Morgunblaðið - 10.03.1970, Blaðsíða 14

14
MORGUNB LAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. MARZ l'OTO
Árni Guðbjarnason
— Minningarorð
SUMIR nörmulegir atburðir ske
svo snögglega og óvænt, að
það er ekki unnt að átta sig á
því, sem gerzt hefir, fyrr en að
Ský dregur aftur frá sólu. Þann
ig var þvi farið, þegar fregnin
um lát Áma Guðbjaimiasoniar
barst til ísafjarðar síðast liðinn
þriðjudag Við gátum naumast
trúað þessari helfregn — að
hann, sem var manna hraustast-
ur og ímynd lífsgleði og lífs-
þróttar, væri genginn. Hér
hafði sól skjótt brugðið sumri.
Okkur vinum hans hefir gengið
illa að sætta okkur við þessa
staðreynd en eigi má sköpum
renna.
Árni Guðbjarnason var fædd
ur á ísafirði 14. október 1939,
sonur hjór anna Elínar Árnadótt
ur og Guffbjarna Þorvaldssonar,
afgreiðslumanns Skipaútgerðar
ríkisins á ísafirði. Hann ólst
upp með foreldrum sínum, lauk
prófi frá Gagnfræðaskólanum á
Isafirði og starfaði hér alla tíð.
Fljótlega eftir að hann lauk
gagnfræðaprófi hóf hann nám í
rafvirkjun hjá Neista h.f., síðan
starfaði hann 3 ár við iðn sína
hjá Skipasmíðastöð M. Bern-
harðssonar h.f. Fyrir tveim ár-
um gerðist hann svo meðeigandi
að nýstofnuðu fyrirtæki hér í
bæ, Pólnum h.f., og starfaði þar,
er hann lézt 3. þ.m. Árni
var góður • fagmaður og hafði
mikla ánægju af iðn sinni. Hann
var einstaklega lifandi maður og
gekk að uppbyggingu hins unga
fyrirtækis síns með félögum sín
um af þeim eldlega áhuga, sem
einkenndi öll hans störf, enda
var vinnan honum ávallt gleði-
gjafi.
Árni giftist 29. júní 1963 eftir
lifandi eiginkonu sinni, Ásthildi
Ólafsdóttur, Ólafssonar, sýslu-
skrifara, og Unnar Hermanns-
dóttur, og bjó hún honum og
dætrum peirra tveim ágætt heim
ili. Var þai ávallt gott að koma,
vinum þfcirra.
Það er mikil blessun að kynn-
ast góðu fólki á lífsleiðinni.
Sumir skilja lltið eftir, aðrir
verða xnanni ógleymanlegir.
Árni Guffbjarnason var einn
þeirra manna, sem verður
minnisstæffur öllum þeim, sem
við hann áttu einhver skipti.
Við Árni kynntumst náið á þeim
árum, sem haldgóð vináttubönd
knýtast, enda þótt aldursmunur
væri nokkur á okkur. Á ég marg
ar Ijúfar og kærar endurminn-
ingar frá samvinnu okkar í ára-
raðir, en þær eru flestar per-
sónulegri en svo að hér verði
ræddar. Þær eru þó allar á einn
veg: Yfir þeim er glampandi
heiðríkja. Þar ber hvergi
skugga á.
Eins og flestir ungir drengir á
ísafirði, gerðist Árni skáti í
æsku og starfaði í öllum sveit-
um Skátafélagsins Einherjar.
Skátastarfið varð honum fögur
hugsjón, og því helgaði hann
þeim félagsskap mikinn hluta
frístunda sinna nær óslitið í tvo
áratugi. Hann var prýðilega til
foringja fallinn, ákveðinn, út-
sjónarsamur og úrræðagóður,
ráðhollur og góðviljaður. Vegna
starfshæfru hans og meðfæddra
forystuhæíileika hlóðust á herð
ar hans margvísleg trúnaðar-
störf fyrir félagið og mörg und-
anfarin ár gegndi hann hann
störfum aðstoðarfélagsforingja.
Hann fór ekki í nefndir, né tók
að sér tri'naðarstörf til þess að
sýnast, heldur til að starfa og
ráða gangi mála. Var því hverju
máli vel borgið, sem hann tók
að sér að vinna eða leysa. Eg
ætla, að bann verði þó fyrst og
fremst minnisstæður vinum sín-
um og samferðamönnum sökum
karlmennsku sinnar og dugnað-
ar. Hann var góður skíðamaður
og mikill ferðamaður og naut
sín aldrei betur, heldur en þeg-
ar hann var að undirbúa og
skipuleggja stór ferðalög. Komu
þá fram þeir eiginleikar hans,
að vilja gleðja aðra og varpa
birtu á veg samferðamanna
sinna, enda hefi ég fáum mönn-
um kynnzt öðrum, sem varið
hafa tíma sínum jafn mikið í
þágu annara og hann gerði. All-
ar ferðir undirbjó hann af kost
gæfni, svo að ferðafélagar hans
nytu ferðarinnar sem bezt. Sjálf
ur hafði hann ferðast óvenju-
lega mikiff og notið töfra hinnar
óspilltu náttúru Vestfjarða. Á
liðnu vori gengum við saman á
Drangajökul, ásamt fleiri Ein-
herjum. Það atvikaðist hins veg
ar svo, að við vorum mest tveír
saman allan daginn. Drangajök-
ull var baðaður geislum vorsól-
arinnar ailan daginn og útsýni
yfir Djúpið, eins og það getur
bezt orðið. Þegar við erum að
leggja at stað niður af jökl-
inum, snýr hann sér að mér og
segir: „Nú fer ég ekki fleiri
ferðir á Drangajökul sjálfur, en
ég skal undirbúa ferðirnar og
fara með yngri strákunum norð-
ur, svo að þeir fái að njóta þess,
sem við höfum notið í dag.“
Þannig var maðurinn gerður.
Alla tíð var Árni mikill áhuga
maður um slysavarnir og starf-
aði ötullega að því að byggja
upp hjálparsveit skáta. Var
hann jafnan meðal fyrstu manna
á vettvang, þegar leitað var til
sveitarinnar um aðstoð.
Fráleitt væri að rita svo minn
ingargrein um Árna Guðbjarna-
son, að ekki væri getið starfa
hans fyrir Skíðafélag ísafjarð-
ar og skíðaíþróttina. Um ára-
bil var hann varaformaður
Skíðafélags ísafjarðar, fulltrúi
þess í stjórn íþróttabandalags
fsfirðinga. og mikill áhugamað-
ur um efiingu skíðaíþróttarinn-
ar. Vildi hann gera allt, til þess
að búa í haginn fyrir unnend-
ur skíðaíþróttarinnar, svo að
hún gæti orðið almennings eign,
Þegar ég hitti hann síðast, ræddi
hann af eldlegum áhuga um nýj-
an skíðaveg og hvernig hann
ætlaði að koma því máli áleiðis,
en hann hafði fyrir nokkru tek
ið að sér forystu í því máli.
Gæti ísfirzk æ3ka ekki reist
Árna Guðbjarnasyni verðugri
bautastein, heldur en að hrinda
því álhugamáli hans í fram-
kvæmd.
Árni Guðbjarnason var ný-
lega orðinn þrítugur, er hann
lézt. Það er ekki hár aldur, en
þrátt fyrir það hafði hann reist
sér óvenju glæsilegan og óbrot-
gjarnan minnisvarða í vitund
vina sinna og samferðamanna.
Hann var einstaklega geðfelld-
ur maður, prúðmenni, drengur
góður og félagi.
Árni Guðbjamason er vissu-
lega harmdauði öllum vanda-
mönnum og- vinum. Hér er mik-
ill mannskaði orðinn, sem er mik
ið áfall fyrir lítið bæjarfélag
eins og ísafjörð. Þrátt fyrir and
lát hans mjög um aldur fram, er
þó gott að minnast þess, að hann
hefir skilað bæjarfélagi sínu
óvenju miklu og glæsilegu ævi-
starfi. Við leiðarlok þökkum við
vinir hans einlæglega fyrir sam-
fylgdina, fyrir glaðværð og góð
vild, fyrir drengskap og hrein-
skiptni. Við blessum minningu
ágæts drengs og félaga og erum
þakklát fyrir að hafa notið vin-
áttu hans og ótal ánægjustunda
með honum.
Ég votta konu hans, dætrum
þeirra, foreldrum, tengdafor-
eldrum, systkinum og öðrum ást
vinum dýpstu samúð vegna miss
is þeirra, en samgleðst þeim
vegna þeirra minninga, sem þau
eiga um góðan eiginmann, föð-
ur, son, tengdason, bróður og
vin.
Jón Páll Halldórsson.
Kveðja frá Kvenskátafélaginu
Valkyrjan, ísafirði
Að venju var það glaður hóp-
ur, sem staddur var á svana-
fundi í Skátaheimilinu á fsa-
firði, mánudagskvöldið 2. marz
s.l. En glaðværðin hljóðnaði
skyndilega, er ein úr hópnum
var kölluð frá og henni sagt, að
eiginmaður hennar hefði orðið
fyrir slysi. Daginn eftir kom
svo helfregnin, sem við eigum
svó erfitt með að skilja, Árni
hafði látizt af völdum þessa
slyss.
Árni Guðbjarnason var ekki
nema þrítugur að aldri, er hann
svo skyndilega var kallaður á
brott. Er við lítum nú til baka
virðist næstum ótrúlegt, hve
Árni hefur ‘verið afkastamikill
og komið víða við, því þar sem
hann var þátttakandi, hvort
heldur var í leik eða starfi, var
hann heill og óskiptur. Árni
varð skáti á barnsaldri og nú
síðustu árin var hann ætíð
fremstur í flokki í röðum ís-
firzkra skáta, ef eitthvað var
um að vera. Við minnumst hans
sem mótsstjóra á framúrskar-
andi vel skipulögðu og ánægju-
legu Vestfjarðamóti skáta í
Skálavík 1965, í mótsstjórn á af-
mælismóti ísfirzkra skáta í
Tunguskógi 1968, við ótal leið-
beinenda og hjálparstörf á veg-
um skátanna.
Mikill stuðningur var Árna
— Lax- og
silungsveiðar
Framhald af bls. 3
lögð niður, en í þess stað mynd
uð veiðifélög.
STOFNUN
FISKIRÆKTARSJÓÐS
frumvarpinu um stofnun fiski-
ræktarsjóðs, sem hefði það hlut-
verk að efla fiskirækt og fisk-
eldi í landinu með beinum styrkj
um og lánum og væri gert ráð
fyrir, að tekjur sjóðsins yrðu
fjárveiting úr ríkissjóði.
Ennfremur væri gert ráð fyrir,
að gjald af brúttóveiðitekjum
yrði 3.5 prs. og að tekjuafgang-
ur eldisstöðva ríkisins færi í
fiskiræktarsjóð. Þá væri gert
ráð fyrir, að 2 pro mille af
brúttótekjum vatnsaflsstöðva í
landinu, sem selja orku til al-
mennings. gengju í fiskiræktar-
sjóð.
í frumvarpinu væri einnig tek
ið upp ákvæði varðandi fisk-
sjúkdóma, en þeir herjuðu víða
erlendis og væru vaxandi vanda
mál. Væri því eðlilegt að taka
upp ákvæði sem gæti orðið til
þess að girða fyrir þessa sjúk-
dóma hér.
Nýmælið um stofnun veiðifé-
laga um veiði alls staðar á land-
inu þætti nauðsynlegt til þess að
tryggja skipulega framkvæmd
veiðimálanna. Atkvæðisréttur í
veiðifélagi skyldi vera bundinn
við lögbýli og væri það gert til
þes3 að koma í veg fyrir, að at-
kvæðum í veiðifélagi yrði fjölg-
að með því að skipta jörðunum
á milli margra ábúenda, en á
því þætti hafa borið og þætti
eðlilegt, að komið yrði í veg fyr-
ir það í framtíðinni, því að það
lægi í hlutarins eðli, að veiði-
landið eða möguleikarnir til
veiði fyrir landið innan jarðar-
innar yxu ekki við það, þótt
ábúendum yrði fjölgað á jörð-
inni.
Þá væri ákvæði um arð-
skrá, sem gerð skyldi 5 árum
eftir að lögin tækju gildi og sið-
an á 8 ára fresti.
HERT LÖGGÆZLA
Ingólfur Jónsson landbúnað-
arráðherra tók það fram að
að því, hve Ásthildur, eigin-
kona hans, var honum einkar
samhent í öllu hans starfi, bæði
á meðal okkar skátanna og í
Skíðafélagi ísafjarðar, en þar
var Árni einnig meðal ötulustu
liðsmanna.
Árni var aldrei með úrtölur
eða svartsýni, en gekk að öll-
um verkefnum með dugnaði og
bjartsýni og allt virtist leika í
höndum hans. Nú að leiðarlok-
um verður okkur hugsað til
margra stunda í glöðum skáta-
hópi og til kvöldstunda á heim-
ili þeirra Öddu og Árna.
Við minnumst Árna Guð-
bjarnasonar með innilegu þakk-
læti. Hann er nú allur og er
stórt skarð fyrir skildi hjá ást-
vinum hans öllum, er hann var
vinur og samherji, en eftir lif-
ir minningin um góðan dreng,
sannan skáta í orðsins fyllstu
merkingu.
Við biðjum góðan Guð, að
styrkja Öddu, eiginkonu Árna,
litlu dæturnar, Elínu og Unni,
svo og alla aðra ástvini. hans og
vottum þeim innilega samúð.
Auður H. Hagalín.
Sú hugsun hefði aldrei að mér
hvarflað, að jafn hörmulegur at
burður gæti átt sér stað með svo
skjótum hætti. Það er því með
klökkum hug, að ég minnist í
dag ágæts vinar og félaga, Árna
Guðbj arnasonar, sem lézt af
slysförum þann 3. marz sl., að-
eins þrítugur að aldri.
Til forna v ar sagt, að þeir
dæu ungur, sem guðirnir elsk-
uðu. Einhver fróun felst enn í
þeim orðum, þegar slíkur mann-
kostamaður er hrifinn á brott í
blóma lífsins. Þó að sárust sé
sorg ástvinanna, eiginkonu, for-
eldra og ungbarnanna tveggja,
þá nær treginn og söknuðurinn
mjög yrði hert á löggæzlu með
þessu frumvarpi og viðurlög
aukin við lögbrotum. M.a. væri
gert ráð fyrir því að semja við
landhelgisgæzluna til þess að
annast eftirlit úr lofti með því,
hvort veiðivélar og veiði væri
löglega viðhöfð.
Ágúst Þorvaldsson (F) talaði
á eftir Ingólfi Jónssyni og gat
þess,' að frá landnámsöld hefðu
það þótt mikil hlunnindi að eiga
réttindi til lax- og silungsveiða.
Sagði hann það skynsamlegt, að
fara sér hægt í sambandi við
jafn vandasamt mál sem þetta.
Þar væri flas ekki til fagnaðar.
Ágúst taldi eftirtalin atriði
skipta mestu máli: 1. Að veiðin
fylgi jörðunum áfram. 2. Að eig-
— KFR vann
Framhald af bls. 31
á sér starnda. Leikmenm lilðsins
sýndu það að þaiir geta skotið og
skorað og gerðu þeir það í þeas
um leik. Sem sagt góðuir leikur
hjá RFR, seim sannfærði mann
um að lilðið á eftir að láta rneira
að sér kveða. Þórir, Rafn, Sig-
urður, Guðmundur, Kári og
Bjarni voru allir goðir.
Þessi leiikur var sá léU'egasti
hjá Ármanni í þessu móti og
kann að Ihafa sinar skýringar.
Liðið var búið að ná 3. sæti og
leikuninn hafði eniga þýðSngu
fyrir liðið, en KFR barðist fyrix
tilverurétti sínum í 1. deild. —
Birgir var einii maður liðsins
sem barðist af ákveðni, og átti
hann rnjög góðan leilk. Aðrir leilk
menin léku undir getu.
iStigim: KFR: Þónir 31, Rafn
14, Sigurður 12, Guðlmundur 9,
Bjarni og Kári 8 hvor. — Ár-
marnn: Birgir 25, Jón S. 15, Hall
grímur 11, Björn 9, aðrir færri.
OG KFR lét ekki þar við sitja.
Á sunnudagskv'öldið1 léku þeir
við Þór og sigruðu auðveldlega
möð 82:58. Þeir tóku forustu
strax í upphafi og héldu henni
út altan leikinn. í hálfleifk var
staðan 42:22.
IÞórsarar urðu fyrir því í upp-
hafi leiksins að missa Guttorm út
af vegna meiðsla sem haran hlaut
langt út fyrir venjuleg fjöl—
skyldubönd.
Þeir, sem höfðu af Áma náin
kynni kannast vel við þá mann-
kosti, sem einkenydu hann, og
nægir þar að nefna hugmynda-
auðgi, glaðværð, framtaksemi
og starfsgleði. Það þarf enginn
að draga í efa, að stórt skarð er
fyrir skildi í fyrirtæki því á
ísafirði, sem Árni rak, ásamt fé-
lögum sínum, af miklum myndar
skap. Enn fleiri eru þeir, sem
sakna munu Árna úr félagsstarf
semi á ísafirði. Vitum við full-
vel, sem* starfað höfum með
Árna í Skátafélaginu Einherjar,
að með honum er horfinn einn
af okkar beztu starfskröftum.
Við fáum seint fullþakkað það
óeigingjarna starf, sem hann
vann fyrir Skátafélagið í árarað
ir.
Það var Áma lítt að skapi að
láta hugmyndir fæðast og logn-
ast. út af, heldur vann hann
að framkvæmd þeirra með
brennandi áhuga, og var honum
jafn lagið að kynda undir áhuga
okkar hinna. Okkur, sem yngri
vorum, var jafnan ljúft að hlíta
forystu Árna, þegar við unnum
að málum Skátafélagsins. Komu
þá bezt í ljós meðfæddir for-
ystuhæfileikar hans. Þó að unn-
ið væri markvisst að þeim verk-
efnum, sem Árni tókst á hendur,
þá gat hann alltaf miðlað okk-
ur af góðvild sinni og glaðværð.
Það er því ekki að undra, að
við finnum til tómleikakenndar
þegar hahs nýtur ekki lengur
við. Við verðum að vænta þess,
að fordæmi Árna Guðbjarna-
sonar verði okkur hvatning til
dáða um ókomna daga. Þannig
verður minningin um góðan
dreng bezt varðveitt.
Ég vil votta hans nánustu
mína innilegustu hluttekningu,
og bið algóðan Guð að leiða lát-
inn vin á æðri vegum.
Ólafur B. Halldórsson.
endur hafi allan umráðarétt yf-
ir þeim og 3. Að beitt verði af
hálfu ríkisins öllum heppileg-
ustu ráðum, sem tiltæk eru, til
þess að viðhalda lax- og silungs
veiði í ám og vötnum landsins.
Mikið starf væri óunnið í sam-
bandi við laxaklak og yrði að
nýta alla þá möguleika, sem þar
væru fyrir hendi.
Ágúst Þorvaldsson kvaðst í
meginatriðum geta stutt frum-
varpið, en taldi óheppilegt m.á.,
að menn yrðu skyldaðir til þess
að stofna veiðifélög og sagði
nauðsynlegt, að tekið yrði til
athugunar, að það ákvæði yrði
haft frjálslegra. Þá væri og
nauðsynlegt, að svo yrði búið
um hnútana, að réttur minni
hlutans yrði tryggður.
í leikinum. Var liðið án haras
frelkar lélegt og lítið skipulag
í solkn araðgerð'Um. Einnig kom
vel í ljós að leikmenn hafa látið
hjá líða að æfa undirstöðuatriði
í ikörfulknattleik t.d. fenattrek og
sendinigar. Liðlsim'enn eru ákaf-
lega jafnir og erfitt að gera upp
á amilli þeirra, að Guttormi urad
arasíkiHum.
Um KFR liðið er það sema
að segja og í leiferauim giegn Ár-
man.ni. Liðið er gjörbreytt frá
því seim áður var og rraenm farn
ir að tala um þá sem verðandi
ísllandsmeistara. Það er nú kanm
ski fulldjúpt í árina telkið, en
þeir hafa smámöguleika.
Þórir var langbeztur í þessuim
lei!k og sýndi undraverða hittni,
hann Sfeoraði samtals 37 stig en
Sigurður og Kári 15 hvor.
Leikiinm dsemdu Jón Eysteiras-
son og Erlemdur Eysteinsson —-
(eklki bræður) — og dæmdu þeir
vel. Sérstaklega vakti Erlendur
athygld míma fyrir mikla ná-
fevæimni og festu, en Erlendur
er eimm af olkkar beztu dónniuruim
þótt hanm sé nýbyrjaður að
dæima og aulk þess próflaua. Það
væri veil athugandi fyrir stjórn
KKÍ að veita horaum réttindi
því Ihann hefur sýnt að hann
veiðsfeuldar þau.
— G. K.