Morgunblaðið - 24.06.1970, Blaðsíða 19

MOKGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. JÚNl 1970
19
H1 j ómleikar Led Zeppelin
FYRSTI tónninn stökk út af svið
inu út í salinn á slaginu hálf
ellefu. Síðasti tónninn kom sömu
leið á slaginu hálf eitt. Á milli
þessara tveggja tóna liðu tveir
tímar, tveir aeðisgengnir klukku
tímar, úttroðnir af Led Zeppelin,
hljómsveitinni, tónlistinni, átrún
aði æskunnar.
Þetta voru staerstu og merki-
legustu bítlatónleikar, sem haldn
ir hafa veri'ð hér á landi, frá því
að bítlaMjómleikasögur hófust
Tæplega fiimtm þúsund ungmenni
voru í Höllinni. Gólfið niðri í
salnurn var þétt setið og það
sama gilti um áhorfendapallana.
Fyrstu gestirnir byrjuiðu að bíða
framan við dyr Hadarinnar um
átta leytið uim kvöldið, en ekki
var byrjað að hleypa inn í húsið
fyrr en klukkan hálf tíu. Umgl-
ingarnir, sem beðið höfðu við
dyrnar í hálfa aðra klukkustund,
bið'u því sitjandi á gólfinu í saln
um uppi við sviðið í eina klukku
sturid til viðbótar. Allt þetta
lögðu þeir á sig, til að geta setið
sem næst sviðinu, meðan á hljóm
leikunuim stæði.
Hávaði
Led Zeppelin gekk frarn á svið
ið á slaginu hálf ellefu og hóf
strax leik sinn. Hávaðinn var
ekki eins mikill og menn höfðu
óttazt. Fremst í salnum, uppi við
sviðið, var að vísu nolkkur háv-
aði, en alls ekki óþolandi. En eft
ir því sem aftar dró í salnum
læikkaði hljóðstyrkurinn, og var
hann bara tiltölulega þægilegur
aftast í salnum. Magnara-
kerfi Led Zeppelin var um
1700 wött að styrkleika, þar
af var söngkerfið 900 wött,
en þrátt fyrir allan þenn-
an styrkleika, fór hávaðinn
aldrei upp í óþægilegan styrk.
Hljómsveitin Led Zeppelin hefur
nefnilega hljóðlstyrkinn aldrei
meiri en nauðsynlegt reynist. —
Einn af aðstoðarmönnuim hljóm-
sveitarinnar er sérhæfður í hljóð
stjórninni, situr við tvö hljóð-
stilliborð og stjórnar styrklei'ka
hvers einstaks hljóðfæriis.
Lögin, sem Led Zeppelin flutti,
voru flest vel þekkt af hljómplöt
um hljömsveitarinnar, Led Zeppe
lin 1 og 2, en einnig flutti hljóm
sveitin nokfkur ný lög, sem vænt
anlega eiga að vera á þriðju
stóru plötunni. í>ó að áheyrendur
hefðu áhuiga á allri tónlistinni,
sem hljómsveitin flutti, þá var
hrifningin þó langmest, þegar
hljóimisveitin flutti sín þekktustu
lög: ,.Heartbreaker“, „How Many
More Times", ,,Whole Lotta
Love“ o. fl.
Fiðlubogi
Allir liðismenn hljómsveitarinn
ar sýndu sínar beztu hliðar. —
Jimrny Page töfraði furðulegustu
tóna úr gítarnum með aðstoð
fiðluboiga. Á stundum virtist
sem hann væri að leika á fiðlu,
en á næsta augnabliki var eins
og tveir gítarleikarar væru að
keppa um hylli áheyrenda. Þarna
kynntust álheyrendur alveg nýrri
hlið á leik snillinigsins Jimmy
Page, ef til vill þeirri allra
merkilegustu og skemmtilegustu
og. er þá mikið sagt. Það var í
laginu „Dazed And Confused",
sem Jimmy lék þessar ótrúlegu
listir, en allt lagið var raunar
byggt upp af alls kyns furðu-
hljóðuim úr gítarnum hans
Jimmys.
Æsandi
Söngvarinn, Robert Plant, lék
á munnhörpu í laginu „Bring It
On Home“ og féklk áheyrendur
til að klappa í takt við leik sinn.
Robert hefur mjög skemmtilega
sviðsframkomu, hleypur fram og
aftur urn sviðið, sveiflar hljóð-
nemanuim í kringum sig og skek
ur sig allan á æsandi hátt. Enda
var hann fljótur að vinna hylli
unglinganna, sem fyrir hljótnleik
ana höfðu flestir mestan áhuga
á Jiimimy Page. En Roberter ekki
bara æsingasöngvari, hahn getur
líika sungið róleg lög af innlifun,
sem er jú reyndar æsandi líka,
þegar allt kemur til alls. Hann
hefur mikið raddsvið, sterka
rödd og getur kreist hin ótrúleg
ustu öskur úr barka sér.
Rólegur
Bassaleikarinn, Jahn Paul Jon
es, var minnst áberandi af þeim
félögum. Hann er eins og svo
margir aðrir bassaleikarar, ró-
legur og. leggur ekki mikið upp
úr látum. Honum nægir alveg að
leika á bassann sinn, sem hann
gerir mjög vel, betur en nokkur
annar érlendur bassaleikari, sem
ég man eftir að hafi heimsótt ís
land. Það sama má raunar segja
um hina liðsmennina í Led
Zeppelin líka, þeir eru allir í
hópi þeirra beztu á sínu sviði,
og örugglega þeir beztu, sem
hafa heimsótt landi'ð. John Paul
lék einleik á Hammond orgel, for
lei’k að laginiu „Tharek you“, og
sýndi athyglisverða kunnáttu og
hæfileika. Harin hefur áreiðan-
lega meiri áhrif á tónlistarflutn
ig hljómsveitarinnar en menn al
"menn halda.
Berhentur
T rom m u 1 e ik a í’inn, John Bon-
ham ihefur verið talinn berja fast
ast á trommurnar af öllum
trcmmuleikurum í stéttinni, og
það er víst engum ofsögum sagt.
Hann tók langt trommusóló í lag
inu „Moby Dick“, lélk til að
byrja með með kjuðunum sínum,
en kastaði þeim síðan frá sér og
barði trommurnar með höndun-
um. Þetta vaki geysilega hrifn-
ingu álheyrenda, enda var trommu
sólóið ekki neitt hálfkák. Hrað-
inn og tæknin voru mikil, svo
mikil, að menn trúðu varla sín
um eigin eýrum og auguim. John
Boniham notar mjög stóra bassa-
trommu, ’situr hálffalinn bak við
hana, svo að áheyrendum reynist
oft erfitt að sjá hann leika. Hann
notar eina fimm „symbala" eða
„diska“, þar af einn gífurlega
stóran af kínverskum ættum. —
Enda er eins og tíu menn séu að,
þegar hann leikur á þetta a’llt
saman.
Frábær
Eitt hefur gleymzt, hinn
„venjulegi“ gítar’leiikur Jimmy
Page. Gítarleikurinn er alveg
eins og menn bjuigguist vilð: Frá
bær. Meira er étoki hægt að segja
því Jimmy hefur fyrir löngu
sýnt og sannað, að hann er í hópi
beztu gítarleikara heimis. Þó var
eitt atriði, sem mér fannst ekk-
ert sérlega tilkoimumikið. Það
var einleikur hans á kassagítar.
Þetta var jú ágætur flutningur
hjá Jimrny, en ég 'held að hér á
landi séu fjölmargir gítarleikar-
Svipmyndir frá hljómleikunum. Sérstök athygli skal vakin á tánum, sem eru í eigu Roberts
Plant, söngvara. Myndir Mbl. Krietinn Benediktsson.
ar, sem geta lei'kið þetta atriði
eftir Jimmy Page. En ég vil alls
ekki draga úr hæfileiikum hans
eða snilli á neinn annan hátt.
Það var bara þetta atriði, sem
mér fannst ekki eins frábært og
ég bjóst við.
Læti
Þegar hljómsveitin hafði leik
í kluikkutíma og kortér, sagði
söngvarinn, Robert Plant: „Þetta
er síðasta lag'ið okkar, „How
Many More Times“. Sennilega
ætlaði hljómisveitin bara að taka
sér hlé á eftir þessu lagi, en
halda síðan hljómleikunum á-
fram. Hins vegar sikildu ungl-
ingarnir þessa setningu sem svo,
að hljómleikunum væri að ljúka,
og því ruku allir upp til handa
og fóta: Nú var síðasta tæikifærið
til að gera einhver læti, til að
æsa sig svoilíti'ð. Minna mátti nú
ekki vera en að menn æstu 6ig
svolítið á hljómleikum ein'nar
frægustu hljóimsveitar í heimi,
eklki sízt þar sem aðigöngumiðinn
toostaði 450 krónur. Allir, sem
sátu á gólfinu, stóðu upp og tróð
uist fram að sviðinu. Þeir, sem
fremstir vonu í hópnum, klemmd
ust á mdlli sviðsins og hópsins
fyrir aftan, og urðu hjálpar-
menn Zeppelin að draga nokkrar
un'glingsstúlkur upp úr þvögunni
og bera þær út á ganginn aftan
við sviðið. Þar jöfnuðú þær sig
fljótlega og varð þeim ekkert
frekar meint af. Lögreglumenn
þyrptust fram á sviðið og reyndu
að fá unglingana til a'ð færa sig
aftar, en það gekk ekki vel, fyrr
en hljómsvetin hafði lokið leik
sínum og yfirgefið sviðið. Sveinn
R. Haukisson, miðasöluistjóri Lista
hátíðar, reyndi að róa ungling
ana o>g tókst það á endanum,
fóklk þá til að setjast aftur á gólf
ið. Hljcmsveitin kom þá aftur
fram á sviðið og flutti þrjú lög
til viðbótar á einni syrpu „W’hole
Lotta Lo've“, „Communications
Breakdown" og eitt nýtt lag. —
Voru unglinigarnir hinir róleg-
ustu á meðan. Að hljómleikunum
laknuim hvíldu stjörnurnar sig
um stund í búninigsherbergi, en
héidu síðan út á Hótel Sögu í lög
reglubifreið. Höfðu þeir Zeppe-
linninenn hið m-esta garnan af
þessu öllu saman.
1973?
Þegar litið er á hljómleika'na
í heild, er ekki hægit að segja
annað en að þeir hafi verið hinir
ánægjulegustu. Led Zeppelin er
óumdeilanlega í hópi beztu hljóm
sveita heims, liösm'enn hennar
allir með þeim þeztu á sínu sviði
og tónliistin í sama dúr. Því verð
um við að vona, að einhver skrið
ur komi-st nú á þesisar hljóm-
sveitaheimisó-knir til Islands. —
Síðast 'komu Hollies til la-ndsins
í ánsbyrjun 1967, nú komu Led
Zeppelin á miðju ári 1970, en
hvenær skyldí næsta hljómsveit
kcma í heim'SÓkn? Á þessu ári
— eða í ársloik 1973?
Stefán Halldórsson.
K.S.I.
I.S.I.
Kncattspyrnuleiku
ísl. unglingaliðið
Frakkland
(undir 21 árs)
leika á knattspvrnuvellinum í Ke flavík í kvöld miðvikudaginn
24. júní kl. 20.00. — Dómari: Einar H. Hjartarson.
Verð aðgöngumiða: Stæði kr. 100,00. Barnamiðar kr. 50,00.
Tekst unglingaliðinu betur en íslenzka landsliðinu?
Komið og sjáið frönsku knattspyrnusnillingana.
Knattspyrnusambandið.