Morgunblaðið - 31.03.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1971
Guðbjörg Jóhannes-
dóttir Setbergi
í Húsavík - Minning
1 dag kveðja Húsvíkingar
öndvegiskonu, sem verið hefur
sterkur stofn í samfélagi þeirra
síðustu hálfa öldina og átti I rík
um mæli þá mannkosti, sem efla
hamingjuna í sambúð manna —
Guðbjörgu í Setbergi, Hún lézt
22. marz s.l. eftir langvinnan
sjúkleika og verður til moldar
borin frá Húsavíkurkirkju í
dag, í heimaranni, þar sem hún
fæddist, lifði og starfaði til góðs
nær sjö tugi ára.
Guðbjörg Jóhannesdóttir
fæddist 10. okt. 1903 að Móbergi
í Húsavík, dóttir hjónanna
Jóhönnu Kristínar Sigtryggsdótt
ur og Jóhannesar Þorsteinsson-
ar. Jóhanna móðir hennar lézt
1921, en Jóhannes Þorsteinsson
varð háaldraður og lézt 23. marz
1945. Jóhannes Þorsteinsson bjó
1 Flatey, áður en hann fluttist
til Húsavíkur, og seinni hluta
ævinnar var hann hjá
Guðbjörgu dóttur sinni. Hann
var sérstakur ágætismaður, prúð
menni annálað, fríður og góðvilj
aður og naut vinsælda eftir því.
Guðbjörg ólst upp i Húsavík
og naut góðrar umönnunar en
lítils auðs og komst ekki í
kvennaskóla eins og hugur
hennar stóð til. Hún varð frið
og gjörvuleg stúlka og vel
menntum búin til hugar og
handa, eftir því sem aðstæður
voru tO. Hún giftist Jóni
Sörenssyni útvegsmanni frá
Máná 19. maí 1923, tæplega tvi-
tug að aldri, og þau reistu bú í
Húsavik, byggðu sér síðar reisu
legt hús, sem nefnt var Setberg,
og bjuggu þar eftir það. Þar var
rausnargarður einhver hinn
mesti í kauptúninu. Rausnin,
sem þar réð húsum, var ekki
ævihlega með fullar hendur fjár,
en hjartarými þvi meira, þar
sem stórhugur, djörfung og
hjálpfýsi réðu öllum ríkjum.
Jón Sörensson, var annálaður
sjósóknari og aflamaður, harð-
Eiginmaður minn,
Ingi Guðmundsson,
Hólmgarði 9,
lézt í Borgairspitala 30. marz.
Gyða Guðmundsdóttir.
Systir okkar,
Systir M. Theodula,
andaðist 30. marz á St.
Jósepsspitala, Landakoti.
Jarðarförin fer fram frá
Dómkirkju Krists konungs
5. apríl kl. 10.
St. Jósepssystur.
Jarðarför eiginkonu minnar,
móður og ömmu,
Guðrúnar Jónsdóttur,
Berghólum, Keflavík,
fer fram föstudaginn 2. apríl
1971 kl. 2 e.h.
Matthías Karlsson
Sigurður H. Matthíasson
Hulda S. Matthíasdóttir
Svavar og böm.
duglegur og happasæll í hverri
raun. Hann sér nú á bak konu
sinni og stendur eftir á strönd-
inni aldraður orðinn. Henni
unni hann af heitum sefa.
Jóni og Guðbjörgu varð sjö
barna auðið, og eru þau nú öll
upp komið manndómsfólk. Þau
eru:
Jóhann framkvæmdastjóri á
Húsavík, kvæntur Þórhildi
Kristjánsdóttujr, Sören deildar-
stjóri, kvæntur Önnu Sigurðar-
dóttur, Ingibjörg, gift Sigurði
Jónssyni frá Sandfellshaga,
Skúli kvæntur Freyju Sigurpáls
dóttur, Kristin Sigurbjörg gift
Kristjáni Bjömssyni útgerðar
manni, Hafliði málarameistari
giftur Guðbjörgu Tryggvadótt-
ur og Sigrún gift Þórði Péturs-
syni frá Árhvammi.
Öllum börnum sinum komu
þau Jón og Guðbjörg vel til
manns af umhyggju sinni og for-
sjá. En í rauninni voru böm
þeirra hjóna fleiri. Þau skáru
hjálpsemi sína og liðsinni aldrei
við nögl og voru fljót til.
Guðbjörg var fljót að rétta fram
hönd, þegar hún vissi, að hjálp-
ar þurfti við, og Jón latti hana
ekki til þeirra stórræða. Hvað
eftir annað tóku þau hjónin á
heimili sitt böm og fleira fólk,
sem átti i vök að verjast. Þau
veittu þessum langdvalargestum
ekki aðeins vist og skjól eins og
börnum sínum, heldur miðluðu
þeim af rausn hjartans, svo að
þau bönd hnýttust, sem ekki
slitnuðu síðan. Sá, er þetta rit-
ar, naut þessarar gestrisni
þeirra Setbergshjóna, veikur
reyr á ungum aldri, og slíkir
gestir voru fleiri en tveir og
fleiri en þrír. Mér er sérstak-
lega í minni Jóhannes skóari,
Þökkum aiuðsýnéla samúð við
fráfall og jarðarför,
Kristínar S.
Þorsteinsdóttur,
Suðurgötu 111, Altranesi.
Vandamenn.
Innilegar þakkir færum við
öllum þeim, aem sýndu okkur
samúð við andlát og jarðarför
mainnsins míns og föður
okkar,
Ottós E. Guðjónssonar,
sem lézt 16. þ.m.
Svanhvít Guðmundsdóttir
og böm.
sem varð fórnarlamb lömunar-
veikinnar en brauzt til sjálf-
bjargar af dæmafárri seiglu með
þann styrk, sem minnstur má
duga til lífs, sérkennilegur og
gáfaður maður með hetjulund.
Honum veittu þau Setbergshjón
skjól og vinnustað i húsi sinu
og urðu honum sú hlíf, sem ef til
vill reið baggamuninn.
Guðbjörg í Setbergi var glæsi
leg kona, frið og gerðarleg.
Hún var glaðlynd og skemmtileg
og hvers manns hugljúfi, ræðin
og ágætlega greind og bar gott
Skyn á menn og málefni, enda
var hún liðtæk í bezta lagi i
þeim félagsskap, sem hún tók
þátt, svo sem i slysavarnarfélagi
og kvenfélögum, þar sem hún
starfaði ötullega og hafði marga
forsjá.
Heimilið var þó ríki hennar
og bar aðalsmerki hennar, þar
sem dugnaður hennar og mynd
arskapur, hagsýni, rausn og
hjartahlýja settu svip sinn á
hvem hlut og alla umgengni og
gerðu það að unaðsreit. í því
starfi átti hún stuðning bónda
síns í ríkum mæli, enda var
hann aldrei veill né hálfur í um
hyggju sinni fyrir konu og fjöl-
skyldu.
Guðbjörg í Setbergi átti stór-
an sjóð þess gerðarþokka, sem
kvenhetjur prýðir. Allir, sem
kynntust henni vel, báru til
hennar vinarþel og virðingu.
Þeir mörgu, sem nutu styrks af
hjálparhönd hennar, þegar á
móti blés, muna það alla ævi og
fá það vart þakkað sem skyldi.
Hún var góður fulltrúi hinna
beztu kvenna.
Ég sendi Jóni manni hennar og
börnum þeirra hugheilar samúð-
arkveðjur á þessum degi.
Andrés Kristjánsson.
Davíð Marinósson
Minning
F. 23.7. ’53. D. 1.1. '71.
Eisku Davíð minn.
Þín andans þrá öld var svo göfu®
þín ást var svo þögull og höfug
er hönd þína í hcind mér
þú lagðir.
Þú hugsaðir ©eira en þú sagðir.
Það er svo ófcrúfcgt að fá ekki
að sjá þig oftar í þessuim heimi.
Ég sit hér ein og hugsa til þín
eisku hjartans drengurinm minn,
eins og svo oft áðu-r. Sóliin skín
skært til mín, en ég veit að hún
er bjartari þar sem þú dveLur í
öðrum og betr: heimi, þar sem
við_ rnunurn hittast að lokum.
Ég minnist þ-ess þegar þú varst
lítill dreinigur hjá mér og þú
sagðir við mig: „Guð ræður
öIHu“, þetta vissir þú þá. Ég veit
að ósk þín hefur alitaf hjálpað
öðrum, því gleðst ég með þér,
því að ég veit að þú hefur ósk
Svava Jónsdóttir
Minning
Fædd 2/7 1894. - Dáin 25/3 1971.
f dag fer fram jairðarför Svövu
Jónsdóttur frá Álftamesi á Mýr-
um, ©n hún var ein hirnna mörgu
og glæsdtegu Álftanessystra, sem
þekktar voru og mikiíis metnar
um aillan Borgairfjörð fyrri hiuta
þessarar aldar.
Móðir þeseara sysitra var
Mairta Níelsdóttir, mágkoraa mím,
em hún var systir Haralds
Nielssonar prófessors. Ég kiom
þvi á heimili henmar og seinmi
mamms henm-ar Haralds Bjaimia-
sonar strax á fyrsta hjúskapair-
ári mínu, og kymmtiist þá lifca
bömum henoair, em þau ágætu
kynmi hafa haldizt aflla tíð og
engam skugga á borið. Var
Álftanesheimilið framúrskaramdi
aið góðvild og. rismiu, aiMiir siam-
hentir í því að villja helzt leysa
vamda sem allna fflestra. Jafn-
framt vair heimilisbragurimm
glaðvær og skemmtiífcgur, mamm
Tamgað i aflltaf tifl. að dvélja þar
lemgur.
Á þessu heimili ólst Svava
Jónsdóttir upp. Hún var með af-
brigðum faílleg umg stúlka, þegar
ég kynmtist fiemmi fyrst og húm
var jafnfaílfcg alflia tíð, því eð'lis-
kostiæ hemmar vonu svo miklir að
það vair sem sálargöfgi henm.ar
væri það, sem alltaf speglaSist
í fari henmar, bæði í æsku og elfli.
Ekki lamigt frá Álftamesi og í
sömu sveit er bærimm Kmiarrar-
Þökfcum inmilega öllum þeim,
sem sýndu okkur vináttu og
hlýhug við andiát og jarðar-
för föður okkar,
Ámunda Jónssonar
frá Hvammstanga.
Fyrir hönd bama, tenigda-
bama og bamiabama.
Ólafur Ámundason.
nes, sem margir kammast við. Þar
óllst upp umgur sveimm uim þetta
leyti, Helgi Ásgeirsson, himm
ágætasti maiður bæði að útíiti og
inmræti. Þaiu Svava felldu hugi
saiman og gengu í hjómabamd
vorið 1921, áttu því nú, er hún
kvaddi þeninam heim aðeims eftir
fáa mámuði til guffibrúðkaups.
Mér er þesisi giftimgaraithöfm
mjög mininissfæð, því þaiu voru
gefin saim.am í skrifstofu miammis-
irnis mímis og var ég vottur. Þetta
var svo falLegt og elskulegt
brúðarpar að mér er það ógleym-
amflegt, og nú eftir nær 50 ár
sagði brúðguimiirun við mig í dag:
„Öll mín lífsháminigja, afllt það
bezta, sem lífið hefur gefið mér,
hefur verið tengt þessari komu.“
Faguir vitnisburður að leiðarliok-
um og vafaflaust siammur. Nærri
miá líkia geta, hvermig móðir
þessi eigimkonia var, ©n þar að
auki veát ég, að húm lét affis
staðar gott af sér fciða, þar sem
því varð viðfcomið.
Þess vegmia mum líka mLnmimg
benmiar geymaist í þakklátum
hjörtuim alllra þeiirra, ®em kynmt-
usf henmi.
BíLesisuð sé mimmimg hemmiar.
Affalbjörg Sigurffardóttir.
þína upptfyllta og hjálp þín er
fuffikomim.
Ég vildi segja svo margt við
þig og þakka þér af öUnx hjarta
fyrir liðin ár og fögru minning-
una sem við höfum etftir, sem er
litla dóttir þín.
Þegar ég kveiki á kertimiu þkuu
og býð þér góðan dagimm ellsku
drengurinn minm þá þakka ég
þér, þú varat mér svo mikið í
lífinu, og okfcur ölftum sem eftdr
erum hér á jörðinni.
Ég veit þú vildir segja
„Það var svo gott að deyja —
ó grát ei, mamma mín.
Til pabba og álira yðar
á örmum ljóss og friðar
ég síðar líð er sólin skín.“
Þakka þér fyrir aldJt,
þín ölskandi móðiir.
LAUST fyrir síðustu áramót
réðst drengur sem léttadrenigiur
á Goðafoas, skip Eimskipafélags
íslands h.f., sem sigldi til Cam-
bridge í Maryiand. PiLtur þessi
hét Davíð Marinósson, fortidrar
hans voru Hjördís Jóhanmsdóttir
og Marimó Daviðstson, rafvirki, til
heimilis að Gnoðarvogi 66 í
Reykjavík. Davíð hvarf frá borði
aðfaranótt nýársdags í Cam-
bridge og var hans Leitað em án
árangurs. Fanmst hann drufckm-
aður í höfninni þamn 8. marz s.I.
Davíð var 17 ára að aldri og
hugðist kanna nýja stigu og réð
sig til sjós um stumdarsakir. Þó
hugur hans stæði ekki lerugi til
siglimga hetfur sjómenniskan ef til
vilfl. verið honum í blóð borin,
því ömmubróðir hans og lang-
afi stunduðu báðir sjóinm og
henti þá báða að drukkma, svo
að aldrei spurðist um skip
þeirra. Þeir voru báðir yfirnneinm,
langafi hans var skipstjóri, ÓLaf-
ur Sigurðsson frá Flatey í Breiða-
firði, en ömmubróðir hans hét
Eggert Ólafsson og var vétstjóri
á Erninium frá Hafmarfirði, er
skipið fórst og spurðist ekflcer-t
til þess.
Davíð var nýtrúlofaður ungri
myndarlegri stúlku, sem heitir
María Gunnarsdóttir og eiga
þau eima dóttir, sem er nokkurra
mánaða gömiull. Það er mikiíll
sökuður fyrir umnustu hanis og
TitliU dótturima, sem er það uang
að hún getur ekki skilið fráfall
föður sínis. En veigir Guðs eru.
órannsakanlegir og emgin má
sköpuim reinma. Hugur minm remm-
ur til þeirra sem eiga um sárt
að binda. Ég fel Guði að styrkja
forekira hanis og systkini, unm-
ustuma og litlu dótturina í sorg
þeiirri, sem þau hafa orðið fyrir
við fráfall dóttursonur míns og
mun mininimg hans geymast í
huiga mínium. Það vifcum við öflll
að oktoar bíður dauðinm, em hvað
fcekur við höfum við takmarkaða
þekkingu á. En treystum því að
þar hittum við ástvini okkar,
siem á umdan eru fannir og bíði
okkar björt og umaðsrík framtíð.
Guð varðveiti hans nánustu og
styrki þau í trúnná að hanis biði
hamingjurík framtíð.
afi.
í DAG verður lagður til hinztu
hvíldar Davíð Vilberg Marinós
son, sem lézt af slysförum 1.
janúar sl. Davið ólst upp í
Reykjavík við hlýju og um-
byggju foreldra sinna, sem eru
hjónin Hjördís Jóhannsdóttir og
Marinó Davíðsson.
Fregnin um andlát hans barst
Eiginkona mlm,
Sigrún Guðmundsdóttir,
til heimils að Nýbýlavegi 16,
amdaðist að heknili dóttur
sinmar 30. þjm.
Davíð Björnsson
frá ÞverfellL