Morgunblaðið - 28.06.1970, Page 6

6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGU'R 28. JÚNÍ 1070
BLAUPUNKT OG PHILIPS
bílaútvörp í atlar gerðir bíta.
Verð frá 3.475.00 kr. ÖH
þjónusta á staðnum.
Tíðni hf„ Einholti 2, s. 23220.
SA, ER TÝNDI
heim (H'skettinuim upp við
Hekfu um sl. heligi, getur
hriingt í s!ma 36572.
GULL
Trúlofunarhringar, steinhring-
ar, snúrur. Viðgerðir og
breytingar. Þorgrímur Jóns-
son, gullsmiður, Klapparstíg
gegnt Hamborg.
TIL SÖLU MIÐSTÖÐVARKETILL
8 fermetra, með öfhj tilheyr-
andi, þriggja ára gamall.
Símar 82492, 82493.
&TÚUKA
18—28 ára óskast tíl léttra
húsverka og barnagaezlu.
Svar á ensku óskast sent ti4
Mrs A. Barocas, 4634 Iris
Lane, Great Neck, New York
1T020 U.S.A.
STÝRIMANN OG MATSVEIN
vetrtar á 100 tonoa humar-
-bát frá Keflavik. Upplýslngar
i áíma 1579.
KEPJ-AVlK
(LrtH íbúð óskast til leigu i
3—4 mánioði. Upplýsingar i
sirna 1979.
«AUIVIA-KASSAR
•Vandaðir sauna-kassar til
sttíu Upplýsingar i skna
13072.
Harmleikur á hásumri
MÚRARI ÓSKAST
Upplýsingar i síma 17888.
NOTAÐUR SENDIBiLL
Ford Trancit '64, 1200 kg,
til sölu. Seist ódýrt.
Fálkinn hf.
Suðurlandsbraut 8,
sími 84670.
TIL LEIGU
stðrglaesiteg tveggja hert).
íbúð i Árbaejanhverfi. Uppl. í
sima 38271.
FJÖGURRA HERBERGJA iBÚÐ
í Kópavogi til teigu strax.
Upplýsingar í sima 40914
milHi kl. 7 og 8 í kvöld og
næstu kvöld.
VÉLRITUNARSTÚLKA
Vön véirrtunarstútka óskast
strax, hálfan eða aHan dag- I
inn. Framtiðarvin'na. Góð ís-
lenzkukunnátta nauðsynleg.
Tiliboð, merkt „Vön 5289",
sendist Mbl. sem fy',st.
HÚS TIL LEIGU
í sveit á Suðurtendi. Hæð,
ris ásamt kjaHara með 30 fm
verkstaeðisplássi. Eitthvað af
húsgögnum gæti fy g' Uppl.
i síma 99-5687.
TIL LEIGU
þriggja herb. falleg ibúð á
Melunum, er nýstandsett,
leigist með húsgögnum, heim
itistækjum og fi. Leigutimi er
trl 1 árs eða skemur. Uppl. i
s. 26419, 13500
Snemma í júni vtax ég og tjöl
skylda mín við gróðursetningu
trjáplaovtna hjá sumairbústaðn-
um okkar við Hvalfjörðinn.
Þotta var á laugardaKskvöldS,
og ég stóð í breikkunni og staik
holur fyrir tré, sr«n grróður-
sott skyldu hinn næsta. dag.
Veðrið var ægifagurt, svarta-
logn á firðinum, allt skartaði
sinu fogursta.
Landslagið logaði af dýrð,
hvert sem litið var. Sli'k stund
við raeiktunarstörf gerir alla að
betri mönnum. Oklkur varð öll-
um hugsað til Davíðs, til ljóðs-
ins hans um moldina, en þar 1
er þetta:
★
„Moldin ior þín.
Moldin.er góð við börnin sin.
■Sóiin.og hún eru systur tvær,
en snmum er moldin eins hjarta
kær,
því andinn skynjar hið innra
bál,
sem eilífliðin kveikti í hcnnar
sál,
og veit, að hún hefur a.lltaf átt
hinn örláta, skapandi gróðrar-
mátt
og gleður þá, sem gleðina þrá,
gefur þeim öll sín bióm og strá,
allt — sem hún á.“
★
Sem ég stóð nú þarna x brekk
unni, stud.dist fram á skógraekt-
arskófl'una mina, sem hann Ein
ar Sæmundsen gaf mér á sínum
tíma, varð mér hugsað til þess,
hversu ótrúlega skammt m»nn
þurfa að fara til náttúruskoðun
ar. Ekki steimsnar frá sínum
heimaranni. GaMurinn eða
skynjunum, sem ég vaxð fyrir
þarna i grasi og trjám vax-
inni brekkunni, sem mig langar
til að segja. Þó verða þetta
að sinni ek'ki nema örfá brot,
einstaka drættir og jffættir úr
þessari sinfóníu vorsins.
Steingrímur Thorsteinsson
orti fallegt kvæði um Hvalfjörð
inn, og eftirfarandi 4 Ijóðlínur
úr kvæðinu, gætu svo sannarlega
átt við mig:
„Á þér eg unigur ást hef fest,
sem aldrei skyldi dvína.
Og oft mig sástu sumwgcst
við sjávarströndu þína.“
★
AUmikill trjágróður hefur
vaxið kringum sumarbústaðinn.
Þess vegna er hér nú mikið um
skógarþresti, sem eiga hreiður
hér vítt og breitt um kring. Og
söngur þeirra á vorin yljar
hjarta okkar. Það er eins og þeir
séu með þessum söng að þak'ka
okkur fyrir að hafa gróðursett
þessi tré, eins og við höfum ver
ið að byggja smáíbúðir handa
þeim, hvert sitkagrenitré er
þeirra Breiðholtsíbúð, hver
grein þeirra hæð, og alls ekki
svo hljóðbært á milli. Og sem
ég sting við skóíj.u, berst að
eyrum mér þessi fallegi þrastar
söngur. Og ég tek undir með
Kára frá Víðikeri, þegar hann
yrkir:
,,Ég heilsa ykkur, góðir gestir.
Ó, góðu, litlu skógarþrestir!
Úr suðri berst mér óljós amgan,
og yiur hlýrri strýkur
vain gann.“

mgj&'f-1 ,i | ;
Willil'iiwlwlllllllillliiir ii ||i|
Krummi steytir gogg.
kannski listin. við náttúruskoðun,
er einmitt fólgin í því að kunna
að hlusta á raddir náttúrunnar,
kunna að greina hina lifandi
náttúru í kringum sig, láta hana
verða að leiðarljósi að friði í
huga og sál. Það þarf ekki
langt að fara, og það reyndi ég
þessa júnínótt, þegar við vökt-
um við holla vinnu í ægifögru
landslagi. í guðaveðri, og það er
frá þeim tilfinningum, þeim
Þannig hafa skáldin alltaf ort
dýrðaróði til s'kógarþrastanna.
Og sem ég bíð þarna í brekk
unni eftir morgunroðanum, sé
ég þá koma, þessa skelfilegu
óvini smáfuglanna, hrafninn, kjó
ann og svartbakinn. Raunar er
mér engin launung á, að mér er
frefcar hlýtt til þeirra. Þeir eru
reyndar aðeíns að berjast sinmi
eigin lífsbaráttu, en okkur
mannabörnum finnst það samt
sem áður sárt, að sjá krumma
með egg í gogginum, egg hrossa
gauks eða stelks, jafnvel skógar
þrastar, en hrafninn á hreiður í
fjallinu hjá Hrafnastandi, og
þar bíða ungarnir hans 5 eftir
heimkomu hans, sísvangir og
gráðugir, og hvað á þá einn
hrafn að gleia?
Hrafninn kemur mörgum sinn
um á dag, svífandi meðfram
svörtum klettum Kiðafells,
hann s'kimar eftir æti, stundum
er hann bana í njósnarferð, en
stundum er ferðin beinlíhis ráns
ferð, Það ér líkt og skuggi líði
yfir jörðdna, þegar hrafninn svíf
ur yfir.
„Allt í kring er auðn og myrkur
alit í kring or dauðalhljótt.“
En krumma er ekki tekið með
neinum fagnaðarlátum, þegar
hann svífur vængjxxm þöndum
yfir Kviahvamm. Þá hefja orr-
ustuflugvélarnar sig á loft.
Fimm eða sex spóar, tveir
tjaldar og ýmsir smærri fuglar
hefja sig ti) flugs, og höggva
duglega til óvinarins og hrekja
hann oftast á brott við litinm
orðstír. Svona gengur þetta dag
inn, dag út, langt fram á nætur,
— en samt verður krummi að
lifa.
Undir lokin, rétt i þann mund
sem morgunroðinn var að gægj-
ast upp fyrir Skarðsheiðina,
varð ofckur ljós einn Utill harm
léikur í sinfóniu vo-jtos, eins
konar „Marche funebre“, eins og
Ohopin orðaðd það. MaríuerDan
akkar i þakskeggi'nu á sumar-
bús'taðnum, sem glatt hafði geð
okkar í mörg undanfarandi sum
ur, trítlaði við fætur okkar al-
ein, hún hafði misst sinn maka,
og segir nú frá þvi.
Þau höfðu hjónin, snemma
þetta vorið, leitað aftur á fom
ar slöðir, og séð, að hreiðtið
þeirra var vel byggiliegt eitt
sumar í viðbót. Þau léku sér á
pallinum, kunnu sér ekki læti
yfir því að vera enn á ný kom-
in heim í heiðardalinn, og nú
skyldi mi'kið gert. En þá gripu
örlögin itlþyrftxislega í taumana
hjá litlu maríuerluhjónunum,
Konan fór á flakk út í sveit,
enginn veit hvere vegna hún yf
irgaf bónda sinn, og sjálfsagt
fæst aidrei úr því sikorið, en
löngu síðar fannst hún liðið lík
við hiið annars bónda. Þau
höfðu bæði flogið i felur niður
um reykháfinn á næsta sumar-
bústað, kamust ekki til baka
sömu leið, — og þannig endaði
þeirra ævintýri.
Og það var ekkillmn, sem
þótt við fótskör, mína flaug
þessa nótt. Hann ga.t etoki enn-
þá slitið sig frá íbfxðánni þeirra
í þakskegginu, skildi ekki, hvers
vegna elskan hans kom ek'ki til
baka. Svona eru örlögin jafnvex
litium fugixxm grimm. Okkur
finnst hann einmana. Við tölum
við hann eins og mennska veru,
sýnxxm honum samúð, en allt
kemur fyrir ekSci, elskan hans
er fyrir „bí“, og hann veit varla,
hvað hann á til bragðg hð taka.
Vonandi lærist honum hið forn-
kveðna áður en lýkur, að:
„alltaf má fá annað sikip
og annað föruneyti.“
★
Svo seig nóttin á. Við hætt-
um verki. Morgunroðinn var
þegar alkominn upp i norðr-
inu yfir Skarðsheiðinni. Svefn-
höfgi seig á brárnar. Nú átti
vel við kvæðið hans séra Frið-
riks, sem við höfðum yfir, en
þar er þetta í:
„Nú dvínar dagsins kliður,
og draumafróin keanur skjótt.
Nú ríkir ró og friður,
i runnum allt er hljótt.
Nú þaignar fuglafjöldi
á fögru sumarkvöldi,
er dýrleg nálgast nótt.
Hér eru yndisstundir
og allt, sem hugamn gieðja má.
Er eygló genginr undir,
skín æðri sói oss hjá.
Og blossun Guðs oss geymir,
svo góðan sve.in þá dreymir
um hir4inveldin há.“
Fr. S.
Úti
á
víða-
vangi
IL_ 8 J
Við Hvalfjörð. Múlafcll, Botnsxúlur, Þrándarstaðafjall. (Ljósm. Bj. Amórsson)