Morgunblaðið - 05.06.1971, Side 22

22
MORGÚNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. J0n1 1971
Guðfinna Magnús-
dóttir — Minning
Faedd 7. júlí 1900.
Dáin 31. maí 1971
1 dag, laugardaginn 5. júní er
kvödd í Keflavíkurkirkju mæt
kona, Guðfinna Magnúsdóttir
Þórustíg 4, Ytri-Njarðvík.
Guðfinna Magnúsdóttir fædd-
ist 7. júlí árið 1900 að Akur-
húsum í Grindavík, dóttir Snjá-
fríðar Ólafsdóttur sem ættuð var
af Kjalamesi og Magnúsar
Magnússonar sem ættaður var úr
Grindavík. Guðfinna fluttist
með foreldrum sinum tveggja
ára gömul til Njarðvíkur, ólst
þar upp og hefur átt þar búsetu
alla tíð siðan. Foreldrar Guð-
finnu voru mikil dugnaðar- og
sæmdarhjón, Magnús sjómaður
lengst af, þrekmaður og verk-
laginn, Snjáfríður fíngerð mik-
ilhæf húsmóðir og orðlögð hann
yrðakona. Guðfinna ólst upp við
fremur fátækleg lifskjör systk-
inin voru sjö, fimm systur og
tveir bræður sem upp komust.
Atvinnumöguleikar og lífsaf-
koma fólks var önnur í Njarð-
vikum upp úr siðustu aldamót-
um en þau eru í dag.
Guðfinna vandist því snemma
hvers konar vinnu sem vinna
varð í litlu sjávarplássi, og fáa
þekkti ég sem betur hafa borið
til hinztu stundar iðjusemi sem
aðalsmerki.
Guðfinna var bráðþroska,
snemma tiguleg kona í hærra
lagi, vel á sig komin, viðbrugð-
ið fyrir þrek og dugnað til
allra verka hvort sem um var
að ræða fiskverkun eða fíngerð
an saumaskap. Guðfinna giftist
4. oktðber 1924 eftirlifandi
manni sínum Júliusi Vigfússyni
og bjuggu þau allan sinn bú-
skap í Njarðvíkum. Þau eignuð-
ust tvö börn, Karólinu og Áma
en urðu fyrir þeirri sorg að
missa son sinn í samkomuhúss-
brunanum í Keflavík 30. desem
ber 1935. 1 sonar stað ólu þau
upp og ættleiddu elzta dóttur
son sinn Árna Júlíusson. Þau
t
Hjartans þakkir til allra, er
sýndu okkur samúð við and-
lát og útför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Margrétar Grímsdóttur
frá Ketilsstöðum
í Mýrdal.
Jóna Þorsteinsdóttir,
Hjörtur Elíasson,
Auðbjörg Þorsteinsdóttir,
Leivur Grækarisson,
Unnur G. Þorsteinsdóttir,
Gtinnar Stefánsson,
Guðjón Þ. Þorsteinsson,
Hrönn Brandsdóttir,
Gunnar Þorsteinsson,
Sigrún Ólafsdóttir
og barnabörn.
eiga nú 6 bamaböm og 5 barna
bamabörn. Fyrstu búskaparár-
in bjuggu þau hjón að Sjávar-
götu hjá föður Guðfinnu, en
með einstökum dugnaði þeirra
beggja voru þau tveim árum síð
ar búin að byggja lítið steinhús
sem þau nefndu Hlíð. Hún
Finna í Hlið settist ekki þar
með í helgan stein, áfram var
unnið hörðum höndum, búa
þurfti I haginn fyrir framtiðina.
Tuttugu árum síðar höfðu þau
hjón byggt sér stærra hús, sem
einnig hlaut nafnið Hlíð, en sið
ar Þórustígur 4. Þar hafa þau
búið síðan. Eins og fyrr segir
var dugnaður og iðjusemi aðals-
merki Guðfinnu, sem margir
munu minnast. Við minnumst
margra annarra mannkosta og
góðs hjartalags. Hún unni öllu
fögru og góðu í lífinu og kunni
kvenna bezt að búa heimili sitt
látlausri hlýju. Umhyggja henn
ar fyrir eiginmanni og afkom-
endum var sérstök, öll hennar
hugsun snerist þar um, og fyrir
höfn aldrei spöruð.
Kæra tengdamóðir, ég þakka
þér alla þina hlýju og vinsemd
sem þú sýndir mér frá því fyrst
við sáumst. Dóttir þín á margs
að minnast, en brestur orð,
æskuárin voru indæl og um-
hyggja þín fyrir elzta syni henn
ar sem þú gekkst í móður stað,
verður aldrei fullþökkuð. Við
Lína þökkum þér fyrir alla þina
ástúð og fómfýsi vegna okkar,
barna okkar, og barnabarna og
biðjum þér blessunar guðs í
nýjum heimkynnum.
Tengdasonur.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og út-
för konu minnar, móður og
ömmu,
Jóhönnu Einu
Guðnadóttur.
Matthías Kjartansson,
Jóhanna Þorgerður
Matthíasdóttir,
Matthildur Ólafsdóttir,
Vilhjálmur Einar Georgsson.
t
Hjartans þakkir færi ég öllum þeim sem sýndu mér samúð og
vinarhug við andlát og jarðarför konunnar minnar,
Guð blessi ykkur öll.
J6n Guðmundsson
frá Molastöðum.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
HALLGRlMA GlSLADÓTTIR,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánudaginn 7. 6. 1971,
klukkan 3.30.
Hanna og Jón S. Helgason.
— Sr. Sigurður
Framh. af bls. 11
menntaskólakennari, Agnar Nor
land skipaveirkfræðinigur og
Sverrir Norland rafmagmsverk-
fræðingur.
Að manni sínum látnum hélt
Helga áfram búi í Vík, til árs-
ins 1919, að hún seldi jörð og bú
og flutti til Reykjavíkur. Keypti
þá sr. Sigurður ættarjörð sina
og átti hana síðan. Eftir að hann
flutti sjálfur suður, nokkru sið-
ar en hann lét af prestskap,
dvaldi hann ætíð i Vík á sumr-
in, kom norður á vordögum er
snjóa leysti oig hvarf ekki á burt
fyrr en vetur hafði haslað sér
völl að haustnóttum. Tryggð
hans við ættargarð sinn var
órjúfandi, enda fagurt víða á
Vatnsnesi, ekki sízt i Hindisvík,
þótt með tvennu móti sé. Þegar
norðanáttin geisar haust og vet-
ur og brimið svarrar um bjarg
og drang og þeytir löðri á land
upp, er grimmúðuga tign og feg-
urð að líta. Á hinn bóginn er
friðsælt og vorfagurt í
Hindisvík, þegar miðnætursólin
varpar rauðgul'lnum bj'arma á
hafflötinn, lognkyrr aldan leik-
ur við stein og jörðin og böm
hennar hvilast. Eins var frið-
sælt um ævikvöld sr. Sigurðar,
þessa annars sérstæða og um
margt stórbrotna manns, sem
brimaldan hafði oft svarrað um
án þess að hann haggaðist, frem-
ur en Bjargið á Vatnsnestá.
Sr. Sigurður Norland var hár
maður á vöxt og þrekinn vel,
hinn myndarlegasti að vallar-
sýn, burðamaður og göngugarp
ur mikill. Hann var alþýðlegur
í háit'tum, kurieis í fram-
komu, fróður með ájgætum
og skemmtilegur í viðræð-
um, heima og heiman. Söngvinn
og söngelskur, var lagið tíðum
tekið er gesti bar að
garði. Leið þá tíminn skjótt við
söng og viðræður. Ekki var sr.
Sigurður útausandi á fé sitt,
þekkti hann glöggt að oft hafði
þjóðin liðið skort og tíðast ekki
haft meir en málungi matar.
Mun bomum því hafa fundizt
hverjum skylt að halda vel á
sínu. Eigi að siður hélt hann
stórar veizlur, að höfðingja-
sið til forna og sparaði þá ekki
til. Sýnir þetta, ásamt fleiru,
hin traustu tengsl hans við for-
tíðina og höfðingslundin var rík,
á foma vísu.
Sr. Sigurður Norland var góð
um gáfum gæddur og minnið af-
burða traust. Málamaður var
hann góður, sérstaklega voru
fornmálin honum hugstæð, sér í
lagi grisk tunga, enda einhver
færasti griskumaður hérlendis.
Lét hann innritast til grisku-
náms í Háskólanum, kominn yfir
eða um sjötugt. Mun það eins-
dæmi. En það heyrði ég eftir
honum haft, að ekki hefði hann
lært nema eitt orð er hann kunni
ekki áður skil á og hafði þó
hinn ágætasta kennara. Er af
því auðsætt að enginn var hann
aukvisi á þessu sviði. Þá var
hann prýðilega fær í enskri
tungu og orti ljóð á því máli.
Lagði hann fyrir sig ljóðagerð
og þó varla fyrr en á miðjum
aldri. Gaf hann árið 1965 út
Ijóðabók sina, Nokkur kvæði og
vísur, 164 blaðsiður að stærð.
Hélt hann sig við hefðbundin
form isilenzkrar ljóða- og vísna-
gerðar, enda enginn tízkumaður
á því sviði, fremur en öðru.
Sr. Sigurður Norland, var í
hópi þeirra sem síðast útskrifuð
ust frá prestaskólanum gamla.
Var það vorið 1911. Vígð-
ist hann fyrst aðstoðarprestur
til sr. Sigurðar Sívertsen að
Hofi í Vopnafirði en fékk síðan
veitingu fyrir Tjarnarpresta-
kalli á Vatnsnesi, sem harrn
þjónaði alla tíð, eða til vorsins
1955, er hann lét af prestskap,
utan fjögur ár sem hann var
prestur til Landeyjarþinga með
búsetu á Bergþórshvoli. Emb-
ættisstörf sín rækti hann af
samvizkusemi. Fór jafnan fót-
gangandi til messugjörða og lét
lítt veður eða torleiði hamla
ferðum flesta helgidaga. Sat
hann á eignarjörð sinni, Hindis-
vík, prestskaparár sín hér á
Vatnsnesi oig átti því að
heiman að sækja til kirkna
sinna. Húsvitjunarferðir fór
hann árlega. Ræður sinar
byggði hann upp af nákvæmni
og hélt sig að þeim texta sem
tiltekinn var. Orðvar var hann
í tali sínu um hvern mann, svo
leitun mun á, jafnt þótt
einhverjir erfiðieikar væru til
staðar.
Það var ekki ætlun mín, að
skrifa ítarlega um sr.
Sigurð látinn, eða rekja til hlít-
ar æviþráð hans, enda ekki til
þess fær. Hann var sérstæður
persónuleiki, maður, sem ekki
gleymist auðveldlega þeim, sem
hann þekktu. Ógiftur var hann,
en hafði ráðskonur. Lengst hef-
ir verið hjá honum Ingibjörg
Blöndal frá Tungu á Vatnsnesi
er annaðist hann vel er kraftar
hans þrufu.
Sr. Sigurður segir í litlu
kvæði sínu „Norður yfir“:
Út á Vatnsnes er ég kominn,
ýmsan þekki stíg.
Þeir sem eiga hérna heima
heilsa upp á mig.
Nú er hann kominn út
á Vatnsnes, síðustu ferðina. Við
gömlu sóknarbömin hans erum
þakklát að geta heilsað upp
á hann í síðasta sinn og kvatt
hann að leiðarlakum. Við þökk-
um starfið, við þökkum allar
góðar og glaðar stundir, við
þökkum órofa tryggð við ættar-
ból og ættar-sveit, við þökkum
allt í blíðu og stríðu. Við biðj-
um að lokum guð og góðar dísir
að blessa ferð hans til fegurri
heima og minningu hans meðal
okkar.
Guðjón Jósefsson
Ásbjarnarstöðum.
1 dag verður gerð frá Tjörn
á Vatnsnesi útför séra Siigurðar
Norland. Með homum hverfur af
sjónarsviðinu svipmikill per-
sónuleiki. Séra Sigurður var
fæddur 16. marz 1885 og var þvi
orðinn 86 ára, er hann lézt í
Landiakotsspíitala fimmtudaginn
27. maí s.l. Hann var sonur
Jóhannesar bónda og kaup-
manns og kanu hans Hellgu
Bjömsdóttur í Hindisvík á
Vatnsnesi í Húnavatnssýslu. Þar
var séra Sigurður fæddiur.
Hann tók sér ættamafnið Nor-
land.
Séra Sigurður Norland var
prestur á Tjörn á Vatnsnesi með
búisetu i Hindisvik í 43 ár ut-
an fjagur ár, er hann var í
Landeyjarþingum í RangárvaMa-
sýslu. Honum var heimabyggðin
kær. Þar vildi hann una sína
daga, og eftir að hann hætti
prestskap fyrir aldiurs sakir, þá
hélt hanm áfram að búa á fæð-
imgarsfað sínum.
Séra Sigurður Norland verð-
ur okkur minnisstæður, sem
þekktum hann. Hann var prúð-
ur í ailri fraragöngu, fommann-
legur ásýndum og með svipmik-
ið yfirbragð. Hann var oft
á fundum presta. Ræða hans var
fiutt af róliegri yfirvegun og að
vel aithuguðu máli. Hann var
skáld gott. Eitt af því fegursta,
sem ort hefir verið um
Akureyri, er eftir hann. Þegar
hann yrkir kvæðið, er hann
staddur á Vaðlaheiði og harfir
yfir bæinn:
Höfðingleg bókagjöf
Rlateyri, 2. júní.
HJÓNIN Kristín S. Arnaéóttir
og Sveinb.jöm Jónsson, Vallar-
braut 16, Sottjarnarnesli færðu
hreppsnefnd Flateyrarhrepps og
MosvaJlahrepps sameiginlega að
gjöf ijósprent af handritum fom
um af Flateyjarbók og Konnngs
t
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og útför
Jófríðar Jónsdóttur
frá Ljárskógum.
Þorsteinn Matthíasson,
synir, tengdadætur
og sonahörn.
bók Sæmundar Eddu. í gjafa-
bréfi, sem bókunum fylgdi
stendur:
„Óþarft er að rekja sögu
sjálfra hawidritanna eða tengsl
þeirra við Önfirðinginn Brynjólf
Sveinsson. Jón Finnsson í Flat-
ey gaf Brynjólfi Flateyjarbók og
margir Önfirðingar geta talið sig
í frændsemi við þessa mætu
menn“. Ennfremur segjast hjón
in tilbúin að greiða smíði á sýn
ingarkasaa undir hækumar.
Þeas má geta að Sveinbjörn
hefur áður gefið bókasafni barna
skólans á Fiateyri á 3. þúsund
bindi af barnabókum, og héraðs-
bókasafninu hefur hanin einnig
gefið bækur. Önfirðingar þakka
þeim hjónnm þessar höfðinglegu
gjafir.
Sveinbjörn er Önfirðingur,
sonur Jóns bónda Sveinssonar á
Hvilft. — Kristján.
„VaJdi stað með víðsýn fríða
V aðlaiheiiðnr hr úti
Horfði á þína höfn og skóga
hús og grænu tún,“
segir hann í kvæðinu o-g nefnir
Akureyri: Höfuðiborg hdns
bjarta norðurs. Kvæðið setur
hann á bekk með góðskáildum
þjóðarinnar, og hið sama að
segja um margt annað, sem hann
orti. Séra Sigurður orti á öðr-
um tungumáJium t.d. ensku.
Hann var tutn.gumálamaður og
sífefflt að auka við þekkingu
sína „studiasus perpetuus". Á
gamals aldri settist hann aftur
á skólabekk og þá í Háskólan-
um til þess að læra meira. Hann
fór sinar eigin göeur.
Séra Sigurður var um langt
árabil þártttakandi í félagssam-
tökum presta á Norður-
landi. Flyt ég honum hinztu
kveðju og þökk frá Prestafélagi
Hóliastiftis. Guð blessi minningu
hans.
Pétur Sigurgori.r.sson.
t
Þökkum hjartanlega auð-
sýnda samúð við fráfall og
jarðarför
Sesselju Stefánsdóttur
frá Höfðabrekku,
Vestmannaeyjum.
Ásbjörg Jónsdóttir,
Jón Einarsson.
t
Innilegustu þakkir til ykkar
allra, er auðsýndu samúð við
andlát og útför okkar elsku-
lega eiginmanns og fóstur-
föður,
Sigurðar Bachmanns
Jónssonar.
Kristín Þorgrímsdóttir,
Anðnr Valtýsdóttir Gallagher.
t
Hjartans þakkir til allra, sem
sýndu samúð og vinarhug við
andlát og útför
Karls Stefánssonar
frá Neskaupstað.
Aðalsteinn Karlsson,
Steinunn Margrét
Túmasdóttir,
Sesselja Jóhannesdóttir
og systkin hins látna.