vék síðan að skýringum, sem
á þeim hetfðu verið gerðar,
hvort Jesús ætti með þessum
orðurn við musteri líkama síns
eða hvort musteri táknaði í
þessu sambandi guðveldis-
stofnun Gyðinga. Taldi hann
skýringar á þessu hafa mót-
azt af sálarástandi skýrand-
ans, en það eina sem hann
gæti um þetta sagt, væri, að
hann teldi að fyrir huga
Krists hefði svifið líkingamál
spámannsins Jeremía, er hann
talaði þessi orð. í riti Jere-
mía spámanns segir m. a.:
„Reiðið yður ekki á lygatal,
er menn segja: Þetta er must-
eri Drottins, musteri Drott-
ins, musteri Drottins. En ef
þér bætið breytni yðar og
gjörðir alvarlega, ef þér iðk-
ið réttlæti í þrætum manna
á milli, undirokið efcki út-
lendiniga, munaðarleysingja
Framhald á bls. 21
Leitar að gráum íslenzkum hundi
— smárabb við Jean Lanning bunda-
sérfrœðing frá Hampshire
ÐÉR var fyrir hátíðina stödd
ungfrú Jean Lanning, hunda-
sérfræðingur og alþjóðlegur
dómari á ágæti hunda á op-
inberum hundasýningum.
Kona þessi, sem er brezk,
kom hingað vegna áhuga síns
á íslenzka hundastofninum,
sem nú er því miður að verða
æ sjaldséðari í hreinræktaðri
útgáfu, eins og raun ber vitni
um.
Ungfrúin var á leið til
Baltimore í Maryland-fylki í
Bandaríkjunum til að dæma
á hundasýningu, sem ein-
göngu hundakyn, er nefnist
Great Danes, átti að vera til
sýnis á.
— Hvað veldur áhuga yð-
ar á íslenzka hundastofninum
öðrum fremur?
— Mér er hann kær og
kunnugur, fyrst vegna þess,
að meðal fimmtíu—sextíu
hunda, sem ég á hundagarði
mínum, eru þrír íslenzkir
hundar og hefur sá fyrsti,
sem ég eignaðist, unni'ð fyrstu
verðlaun oftar en einu sinni á
sýningum. Eftir að ég eignað-
ist hann, sem var fyrir hreina
tilviljun, hef ég eignazt þar
af íslenzkum hundum, og hef
mikinn áhuga á stofninum,
og ég álít, að íslendingar
ættu bæði að hafa áhuga og
áhyggjur af íslenzka hundin-
um, bæði vegna fækkunar á
hreinræktuðum hunndum, og
eins vegna þess, að tími er til
kominn að reyna að fjölga
hreinræktuðu þessu elzta
hundakyni heimsins.
Frúin er stödd á heimili
Sigríðar Pétursdóttur (for-
eldra hennar réttara sagt)
við Bjarkargötu. Sigríður
býr sjálf á Ólafsvöllum, og
hetfur fjöldi íslendinga séð
hunda hennar á landbúnað-
arsýningunni. Hún fæst við
hundarækt, og hefur orðið vel
ágengt í starfi sínu, sem er
hreint brautryðjendastarf hér.
— Maður minn og ég höf-
um verið í sambandi við frk.
Lanning, og reyndar eru
kynni okkar í gegnum Mark
Watson, sem fyrir ca. 12 ár-
um safnaði hér bæði hund-
um og hestum, og tók eina
tólf hunda með sér til Cali-
forníu, en síðan er hann aft-
ur snúinn til Bretlands með
hunda sína. Það munu nú
vera til um 30 íslenzkir
hundar í Bretlandi, eftir því
sem ég bezt veiit.
Sigríður segir, að hún hafi
lengi haft áihuga fyrir því áð
fá Breta til liðs við sig í
hundarækt, því að þeir fáist
svo mikið við slík störf og
flytji síðan aftur hundana til
heimkynnana.
Ungfrú Lanning hefur dálka
í blöðum um hundarækt. sem
hún skrifar vikulega, og eins
hefur hún skrifað bók um
„Great Danes“ í bókaflokki
Foyle’s handbóka.
— Hvaða hundar eru það,
sem þér sækist eítir á ís-
landi, eða öllu heldur, hvaða
litur á hundi?
— Það er litur, sem við
köllum Ssble, eða safala, en
þið mundúð kalla gráan, þ.e.
undirhárin gul, en vindhárin
svört.
— Og án þess að binda mig
við nein tilboð myndi ég
segja, að fyrir hreinræktaða
tík í þessum lit, þ.e.a.s. hvolp,
myndi ég sennilega borga
upp undir 100 sterlingspund.
En það þyrfti auðvitað fyrst
og fremst að vera góður
hundur.
— Það hlýtur að vera gott
fyrir ykkur að vernda stofn-
inn, og satt að segja, hefur
formaðurinn í Kennel Club
í Bretlandi, Hundagarða-
klúbbnum brezka, áhuga fyr-
ir þessu þjóðþrifamáli, og
vill e.t.v. reyna að kenna
ykkur eitthvað í þessum efn-
um.
— Það er líka staðreynd,
að góður hundur er að hálfu
uppeldi og hitt er fóðrið.
(Skyldi þetta sjást í hverju
þjóðfélagi?)
— Hvaða fóður eigið þér
við?
— Alltaf % kjöt, hrátt,
kannski vambir, á móti %
fóðurbæti. Og satt áð segja,
þá fær maður eins góðan
hund með þessu móti og
maður á skilið. Það er eins
með þetta og allt annað eldi:
Maður uppsker eins og mað-
ur sáir.
— Hvað heitir hundagarð-
urinn yðar?
— Clausentum Kennels,
Chandlers Ford, Hampshire,
503 3 HJ, ef einhver skyldi
vilja skrifa mér.
— Annars kemur Mark
Watson hingað í júní eða júlí,
og tekur þá sennilega aftur
me'ð sér, það sem hann vill,
ef hann sér eitthvað mark-
vert.
— Eftir hverju dæmið þið
hundana á svona sýningum
eins og haldnar eru erlendis?
— Við dæmum þá eftir
einkennum stofnsins, gangi
og jafnvægi, tönnum, gangi
og fótuim, eyrum og rófu.
— Hvað vekur aðallega
áhuga yðar hjá íslenzka
hundinum?
— Það er nú það. Fólk,
sem á íslenzka hunda, vill
ekki sjá annað. Þeir eru hús-
bóndahoilir, vinalegir, skyn-
samir og góðir félagar. Þeir
eriu líka mátulega stórir.
Heima myndum við ekki láta
þá vinna neitt, heldur aðeins
láta þá á sýningar, og hafa
þá til skemmtunar. — Mig
langar tij að sikapa áhuga
meðal hundaræktarfólks
heima fyrir íslenzka hundin-
um.
— Er ekki ógurlegur fjöldi
hunda í Englandi?
— Jú, það eru a.m.k. 5000
sheafer hundar og sennilega
30.000.000 hundar af ö'ðrum
kynjum, hreinræktaðir og
blandaðir. Þó gæti það verið
meira.