Morgunblaðið - 11.01.1970, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAiGUR 11. JANÚAR 1070
„Af lyktinni marka
ég mikinn fisk í ár"
— rambað um höfnina í norðan rudda og
spjallað við sjómenn í vertíðarbyrjun
XÓNASPILIÐ við höfnina var
kaldranalegt í fyrradag, þeg-
ar við römbuðum um bryggj-
ur til þess að fylgjast með
vetrarundirbúningnum og
spjalla við þá sem voru byrj-
aðir að róa. Norðan ruddi,
hrækaldur, stóð á land, en
sjómaðurinn skaut ekkert í
höm. Æðrulaust var unnið.
Fiestir voru að dunda við eitt
og annað. Gera klárt, en
nokkrir bátar voru að ianda.
Isskraut var á rám og reið-
um, stögum og stefni báta og
þeir dóluðu fram og aftur í
böndum við bryggjumar og
Sigldu í bátslöguðum vökum
í þunnum ísnum í hafnarkrik
mienin ag stairtfsmieinin alíiutfé-
lagls í öniníum að líta eítk eirau
og öðru. Það viair tii dæmis
frasið í nakikirium vatnsileiðsl-
um frtaim bryggjuinrnair til bát-
bnúiruni. Bn ekki þýddi að v'eira
að fjia/sa um það. Aminiað einis
bafði hainin M'klega séð, búinn
að vena í kompáisiarvatfstiriiniu
síðain í október 1028. Það er
viðfcvæmt venfcfæri kornpás-
inm ag hrvað er nauðsiyin/lieigra
fyrir bát en að g&ba siigit
ákveðinia steiftniu um kyrajiaivegi
hatfsins. Kanráð saigði að við-
gerðir á kompésium væriu æði
mamgþættar, em oiftaiat væri
aðailliega um að næðia að sikiptia
um sieiguil í þeim. „Til þeiss, jú,
að þeir sýnii áivafflt það sama
ag fynr“, sagiði Konrá'ð ag þar
með var hamm hanfinn niðux
Girairudiainin.
Skiipverjar á Anidvana RE
vanu að taka íis um barð. Þeir
aetflia að byrja á bamdftæirium,
em sikipita síðam ylfir á niet. Jóm
Guiðjánisisoin sfcipstjémi á .And-
vama er einm allhairðagtá færa-
skipstjérimm ag reynidar ekk-
ert síðiur að öðirium veáðairfær-
Línan beitt af krafti. — Ljósmynd Morgunblaðsins á.j,
Þeir vonu að lamida á Dríf-
uinmii. 10 tanin var aflinm úr
fynsta nóðri vetrarinis. Troðllið
var á deklkiniu.
Þetta var stár þansikuir, em
aíiamin höfðu þeir fengið út af
Staftmiesiniu á Reykjamiesi.
HaBdór Jómlsison skipstjóiri
var á vöriiibílispailil'inum ag ták
á mióti háfnium. Hamm sagðd að
um það bil 15 bátar hefðu
verið út af Stafniesiniu og fisk
að ágætiega. Fiestir bátanmia
voru stóru bátamnir „tappa-
togaraimir", sagði bainm. Ætt-
aðir firá Suðumruesjum ag einm-
ig að njorðam.
Þeir á Drífiu hafðu fetrugið
feilkinia mikið bjaing í tnoflllið
sfðuistu nóttiinia og varu þeir í
heöiia 6 tírnia að balksia vi’ð að
losmia við bjargið úr tnoJílinu,
en steiindknattimm var mörg
tonm, sagði sikipstj órinm. Vairð
að fceyra mieð bjaingið í sjó ag
dkeia það úr á grummium. En
þetta er ekki allit tekið út mieð
sæflidimmi eða damisi á rásum
eimis ag í Rrúiðkiauipi Fígairás,
emidia iíkiega mieina í húfi.
Þeir bulðu katffi skipverjiairm
ir á Dríftu, en það var í fteiri
hom að líta og við héldium
áfram áieiðis út á Gnanida.
Þar vanu hafniaineftirllits-
Þeir voru að aetjia upp sjám-
varp í iúlkarmium á Amidvara.
„Tjia, fjiandiaikiarmáð", sagði
eirnm. „Eitthvað er að týra.“
J órn sagði að þeir myndu
faira á nietin um næisitu mán-
aðarimát Mkleiga oig þá mymdu
gatt ifyrir þig“, héit spyrjiamid-
inm áfnarni, „Þú Iheftðdir þá
tfein/giö að stanidia vdð Ikaiupið
sem Vísir igaf ofldkur beitiniga-
miömniunium um dlagmm. „Var
það niolklkuið af háitt“ spurði
ég.
Þeir vonu Wniir hressuislhu
í Skúriniuim, 'emidia elklki hægt að
varia beitimigamiaðuir niemia
vena hmess. Þeir voru 'búniir
mieð liðtegla 30 bjióð og vtonu
að baita Rneiðfirðliinig, sam
Var væibbanfflagtur til hafiniar
Múkkan 9 um fcvöldið,
Límiuíbátairmiir (komia að ianidi
daiglega en nökkinir Reykja-
Vikuiilbátar enu að búa sig á
útileigu með línu.
í Sjótfamigi myrzt á Gramd-
anium var vininiu lakið klukk-
an 5 um diagiimm, em „Þettia er
svomia að tfama í gamig“, sagði
venkstjórtinm ag atvinmiuflífið á
etftir að móóta góðg atf því,
Þeir eru mieð 5 báta í Sjó-
famigi. 3 eru á líniu ag tveir
á tnalli.
Það var dkóguir af rniöstmuim
í Qnöffindmmi þemmiam síðldlag í
vertíðanbyrjlum, en immatn tíð-
Jón GuSmundsson skipstjóri
aininia ag gflóiamidi prímusihiaius-
ar ráku trýmiið fnam í norðam
gaimann án þesis að bMkna.
Eáir bátanina eru byrjaðir.
Flestir enu að umidiinbúa sig oig
hiansiinig véiismiða var a'ð vimmia
við böfnimia þamm daiginm.
Skammt tfná Enigey darmiaði
bátur ag var aulðséð að verið
var að stdilla kampásdinm. Við
höfðium neyndiar iitið inm hjá
Konráð Gísiaisym kampása-
mieistiaina ag þar vonu aildedfllis
stefinuvitamnir í hnanmum,
Komu miammi í ihuig heiliar rað
ir atf m/eminmigarvituim, en
fiestir vomu vist eitthviað bifl-
Konrá’ð var að fana með
mæista bát út á sumid tii þess
að stilla af kampájsiimn. Er það
fnefcar óskemmtilliegt venk í
kalisa veðri, því sá er stillir
verður að Stamidia uppd á
Vænum þorski landað úr Drífu.
þeir róa fná Þoirllákislhöfin, em
bainn ætfllaði alð byrja á fær-
um eimlhiveins Staðar við
Reykjamiasdð. 6—7 tnosisur í
mesfla lagi, sagði Jón að þeir
myndu ráa mieð á netumum,
ammað væni finna.
Héðdnm Viigílússan ibeiitir
eilnin af sfcipverjium Jómis,
gamiallneymdiur só'ómiaðuir, sem
Ihiafiur sóð (bamin úr sitt Ih/venri
ábtinmi. Hann saigðli að það
yrði miitoilfl. fistour í ár og það
miarfcaði barnm atf lyfctimmi.
Og elkíki verðúr ámferðlið
síðra“, hélit Ihanin áflnam „Að
mimmisita Ikosti ihór suininam
fllanlds, það venður góð tílð“.
Jón var hriess að vamida ag
sagði að sér iiitist veii á ver-
tíðinla. „Mér Mzt aflílltatf vel á
íhiam/a, ammians færi ég éktai á
vertdð“ saigði (hamm. „Ammains
lízt rniér beat á þetta vegnia
þets's, að nú verðúir vimmulfrið-
ur, það er f'ynir öllu“.
Við litum inm í einia beitu-
lltnóinia á G/namidlainum. Þeir
varu að beilta þar fljórir ag
Ihenidurniar uinmu hratt eiirns og
Ihóé snöruisflu prjómiafcomu. „Ert
þú makfcuð frá Vísi“, spurði
eimn þegiar ég Ikom imm. Svar-
ið var mieifljamidi. ,,-Það var eirns
Halldór Jónsson
ar verður sfltágMriinm kom/inm
á öra hneyfimigu. Vertíð kom-
in í fulllam gamig og bábamnir
kamia ag fiara í end/a'lauisri
’barátflu til þess að affla 'hirá-
etfnig í þjóiðarbúið. Það sfcipfl-
ir elklki svo mifclu mfáli í sjálflu
sér Ihvant það er frasitgjáfl/a
eða hvítaloign. Það er ráið svo
frtemi að ummt er að fásit við
Veiðanfætrim, Enidia lifium við
efclki á íslamidii nema sótt sé
fraim af (hörfku í Ufsibairáitt-
ummii. — á. johnsen.
Lsinn tekinn um borð í And vara og var þó nógu kalt fyrir.