Morgunblaðið - 13.06.1970, Blaðsíða 8

8
MORGUNBBjLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. JÚNÍ 1370
Kil j ansper sónur
undan Jökli
holdgast í Iðnó
«’ fli
..
STÓRAR, glæslilagar rjómia-
ibartur írneg blieii'kunn og brjóst-
sykurisignaenium doppuim á
bor'ð.i:. Hvit lík'klista. Haglega
smíðaðuir iax. Hvar gaetli þatttia
borið fyniir aiu'gu niemia þar
sam „Rrtatrnilhiald uimdir Jöklli“
kemiurr viið sögiu?
f>a>ð er líka rétt. Á sviðiniu
Sveiion Biraamssoin,. Mér f5in/níat
þaið ein aif bezjttu bókuim Hall-
dórs, Þatta er djúpt verk, þar
sam selttir eru á odidinm ihluittíir,
sem komia vtið kvikuima í sairn-
tímianiuim og slkipta mláli' í til-
venumini. Fynir miú ultan þesaa
lUmdiirÆuinðuleigu kímimi og lýr-
ikk, sem í því er. Mér ffaimsit
veirið fellt úr í imeðifiörumiuim —
en engu baatt vífð. Og enlgiin
persónia sé fyrlir bí. Jú, 'aminiairis,
S'kýtiutr Svóintra itran í, þrjár
setniilragar voru saimidiar mýjiar,
en þær eriu allair torfiniar 'aift-
Sagan er miikíð skirlilfiuið í
samltiölum. Halkiór sagiir oklk-
ur, aið hún bafii naiumiair verið
lieilkrit á támiábilí, Tnieðlan hairan
var a/ð virama \ varlkilð —
rraeið feiSflilömigum „nepllilkuim“,
sem l'ítið miuradiu d'ulga miú, þeg-
ar það kemiuir á svifð.
Ha! ha! ha! Hiátor glyinwr
um saBnm. Léikainair cng sviðs-
mieran títa upp og . svipaslt um.
Halldór Laxiraaas hafur svo iít-
ið bar á stuitít á smiáipóka í
saeitirau viitð hliðénla á sér og
þa/ðan benaist þœsar slkemirrati-
legiu skirífkjur. Þetba ,,iappanat“
haifiði hanira feiragifð alð igjöÆ
suður í Sviss. Fylgdi sögunni,
að eitt slikt hefði Nixon gefið
Willy Braradt, þegar hann var
í heirmsókn hjá honuim í
Washiragton. Og Willy hefði
Jón Prímus: En ef Úa er nó bæði orðinn fiskur og samt
á slangri í Parísarborg og Svisslandi, hvurnin er þá hægt að
smala henni saman.
Dr. Sýngmann: Maður getur verið afturgánga sjálfs sín og
vafrað á ýmsum stöðum, stundum mörgum í senn. Ég hef
kannski farið eitthvað vitlausí að.
*
12 tonna framleiðslutækið sitt
á 18 hjólutm, Bibkupinn (Guð-
rrauirad'uir Páiissora) mieið sag-
ulbandsSkýrslu uimboðsimanns
síns og fósturmæðgurnar hús-
freyjan á Brún (Þóra Borg)
og Fína Jónsen, ekkja úr Hafn
arfliiriðti, (M'avgrét ÓLaflsrtótliiir)
með skrúbbinn sinn og sáp-
una. Og áður en æfingin hefur
runnið sitt skeið á sviðinu
höfuim við kynnzt dr. Goctman
Syngman eða honum Munda
(Jóni Sigurbjömssyni) með
alla sína samantýndu verald-
arheimispeki, ásamt hans kostu
legu beitarhúsamönnum af
Neðan úr salnum fylgjast þeir með æfingunni leikstjórinn
Sveinn Einarsson og höfundurinn Haildór Laxness og með
honum var þetta kvöld dóttir hans.
í Iðnó er Leftkfélaig Reykja-
víkur að „raairarasaíka Kjriiisrtmó-
hald uiradlir Jökli", einis og
BiSkuip segir við 'Uimtooðsmianin
airan í uipphaifi söigiuiraniair og
lei/kritsiinis, sem raú er búið að
gena úr heninli. Þeinrii nararasókin
á að verða loklið fynir Lfata-
hátíð. Til þesHamar fyrgfcu
Lista/hiáitíðar æitlar Leikfélag
Reykjiavíkuir að komia í ihá-
tíðarbúinigli og bjóða uipp á
fnumiflultt leikniit gent úir
iraýjuiStu bók NóbelssíkáLdisiins
Halldóns Laxiraesis. Hér er
sýnlilega vanóalð til hltntanirja.
— Ég er áikaiflaga hnilfBmm af
þessu veiki, segjir leiksttjóriimin
þenm miuin mieana til þeissa
ver*ks kom/a, sem óg kyranóst
því betuir.
Kyrará leiksfjjónarus og leák-
‘ara Leilkfélagsiras atf Knistinii-
haldiinu enu orðin allraájn. Þeir
hafla verlið afð fásf viilð þetta
venk uiradainifa'nniar vilkuir. Og
raú er svo komiilð aið þeitlta
kvöld er fynstta æfiinig m©ð
„ddkorii", sem þair kalla, eða
tjöldluim. Höifluiraduirkan sjálfiuir
er þairraa mættor og siltuir á
íremista beklk ásaimlt dóttiuir
sinrai. Halldótr heifiur iðulaga
sebið æfitragar. LeliScniitiíð neynid-
ist of laragt í simirai fynstu gerð,
og hamin segir aíð allmiikið haifli
Steinþór með leiktjöldin sín i hnotskurn,
leika á hjörunum.
þar sem veggir
sett það í gang á fynsta ríkis-
ráðsfundinuim eftir heiimkom-
una. Hvernig ráðlherrum
þýziku stjórnarinnar varð við
fylgir ekki sögunni. En hér í
Iðnó hlægja menn dátt og hafa
orð á þvi, að þarna séu eigin
lega kcimnir betri fuglaskræk
iir en þair, seim búiiið er að
safna upp á bönd frá mávum.
Því fuglar eru sprækir til sjós
og lands fram undan prestsetr
inu undir Jökli. Og þeir verða
að eiga sinn hlut í leilkriti frá
þeim stað.
— Þá skulum við byrja! —
Myrkur í sal! Ljós ót! kallar
leibstjórinn.
Og nú koma þær fram á
sviðið hver af annarri, þessar
óborganlegu persónur: Séra
Jón Prímus (Gísli Halldórs-
son) með járningaáhöld sín,
þrumara og lóðurykkling, und
irritaður Umbi (Þorsteinn
Gunnarsson) með segulbandið
sátt og skiniflbloklkilnia, fr/k.
Hnallþóna (Ipga Þórðardóttir)
með stríðsterturnar og þurr-
kölkumar, safnaðarformaður-
inn Tuimi Jónsen (Brynjólfur
Jðhannesson) enn einn stór-
kostlegi karlinn í safn leikar
ans. Lángvetningurlnn Helgi
á Torfhvalastöðum (Karl Guið
mundsson) með týndu hrossin
sín, alþýðumaðurinn Jódínua
(Steindór Hjörleifseon) roeð
fjarlægum þjóðum, með
Safldkraúisisemim H.. (Helga
Skúlason) í broddi fylkárngair,
og sta0alrfbrytiamium mir. Smlitih
(Jóni Aðils). Og að lokum
konunni Guðrúnu Sæmunda-
dóttur frá Neðratraðarkoti
(Helgu Baohman) eða Úu, sem
'hvarf á bnaiuít ag kom aflttuir —
eða hvað?
Þetta fólk keanur þarna og
fer milli leiktjaldanna ham
Steinþórs Sigurðssonar, sem
renna haganlega fram eða til
hliðar eftir þörfuim. Það kean
ur og hverfur út úr ljósgeial-
unum, færir sig milli bláu
stofunnar á prestsetrinu, hrör
FnmhaM í tk. H

Frk. Hnallþóra: Ég tók eftir í gjarkvöldi að biskupinn mundi ekki vera snokinn fyrir feitar
kökur með kruðiri, svo ég sló í uokkrar óbrotnar þurkökur og lét koma af Akranesi ögn af
prinspólókexi sem nó er mest í móð og þykir fínast fyrir sunnan.
Umbí: Takk, ég held ég hínkri við þángaðtil húsbóndinn er sestnr.