Morgunblaðið - 20.09.1970, Blaðsíða 28

28
MORGtnsnBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. SEPTEMBER 1970
aði skrána, sem Mark hafði rétt
honum. Svo dró hann blý-
ant upp úr vasa sínum og tók að
krota hjá sér. Tíu mínútum
seinna rétti hann skrána aftur.
— Ég hef undirstrikað þau
nöfn, sem ég er viss um. Og ég
er sæmilega viss um þau. Þetta
er fólk, sem við Edith þekktum
\ Cambridge. Edith vildi ekki
fyrir nokkurn mun slíta sam-
bandi við þetía fólk. Þér takið
eftir, að hún hitti það ekki oft
— fékk sér kannski eitt glas með
því, tvisvar á ári eða svo. En
svo hef ég komið þama með tvœr
tilgátur, sem ég er ekki viss um,
en gæti sam'. gefið bendingu.
Það er aldrei að vita.
— Nei, auðvitað. Raebum at-
20.
er J. Enginn vafi á því. Gamlir
kunningjar. Þekkti hana í Cam-
bridge. Hávaxni maðurinn brosti
sem snöggvast og var óstyrkur
á taugum.
— Haldið þér, að þér getið
hjálpað mér með einhverja fleiri
upphafsstafi I dagbókinni? Þeir
sátu saman við borð í E1 Vino,
og R.aebum varð að brýna
raustina til þess að heyrast gegn
um umferðarliávaðann frá Fleet
Street.
— Kynni að vera. Við þekkt-
um margt sama fölkið. En vitan-
lega þekkti Edith svo margt
fleira fólk. Hún var afskaplega
mikil samkvæmismanneskja. Ves
Jings Edith. Vond endalok hjá
henni. Fáið yður í glas.
— Tómatsafa. Hér er skráin.
Maðurinn, serr. Edith hafði kall-
að J. pantaði veitingar og athug
hugaði skrána Aðeins átta eða
níu nöfn voru eftir, sem ekki
hafði verið gerð grein fyrir, en
sum þeirra voru líka algjörlega
olæsileg
— Á eitthvað af þessu fólki
heima úti við sjó? spurði hann.
— Nei, það held ég ekki. Það
er allt saman í London eða á
næstu grösum Nei, það býr eng-
inn þessara úti við sjó.
— Og yður getur ekki dottið
neinn í hug, sem heitir E.U.: Eða
veitmgahús, sem heitir L? Hann
sýndi innfærsJuna þar sem E.U.
kom fyrir.
— Það lítur helzt út fyrir að
hún hafi talið þetta eitthvað
mikiJvægt. En ég þekki bara eng
an F.U., það er ég alveg viss um.
— Það gerir nú ekki til. Þér
hafið orðið mér að miklu liði.
— Ég er viss um, að Edith
ISBUÐIRNAR
Dairij
Queen
HJARÐARHAGA 47
W AÐALSTRÆTI 4
BANKASTRÆTI lO
ÁLFHEIMUM 6
Dairy
Queen
ís
Lofargóðu og stendur við það!
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Nú er mestl glansinn farinn af fréttunum, sem þú hefur nýlega
fengið og i>ví er þér alveg óhætt að slaka á.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Ef ekki vUl bctur til, skaltu endilega byrja aftur á hálfköruðu
verki og vanda þig eins vel og þú mátt.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Það er sjálfsagt að vera ekki að velta sér neitt upp úr móður-
sýkinni, en einhverja fyrirhyggju er hægt að hafa.
Krabbinn, 21. júni — 22. júlí.
Hvernig, sem á því stendur, er ómöguiegt fyrir þig að komast í
rétt sambönd núna.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Það væri betra, ef þú fengir þér ný viðhorf. Heilsan er fyrir öllu.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Réttara er að fara að hugsa fyrir jólunum, þau eru fyrirhafnar-
minni þannig.
Vogin, 23. september — 22. ©któber.
Það skaðar engan að gera ráð fyrir miklu álagi á næstunni.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Ferðalög eru óæskileg í dag allra hluta vegna.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Ef þú athugar þinn gang, er það hollara fyrir þig.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Fallvaltleiki lífsins er þér mikið áhyggjuefni núna, en öll þessi
bölsýni þjónar engum tilgangi.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Nú er hver síðastur að ná í skottið á hamingjunni og stattu þig.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Þér verður vel ágengt f viðskiptum í dag.
hefur verið að lána einhverjum
peninga Hún var svo greiðvik-
in. Þér hafið náttúrulega aldrei
kynnzt henni?
— Það vill nú svo til, að ég
kynntist henni, rétt skömmu áð-
ur en hún dó. Nú varð þögn.
Salurinn var fullur og mikil
reykjarsvæla og hávaði þar
mni
— Hún var farin í hundana,
sagði J. Þér hefðuð átt að sjá
nana fyrir nokkrum árum. Hún
var falleg stúlka. Og svo fjör-
ug. Ég var auðvitað skotinn í
henni, en það voru svo margir
aðrir. Það var náungi í Fleet
Street, sem hét Jim Verhaeren,
sem vildi eiga hana, en þau kom-
ust upp á kant, og svo fórst
hann í bílslysi. Hún var óhepp-
.n, cg þér hafið sjálfsagt heyrt
margt ljótt urn hana. En svei
mér ef ég sakna hennar ekki.
Hann horfði næstum ögrandi á
Raeburn, kinkaði síðan kolli og
gekk út.
x.
„Kæri hr. Raeburn", stóð I
bréfinu, „ég hef fengið bréf frá
Álec Desmond, þar sem mér er
sagt, að hann hafi fengið yður
til að gera nánar tilteknar rann
sóknir í sambandi við dauða
konu hans, og yður langi til að
hitta mig. Ekki veit ég, hvað þér
viljið fá að vita, og veit því
ekki hvort ég get orðið yður að
nokkru liði. En vitanlega vil ég
verða það, ef ég get, og ég sting
upp á, að þér komið hingað og
talið við mig. Bezt væri að þér
kæmuð síðdegis, segjum á
þriðiudaginn kemur eða mið-
vikudaginn, og gistuð hér um
nóttina. Ég skal með ánægju
hýsa yður og eins senda bíl eft-
ir yður á stöðina. Vilduð
þér láta mig vita?“
Bréfið var undirritað „Harry
Rick" og heimilisfangið tilgreint.
Mark lagði það hjá hinum bréf-
jnum og hé.'t áfram að búa til
morgunmatinn sinn, sauð hafra-
graut og steikti flesk og egg.
Fengi hann almennilegan morg-
unverð. gat hann þolað til mið-
nættis með samloku og tebolla.
Og þess þurfti hann oft. Yfir
matnum hélt hann áfram að lesa
skjöl Edith Ðesmond, sem fylltu
heila tösku og hann hafði tekið
með sér frá Wimbledon.
Hann hafði nú komið sæmi-
egu skipulag á þau og gat gert
sér nokkurn veginn glögga
mynd af síðustu mánuðunum,
sem Edith Desmond var á lífi —
yfirdráttinn i bankanum, sem
nún var að streitast við að
minnka, veðhlaupahestana, skuld
•rnar. Það lá i augum uppi, að
hún hafði fengið talsverðar upp
æðir til láns; en þó i smáskömmt
um, hjá Gillian de Freeth og
fleira fólki. Inn á milli kvitt-
ana frá saumakonu og auglýs-
ingar frá veðmangara, fann
hann örk, sem á var ritað: „H.R.
Ritk IOU £-100 (eitt hundrað
sterlingspund), Edith Desmond,
S—7—54. Neðar á blaðið var
skrifað „Gleðileg jól 1954. H.R.“
Raeburn lyfti brúnum. Harry
Ritk hafði lánað Edith hundrað
pund I júlí 1954 og síðan sent
henr> kvittunina í jólagjöf. Fal-
iega gert. Mark lagði ógiltu
kvittunina til hliðar og hélt
áfram. Hann opnaði bréf, sem
nafði verið troðið óopnuðu í
skúffuna — og hljóðaði þannig:
„Elsku Edith Þakka þér fyrir
bréfið. Það er allt i lagi með
jirið.;udagskvö?dið. Þetta er
nokkuð, sem getur alla hent, ef
peir eru þreyttir, og ég sá að
Charles var að neyða ofan í þig
áfengi, bjánir.n sá arna. Hugs-
aðu ekkert um hana Helen Bar
stow, hún er svoddan siðapost-
uli — en ég skal koma öllu í
,ag. Þú þarft engu að kvíða þó
að þú hittir hana aftur. Bless.
JU1.“
Raeburn stakk bréfinu aftur í
umslagið. Þarna hafði enn orðið
hneyksli í einhverju samkvæm-
inu. Edith draugfull og komizt
í hár saman við Helen Barstow
— hver sem hún nú kynni að
vera. Hann leit á stimpilinn 18.
júni. Svo sá hann, að Edith
hafði klórað á það: „Vit. 10.28.
L.11.35." Og skriftin var skreytt
xlls konar frunsum og kroti.
Hún hafði sýnilega klórað þetta
meðan hún var að tala i síma.
,.Taxi, Taxi, Taxi,“ las hann. Og
„Under". Undir hverju? Undir
einhverju, sem hann gat ekki
skilið Undirskógur, kannski?
Hann saup aftur á tebollanum.
Eitthvað brauzt um í huga hans,
sem hann gat ekki komið heim
og saman. Hann lagði frá sér um
slag'ð og tók annað bréf, frá
systur hennar í Suður-Afríku.
Það var hundleiðinlegt og sner-
ist allt um einhvern krakka.
Þá áttaði hann sig á þessu.
Hinn 20. júní, tveim dögum eft-
ir að Edith bafði fengið bréfið
frá Jill, hafði hún átt stefnumót
við E.U Það var þessi merkis-
dagur í dagbókinni, sem hún
nún hafði tvmndirstrikað. Hafði
hún farið með lest frá Viktoríu-
stöðJnni til þess að hitta E.U.?
Og var þetta „Under“ hluti af
nafri ? Væri svo, þá var þetta
L. ekki nafn á veitingahúsi,
neldc.r á stað — þorpi eða borg.
Hann greip umslagið aftur, en
það sem kom á eftir Under var
ekki annað en krass. Lestartím-
nn var miklu betri bending.
Lest, sem væri rúman klukku-
tíma frá Viktoríustöðinni, mundi
komast 45—55 mílur, að biðum
meðtöldum. Hvaða staður, sem
byrjaði á L gæti verið í þeirri
fjarlægð frá London? Mark fór
niður í skrif.stofuna sína og dró
±andakort út úr bókaskápnum.
Svo tók hann hringfara, stillti
nann uppá 50 mílur og dró svo
hring með Viktoríustöðina að
miðdepli. Hann fann ýmsa staði
upp á L„ en var ekki ánægður
með nein þedrra. En var þetta
stefnumót sama sem áðurnefnd
,,ferð út að sjó?“ Hvort tveggja
nafði verið eitthvað áríðandi fyr
ir Edith, enda tvíundirstrikað.
Af tveimur líklegustu stöð-
unum var Littiehampton við sjó,
en Lydd eina eða tvær mílur
inni í landi. Sá sem þangað færi
mundi ekki kalla það að fara
„út að sjó.“ En það gat hins veg-
ar átt við Littlehampton.
Mark tók símaskrá og fletti
TERMINAL
QUICK
Hárnæringavökvinn