Morgunblaðið - 07.12.1969, Blaðsíða 3

MORG-UNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. DESEMBER 10*69
3
Sr. Ólafur Skúlason:
Þegar framtíðin er nú
SUMIR eru í iþví meiistamar að hafa aMt
á íhjcxmuim sér. I»ear finma aevinliega að
öfflu, og vtart eru þeir fæirir uan að ieglgja
orð í beiig í mokfcriu málli, svo að ekki
skim strax á mieálkívæða niðumrjife aÆstöðu.
Suimir haifia einmiiig af því iævísiliegt gam-
an, ef öðmuim er „siaigt til symdiainina“.
Siitjirðiu í hópd fióllos, þair sem einm á
að taJa yfiir ölíiuim og himiir að hiiuita, ber
fljótílieigia á því, ef ræðuimiaðiuir hiefitur ver-
ið stóryrtur, dirieigið aillit döklkiuim litiuim
og kiomdð óvægiiliega nœmri þeim kýlium,
sem hamin sér þar, sem hiamm beámár aiug-
umn símiuim, að umidirttiektir álheyramda
kitunmia að vema í réttu hiiuitfaiii við
bæigisilaigiainiginm í ræðnumiammi. Em sé svo
iininí enm finekar aftir og efitir því fiisk-
að, hvemniiig áheyrenidiur ætHa niú að
bnegðaist við í þeiiim vamidaimáiuim, sem
ræðuimiaðiur hefiur fj aiiað um ag þeir
diáðlst að útfliiistam hamis á, þá kemiur oft
á tíðiuim amiruað hijóð í stnoJddinm. Þá
kiamuir ammiað iögimáll í ljós, þetta: Að
þeiim mun mieiri er ánægjam, þagar
r'æðiuimaðiur tietour djúpt í áriinmd, sam
betira er að heiimifæra aðfininisiumnar upp
á eiinlhveinn ammam an áheyxiámidainm sjóitf-
am. Sé atf hógværð á þaö minmzt, að ekki
sé eiiinigiömigiu um einihverja ,þá“ að ræða,
en miegi setja „þú átt“ í staiðiirm, er giams
hrifinámigaæinmiar ffljótiur að hvertfa, eða
þá hin veflþekkta eðtfierð stirútsiirus er
hagmýbt til fiulflmiuistu. Heámifiæmstla að-
fiinmsluinmiar situr á hakamium eða er aú.-
gjörtiega vamrækit, aðedmis nrnimað eiftir
stónum orðmm, sem „þeir“ ættiu nú
sammarilega að taka tdl sím.
Jesús fiamrn að ýmsu, á því er ekki
niokkiur vatfl Hainm var iamgt firá iþví að
vena áruægðiur mieð ailllt, sam saimtíð hams
þeikkiti. Hamn stakk á kýiuim, hamm af-
hjiúpaði hræsmá, hamm kallaðá hiutina
réttum nötfmium, hver svo sem í hiliut
áittl En eitt edmkienmdi aflflt hjá homium:
hamm uppfyilti bverja eyðiu, hvert bil,
sem orð hans hjuiggu í þamm veigg, seim
ammiairs haifði viirzt heálll ag í iagi, imeð
betrá þætiti, sterkiairi ag voJidiugirL Hamm
lét isér t.d. efldd nægja að beinida á hiairð-
úð pnesfsims og Levitams, sem voæu að
hiraða sér firá Jerúisiafliem niðiur til Jeríkó
og gátu afllis efldd getfilð sér tlíma tii þess
að liðsimna mammimium, sem ræniingjairnir
höfðú sfldlið eftir iknflieistam og smaiuðam
við vegarbrúmina. Hamm óf nýjam þátt,
sem bætti uipp þamm, sem afihjúpum
hræsnimmiar og sjáltfseJisikiuinmar hafði
svipt á brott, með því að geina miskiumn-
sama Samiverjamm að fyrármynid.' Hamm
ógmaði efldd mieð þvi að tafla um himn
efista dag og eyðimgu afllis, sem þamm
hryilinig, er viö þyrtftum í máittvama
sfloeifingu að kvíða fyrir, beflidur gatf fyr-
irheitið um nýja veröid, nýja tiiiveru, þar
sem lög giuðsríkisdmis, kænieiikiuirimm,
væru viirkdfliega rækt og etftir þeirn fiarið.
En um leið og hann bendir á hinn
efsta dag og þau þáttaskil, sem þá eiga
að eiga sér stað, undirstrikar hann það,
að hver dagur sé raumverulega slik
þáttasödl hjá einstaiblingnum. Öll bið
etftir því, að möguleikinn sé til staðar
fyrir ákveðið átaik, vertkefmi, er raun-
verulega flótti frá staðreyndum í anda
þeirra, sem al'lt heimæra upp á „þá“,
aðra, en ekki sjálfan sig. Öld kærleik-
ans, tími guðsríkisins, á ekki að þurfá
að hefjast þá fyrst, er básúnam boðar
endurkomu Krists. Hvert kærleiks-
verk, hvert líknarstarf, hvert orð, sem
ber umhyggjunni vott er merki þess,
að dagur Drottins er kominn. Og dag-
urinn er elktki einhverjum öðrum æt’l-
aðuæ, <hann er beimlínis að ákýrskota tíl
okkar hvers og eins, ekki einhvers ann-
ars. Hamagangur er ettcki í undirbún-
ingi hans, fræi er sáð af hógværð, það
vex, kannski án þess því sé í íynstu
veitt eftirtettct, svo fer árangurinn að
koma í ljós í ávöxtunum.
Það er auðvelt, að gera því ætíð
Skóna, að öðrum sé verttdð ætlað eða
orðin. En ettclki er það stónmannlegt.
Það er ekki ertfitt að ætla sér einhvem
tímainn seinna að finna áhrkf kærleiks-
verka guðsríkisins á sjálfum hér. En
ekíki er það raunisætt. Tíminm er mátt-
ugastur fyrir það, að hanm er, og að
hvert tæ'kiifæri verður að hagnýta sér,
þegar þaö býðist, seiinina mieir kamm 'það að
vera gengið hjá, horfið. Þegnskapur og
hollusta í guðsrílkinu er elkiki viðíangs-
etfni hinna síðustu tíma, því þeir eru
þegar byrjaðir. Það má snúa orðum hins
forna spekings upp á Kfið og taekifæri
þess, þegar hann segir: „Við göbbum
ókikur sjálf með því að halda, að dauð-
inn bíði okkar einhvern tímann í fram-
tíðinmi. Sannleikurinn er sá, að mikill
hluti hans liggur að baki okikar, því að
öll árin, sem við höfum lifað, hefur
dauðinn tekið frá ókíkur“.
Tónleikar
ALLTÆ er jiaifin lítill fiemigiur í
hortititum — og bneytir þar erugtu
þó'tt Ibölfiuinidtarriiir séu aimniars
þefldctir fyrir talkimiarkiailitla
smilld. Siintfónía — eðia réttana
saigt fiorílieilkiuir — Mozarts í G-
diúr, K.V. 3118 viar fyrst á efinis-
ákmá geimuötu Simifióniíuitónllieilka.
Vain'dlflumidin er ástæða fyrir
þanigað ikioomiu verflosiinis umlfram
aðrar þúguimdir slíkra tónsmið'a
Ærá Ii8. öJid, ef firá er talilð matfm
hlöfiumdiarims, sem önnur verik
bam® haifia gert seiimdiauðfliegt. —
Mikifð er Mozart lítill greiði gerð
ur með því að vera að halda
á loft hlutum, sem hann að-
hafðis't til að uppfylla aurvirði-
legt þjónsftiflluitverlk, (tiliveru,
sem flianm sagði svo eftáirminini-
lega 'sfldlið við), og það á Ikiostn-
að m'erlklilsismíðia hanis fyrir hfljóm
sveit, sem 'allt of sj'aflidian heyr-
ast bér.
Því næst birtist umdraim'aður á
sviðinu, Marc Rauibeníheimer frá
Suður-Afríku, aðeins 17 ára.
Hanm lék tvo píaimóflconserta,
Schumann.'konsertinn og kon-
sert eftir Kalabis.
Konsert Kalaibis er gegnsætt
ag „C-dúrlegt“ verk með löixgum
bumum atf samstígum tíumdum
í mnest miegnis tveggja radda
ihl'utverki píanósinis. Lei’kur
Raubexheimeris var gæddur óað-
tfinnanlegri fágun. Sams konar
íágum auðkenindi 1‘ik'a Sohumnainn-
konisertinini. Áferðin var afl'ltaif
falleg, en án stígamdi, og var
það mest ábenandi í llókaþættin-
um. Ebki er ólífldégt, enda vel
Skilj'anfl'egt, að þá hatfi þreyta
verið farin að segja til sín. Samt
heimtuðu áheyrendur ,,aulkiailag“
— vafasamuir þaflaklætiisvottur.
Er það ekki eifihvað svipað þvd
og að biðja Maraþom-hlaupara,
um leið og hanm kemur í marflc:
Hlaiuptu nú einu sinmi enm dálít-
inin spotita!(?)
Það þamf enga yfirmáttiúrl'ega
spádómisgáíu til að spá Marc
Raiulbenlheimier glæs’tri friamtíð,
etf hanm heldur svonia áfram á
þroslkialbraut.
Allfred Walt'er stýrði þarma
hljómisveitinmi atf n'ærtfærni og
tók síðan á „himum stóra sín-
um, í l'Cikaverkinu, „sintfómááku
metiaimior’fósunuim" eftir Hinde-
miitlh. Þar fóru saiman gott hraða-
vall og sanmtfærinig í öflflu áifiram-
haldi. Styiikl'eikabreytmiguim var
hins veigar slælega firamifyligt til
mi’kilfl’a lýta í svonia „þyklkri
orikesJraisjón". Það er lítea djarfit
■að tglámia við svona verfk með
cellódeildima mest megnis fjar-
veramdi eða tvístraða billásandi
eða berjanidi í öðrum d’eildum
hljómsveitarinm'ar. Þessi fiámenmi
íiHoiklku'r celfliófleilkara miá elklki við
Úr því að taflið beirst að ger-
nýtimigu, má minn'ast á það hér,
hve óv iðík'U'imamil egt er að horía
upp á kjóllklædda hljómsveiitar-
mienm vera motaða sem burðar-
karla á sviðimu. Má vera, að
ýmsum þyki slí'kt einsdæmi
„alveg sjáJÆsagt“, en þá má lílka
búast við því, ef gent er ráð fyrir
eðlilegri stígandi atburðarásar-
ininar, að inmam fárra ára verði
j afnivel hljómsveitarstjórarmir
motaðir til að skúra gólifið eftir
sig. Áreiðanlega verða þá eim-
hverjir uppistamdi til að mæifla
því bót sem „alveg sjállfsögðu"!
Þorkell Sigurbjömsson.
Vaxandi
umferð
UMFERÐ um Kefilavlkurfifluigvölll
varð 13,2% rneiri fyrstu 10 mám-
uði þessa áris em á sama tímiaibild
í fyrra. Alíis lentu þar 2720 vél-
ar ('hervéiar ekki mieðtaldiair).
Fjöldi farþaga uim fiflugvöffimm
varð 329.635 á þesaum tíiu mám-
uðulm og jóikst utm 17,4%. Vöiru-
fSutningar uikust uan 69,7% og
pióatffluitninig'ar um 10,9%.

Á aðalfundi í Hvöt nýlega, voru eftirtaldar konur kosnar í stjórn: Neðri röð frá vinstri: Áslaug
Cassata, gjaldkeri; Þorgerður Sigurðardóttir, varaformaður; G Jirþrúður Hildur Bernhöft, for-
maður; Ragnheiður Brynjólfsdóttir, ritari. — Aftari röð frá vin tri: Meðstjómendur: Jóhanna
Zoéga, Ragnheiður Ásgeirsdóttir, Helga Gröndai Björnsson, Anna Hjartardóttir og Sonja Back-
mann
AÐEINS NOKKUR SVONA SETT
gefum við afgreitt
fyrir jól
Kaupið strax,
það borgar sig
Kontantafsláttur

r»ct
1"» ö! I i ry
Simi-22900 Laugaveg 26
svoma „’gernýtinigu".
r. —•’T^rjTsaciflwm
EUaJ---»