Morgunblaðið - 10.10.1971, Blaðsíða 8

32
MORGUNÐLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. OKTÖBER 1971
Skroppið 1
Heilsað upp á
Skerprestinn
í Súlnaskeri í
Vestmanna-
eyjum

Skerpresturlnin í Sútnaskeri.
Skerið
Leiðin upp í Súlnasker í Vest
nuuinaeyjum er ein skemmtileg
nsta bjargleiðin sem hægt er að
fara f Eyjum. Skerið er Iiðlega
100 metra hátt, þverhnípt á all
ar hliðar og farið upp lóðrétt-
an bjargvegginn. 1 Súlnaskeri
búa nokkur þúsund af svart-
fugH, nokkur þúsimd af súlu og
saina er að segja um fýlinn, en
mest er af hindanum og nokk-
uð af öðrum fuglategundum.
Uppi á Súlnaskeri, sem er grasi
gróið eru stór súlubæli, svart-
fugiabæli og siangur af fýl býr
þar.
Við bruigðaim. okkur í Súlna
sker fyrir skiömmu og eru mieð
fylgjandi nrayndÍT teknar í
þeirri ferð.
Við siglduim hraðlbyri með
Grána Gauja á Látrum suður
I vestur frá Skerinu: Surtsey
með Eyjúm, en á triliu er farið
þessa leið á einum og háffum
tíma.
Það var glampandi sól og
sléttur sjör, sivo að við vorum
ekki í neinum vandræðum með
að komast upp á flána í Sker-
inu. Þaðan þanf srvo að þræða
veginn upp bjargiði, en víða á
leiðinni eru keðjúir sem stuiðzt
er við. Miðað við að engar
í fjarska. tieírlugiasker nær.
keðjiur væru upp í Súlnasker
væri erfiðara að klífa það en
Eldey.
Neðlst i bjarginu er svokallað
ur Bænabringur og þar er sið-
ur að menn fari með bæn sína.
Leiðin upp er feikn falleg um
bjangvegg, sem hefur engar
stórar syllur.
Sagan segir að í fyrsita sinn
sem Súlnasiker var klifið hafi
verið þar tveir fiélagar á ferð.
Sá sem fyrst kornist upp á tarún
sagði þá: „Hingað er ég kominn
með Guðs hjálp,“ en sá er siðar
komst á brún sagði: „Hingað er
ég kominn hvort sem Guð vill
eða ekki.“ Þá hristi Skerið sig
og henti þeim er síðar mælti í
sjóinn, en sá guðhræddi hékk
á Sfcerinu, sem síðar hallar til
suðurs. Hlaðin er varða hæsit á
skerinu og i henni býr Sker-
presturinn. Aliir sem þangað
koma færa fórn i vörðuna, smá
peninga eða eitthvert glingur,
en það er ávalt horfið efltir
veturinn.
Sagnir segja einnig að þegar
prestur var að Ofanleiti hafi
hann alitaf flengið heimsókn
Skerprestsins á Nýjlársnótt, en
þá sigldi Ske r pres! u rinn til
Heimaeyjar á steinnökkva sín-
um.
Súlnasker heitir þó ekki
Súlnasker vegna súlubyggðar-
innar, heidur vegna þess að
Skeriö stendur á þremur súl-
um og er hægt að sigla undir
þær á bátuim. Eru þar áflcaf-
lega tiikomumiiklar hveilfingar
þar sem sj'órinin svarrar um,
svo minnir á messusöng þús-
unda í kaþóiskum kirkjium.
Hér áður flyrr hafa þessl
súlnagöng komið sj'ómiönnuira
frá Eyjum að minnsta kositi
einu sinni að gagíii. Það var
þegar Inubátur frá Eyjum
krækti sér í enda af línu flrá
brezskum togara á árunum fyrir
1930. Brezíku togaramir
veiddu þá alveg uppi í Eyjun-
um og hröktu heimabátana flrá.
Þar flyrir utan voriu þeir
breziku með nýj'a teguind afl
lflnu, sem veiddi mun beitur en
sú gamla. Svartaþoka var á og
skipti engum togum að Eyja-
báturinn náði að innbyrða talis
vert magn af nýju Mnunni áð
ur en þeir brezku Sáu hvað var
á seyði. Hófst þá miki.Il eltinga
leiku.r i þokunni, sem endaði
með því að Eyjabáturinn sigldí
á fuilu inn í Skerið og út á
öðrum stað, en ekki sést í gegn-
um hvelÆingarnar, heldur verð-
ur að beygja undir Skerinu.
Sluppu Eyjaskeggjar þannig
með skrekkinn, en það fréttist
mörgum árum síðar að brezk-
ur togari á Eyjamiðum hefði
haMið þaðan hið snarasta eftir
að hafa komizt í það að huldu-
bátur hafði stdið frá þeim
línu, því það höfðu þeir brezku
séð síðast til huMubátsins að
hann sigldi beint inn í einn
klettadranginn og hvarf sjón-
um.
Eims og flyrr segir er Súlina-
Sker mjög iUkleiít, enda hefur
Skerið tekið sinar flórnir í
mannslífum og þar hafa farizt
mjög góðir bjargmenn.
Fræg er þó sagan af Jóni
nökkrum sem hrapaði í Sker-
inu úr mikilli hæð. Komist
hann að bát, sem beið undir og
þegar menn spurðu hvað heifðL
komið fyrir svaraði hann hinn.
rólegasti, „Ég datt af Skerinu,"
en flélagar hans, seim uippi voru
höflðu talið hann af. Upp Ará
þessu var hann kallaður Jón,
sem datt af Skerinu.
Þegar komið er uipp í Súlna-
sber er sérkennilegt yfir að
líta. Súlubælin eru á tveimur
stöðum á Skerinu og einnig
eru tvö sivartfugtlabæli, en flýll
inn og lundinn raða sér í
brekkurnar. Þama ægir sarnan
misimunandi búskaparháttum
og hver taerst flyrir sínu.
Skerið er nytjað og á hverju
ári er farið þangað í eg,g,
lunda, flýl og súlu. Þó að eyj-
an sé nytjuð, fjölgar ávallt
fugli I henni,, þó ekki sé það
að miklu rnarki.
Þegar við komium í Súlna-
sker, var einn veiðimaður í
eynni, Sigurður Karlsison, og
Sigurður Karlsson
A leiðinni upp. F’arið er upp snarbrattan bjargvegginn, ei ns og sést á myndinni, en
Gauji á Látrum tekur því þó rólega.