Morgunblaðið - 31.03.1971, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. MARZ 1971
John Rhode:
BLÓÐ-
TURNINN
líkast því sem hann væri með
hárkolliu. Nafnið byrjaði á W —
Woodworth, eða eitthvað því u-m
Mkt. Hr. Glapthorne virtist
þekkja hann vel.
— Hét hann ekki Wood-
sprin.g ?
— Einmitt. Og hann var inni
hjá hr. Glapthome drjúga
stund. Liklega hefur hann verið
lögfræðingur, því að meðan
þeir voru þama inni, sendi hr.
Glapthorne eftir mér og bað mig
undirskrifa eitthvert skjal sem
vitundarvottur.
— Hr. Glapthorne fór ekki

Veizlumatur
5?fcu
Smúrt bruuð
og
Snittur
SÍLD 8 FISKUR
frá borði með h'inum manninum,
var það?
— Nei, hann fór ekki fyrr en
talsvert seinna. Maðurinn var
farinn í land fyrir hádegi, en
hr. Glapthome fór ekki fyrr en
klukkan um fjögur. En ef þér
viljið fá eitthvað meira að vita,
ættuð þér að tala við hann hr.
Macbrayne, fyrsta meistara.
Hann er innd hj'á sér núna.
Júmmy sneri sér sdðan tiil yfir-
vélstjórans á Niphetos, sem
var hávaxinn maður með totu-
skegg og glettn.islegan glampa í
augunum.
— Ég er að spyrja um hr.
Glapthome, sagði Jimmy um
leið og hann rétti honum nafn-
spjaldið sitt.
Macbrayne glotti þegar hann
sá nafnið. — Jæja, svo
að nú er það Scotland Yard,
sagði hann. Rétt áðan varð það
hafnarlögreglan. Næst kemur
liiklega hættumerki gegnum loft-
skeytastöðina! En ef þér ætlið
að segja hr. Glapthome, að fað-
ir hans sé veitour, þá komið þér
heldur seint. Hann vissi um það
síðdegis í gær, og ég gaf hon-
um leyfi til að fara strax.
— Það er einkennilegt, að
hann skyldi vita það svona
snemma, sagðí Jimmy rólega.
— Faðir hans var við venjulega
heilsu þangað til í gærkvöld.
— Það getur ekki sfaðið
heima, sagði Macbrayne. —
Giapthiome sagði mér frá því i
gær um kliukkan þrjú, að hann
hefði fengið slæmar fréttir að
heiman. Ég vissi það áður, að
faðir hans var farlama maður,
því að hann hafði oft sagt mér
frá því. Og ég vissi litoa, að bróð
ir hans hafði orðið fyrir bana-
sdysi meðan við vorum á heim-
leiðinni, því að það sagði hann
mér í fyrradag. Það hafðd kom-
ið hér einhver lögreglufuMtrúi
og tilkynnt hon.um það.
Já, það var ég, sagði
Jimmy. — Sagði hr. Giapthorne
yður noikkuð nánar um þessar
slæmu fréttir?
—- Já, það gerði hann. Hann
sagðist hafa heyrt, að faðir sinn
væri afstoaplega sleginn af
þessu, og hefði orðið alvarlega
veikur. Ég var búinn að semja
um það við Glapthome, að hann
yrði hérna þangað til á laugar-
dag, en vitanlega varð ég að
sleppa honum strax, þegar
svona stóð á. Éig varð að senda
skeyti ti.1 þriðja meistara að
tooma í staðinn hans.
— Hr. Glapthorne sagði yður
um kluktoan þrjú i gær, að faðir
sinn væri alvarlega veitour,
sagði Jimrny. — En ég fuHvissa
yður um það, að einmitt á þedrri
stundiu var ég að tala við föður
hans og enda þótt hann væri
farlama, þá var hann þá etofeert
verri en viku áður. Og hann
hafði tekið dauða eldra sonar-
ins mikilu rólegar en við hefði
mátt búast.
— Já, þetta ldtur ednkennd-
Lega út, sagði Maebrayne. — Ég
er nú Skoti og þetta lítur út í
mínum augum eins og fjar-
stoyggni. Faðir Glapthorne var
hresis þegar þér töiuðuð við
hann og varð svo veikur nokkr-
um klukkutimum seinna?
- Ég heid nú etoki, að þetta
sé neitt duiarfullt. — Hr. Glap-
thome hafði heimsékn af kunn
ingja símum, hr. Woodspriimg, í
gærmorgun. Nefndi hann það
nokkuð við yður?
— Já, hann minntist eitthvað
á það, þegar við vorum niðri i
vélarrúmi, eftir að maður-
inn var farinn. Hann sagðist
hafa undirritað skjal, sem hann
vonaði, að gæfi eitthvað í aðra
hönd. Mér hefur aliltaf skilizt,
að faðir hans væri mjög illa
stæður og Glapthome hefði eitt
hvað verið að hjáJlpa honum.
— En hann nefndi ekkert um
veikindi föður síms, eða hvað ?
- Ekki orð. En hann sagði,
að fráfald bróður sins væri eitt-
hvað grunsamlegt, og lögreglan
hefði grun um, að það væri af
mannavöldum.
VALE

Jimmy bros-ti. — Já, það er
vist fiuld ástæða til að halda það,
sagði hann.
— Jæja, Glapthorne getur að
minnsta kosti erygan þátt hafa
átt í því, sagði Macbrayne af
sannfæringu. Bróðir hans
dó í vikunni sem leið, eða var
það ekki? Jæja, gott og vel.
Mér er vel kunnugt um, að þá
var Glapthorne úti á reginhaíi
og ég skal votta það skriflega
ef þér vidjið.
- Það er failega gert af yður
en ég býst ekki við að þurfa
að ómaka yður. Þér hafiið þelttot
GLapthome í nokkur ár?
— Já, við erum búnir að vera
saman á þessu skipi nú i þrjú ár.
Mér hefur aldtaf fundizt hann
góður skipsfélagi og ágætis vél-
stjóri.
— Hann befur sjálfsagt kunn-
að eitthvað í efnafræði? sagði
Jimmy kærul'eysislega.
Efnafræði? Það veit ég
ekki. S'kipsvélstjóri verður að
kunna sitthvað fyrir sér nú á
dögum, skal ég segja yður. Já,
ég býst við, að þar á meðal sé
eitthvað í efnafræði.
Sagði hann yður nokkuð,
hvert hann færi, þegar hann fór
frá borði?
Nú, auðvitað ætlaði hann
heim. Hann sagðist ætla að ná í
YALE lyftarinn eykur afköst og hagræðingu.
Leitið upplýsinga og vér munum aðstoða
yður við val á því tæki, sem henta yðar
aðstæðum.
G. Þorsteinsson & Johnsson hi.
Grjótagötu 7 — Sími 24250
XI d
X auuuig LUIl Og gæu
ið kominn þangað klukkan tíu.
Jimmy varði næstu þremi
stundarfjórðungum í það a
spyrja alla á skipinu og nokkr
á hafnarbakkanum. Að þ'
ioknu hafði hann sannfærzt ui
eftirfarandi atriði:
Maður, sem líktist Woodsprin
og nefndi sig því nafni hafí
komið um borð daginn áðu:
Hann hafði komið gegn um hli
! ið stundarfjórðungi yfir tiu o
I farið út aftur klukkan háiftól
Mestailan þann tíma hafði hann
verið hjá Benjamín í káetu hans.
Eftir að hr. Woodspring var
á ferðinni, hafði Benjamín e'kíki
borizt meitt skeyti eða stoilaboð
og enginn hafði komið tjl hans.
Benjamín hafði farið frá
borði klukkan fimm mínútur yf
ir fjögur. Hann hafði verið
klæddur gráum fötum, með
brúna skó og gráan hatt lin-
an. Hann hafði borið skjala-
tösku, sem virtist talsvert þung
og þunnan rykfrakka á hand-
leggnum. Hann hafði sagt bryt
anum, að hann væri að fara
heim, og þegar hann var spurð-
Uir, hvar hægt væri að ná í hann
ef á þyrfti að halda, þá hafði
hann vísað á Drekann í Lyden-
bridge.
Jimmy reyndist auðvelt að
rekja spor Benjamíns — að
vissu marki. Hann hafði sézt og
þekkzt þarna við höfnina af
mörgum, sem könnuðust við
hann. Hann hafði gengið til toll
búðarstöðvarinnar og tekið þar
farmiða til Fenchurchstrætis.
— En eftir það var ekkert um
hann vitað. Jimmy athugaði
ferðaáætlanir og sá, að hann
hefði ekki getað náð í lest til
Lydenbridge fyrr en kl. 6.15. Og
það var siðasta lest þann dag-
inn. Enginn járnbrautarstarfs-
maður mundi að hafa séð nokk-
urn mann fara, sem hefði getað
verið Benjamín.
En reyndar var nú varla von
á þvi, að einstakur farþegi
vekti á sér athygli á jafn fjöl-
farinni stöð og Paddington.
Jimmy hringdi til Appleyard,
skýrði frá árangrinum af för
sinni og bað um að láta grennsl-
ast eftir á stöðinni í Lyden-
bridge. Þar hafði áreiðanlega
verið tekið eftir ferðum Benja-
míns, þar eð hann var allvel
þekktur á staðnum. Appleyard
svaraði bráðlega, að Benjamín
hefði hvorki komið til Lyden-
bridge með þeirri lest eða neinni
annarri. Ennfremur hefði hann
hvorki sézt í Lydenbridge né á
Klaustrinu, og Benson í Drek-
anum hefði ekkert til hans
frétt.
— Hann er stunginn af, eins
og ég vissi reyndar fyrir, lauk
Appleyard máli sinu. Vitanlega
skai ég hafa auga með honum,
en annars er ég nokkurn veg-
inn viss um, að hann lætur ekki
MUNIÐ
RAUÐA
KROSSINN
m i
Hníturiiin. 21. inarz — 19. apríl.
I»ú verður að haga seglum eftir vindi.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
oll samkeppni harðnar.
Tvíburarnir, 21. inaí — 20. júní.
Reyndu að gera þér ijóst, að hugur verður að fylgja máli.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þú verður að sættast við alla, sem fyrst.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Reyndu að sýna góðhug á mikilvægu máli.
Meyjan, 23. ágúst — 22. septeniber.
Keyndu að ráðast á vegginn þar sem hann er lægstur.
Vogin, 23. sej)t<»inber — 22. október.
Nærri allt leikur í lyndi.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
I»ú skilur málin betur, ef þú reynir að fylgjast með öðrum.
Ilogmaöurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Núna er mögulegt að stytta sér leið.
Steingfeitin, 22. desember — 19. janúar.
Reyndu að ráðast til verks af alefli.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Ilikaðu ekkí við að beiðast hjálpar.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
I»ú fa»rð góða samvinnu hjá eigin fólki í dag.