Morgunblaðið - 11.08.1971, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. AGÚST 1971
Geioge Harmon.
Coxe:
Venus-
myndin
32
hurðina og lofaði Gould að kom-
ast burt með myndina sína. Þeg-
ar Carroil dokaði við, sagði
Murdock: — Haltu bara áfram.
Carroiil gekk svo út á undan
honum og Murdock seildist
snöggt til og setti læsinguna
upp svo að hún small ekki í þeg-
ar hann lokaði dyrunum.
Þegar út kom, flýtti Roger
Carroil sér eftir götunni, en
Gouid og Murdock gengu að bíl
Goulds, með myndina. Gould
vildi heldur fara með hana heim
til sín en láta hana vera í bíln-
um alian daginn, og spurði Mur-
dock, hvort hann vildi verða
samferða.
Það var ekki nema tuttugu
minútna akstur og þegar erind-
inu var lokið, spurði Gould,
hvar Murdock vildi láta setja
sig út.
— Ég ætla aftur heim til hans
Carroils, sagði Murdock. — Ég
hef víst skilið hanzkana mína
þar eftir.
— Já, en er ekki lasst þar? .
— Það veit ég ekki. Ef svo er,
get ég fengið léðan lykil i búð-
inni niðri. Siepptu mér bara þar.
En þegar þeir komu að
næsta horni, sagðist Gould ætla
að bíða og farrn sér stæði þar
sem bílastöður voru bannaðar,
en þetta var svo sem hundrað
fet frá dyrum Carrolls.
— Ég ætla að bíða, svo að ég
fái ekki sekt, sagði hann.
Murdock steig út og gekk eft-
ir götunni, án þess að taka neitt
eftir bílunum eða fólkinu á gang-
stéttinni, en hugsaði aðeins um
það, sem hann hafði í hyggju að
gera. Nánar aðgætt virtist hug-
mynd hans ekki mikils virði, því
að það sem hann hafði i hyggju
var að rannsaka herbergi Carr-
olls einn síns liðs.
Það sem rak hann áfram var
einhvers konar þvermóðska, og
tregða á að gefa frá sér hug-
mynd, sem hann hafði einu sinni
fengið. Hann hafði reynt það, að
hugmyndir, sem virtust í fljótu
bragði vera ágætar, reyndust
oft einskis virði — þegar um
morðmál var að ræða. En oft
reyndust hugmyndir, sem virt-
ust hæpnar miklu betur og nú
ætlaði hann að athuga nánar
þessa hugmynd sína, þótt hún
virtist í fljótu bragði ómerkileg.
í þetta sinn vissi hann, að lög-
reglan hafði gert nákvæma hús-
leit þarna. Hann vissi líka, að
hann gat varla búizt við að
finna neitt, sem hún hafði ekki
fundið. En hér var öðru máli að
gegna. Lögreglumennirnir voru
að leita að einhverjum verksum
merkjum um morð, og Wtu á allt,
sem þeir fundu í því ljósi, en
hann sjálfur var að leita að mál-
verki og sönnunum þess, að
Roger CarroW hefði gert eftir-
heimurinn segirjá
viö hinum logagyUtu
BENSONand HEDGES
Mnrr.ro
iy,»T,:._TM« .Oall
|iér fáió yóar feró hjá okkur
hringió í síma 25544
perðaskrifstofa HAFNARSTRÆTI 5
Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
Rétt er að ákvcða stefnuna sjálfur og; byrja að starfa.
Nautið, 20. april — 20. maí.
Þú fiotur lítið hafzt að fyrr on á morfiun, Ofi reyndu að starfa
okki um of.
Tvíburarnir, 21. niaí — 20. júní.
Iteyndu að jafna sakirnar og gera fiott 6r öllu. Aðstandendur
eru viðkva*mir og það er þitt að styðja við bök ofi hufifia.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Ia*fifiðu áherzlu á þolinmæði og háttvísi, en láttu ekkert upp-
skátt um fyrirætlanir.
I.jónið, 23. júlí — 22. áfiúst.
Iteyndu að hefja störf, áður en fréttist um fyrirætlanir þfnar.
Meyjar, 23. ágúst — 22. september.
Þú ættir að reyna að endurfijalda einlivern fireiða, sem þér
hefur verið fferður.
Vogin, 23. septeniber — 22. október.
I»ú firæðir meira á því að sefija Inig þinn en nokkurn firunar.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Ef þú la*tur liisnii off hjóm eiifiin áhrif á þifi liafa, fiolurðu fienfi-
ið beint til starfa.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
I»ú fferir umhverfi þínu meira fiafin en nokkru sinni fj’rr.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Erfitt er að brynja sifi fiefin áföllum, og leitt er að sjá nðra
sitja að krásunum.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Darnrinn í dag: ættí að verða l>ér til mikillar gleði.
riskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
I»ú firæðir á starfsþörfinni.
mynd af grænu Venusmyndinni. -
Um allt þetta var hann að
, hugsa, er hann gekk upp stig-
ann. Og vegna þessarar einbeittu
umhugsunar, tók hann miður eft
ir umhverfinu en endranær. Til
dæmis tók hann ekki eftir því,
að hurðin hjá Carroil var í
hálfa gátt, fyrr en hann var
kominn inn. En þá var það um
seinan.
Hann var kominn inn í her- i
bergið. Einhvem veginn fannst 7
honum það vera öðruvísi en áð- ;
ur, því að til hægri var tóm, sem 1
þar hafði ekki verið í fyrra i
skiptið. Hann fann það Wka á 7
sér að einhver var þarna til ;
hægri við hann, en sá hann bara \
ekki. En hitt, sem hann sá t
greinilega var unglingurinn Leo l
með marga máiverkastranga 7
undir hendinni. \
Murdock hafði litinn tima til \
umhugsunar. Það sem hann 4
gerði, gat verið hyggilegt eða 7
heimskuiegt, en viðbrögð hans i
urðu snögg og ákveðin. 1 tvo 7
daga höfðu bæði hann og lög- \
reglan verið að svipast um eft- I
ir Leo. Og hér var hann kom- 4
inn. Leo glápti á hann og missti 7
niður strangana og stakk hend- J
inni í vasann, og Murdoek, sem 1
þó mátti vita, að þar sem Leo 4
var, mundi Erloff líka vera, 7
skeytti ekki um ofurefiið og 7
hélt áfram. i
Leo gleymdi því, sem hann 4
var með í vasanum og sveiflaði 1
hendi. Murdock fékk höggið á 7
olnbogann og sló á móti. Elti J
síðan Leo, þangað til hann féll ^
aftur á bak á legubekkinn.
Síðan sneri hann við til þess
að taka á móti Erloff, og lík-
lega hefði hann haft i öllum
höndum við hann, hefði ekki
Leo risið upp aftur. En svo allt
í einu skall eitthvað á höfuðið
á honum og alit hringsnerist fyr
ir augum hans.
Hann tókst á við Erloff og
reyndi að berja hann með ann-
arri hendinni, en þá var allt í
einu fótunum kippt undan hon-
um, og einhver sló hann i hnés-
bæturnar. Hann fann, að Erloff
sneri sig lausan. En þegar hann
reyndi að komast aftur á fæt-
ur, var hann sleginn fast í
höfuðið — og svo var myrkur.
12. kafli.
Murdock var risinn upp á
fjóra fætur, þegar hann heyrði
hurðina skellast. En hann gat
ekki risið upp til fulis. Seinna
vissi hann, að hann hafði ekki
verið lengi meðvitundarlaus,
því að hann mundi einhverjar
raddir, sem hann hafði heyrt
eins og í draumi, og hann mundi
líka, að Leo hafði náð i mál-
verkastrangana og hann sjálfur
hafði fengið spark í siðuna.
En í bili fann hann lítið ann-
að en svimann og gólfið gekk
enn í bylgjum. Hann heyrði Er-
loff hlæja að Leo, áður en hurð-
in skall aftur og þá var hann
einn eftir á fjórum fótum að
reyna að rísa upp.
Loksins tókst það. Hann kom
fyrir sig fótúm, rétti hart úr
sér en valt aftur um koll. Svo
stóð hann ofurlitla stund á fjór
um fótum, hengdi niður höfuðið
og brölti yfir að legubekknum.
Smám saman tókst honum að
komast upp á hann, og eftir mik
ið velgjukast gat hann setzt
upp.
Smám samán sá hann her-
bergið eðlilega, maginn jafnaði
sig og hann varð nógu hress tii
þess að reiðast. Honum leið skár
á eftir. Hann hafði gott af því
að verða almennilega vondur,
og loks komsi hann að vaskin-
um og lét vatnið renna yfir
hnakkann á sér.
Hann þerraði sig varlega á
handklæðinu og fann nú kúlu,
sem fór stækkandi, bak við ann
að eyrað. Skinnið virtist vera
heilt og hann þóttist hafa verið
heppinn að vera með húfuna á
höfðinu þegar bareflið lenti á
honum. Og hann þóttist lika
hafa verið heppinn, að höggið
skyldi hafa geigað nokkuð.
Hann þreifaði á rifjunum i sér.
Þau voru aum, en virtust ekki
neitt brotin.
Hann sneri sér frá vaskinum
og leit kring um sig. Grindurn-
ar sem höfðu verið fullar af
málverkaströngum voru nú auð
ar. Hann tók upp húfuna sína,
settist síðan á legubekkinn í
iilu skapi og gramur á svipinn.
- Þú gerðir þeim heldur bet-
ur léttara fyrir, tautaði hann.
Þú meira að segja hafðir
hurðina ólæsta, svo að þeir
þyrftu ekki að brjóta hana upp.
Hann sat svona enn og þusaði
við sjálfan sig, þegar hann
heyrði fótatak úti á tröppunum.
Hann sat kyrr og beið þangað
til það var komið upp i gang-
inn. En þegar hurðarlásinn sner
ist, stóð hann upp.
Roger Carroll kom þjótandi
inn, sneri sér snöggt við og
stanzaði með opinn munninn og
augun starandi. — Hæ! sagði
hann. — Hailó! Hann lokaði á
eftir sér. Hvað. . . Augun litu
framhjá Murdock og á tómar
grindurnar.
Hvað er þetta? Hvað er
orðið af. . . Hann þaut að
grindunum, stanzaði, snarsneri
sér að Murdock og svipurinn
var ljótur. — Segðu eitthvað,
mannfjandi!
Murdock hailaði sér aftur. —
HlaPJlaP
UM S»M
REZTA
MACCO
ftn.ÍQ I I