Morgunblaðið - 12.06.1970, Síða 24

24
MORGTOTBLAÐIÐ, PÖSTUDAiGUR 1(2. JÚNt 1970
GEORGES SIMENON:
EINKENNILEGUR
ARFUR
henni allt, sem bjó í huga hans,
og lá þungt á honum.
— Komdu inn.
Það var verið að leika á silag-
hörpu uppi. Heil runa af nót-
um, margar falskar, glumdi og
bergmálaði frá öllum veggjum.
Nasimar á Gerardine Eloi
AUGLÝSINGA
TEIKNUN
' r A ' ' SIGURbOR JAKOBSSON
-•-- BJARGARSTÍG 3 • SfMI 25270
skulfu, er hún horfði upp í loft-
ið. Svo brositi hún. Það var ekk
ert ánægjubros — Ekki einu-
sinni kurteisisbros. Það var
miklu líkara grettu, eða einhvers
konar kipp. En svo stöðvaði
hún skjálfandi höndina á stól-
baki, bauð Gilles sæti og sagðii:
— Seztu niður, Gille-s. Hvað
hefurðu að seigja við mig?
Hvers vegna hljómaði röddin
í henni allt í einu og rödd-
in hennar mömimu hans? Og
þessi skynvilla varð því meiri,
sem hann var ekki að horfa á
hana.
LISTAHÁTÍÐ I
REYKJAVÍK
HLJÓMLEIKAR
- LED ZEPPELIN
Miðasala fer fram í Traðarkotssundi 6 fyrir Reykjavík, Kópa-
vog og Hafnarfjörð. I dag, föstudag verður opið frá kl. 8 f.h.
— 7 e.h. ENGAR PANTANIR fyrir fólk á höfuðborgarsvæðinu.
Á Selfossi, Keflavik, Akranesi, Isafirði, Sauðárkróki, Siglu-
firði, Ólafsfirði, Akureyri, Húsavík, Seyðisfirði, Neskaupstað
og i Vestmannaeyjum sjá bókabúðir um að taka á móti pönt-
unum og greiðslu.
LISTAHÁTÍÐ I
REYKJAVtK
UTANHÚSSMÁLNING
JtRATUGA REYNSLA SANNAR AD ÚTISPRED
ER SERLEGA ENDINGARGÓÐ UTANHÚSSMÁLNING
ÁMÚR
FEGRIÐ VERNDIÐ
VEL HIRT EIGN ER
VERÐMÆTARI fQi
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Biddu engan nra að gera þér greiða í dag. Þér er bc/t að ganga
frá óleystum málum.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
Það langar engan til að vita ástæðuna fyrir ringulreið þeirri, sem
ríkjandi er núna.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Berðu sjálfur áþyrgðina, og hirtu iofið. Það hjálpar þér enginn.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
í dag skaltu snúa þér að einkamálunum, því að þér gengur hvort
sem er ekkert á vinnustað. Þú færð alla á móti þér annars.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Skilyrðin eru fyrirtak í dag til hvers kyns viðskipta, en allt er
morandi í fánýtum ráðleggingum, svo að þú skalt vara þig.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Allt sem þú gerir i dag er varanlegt. Treystu eigin dómgreind.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þér vegnar hetur, ef þú ert ekki með nefið niðri í öllu og þegir að
auki. Þú færð svar, sem þú hefur lengi beðið.
Sporðdrekinn, 23. októb-er — 21. nóvember.
Þú stendur nærri einn, svo að þú skalt gæta frágangs til að forða
framtíðar vanda.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Leggðu hart að þér til að vera umgengnishæfur og þýður. Taktu
forystuna í þínar hendur, þegar þú skilur hvaðan hlæs.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Unga fólkið á athygli þína óskipta, og vera kann, að þér lánist að
gera eitthvert góðverk, sem gæti haft áhrif á framtíð þína og annarra.
Treystu aðallega á sjálfan þig.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Fullorðið fólk, og gamlir vinir þínir eru að gera stórfeildar breyt-
ingar hjá sér. Láttu ekki smámuni hafa áhrif á starf þitt.
Fiskamir, 19. febrúar — 20 marz.
Það þýðir ekkert að vera með þennan sífellda harlóm. Fólk er löngu
búið að fá leiða á þessu væli. Reyndu að gera rétt, og lofaðu fjöl-
skyldunni að lifa í friði.
í stað þese að setjast niður,
lét hann fallast upp að veggn-
uim gróf höfuðið í örmum sér og
hávaxni lífcaminn skalí allur af
gráti.
Slagharpan hélt átfram að ham
asit uppi yfir honum. Sumir kafl-
arnir voru endurtoknir aftur og
aftur, og spilarinn — liklega Lo
uiae klúðraði þá alltaf þegar
að þeim kom. Hún hefði nú held
ur ábt að láta feilnóturnar eiga
®ig og böðlast áfram, en það
vildi hún -ekki, heldur endurtók
þær í sífellu.
Þó að Gilles væri rn'eð lokuð
augu sá hann engu að sdður
þetta atriðd, sem hann sjálfur
tók svo óhetjulegan þátt í,
einkuim sá hann stóru búðina,
fulla af vörum, og aðeins lýsta
af bjarmanuim, sem lagði frá
skrifistofunni, og gaf öllu ein-
hvern gulan litblæ þegar (hann
skein á kaðalrúMurnar, sem var
hlaðið upp, hverri ofan á aðra.
í loftinu héngu alls kyns vörur
— luktir, fötur, kippur af talí-
um og ýmsu öðru, sem land-
krabbi þekkti ekki einu S'inni
nöfn á, en varpaðd frá sér dular
fuLlium skugguim. Úti í gluggan-
um var eitthvað á hreyfingu —
MWega köttur eða þá rotlta.
Tárin runnu enn úr auigum
hane, en þa,r eð hann vissi af
frænku sinni hjá sér, kæfði hann
niðri í séir gráltinn og hlustaði á
andardrátt hennar. Einhvernveg
inn fannst honum það vera henn
ar að segja eitthvað eða hreyfa
sig. Ekki gat hún staðið svona
til eilifðar nóns. Sekúnduo- liðu
ag síðan mínútur, tárin á hon-
um tóku að þorna, og enn hreyfði
hún sig e!kki.
Yrði hann sjálfur að brjóta ís-
inn og snúa sér við og líta á
hana? Var hún kannski sjálf að
igráta í hljóði? Stóð hún þarna,
föl og tekin, og eins og stein-
gerð af hræðslu?
Allt í einu settist hún við
skrifborðið og stólfæturnir urg-
uðu á gólfinu um leið. Hún
lagði hendurnar á skjölin og
sagði með rólegri og skerandi
rödd:
— Jæja þá! Þegar þú ert bú-
inn að þessairi vitleysu. . . .
Hann hél-t sér hefði misheyrzt.
Tárin hættu samstundis að
renna. Eitt eða tvö augnablik
enn byrgði hann höfuðið í
örmum sér, en svo leit hann
seinlega upp, sneri sé,r hæigt við,
og sá hana sitja þarna, eins ró-
lega og væri hún að tala við
skiptaviin, og horfði fast á hann.
— Ef þú ert búinn að þessu,
vildirðu kannski segja mér
hvaða erindi þú áltt.
Með því að falla saman sjálf-
ut, hafði hann gefið hennd tæki-
færi til að jafna sig. Og hún
hafði notað tækifærið. Aldrei
hafði hann séð hana svona harða
á svipinn, svo fullkomilega með
vald yfir sjálfri sér, og hann
tók að furða sig á því, að rétt
áðan hafði honum fundizt rödd
hennar líkjast rödd móður
hans.
Og nú var hann líka sjáJlfur
feominn yfir geðshræringuna.
Rétt eins og efti,r reiðiköstin
þegar hann var krakki, fannst
honum hann vera alveg mátt-
laus. Hann hneig niður í stól,
drúpti höfði og hóf miáils með
óstynkri rödd:
— Það má ekki láta hana
feoma fyrir réttarpróf, Gerard-
ine frænka. Þú veizt fullvel, að
hún hefur ekkert gert.
LXVII
Gerardine Eloi sýndi allar
tennurnar e,r hún svaraði háðls-
lega.
— Þarna kemur það! Auðvit-
að er það hún, sem verðlur að
bjarga. Hún er sú eina, sem máli
sikiptir!
— Hún eitraði ekki fyrir hann
Oetave frænda og það veiztu
vel!
Nú hefði hann vi’ljað gefa
hvað sem var fyrir mótmælli frá
fræniku sinni, en hún gerði sér
efcki það ómak.
— Ertu búinn að fara með
þessa víxla til rannsóknardóm-
arans?
Hann hristi höfuðið.
— Hvað hefurðiu sagt honum?
— Efekert. Hluetaðu nú á, Ég
veit ekki, hvað ég á að gera?
Hefði hún ekki setið þarna
andspænis honum, án þess að
láta sér bregða, kynni hann að
hafa svarað öðruvísi. Rétrt áður
höfðu setningar verið að mynd-
ast í huga bans. Það sem hann
hefði viljað segja við frænku
var eitthvað á þessa leið:
— Ég veit allt, Gerardine
frænka og ég get ekki fengið
mig til þess að dæma þiig hart.
Ég veit, að þú hefur átt erfiða
daga síðan maðurinn þinn dó, og
barizt við erfiðleika, sem venju-
lega eru karlmönnnm ætlaðdr.
Þú hefur borið þig karlmann-
lega og það svo mjöig að kari-
menn nefna nafn þitit með virð-
ingu, og ég veit hvers vegna —
vegna þess að þú varst einráðin
í því að firra börn þín vand-
ræðum, og eins verzlunina, sem
þú teliur vera þeirra réttmætan
arf.
—Octave Mauvoisin bjargaði
þér með því að filækja þig enn
fastar í netið sitt.
— Þegar hann settist þarna
við borðið klukkan fimm dag-
lega, tók hann sér leyfi ti'l að
líta í bókhaldið þitt og skipa fyr
ir rétt eins og hann væri hús-
bóndi hérna.
— Hann hafði örlög þín og
barnanna í hendi sér . . . Og
hann var tiilfinningalaus gagn
vart hverri bón um miskunn...
Og svo áttirðu í nóigum erfið-
leikum úr annarri átrt. Þú óttað-
ist, að fyrr eða síðar kæmi Bob
sér í einhverja bölvun.
Og það var ekki að ásrtæðiu-
lausu. Því að hann lét sér ekki
nægja þau vandrœði, sem hann
hafði þegar srtefnt sér í, heldur
ofurseldi hann sig fyrir fullt og
allt í klærnar á Octave Mauvois
in.
— Frændi minn skipaði honum
að fara af landi burt og ganga
í nýlenduiherinn. . . Og tilhugs
unin til þess, að Bob yrði gerður
útlæigur ti;l Afríku.........Að
Pj
melka HL ll
SKYRTUR,
NÝ SENDINC
I m RRAD E 1 LD
tjfflp 1 , , - '
AUSTURSTRÆTI -4 — LAUGAVEGI 95.