Morgunblaðið - 09.06.1971, Side 22

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. JUNl 1971
r.-_
22
Elínborg Björnsdóttir,
Höfnum — Minning
Faedd 27. maí 1917.
Dáin 2. maí 1971.
„Skjótt hefur sól brugðið
sumri."
Lífið er oftlega svipult í
hverri mynd, sem það birtist á
jörðu hér. Náttúruunnendur
verða hryggir, þegar útsprung-
in blóm og laufgaðir kvistir láta
líf og liti, eða þegar æsivindar
geisa, þótt enn sé sumar, svo
hlynir falla í fullum skrúða.
Skrúðgarðurinn verður seint
eða aldrei samur og fyrr. I>essi
líking er viðsfjarri að nálgast
mannlegar tilfinningar, þegar
sendiboðinn með sigðina gengur
um garða og gróðurlendur mann
lífsins, og grisjar svo, að okkur
er skynjun skammt um svið til-
verunnar og rýnum döprum
sjónum í leyndardóma lífsins,
t
Kristinn Jónsson,
Háaleitisbraut 44,
andaðist 28. maí.
Jarðarförin hefur farið fram.
Jóhanna Klíasdöttir.
t
Konan mín,
Sigríður Georgsdóttir,
Meiteig 16B, Akranesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akra-
ness 6. þ. m.
Fyrir mína hönd og ann-
arra vandamanna,
Vilmundur Jónsson.
t
Faðir okkar,
Hallgrímur G. Bjarnason,
Laugardal við Engjaveg,
verður jarðsettur frá Dóm-
kirkjunni miðvikudaginn 9.
júní kl. 14,00.
Bjarnhéðinn Haligrímsson
Inglgerður Hallgrímsdóttir
Guðleif Hallgrímsdóttir
Stefán Hallgrímsson.
t
Eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og bróðir,
ASalsteinn Vigfússon,
verkstjóri, Hraunbæ 33,
verður jarðsunginn frá Hall-
grímskirkju fimmtudaginn
10. júní kl. 1,30 e.h.
Ragnhildur Valdimarsdóttir
Guðmann Aðalsteinsson
Ragnhildur A. Kristinsdóttir
og ættingjar.
t
Móðir mín, tengdamóðir og
amma,
Ástrós Sigfinnsdóttir,
Faxabraut 80, Keflavík,
sem lézt að Landakotsspítala
7. júní sl., verður jarðsung-
inn frá Keflavíkurkirkju
laugardaginn 12. júní kl. 2.00.
Maja Sigurgeirsdóttir,
Sigurður Ben Þorbjörnsson
og börnin.I
finnst stundum, að villit öfl séu
að verki, þetta geti ekki verið
ráðstöfun hins algóða höfundar
lifsins. En minnumst þá ófuH-
komleika okkar og vanþekking-
ar. Tökum okkur þá í trú orð
skáldsins: „En ég veit að látiwn
lifir. Það er huggun harmi
gegn.“
Þessar myndir og aðrar líkar,
birtusit á sjóntjaldi bugams, þeg
ar okkur hjónunum var tilkynnt
andláit vinkonu okkar, Elínborg
ar Bjönnsdóttur, frá Höfnum.
Við hjónin vorum þá stödd norð
ur í landi, og bjuggumst við að
finna vinkonu okkar hressa og
heila af meinum sínum er við
kæmum heim, þegar Mfið utan
mannhringsins var að endurfæð
ast í vorblænum fyrir mátt frá
geislum sólar. Andstæður tilver-
umnar enu jafnan torskildar.
„Hér féll grein aif góðum stofnL
grisjaði dauðinn meira en nóg.“
Ævisól Elinborgar var enn hátt
í heiði, þegar kaEið kom, og
vænta mátiti, að hún ætti enn
framundan litrikt æviskeið
héma megin tjaldsins. Elinborg
var laufprúð grein á gildum ætt-
arhlyni, húnvetnskum. — Berg-
mannsætt.
Foreldrar Eiínborgar voru
Bjöm Teitsson, Bjöms-
sonar, Óiafssonar, frá
Kringlu á Asum í Húna-
þingi og Steinunn Jónsdóttir,
ættuð frá Skutulsfirði við Isa-
fjarðardjúp, af merku fólki kom
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Óskar Sumarliðason,
Mosgerði 23,
verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni föstudaginn 11. júní
kl. 3 e. h.
Jóhanna M. Þorgeirsdóttir
og börn.
in. Móðir Björns Teitssonar var
Elinborg Guðmundsdóttir, af
Bergmannsætt.
Þau Bjöm Teitsson og Stein-
tmn, er bæði voru greind og
vel gerð, vönduðu uppeldi dætra
sinna, gróðursettu hjá þeim fagr
ar dygigðir, og þær nutu bók-
legrar kennslu heima og í far-
skóla. Auk Elínborgar eignuð-
ust þau hjón aðrar tvær dætur,
Margréti og Hrefinu, sem báðar
eru giftar, Margrét er búsett í
Reykjavík en Hrefna á Skaga-
strönd
Elínborg dvaldi tvo vetur við
nám í Kvennaskólanum á
Blönduósi. Elinborg var hvort
tveggja námsglöð og áhugasöm,
og nýttist því skóladvölin vel,
eins og fram kom er hún gerðist
húsmóðir og uppalandi barna
sinna,
Elinborg Björnsdóttir eignað-
ist í fyrra hjónabandi eina dótt-
ur, Láru Bjamadóttur, hún er
gift Grímí Sigurðssyni renni-
smiði á Lágholti i Mosfellssveit.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför eiginmanns míns
og sonar,
Þorsteins Sigurjónssonar,
Keldulandi 15,
Anna Jónsdóttir og synir,
Margrét Þorsteinsdóttir.
Lára líkist móður sinni í sjón
og mannkostum öllum. Árið 1944
gerðist Elinborg ráðskona í Höfn
um á Skaga, hjá Jóni Benedikts-
syni frá Aðalbóli, sem reist hafði
bú, ungur að árum. Þau Jón og
Elínborg gengu í hjónaband
tveimur árum seinna, 1946. '
Hafnir enu höfuðból að
fornu og nýju. Þar bjuggu löng-
um rikilátir menn og rausnar
konur, viðurkenndar fyrir höfð
ingshætti og risnu mikla. Fyrr
en Jón Benediktsson hóf bú
skap í Höfnum, hafði um skeið
lifað þar einlífi, að mestu, sið-
asti afspringur Hafnarættarinn-
ar, er þar bjó, og því hafði höf-
uðSbólið hrörnað, ytra og innra.
Með komu ungu hjónanna, Jóns
og Elínborgar, hófst endurreisn
arstarfið. Elínborg skipaði hús-
freyjusætið I Höfnum, þann veg,
að engu síðUr þótti en þá fyrr,
er bezt var. Hún var til skör-
ungsskapar borin í sjón og
raun. Var það og einróma sögn
allra þeirra, er sóttu þau Hafn-
arhjón hekn, en það voru marg-
ir. Veitul voru þau hjón, og sam-
siungin rausn og risna húsfreyj-
unnar laðaði gesti, alúð hennar
og Ijúflyndi sem og matur og
drykkur voru öllum til reiðu,
snauðum sem rikum, öldruðum
sem ungum, enginn greinanmun-
ur gerður á stétt eða stöðum.
Samhent voru þau hjónin um
þetta sem annað. Elínborg var
svo gerð sem göfugustu kynsyst
ur hennar hafa jafnan verið og
eru. Hjartahlý móðir og eigin-
kona, dáðrík húsfreyja.
Elinborg var heið yfiriiitum og
tíguleg í framgöngu, glað-
lynd ag greinagóð í viðræðum.
Ehnborg var um langt skeið í
stjórn kvenfélags sveitar sinn-
ar, og starfaði fórnfús að ýms-
um menningarmálum.
Blómaríkið var Elinborgu
kært sem öll önnur fegurð lífs-
ins. Munir þeir, er hún gerði í
höndum, bera vitni um næmt feg
urðarskin og listhneigð.
í Höfnum er náttúnufegurð
mikil og s-tórbrotin. Þar festi
Elínborg yndi, og batt órjúf-
andi tryggð við höfuðbólið. Þar
lifði hún, fulliþroskuð kona sin-
ar sælustu ævistundir. Frá
Höfnum mun hún hafa fliutt með
nokkrum trega, eftir starf og
stjóm þar í fullan aldarfjórð-
ung.
Þegar hjónin Jón Benedikts-
son og Elinborg ' Björnsdótt-
ir fluttu hirngað til Reykjavík-
ur tók Benedikt sonur þeirra við
Höfnum, jörð og búi. Ungi bónd
inn er atgervismaður, og likleg-
ur tii dáðríkra verka, og drengi-
legra. Giftur er Benedikt Guð-
rúnu Benediktsdóttur Blöndal,
af hinni kunnu Blöndalsiætt i
Húnaþingi. Birna dóttir Jóns og
Elínborgar er gift Eiríki Jón-
mundarsyni bónda á Auðkúiiu í
Húnaþingi. Bima er myndarleg
kona og vel gefin.
Börnin eru flestum Guðs gjöf-
um dýrmætari, en vandi er með
þá gjöf að fara, og mestu varð-
ar þá, leiðandi hönd ástrikrar
móður. Vandann leysti Elínborg
í Höfnum með ágætum.
Bitur harmur nistir nú brjóst
barna Elínborgar og eiginmanns
hennar. Börnin, er tíðum
dvöldu í Höfnum og Elínborg
reyndist sem bezta móðir, sakna
hennar sáran, og vinir hennar
drjúpa höfði í sorg, við opna
gröf, er brátt lokast. En bjart-
ar minningar geymast um göf-
uga konu, þótt gröfin lokist.
Við hjónin náðum heim í tíma
til að fylgja vinkonu okkar til
grafar, og þó var hún ekki þar.
t
Hjartanlega þakka ég öllum
þeim, sem á einn eða annan
hátt sýndu mér samúð og
vinsemd við andlát og útför
mannsins míns,
Vilhjálms S. Helgasonar,
frá Dalatanga.
Guð blessi ykkur öll.
Jóhanna Sveinsdóttir.
Hún var sjálf flogin til fegurri
heima. Þar er heiðrfkjan tærari,
ljósin skærari, blómin litríkari
en hér. Tónamir þar lyfta hug-
anum i hæsta veldi. Hérna meg-
in er lífið failvalt og fegurðin
hverful, en í ljósheimium lifenda,
sækir lifið fram til vaxandi
þroska og fullkomnunar.
Við hjónin sendum þér, kæra
látna vinkona, kveðju okkar yf-
ir á land eilífðarinnar, þangað
er blómin söina ekki og sólin
gengur aldrei til viðar. Við
geymum ljúfar minningar frá
viðkynnmgunni.
Við biðjum Guð að létta
harma ástvina þinna og varpa
geislum himnanna á minningu
þeirra um ástriki þitt og umönn-
un.
Jörðin umlykur efnið, sem frá
henni er komið, en himnarnir
andann eilífa.
Stgr. Davíðsson.
Það var glæsilegur hópur
ungra kvenna sem kvaddi
Bölnduósskóla 27. maí 1935.
Yndislegar stúLkur og óvenju
samstiUtur hópur. Höfðu þær
I alla staði reynzt skóla sinum
vel um veturinn, verið námfús-
ar og keppzt um að koma sem
mestu í verk, verið prýðilegir
heimilis- og skólaþegnar. Skóla-
sliit höfðu farið fram, aðeins var
eftir að taka saman síðustu
pjönkurnar og kveðja. En svo
einkennitega vildi til, að alltaf
var eitthvað eftir — sem ekki
mátti gleymast. Það þurfti að
taka lagið einu sinni ennþá, eða
dansa einn mazurka eftir göng-
unum — skrifa i minningabók
sem hafði orðið útundan, eða
hafa yfir litið ljóð. — Það var
stundum erfitt að kveðja á vor-
in, skiinaðarstundin var Mka
miklu sárari I „gamla daga,“ þvi
þá var svo óvist hvenær
fundum bæri aftur saman, erfitt
um vik að komast langa leið til
að hittast.
En farartækin biðu á hlaðinu
og nú máitti efcki tefja förina.
Eftir sfcutta stund tvístraðist
hópuriinn, og ég stóð eftir á hlað
inu með tárin í augunum. Hlýr
hugur og góðar óskir um bjarta
fraimtíð fylgdu stúlkunum miin-
um úr hlaði, ég saknaði þeirra.
Inni biðu mín tómir gangar og
stofur. Söngur og hljómar frá
liðnu skólaári voru þagnaðir,
góðar minningar um elskulega
nemendur fylltu hugann, þegar
ég hvarf aftur inn í blessað
skólahúsið.
Þessi kveðjustund rifjaðist
upp fyrir mér þegar ég
opnaði Morgunblaðið þriðjudag-
inn 4. mai siðastliðinn og las til-
kynningu um lát Elínborgar
Björnsdóttur frá Höfnum á
Skaga. Elínborg var ein i náms-
meyjahópnum, er kvadidi
Blönduósskóla þennan umrædda
vordag og blessuð EMnborg
flaug vonglöð í fang bjartra
vona heim í sína sveit. — Þetta
var á afmæMsdaiginn hennar þeg
ar hún vaí 18 ára.
Hún var fædd að Kringiu i
Tonfalækjarhreppi 27. maí 1917,
dóttiir hjónanna Björns Teits-
sonar frá Kringlu og Steimunn-
ar Jónsdóttur frá Tungu við
Isafjörð. Var hún elzt sinna
systra, en auk Elinborgar áttu
þau hjón tvær dætur, Margréti,
sem gift er og búsett I Reykja-
vik og Hrefmu húsfreyju á
Skaagströnd. Eiinborg var af
góðu bergi brotin. Elinborg föð-
uramrna hennar var sysitir Guð-
mundar f. bónda á Torfalæk, er
var faðir Jóns er síðar bjó þar
og Páls V.G. Kolika læknis. —
Var ætt sú oft nefnd Bergmanns
ætt og hefur verið mjög fjöl-
menn þar norðurfrá, eiga marg-
ir merkir menn til hennar ræt*
ur að rekja.
Steinunn kona Björns var
Vestfirðingur. Á æskuárum var
hún miikið í Hnífsdal, hrósaðí
hún oft happi yfir því að hafa
notið þar leiðsagnar Helgu
Jóakimsdóttur, sem hafði verið
frábær atorku- og myndarkona.
Steinunn mundi lengi það sem
vel var gert. Við vorum ná-
grannakomur um árábil, þegar
að þaiu hjón bjuggu að Geira-
Framhald á bls. 25
Útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu
GUÐBJARGAR FINNBOGADÓTTUR
fer fram í Dómkirkjunni fimmtudaginn þann 10. júní kl 10,30
fyrir hádegi.
Jón Bergsson,
Jónína J. Ward, Leslie Ward,
Bergur Jónsson, Rut Arnadóttir,
Magnús Jónsson, Selina Kristinsdóttir,
Finnbogi Öm Jónsson, Elín Tryggvadóttir,
og böm.
Innilegar þakkir og útför t fyrir samúð og hluttekningu við andlát
KRISTJÁNS friðriks kristjAnssonar
Sérstaklega viljum við þakka hjúkrunarliði og læknum Land- spítalans fyrir þá alúð og umhyggju, sem hann naut i spít- alanum.
Fyrir hönd aðstandenda. Hólmfríður Helgadóttir, Bólstaðahlíð 62, Rvík.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu mér samúð og vinar-
hug við andlát og jarðarför konunnar minnar
ÖNNU JÚLiU HALLDÓRSSON
Jaðarsbraut 41, Akranesi.
Guð blessi ykkur öll,
Guðmundui Halldórsson.