Morgunblaðið - 29.08.1971, Síða 6

r
6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 1971
TÖKUM AÐ OKKUR
alls konar viðgerðir á þunga-
vinnuvéium og bifreiðavið-
gerðir. Vanir menn. Vélsmiðj-
an Vörður hf., EUiðavogur
119. Sími 35422.
HERBERGI ÓSKAST
Ungur, neglusamur piltur ósk-
ar eftir herbergi, ásamt fæði
eða einni máltið á dag. Uppl.
í síma 42682 eða 99-1227.
3JA TONNA TRU.LA
tif sölu. Uppl. í síma 96-2131
í matartímum.
SJÚKRALIÐI
utan af landi óskar eftir herb.
í Reykjavík fyrir 1. okt. Get
borgað fyrirfram. Upplýsing-
ar í síma 98-1612.
MALMAR
Kaupum allan málm nema
járn hæsta verði. Stað
greiðsla. — Arinco, Gunnars-
braut 40. Símar 12806 og
33821.
ÓDÝRA HANGIKJÖTIÐ
Nýreyktir hangikjöts fram-
partar. Aðeins 115 kr. kg..
Kjötbúðin, Laugavegi 32.
Kjötmiðstöðin, Laugalæk.
SALTAÐ FOLALDAKJÖT,
Úrvals saltað folaldakjöt, að-
eins 110 kr. kg. Einnig fol-
aldahakk 65 kr. pundið.
Kjötbúðin, Laugavegi 32.
Kjötmiðstöðin, Laugalæk.
HERBERGI TIL LEIGU
fyrir skólapiíta. Einniig fæði
á sama stað. Reg.lusemi ásktl
in. Uppl. í síma 32966.
REGLUSAMUR SKÓLAPILTUR
óskar eftir herb. og fæði í
eða nálæg.t Miðbænum. —
Uppl. í síma 7528, Sand-
gerði.
TVÆR STÚLKUR
S góðri aitvinnu, óska eftir 2ja
til 3ja herb. íbúð í Austurbæ
fná 1. okt. n. k. Vimsamlega
hningiið í síma 17931 og
34508,
HÚSHJÁLP
Vantar 2ja herb. íbúð. Hús-
hjálp kemiur til greina upp í
greiðslu. Tvennt í heimili. —
Sími 83587.
HÚSNÆÐI ÓSKAST
óska eftir að taka á leigu
litfa íbúð eða tvö herb. strax.
Reglusemi. Vinsaml. hringið
í síma 41341.
IÐNAÐARHÚSNÆÐI ÓSKAST
þarf ekiki að vera stórt. Uppl.
I sfma 17974 eftir kl. 20 á
sunnudag.
ALÞINGISHÁTlÐARPENINGAR
1930, sett, til sölu. Tilboð
seodist Mbl. merkt: Gott ein-
tak 5808.
KÖ=LAVlK — SUÐURNES
TTIzku kjólaefni, riflctð flauel,
rúmteppi, gluggatjaldaefni.
Nýjar sendingar.
Verzl. Sigriðar Skúladóttur,
sími 2061.
iÞegrar ég leit út einn morg-
uninn var hann koniinn nieð
nppgang á Skarðsheiði og
Eskjn; hvítir bólstramir
hrönnuðust yfir fjallseggjar
og skörð, og ég vissi strax,
að nú var næstum horfin sum
arhlíðan a.m.k. nokkra
næstu daga, þvi hann var
kominn hressilega á norðan,
og guð mátti vita, nema tæki
að snjóa, og það ekki komin
nema 19. vika sumars.
Og það varð. Fyirir norðain
og auistan fenniti allt, fjallveg
ir tepptusit, Mývatnssvei.t
JoHædid'ist hvítu skarti, e:ns
kwnar fri'ðarblasjiu t.il sátita
ttkíIM liandeiigendan.n'a góðu oig
hinna vomdu manna við stíifl-
uina. Hlíðaimar voru ekiki
tenigur giullbleiilkar eins og
Steinn Steinar orðaði það
eiinu sinin'i:
★
„Þessar gullbleiku hlíðar,
þessi grásvörtu fjöU,
þessi litlausi himinn

Ctfallið fellur ylvolgt í f jömpollinn við ósinn. Trölladrangar skýla á flestar hliðor.
„Blómin visna, blöð af greinum falla“
í haustsins þögn.
Það er eins og maður horfi
á andlit sjálfs sin
i holum spegli.
Og maður þekldr ekki framar
sitt eigið andlit
því það er dáið.“
★
En ekki var langt síðam ég
haifði genigið á Vit þessara gul
bledlkiu hhiða, igenglð eiftir
mýrarslakkanum frá þjóðveg-
iniuim ofan í Eyrarfjöru, þar
sem útÆahilð feflur ylvoligt
giegxiiuim ástan í sjáJifgerða
siuinidlauig. Skirattapun.fur ag
íííífur, meyjaraiuigu oig mýrar
sóieyjar brostu til manns við
hvert spor. Við vorum í fiylgd
igóðra gesta að vestan. >á
amigraðii eklki norðamigj'ólami,
þá var hlýtt um allar grumd
ir og börð, og sóiin rétt far-
in að hatia .tii miðvesturs að
nónd.
Þar sem við hjugðumst
synida eru sérbenn'iilegir
klettaidrainigar, leifiar aif æva-
igömlu bláigrýti, siem standa
þarrna eins ag riisar á verði og
veita gott slkjiól fyrir öMiurn
áttum.
★
Islenzikar þjóðsögiur bunma
igóð stkit á þesis komar dröng-
uim, sem jarðfiræðinigum þykir
sj'álfsagt Btdð til koma, enda
emu þeir börm tsakni- og vls-
indaaldar. eÆtir að raifmagmið
kom tiil sögumnar og hraikti á
hrauit drauiga, afltuirgönigur,
fbrymjiur og nátttröll. Þó Mifir
enn, trúim á, að sitthvað búi í
-klettiuim og grjóti, samanber
stedmana við Grafarholt, siem
enigtain fiæst til að hrófla vlð.
Enda fimnst mér nú satt að
segja, að þeir séu frekar tii
prýði við himn nýja Vestiur-
landsveg en hltt, hvort sem
þaur búa álifar eða ekiki.
En dranigamiir í fj'örumni
teiða huiga manns einmitt til
þesisara nátttrölla þjóðsög-
umrnar. ALltaf þykir mér mest
tiil sögummar komna um stúlik
uma, sem gætti bæjarims á
„Dagur er i austri, snör imn,
en snarpa og dillidó."
Þá segir stúlkam: „Stattu
og vertu að steini, en engnm
þó að meini, ári niinn, Kári,
og korriró.“
★
Ekki er heldur víst, að sá,
sem verðuir á staium tikna
kónigur þar úti í Hvita-
bjarmareyjiu, viitli það, að eyj-
an kom imjög v:ð sögiu nátt-
„Ári minn, Kári og korriró.“
Málverk Ásgrims af nitttrölllini
jólanótt, þagar anmað heiima-
fóik var við aftansöng. Ás-
.grim'Ur Jónssan heiiiað.sit svo
atf þeirri sögu, að hanm gerði
máliverik af, og aliir þekfkja
siðustu orðasikipti nátttrölllis-
ins og stúitounmar, sem sivo
voru.
Nátttrölllð á gluggaai'um:

Innan um staksteinótt fjörugrjótið ris einstakur di-angur út
við óstan. (Ljósm. Mbl.: Fr„S.
tirölla. TröHkona e'n átti í
fyirndlnmi: helma i Helgaifeffi
ofan við Stykkishóim, en þeg
ar kirkja var þar reist, fiuitti
hún sig um set u.pp í Kerl-
imigaskarð, og má vel sjá hana
þar enmþá, þegar þjóðvegiur
er farinn. Hvítabjarnarey er
ein af þeim eyjium, sem
liggja umd'.r StyKkishólm.
Hún dregur nafn af þvi, að
þar kom hvítabjörn á land og
laigðilsit i bás einn summain á
eynmi, sem er luiktuir háum
hamrabjíörgum alit í kr'mig.
Trölitooman i HejgaÆelM varð
bamigsa vör, skumdaði upp á
ÞimigvaiXlabor.g, sem er gemigt
eyn.ni í lanidi, og kasitaöi það
an bjargi mi'iklu, er hún ætl-
aði að ba.ngsa skyldi að bama
verða. En svo vildi til, að
steiminimin kom ofar en húm
ætl-aði og iemiti í bjairgsforún-
umium fyri.r ofiam básimn og
begigja vegna við hanm, og
l'iigigur hamm þair enm í da,g yf-
ir þve-ran ásiinn, en björmlnn
varð ármeidduir.
Svo að kóngiurinn i eigin
riki eiignast þá fleira en
fiugia og tvö kýrfóður með
s:m,ni Hvítabjiarnarey, — Þeg
ar þeim þar vestra þókmast
að fara að draga, — hvorfei
mieira mé mtama en heffllt bjarg,
sendtaigu frá kerlimgiumni i
Kerlimigaskarði.
★
Þegar við höfðum synt
nægj-u okkar í þessari tadæta
sundlaug, af náttúrunmi gerðri,
iétuim við sólima þurrka Oklk-
úr í fijlöriuiborðtaiui, ftaduim
skrýtna steina á eyrimmi og
eimsitaka kuðumgur og skel
íiyíigdu með. Héldum siðan afit
ur uþp á vegtam, norðam Við
SKÓGARÞRÖSTUR
Ég heyri ykkur kvaka af
kvistum, þrestir. Teiknuig
Barböru Árnason.
HestaþimgshóMnm.
B'rfeiiiiimur var í kxflti heima
í skógarkjarrtaiu við búsitað-
inm oklkar. Þrastasönig'Uir
fyl.lt: llotftið. Þeir voru búndr
að leliða út fyrir lömgu, emda
suimarið far.ið að halla i haust
eða eims og Daivíð kvað svo
faltega um í „Svörtum fjiöðr-
um“:
★
„Eg- heyri ykkur kvaka af
kvistum, þrestir,
með klökkum róm, er sumri
fer að halla
og biómin visna, blöð af
gretaum falla
og hoða haust, en snjó á
jörðu festir.
Þá deyja líka draumar ykkar
flestir.
Þá drjúpa tár á iikhjúp
hvítra mjalla,
Og hljóma ykkar hryggðin
vekur alla,
þið himinbornu skáld og
jarðargestir.
Kg hef líka liðið eins og þið
og loftið fyllt af angurværiun
hljómi,
er haustið kom og sólin hvarf
mér sýn.
Ég hefi líka beðið guð um
grið
og grátið yfir visnu
sumarblómi,
og þó — og þó er jörðta
móðir mín.“
★
Samt er engin þörf á að
mammhetai'uim og í náttúruruni.
Og þótt ekfei sé latngt um lið-
ið, sem við synitum i flj'aru-
pollimium, þá er hanrn. komimin
enm á norðam., og drjúpa tár
á iikhjúp hvítra mjalla
þalmra Mývetnimga.
Samit er engta þörf að
kvartia, meðan btessiuð sóiin
skta. — Kr„S.
ÚTI
*
A
VÍÐAVANGI