Morgunblaðið - 11.08.1971, Page 17

MORGöNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. ÁGÚST 1971
17
Gunnar
t Fæddur 13. janúar 1912.
Dáitin 31. jú!í 1971.
Vtaur mtan og leikbróðir
Guimatr Thorarensen varð bráð
kvaddur að heimiM sínu, laugar
daginin 31. júlí s.l.
Við Gunnar ólumst upp í
sama túni og vorum nánir vinir
bernsfeu- og æsfeuárta. Milli for
eldra ofekar tókst náfa og eta-
læg vtaátta góðra granma, svo
að aidrei bar þar skugga á.
Gimnar var þriðji í röðinni
fjögurra sona þeirra hjóna
Hannesar Thorarensen og konu
hans Louise.
1 Hannes var sonur Skúla
tóknis að Móeiðarhvoli og
kwnu hans Ragnlheiðar Þorsteins
dóttur prests í Reykholti Helga
sonar. ÖH voru böm Skúla mik
Ið efnis- og dugnaðarfólk, eins
og þau áttu kyn til. Bróðir
Slkúla var Bjarni amtmaður og
skáiid, en þeir voru symir Vig-
fösar Þórarinssonar, sýslu-
manns að Hlíðarenda og feonu
Ihains Stetaunnar Bjarnadóttur,
landlæfenis Pálssonar.
Móðir Gunnars var Louise
Marie f. Bartels, dóttir Htariks
J. Bartels kaupmanns í Kefla-
vík og síðar í Reykjavífe og
ífeonu hans Viilhelmtau Söru f.
Clausen, en afbomendur þeirra
Ihjóna eru margir þekfetir borg-
arar þessa bæjar
Gunnar var tápmikill og góð-
ur félagi, trygglyndur og vta-
Ihdllur. Það var hátt til lofts og
vitt til veggja við Laufásveginn
í bernsfeu okfear, en byggðin
mátti hHta að endaði í Laufási,
'þar *<ev Þórhallur bisfeup
Bjarnason rak talsverðan bú-
skap og voru túnta þar vinsæll
og efltirsóttur leifevangur barna,
etida ekki við þeim stuggað. Þá
var Briemsfjósið, Félagsgarður
og Gróðarstöðta, þar sem Einar
Heigason réð rikjum og loks
Kennaraskóilinn með séra
Magnúsi Helgasyni skólastjóra,
en hann var giftur Stetaunni
iföðursystur Gunnars. Þar fyrir
sunnan var smábýlið Græna
toorg á túni því, er nú stendur
Landsspítaltan og ioks kom Suð
lurpóllinn og Eskihlíð, nýbýli
Jóns prófessors Kristjánssonar,
en þar endaði byggðta tiil suð-
urs. Bergstaðastrætið endaði
(við Inigólfshús, en byiggðin sunn
an Baldursgötu var öll meðan
igötunnar, þá flannst ofekur
öbyggðir taka við til suðurs og
norðurs eða Skólavörðuholtið,
sem allt var óbyggt að kaBa og

endaði það tani hjá Hans pósti,
þar sem nú er Leiísgatan. Þá
var algemgt að menn ættu kind-
ur og hross, en mautgripir voru
fágætari. Hamnes faðir Gunnars
átti jatfnan kindur og hesta, sem
hann notaði til ferðalaga á
sumrum. Ein af afleiðtagum
fyrri heimsstyrjaldartanar var
„vopnaburður" stráka i Reykja
vík og smástríð á milli gatna,
sem aí sér leiddiu jafnvel „stór-
orrustur" milli Auistur- og Vest-
urbæjar, sem enduðu með því að
fullorðið fólk þurfti að skerast
í leikinn. Gunnar og bræður
hans tóku óspart þáitt í öllu sem
þá gerðist í hópi jafnaldranma,
enda voru þeir röskir og dutg-
miklir. Etau sinni áttum við þvi
láni að fagna að vera sumar-
langt í sörnu sveit og þá áttum
við þess kost að heimsækja
hvor annan, fara riðandi 10—12
fcm á mili bæja og var ekki
laust við að við litum þá stórt
á sjálfa okkur, þótt lágir vær-
um í loftinu.
Er barnaskóianámi lauk,
fctrjáluðust samverustundimar.
Gunnar igerðist sendiii á lög-
fræðiskrifstofu, varð aígreiðslu
maður í tóbaksbúð og síðar i
vtaverzlun. Að þvi lokmu fór
hann á verzlunarskóla í Kaup-
mannahöfn. Eftir hetaikomuna
gerðist hann starfsmaður hjá
Strætisvögnum Reykjavifeur hf,
undir stjóm Egils Vilhjálmsson-
ar. Upp frá því vann hann við
ýmiss konar verzlunar- og við-
skiptastörf og nú síðast liðin ár
var hann bókari hjá tanflutn-
ingsverzluninni Matkaup hf. og
var hann í þjónustu þess fyrir-
tækis er hann lézt.
Gunnar var tvíkvæntur og
átti hann 3 mannvænleg böm,
Hönnu Mariu og Hannes, sem er
húsasmiður hér 1 bæ og eru þau
bæði gift og Bryndisi ytnigsta
barnið er býr með móður stani.
Gunmar var óvílsamur og kvart
aði ekki þótt eitthvað bjátaði
á, en bar sig karlmannlega.
Ég votta öllum aðstandendum
hans samúð mína og varðveiti
minninguna um góðan dreng.
Jón Á. Bjarnason.
Gunnar Thorarensen, sem nú
í dag er til htaatu hvíllu borinn
í Fossvogskirkjugarði, hefi ég
þekkt nokkur undanfarta ár.
Mér þótti strax 1 upphafi kunn
ingsskapur okkar annar bragur
á Gunnari heldur en á ýrnsum
og fallegt, áður en dfammdi yfir
heimilið. Og þess vegma er nú
harmur Oktaivíu móðursystiur
konu minnar enniþá meiri en
ella, og ég og kona mta og mitt
fólk samhryggjuTnst henni af al
huig og biðjum henni velfarnað
ar á sorgarstundu og ævtalega i
framtiðtani.
PáU Hamiesson.
öðrum jafnöldrum hans. Hann
hafði það við sig, sem á enskri
fungu heitir „past“, eða fortóð.
Ég nefni þetta enda þótt ég hafi
grun um að orðið tfortið hafi á
etahvem hátt ferngið vafasama
merktagu í islenzku máli. Hér
er þó ekki því fyrir að fara,
heldur var Gunnar þvert á móti
mildur og ljúfur maður og öll-
um til yndis er til þekktu —
mikiil igæðadrengur í hvívetna
og etan af hetjum hversdagslífs
ins. Hann var hta dæmigerða
hetja sem skilaði hlutverki stau
í liftau hljóðalaust.
Kaupmaður var Gunnar á
tímabiili ævi sinnar, og einnig
etan atf Irumkvöðlum að félagi
Strætisvagna Reykjavikur, svo
og margt fleira.
í hópi venzlafðiks hitti ég,
sem þessa hugvekju sltrifa,
Gunnar iðulega, etanig við önn-
ur tækifæri og var Gunnar ævin
lega til reiðu til að leggja fram
skemmtiatriði í tali stau og
háttarlagi, og vorum við oft sam
taka í þeirri viðleitni hans að
glieðjast og gleðja aðra — oft af
litíiu tilefni. Skopskyn hans var
frábært og dálitið danskt og sér
stakt, og ívatfið „kúltúr". Al-
vörumaður var Gummar þó áreið
anlega á köflum og strangur við
sjálfan sig.
Gurnnar fékkst, etas og að
framan segir, lengst af við við-
skiptastörf og það á viðtæku
sviði, og nú síðast var hann
starfsmaður hjá Matkaup h.f.
Á heimili þeirra Gunmars óg
Oktavíu eftirlifandi konu hans
að Álftamýri 6, var skemmtileg-
ur heimilisbragur sem falleg og
fom húsgögn hjálpuðu til að
mynda þennan „kúltúr" sem ég
nefndi áðan, og sem Gunnar
hafði við sig.
Þannig var þetta allt indælt
í dag verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni Gummar Thorar-
ensen, bókari, en hann varð
bráðkvaddur að heimili stau
lauigardaiginn 31. júlí s.l., langt
uim aldur fram og hairmdauði öil
um þeim, er honum kynntust og
hann hafði viðskipti við,
Gunnar var fæddur þann 13.
janúar 1912, sonur Hanmesar
Thorarensen, forstjóra, og konu
hans Louise Marie, fædd Bart-
els, en hún iézt fyrir fláum ár-
um í hárri elli. Bjuggu foreldr-
ar hans að Lautfiásvegi 31, og
ólst Gunnar þar upp í hópi
bræðra stana, Hendriks, Ragn-
ars og Axels, sem ailir eru vel
metnir borgarar hér i bæ.
Ungur að árum sigldi Gummar
til verzlunarnáms til Kaup-
mannahafnar og hóf að þvi
loknu störf við verzlun og við-
skipti, en slík störf stundaði
hann mestan hluta ævinnar og
aflaði httnn sér staðgóðrar
þefekimgar á því sviði. Á fyrstu
árum sínum hér heima vann
hann á lögfræðiskrifstofu Lár-
usar Jöhannessonar, en vann
síðan um nokkurt skeið hjá
Áfengisverzlun rikisims og var
þar hægri hönd föður stas, er
veitti á þeiim árum forstöðu út-
söluverzluninni hér í borg. Á
árurnum 1937—1941 var Gunnar
skritfstofustjóri hjá Strætis-
vögnu-m Reykjavíkur h.f. Naut
hann hylli húsbænda sinna í
því staríi, sem og öðrum störí-
um, er hann tók að sér að gegna
síðar á ævinni.
Frá þessu starfi hvarf Gunm
ar, er hann stofnaði eigið fyrir
tæki árið 1941, skóverzlunina
York við Laugaveg, sem hann
rak í nokkur ár. Á þeim árum
gegndi hann margvlslegum
trúnaðarstörfum fyrir stétt staa
sat m.a. í Verzlunarráði og í
stjórn Skókaupmannafélagsins.
Eftir að Gunnar lagði niður
rekstur veriunarinnar, starfaði
han-n að tryiggtagasölu, þar sem
hann náði athyglisverðum ár-
angri, m.a. fyrir góða greind,
háttvisl otg heiðarleifca í stanfí. '
Árið 1967 réðst Gummar svo tíl
Matkaup h.f. sem bókari og
gegncli hann því starfi tii hinzta
dags við vaxandi traust eigenda,
samstatfsmanna og viðskipta-
vina.
Gun-nar Thorarensen kvænt-
ist árið 1936 Bryndisi Guð-
bjartsdóttur, ættaðri frá Isa-
firði, og eignuðust þau þrjú
börn: Hönnu og Bryndísi, sem.
báðar eru sjúkraliðar, og Hatm _
es, sem er húsasmiður, öll búsett
hér í Reykjavík. Þau Gunn
ar og Brynd'ís slitu samvistum.
Árið 1959 kvæntist Gunmar
eftiriifandi komu sinni Oktavíu
Ólafsdóttur. Þeim varð ekki
barna auðið, en bömum hennar
af fyrra hjónabandi, Gunnarf
Finnbogasyni, fulitrúa, Aibert
Finnbogasyini, húsasmið og Síg-
rúnu Finnbo.gadóttur, sem býr
í Bandaríkj'unum, gift' Brault,
reyndist Gunnar hinn bezti fié-
lagi og vinur. Giiti sama um móð
ur frú Oktavíu og systktai, en
við þau batzt Gumnar böndum
vináttu og kærleika, meira en
almennt gerist milli tengda
fólks.
Það duildist engum, sem tíl
þekkti, að þau Oktavía og Gunn-
ar voru mjög samrýnd og sam-
hent, og milli þeirra rikti gagn-
kvæm virðing og ástúð. Bjó
Oktavía manni sínum etastak-
lega vistiegt og smekklegt heim
i-li, og var auðtfundið, að Gumm-
ar mat kornu sina og heimilli
mjög mikils. Þau hjón voru ný-
komin úr ferðalagi, er Gunnar
lézt svo sviplega. 1 þeirri för
heimsótti hann m.a. stjúpdótbur
sína í Bandaríkjunum, en naut
þess einnig að sýna konu stani
Kaupmannahöfn, en það hafði
hann len-gi langað til að gera.
Sá, sem þessar línur ritar,
kynntist Gunnari fyrst árið
1946, er hann gekk í reglu frí-
múrara, en þar hafði Gumnar
gerzt félagi nokkru áður. Er
ijúft að minnast Gunnars frá
þei-m tíma, drenglyndi hans og
bróðurlegs viðmóts, sem honum
var svo eðliiegt. Munu fleiri
mfanast Gunmars hlýlega frá
þeim tíma og síðar og óska hom-
um alls góðs á þeiim brautum,
er hann hefur mú iagt út á.
Um nokkurra ára bil hittumst
við Gunnar sjaldan, en árið
1963, 1964 og aftur frá 1967 tíl
dauðadags var Gunnar bókari
firma þess, er ég veiti forstöðu,
og reyndist hann hinn tauí?t
asti starfsmaður í hvívetna. ÖIl
störf hans voru af hendi leyst
Framhaid á bls. 19,
ÖRFÁIR EFTIR !
NÚ ER HVER SÍÐASTUR AÐ TRYGGJA SÉR SKODA
VIÐ EIGUM AÐEINS ÖRFÁA BÍLA EFTIR Á GAMLA VERÐINU
________NÆSTA SENDING HÆKKAÐ VERÐ__
TÉKKNESKA BIFREIÐAUMBOÐIÐ
Á ÍSLANDi H.F.
AUÐBREKKU 44 - 46 KÓPAVOGI SÍMI 42600