Morgunblaðið - 19.10.1971, Qupperneq 24

24
MOKGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. OKTÓBER 1971
stórum dagblaðaböggli á legu-
bekkinn.
— Hvernig œtli mér líði? svar
aði ég. — Ég má hafa mig aila
við, að halda niðri í mér kaff-
inu. Kannski þér vilduð sopa?
bœtti ég við, drsemt.
Hann elti mig inn í eldhúsið
og settist niður og tókst að
að koma iöngu löppunum inn
usdir borðið,. án þess að velta
því.
— Ég kom með blöðin, sagði
hann og saup varlega á kaffinu.
— Hélt yður mundi langa til að
sjá þau. >að var of seint ti,
þess að morðið kæmist í aðal-
útgáfuna, en smáblöðin sendu
út aukablað. Þumlungsháar fyr
irsagnir og myndir —- tvær af
yður.
- Af mér? Þeir hljóta að
hafa fundið þær i vinnustof
unni. Röddin í mér skalf og ég
hristi höfuðið til þess að losna
við suðuna fyrir eyrunum. Þetta
gat ekki verra verið. Hvað gat
ég sagt við Hue? — Hvað sögðu
þau um mig?
Hann rétti fram bollann sinn
til þess að fá meiri sykur, og lét
þess getið, að ég væri ágætis
matreiðslukona og hann sjálf-
ur væri engan morgunmat far-
inn að fá.
Hvað sögðu þeir um yður?
Nú ekkert svo sem sérlegt.
„Fyrirsæta finnur líkið," eða
eitthvað þess háttar. Einn
þeirra benti á yður sem grun-
aða — eins og þér vitanlega er-
uð.
— Ég veit það, játaði ég. —
En það er eins og hver önnur
vitleysa. Ykkur gengur miklu
fljótar ef þið látið mig afskipta-
lausa og ráðizt heldur að ein-
hverjum öðrum. Ég reyndi að
segja þetta einbeitt á svip, en
hríðskalf og beið þess, að hann
kæmi með eitthvað, sem einhver
hefði sagt honum, eða þá, að lög
reglan hefði fundið bréf frá mér
til líksins, og það kæmi mér efst
á blað hinna grunuðu. Ég yrði
beinlinis að finna þetta bréf, ef
þeir væru ekki þegar búnir að
ná í það. Eða sannfærast um, að
það væri ekki lengur til.
Þegar hr. Parrott sagði ekk-
ert annað en biðja um meiri syk
ur, spurði ég: — Hvað um
þetta blóð á skónum mínum? Ég
hlýt að hafa staðið í blóðpolii
þegar ég opnaði skápdyrnar.
AKRA AKRA
fyrir steih i bahstur
74
Sportjakkar í hressandi litum og mynstrum
— Hvernig þér fenguð það á
yður skiptir okkur engu máli.
Að minnsta kosti helmingur þess
ara mannæta þarna í samkvæm-
imu fékk á sig blóð, þegar þeir
þustu upp, til þess að skoða lík-
ið. Frú Linton var með blóð á
skónum og pilsfaldinum. Hún
viðurkennir, að hafa verið inni
í herberginu skömmu áður en þér
funduð hr. Thews. Sagðist hafa
farið þangað til að þvo sér um
hendumar og laga sig dálítið til.
Kannski hefur hún gert það. Ég
þori ekkert að fullyrða,
enn sem komið er. Það var líka
blóð á öðrum skónum hans Lin-
tons. Hann sagðist hafa þotið
þarna inn, þegar hann heyrði
ungfrú Leigh æpa up yfir sig.
Og auðvitað var hún líka útöt-
uð. Og frú Pannington og frú
Payne . ..
— Já en hjálpi mér! sagði ég.
Elcki nema á skóm og pilsföld-
um. Eins og þetta blóð var, hefði
mátt halda, að sá sem
myrti Melchior hefðd verið all-
ur blóði drifinn.
— Nei, ekki þessi morðingi.
Hann hafði meira vit en svo.
Hann barði Thews fyrst í höf-
uðið og skar hann síðan á háls
í rólegheitum, og gætti þess vel,
að verða ekki fyrir blóðstraumn
um.
Meðan ég var að hindra mag-
ann í mér i því að fara alla leið
upp í munn, stökk kisa upp i
kjöltu mína og hann sagði: „Guð
minn góður!“ og var næstum
búinn að vel'ta kaffibollanum.
Hann virtist heldur ekki vera
neitt góður á taugunum, og mér
datt í hug, að kannski hefði
hann sofið enn minna en ég.
— Þér ættuð að vara fólk við,
ungfrú Boykin, sagði hann. —
En þetta er annars faliegur kött
ur. Hann klóraði I-am á hausn-
um og hún malaði og teygði sig
eftir fætinum á honum og læsti
klónum í hnéð á honum og
sleppti takinu á vixl.
— Svona er hún ekki við alla,
sagði ég og um leið datt mér
Hue í hug. — Þér ættuð að taka
yður það til inntekta.
— Það geri ég líka. Ágætis kött
ur. Hægan, hægan, kisa. Hvað
hei'tir hún ?
— Hún heitir I-am. Það þýð-
ir, að ég er kötturinn, sem er
AKRA
á brauð

Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
Þú breytir mikið til núna os allt verður það til batnaðar.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Bjartsýnin er alls ráðandi þessa dagnna, oir allt brosir við þér.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni.
Pú tapar dálitlum tíma mcðan þú ert að átta þlg en þ:*ð ffefur
þefvisinni byr, og andríkinu lausan tauminn.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
I'ú getur ckki gengið fram hjá þörfnm ng kröfum náungan..
Ljónið, 23. júií — 22. ágúst.
I*ú þarft ekki að binda þig lasaleBa séð.
Mærin, 23. ágúst — 22. september.
l>að er alveg [a-ss virði að reyna dálítið á sig tii að ná settu
marki.
Vogin, 23. septeniber — 22. október.
Þú ert önnum kafinn fyrri partinn og iiefur þvi umiið til þeirrar
livíldar, sem þú færð í kvöid.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Reyndu að bæta ráð þitt, þútt þú sjáir ekkert athugavert í
fari þínu.
Bogmaðuriiin, 22. nóvember — 21. desember.
Nú langar þlg: að leika þér, en máttu það?
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Nú skaltu láta gott af þér leiða eins og krafi/.t er af þér.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Taktu eftir því, hvort allt gengur samkvæmt áætlun.
Fiskarnir. 19. fehrúar — 20. marz.
finnur til álaigs, vegna sjálfsgagnrýninnar. Hún ætiar að
verða þér þungbær.
einn á ferli og allir staðir eru
mér jafnkærir.
Ég stóð upp frá borðinu.
Hann elti mig inn i hina stofuna,
greip í hönd mér og athugaði
mig frá hvirfli til ilja. — Farið
þér nú í eitthvað og svo skul-
um við fara í St. Georg og fá
okkur eitthvað í svanginn. Ekki
svo að skilja, að kaffið væri
ekki nógu gott.
Þegar ég kom út úr baðher-
berginu aftur og í fína kjólnum
frá því síðdegis í gær, hafði hr.
Parrott lagað til í stofunni.
Öskubakkar höfðu verið tæmd-
ir, föt hengd upp, sykrinum sóp
í bahstur
Frn Stjörnuljosmyndum
Framvegis tökum við og afgreiðum allar myndatökur á stofu í
Correct colour, 7 stillingar og stækkun. Allar heimamynda-
tökur í Kodak colour.
Bekkjamyndatökur i skólum tökum við einnig í Kodak colour.
Kodak correct eru vönduðustu myndirnar á markaðinum í dag
og í beztu fáanlegum litum. Heppilegar við öll tækifæri.
Sérstaklega fyrir börn, brúðkaup og þar sem blóm koma við
sögu, en þær eru bundnar við stofu.
Correct colour er íslenzkur iðnaður, en við höfum einkaréttinn.
Pantið með fyrirvara.
STJÖRNULJÓSMYIMDIR,
Flókagötu 45, sími 23414,
að inn undir teppið, og beddan-
um ýtt inn í skápinn. Þetta var
of mikið af því góða. Ég hafðd
orðið þarna fyrir hverju áfall-
inu á fætur öðru, án þess að fá
tóm til að jafna mig á millL Ég
hallaði mér upp að liurðinni og
greip höndum fyrir andlitið.
— Hvað er að? Þessi við-
felldni maður gekk tij mín, greip
í axlir mér og reyndi að ,fá mig
fil að lita upp.
Ég hörfaði undan, en þáði
samt vasaklútinn hans og þerr-
aði augun. — Það var ekkert,
sagði ég loksins. — Ég fékk
bara skjálfta. Fyrst þetta, sem
gerðist í gærkvöld og tvo timbur
mennirnir og svo farið þér að
taka til í stofunni . . . Ég er
ekki vön að hitta fólk, sem kem-
ur dettandi alblóðugt út úr fata-
skáp! Ég ætlaði að fara að gráta
aftur, en hann greip til mín og
hristi mig, og skipaði mér að
hætta þessu.
Nú skuluð þér taka yður sam-
an og svo fáum við okkur eitt-
hvað að éta. Þér hressizt
við það. Hann hjáipaði mér i loð
kápuna, og ég sá, að hann horfði
á hana hissa. Svo sneri hann frá
mér og greip sinn eigin frakka
og hatt af legubekknum. — Þér
giíeymduð blöðunum, sagði hann.
— Hérna eru þessi með mynd-
unum af yður.
Ég horfði á efstu myndina.
Hún var nú ekki sem verst, og
Hue hefði orðið hrifinn af þess-
ari stellingu með víxllagða fæt-
ur, ætli það ekki? Yfir mynd-
inni stóð: „Fann iikið", og und-
ir henni: „Ungfrú Louise
Boykid".
— Boykid! sagði ég sármóðg-
uð og fleygði frá mér biaðinu.
— Svona þurftu þeir að stafa
það! Boykid, þó, þó!
— Vel á minnzt, sagði hr.
Parrott, þegar við komum út í
sólskinið og nístandi kuldann.
Hvað voruð þér að gera i
nótt, eftir að við skildum? Ná-
grannar yðar sögðu, að það
hefði verið líkast því sem þér
væruð að höggva í eldinn.
Ég tók að útskýra fyrir hon-
um þetta með innbrotsþjófinn,
en tók mig síðan á. Eitthvað
benti mér á, að hyggiiegra
mundi vera að segja ekkert fyrr
en ég vissi nánar um þetta. —
Nú, það? sagði ég og stakk hök-
AKRA
fyrir steih