Morgunblaðið - 11.05.1972, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. MAl 1972

í KVIKMYNDA
HÚSUNUM
iiiiiimiiiiiiiMiiiiu
** góð,
★ sæmileg,
Sig. Sverrir
Pálsson
Stjörnubíó:
LEIGUMORÐING-
INN DJANGO
Atburðarásin gerist í hinu villta
vestri, þar sem nokkrir landnem
NýjaBíó:
M.A.S.H.
Styrjöldin í Kóreu er í algleym-
ingi. Bandarískir hermenn falla
og særast, og miklar annir eru
hjá lækna- og hjúkrunarliði, sem
Austurbæjarbíó:
BANKARÁNIÐ MIKLA
I bænum Friendly í villta vestr
inu er einn voldugasti — og
rammgerðasti banki, sem sbgur
fara af. Óteljandi sinnum hefur
verið reynt að ræna bankann en
Hafnarbió:
„RIO LOBO“
Myndin befst rétt fyrir lok
þrælastríOsins. Cord McNally er
kapteinn i liOi norOanmanna og
begar SuOurrikjamenn stela gulii
NorOanmanna og drepa einn
bezta vin McNallys grunar nann
sína eigin menn um græsku og
heitir hefndum. McNally tekst aO
handsama tvo unga Suöurríkja-
Gamla bíó:
UPPGJÖRIÐ
Hér lýsir ráni úr peningakassa
fótboitavallar í Bandankjunum
ar sjá sig knúOa til þess aO taka
lögin i sínar eigin hendur, þar
sem lögreglustjórinn og yfirvöld
in, veita þeim ekki nóga vernd
gegn illmenninu Barret, sem ræO
ur algjörlega yfir hinum litla bæ.
Og meO hjálp leigumorðingja og
bófa, reynir hann að sölsa undír
sig jarðir landnemanna. Hann
svifst einskis viO að ná þessu
takmarki.
hefur bækistöðvar skammt frá
viglinunni. Þar hefur verið safn-
aO saman hinni furðulegustu
blöndu manntegunda, sem reyna
aö hafa ofan af fyrir sér nieð
ýmsum hætti milli þess sem þeir
krukka I landa sína. Leikstjóri er
Robert Altman, en i aðalhlutverk
um eru Elliot Gould og Donald
Sutherland.
án árangurs. En dag einn kemur
nýr k’erkur til bæjarins ásamt
safnaðarfulltrúum sínum, og tek
ur til óspilltra málanna. Hann
grefur göng yfir til bankans, á-
samt aðstoöarmönnum sínum. En
á sama tíma. er bandaríska leyni
lögreglan í sömu hugleiöingum,
því hún hefur grun um að ekki
sé allt með felldu varðandi rekst
ur bankans. Og auðvitaö kemur
til árekstra þarna á milli.
menn, Cordona og Tuscarora, en
báðir hafa átt viöskipti við svik-
ara í liOi McNallys. Þegar st.ríð-
inu lýkur heita þeir að hjálpa
McNally að finna svikarana.
Leikurinn berst til Rio Lobo, þar
sem McNally kemst að því, að
svikararnir eru á næstu grósum
og mata krókinn meö ofbeldi og
yfirgangi. Tuscarora og afi rans
eiga í vök aö verjast fyrir bófun-
um. Cordona er mættur til hjálp-
ar og með aöstoö stúlkunnar
Shasti hyggjast þeir McNally
lægja rostann í lýðnum.
sem mikllr peningar streyma um
að jafnaöi. Hópur glæpamanna
ræðst í að skipuleggja þar hiö
fullkomna rán meö nútíma aðferO
um, en eftirleikurinn verður ó-
væntur aö vanda.
★★★ Þótt M-A-S-H sé ekki
kvikmyndalega merkileg, má
haía af henni allmikið gam-
an, ekki sízt fyrir leik þeirra
Goulds og Sutherlands. Þetta
er bitur stríðsádeila, en virð-
ist jafnframt vera víðtækari
þjóðfélagsádeila. Lifum við
ekki öll við meira eða minna
brjálaðar kringumstæður, þar
sem eina lífsvonin virðist vera
í þvi fólgin, að taka veru-
leikann ekki of hátíðlega.
Á*
Léttvægur farsi, sem líkt og
aðrar „sprenighlægilegar"
myndir, sprengir sig á oflát-
um. Afsprengi þetta á sér þó
einn ljósan punkt, þar sem er
hinn sakbitni þorpari — plús
hin óvenjulegu endalok, að'
þjófarnir fá að halda ráns-
fengnum.
★★★ Hreinn og klár vestri af
gamla skólanum, enda eru
Hawks og Wayne engir ný-
græðingar á þessu sviði. Báð-
ir viðurkenna aldur sinn og
nokkrir brandarar hníga
skemmtilega að hinum gamla
og „þægilega“ Jóni Væna. —
Nákvæmni, hraði, leikur og
nokkrir dágóðir brandarar
gera Rio Lobo mjög áhorfs-
verða.
★★ Mjög þokkalega gerð
sakamálaniynd. Tæknilega vel
unnin og vel upp byggð. Ör-
stuttur en rökfastur endir
kemur skemmtiiega á óvart.
Kvikmyndatakan er óvenj u
tilþrifamikil og tónlistin góð.
★*★ mjög góð, ★★★★ Frábær,
léleg,
Björn Vignir Sæbjörn
Sigurpálsson Valdimarsson
★★★ Altman hefur hér gert
níðbeitt stríðssatíru. Mein-
fyndin kaldhæðni svífur yfir
vötnunum, og undirstrikar
hún á áhrifamikinn hátt til-
gangsleysi styrjaldarinnar og
virðingarleysið fyrir manns-
lífum. Altman lætur leikar-
ana óspairt „impróvisera“ —
með eftirtektarverðum ár-
angri.
★ í sama flokki og flestar
aðrar af þessari gerð. I'La mall
að spaghetti.
★★★★ Tvímælalaust ein
fyndnasta mynd sem ég hef
séð. Skörp stríðsádeilan, sem
liggur á bak við allt háðið og
grínið kemst mjög vel til skila
í Oscarsverðlaunahandriti
Ring Lardners Jr. Leikur
allra er stórkostlegur. Ein af
beztu myndum ársins.
Höfundar þessarar mynd-
ar hafa verið gjörsneyddir
kimnigáfu. Leikararnir hatfa
naumast fyndna setnirgu að
vinna úr, og söguþráður er
svo yfirdrifinn, að myndin
verður hreinlega ieiðinleg á
köflum.
★★★ Þeir sem unna vestrum
á annað borð fá hér ágæta
skemmtun. Howart gamli
Hawks bregst þeim ekki frem
ur en fyrri daginn — óvæginn
og kiminn í senn.
★ ★★ Hér leiða þeir enn sam-
*n hesta sína gamlingjarnir
Howart Hawks og John
Wayne. Er lítil ellimörk að
sjá á þeim, hvorki leik, stíl
né skemmtan. — útkoman
líkt og fyrri daginn, fyrsta
flokks vestri með handbragði
kunnáttumanns.
Freysteinn Grettisfang:
Islandi sómi
MEINLEG vila slæddist inn
í grein mína í Morgunblaðinu
3. maí, sem hét frá minni
hálfu — Tíðindalaust á Vest-
urvígstöðvunum —, en birtist
undir fyrirsögninni — Teflir
Fischer á íslandi? Er þar fjall
að litillega um viðræður okk
ar Fischers í Bandaríkjunum
aðfaranótt annars mai. Seint
í greininni stendur „skildist
mér að Fischer yrði að endur
skoða afstöðu sína gagnvart
íslandi", en átti að vera —
„skildist mér að Fischer ætl-
aði að endurskoða afstöðu
sína gagnvart íslandi.“ Röng
birtist greinin torskilin, en
eins og fram kemur í henni
réttri, fannst mér Fischer,
sem virtist verulega andsnú-
inn íslandi sem keppnisstað
fyrsta hálftímann í viðræðum
okkar í Grossinger, hafa tek
ið vinsamlegri afstöðu i garð
íslands, er við höfðum setið
undir skákrannsóknum og
rabbi á herbergi hans um
kvöldið og ræddum einvígis-
málin að nýju yfir náttverði.
Róbert Fischer var kunnugt
um óvinsamlega afstöðu for-
seta Skáksambands íslands í
hans garð í blaðaummæl'um,
áður en ég kom til Bandaríkj-
anna að þessu sinni. Eitt hið
fyrsta sem hann spurði mig
um í Grossinger var einmitt
þetta og nefndi hann dæmi,
sem harin hafði úr heimspress
unni. Ég reyndi í fyrstu að
draga úr þessu, kvaðst halda,
að hér hefði ekki verið um
beina fulllyrðingu — not full
statement — að ræða af hálfu
Guðmundar, en er Fischer
vék að þessu aftur nokkru síð
ar og mundi þá nákvæmlega
efnislega þýðingu á orðum
Guðmundar, sá ég þann kost
vænstan að játa, að ég teldi,
að ummælin væru rétt, en
lagði jafnframt þunga áherzlu
á, að hver sem afstaða Guð-
mundar G. Þórarinsscnar í
hans garð kynni að vera,
teldi ég, að afstaða annarra
stjórnarmanna skáksambands
ins, ráðamenna á íslandi, sem
ég hefði rætt við um málið, og
alls þorra þjóðarinnar værí á
þann veg, að eindregið væri
óskað eftir að hann keppti á
íslandi við Spasský. Taldi ég
að almenningur á íslandi
hefði löngum haft mikið uppá
hald á honum, en þar sem
heimspressan hefði lengi ver
ið honum andstæð, ekki sízt i
seinni tíð, og enginn annar á
íslandi heíði orðið til að verja
hann opinberlega, þegar máli
hefði verið á hann hallað,
hefði ég gert það i nokkrum
blaðagreinum. Við ræddum
þessi mál nokkru nánar, og
skömmu síðar gerðist hann
mjög vinsamlegur og bauð
mér á heibergi sitt.
Þar sem Skáksamband ís-
lands er með óbeinar dylgjur
í minn garð í Morgunblaðinu
í dag — 10. mai — varðandi
þessi efni, áskil ég mér rétt
til að skrifa ítarlega grein um
viðræður okkar Fiscbers í
Grossinger siðar.
Róbert Fischer er þannig
kunnugt um, að sem blaða-
maður hefi ég haldtð uppi
nokkrum vömum fyrir hann
á íslandi, á sarna hátt og ég
hefði varið Boris Spasský, ef
hallað hefði verið um of hans
hlut. Bobbý bað mig að skti’n
aði, þriðja kvöld okkar í Gross
inger, að halda áfram uppi
vömum fyrir hann, ef tilefni
gæfist til. Ég ætla því að ræða
hér ein af ummælium forseta
Skáksambands íslands í Morg
unblaðinu 7. maí, þótt þau
varði fremur fulltrúa Fisch-
ers, Paul Marshall, en Fischer
sjálfan.
Hefði ég þó fremur kosið,
að geta nú látið nægja það
eitt, að óska islenzku þjóðinnn
til hamingju með þann stóra
sigur, sem áunnizt hefur í ein
vígismálinu.
GAMANMÁL
REYKVÍKINGA
Morgunblaðið gagnrýndi
réttiíega aðgerðir forseta
Skáksambands íslands í ein
vigiismálunum í leiðara 6. maí,
og þegar daginn eftir svarar
Guðmundur með ósannindum
í sama blaði, sem hrakin verða
hér að neðan.
Það er nú gamanmál Reyk-
víkinga, að Guðmundur Þ.
var svo svekktur, þegar ann
ar einvigiisaðilinn óskaði eftir
aðstoð minni til að reyna að
bjarga einvígismálliiniu i tví-
sýnu og tímaþröng, að hann
lætur skáksambandið eyða
meiru en tuttugu vinnustund
um hirnn 4. maí í að bóka
þvætting um mig og þvæla
um umboð mitt, sem stað-
festa hefði mátt í tveggja mín
útna símtali, að var eins og
ég sagði þegar, og Marshalil
staðfesti síðar í Morgunblað-
inu — munnlegt, eins og skilj
anlegt var undir þáverandi
kringumstæðum, þar sem ég
var sendur heim til íslands í
skyndi af aðilum sem staðsett
ir voru á ólíkum stöðum í
Bandaríkjunum. Síðan börðu
skáksambandsmenn saman ó-
skiljanlegar vitur á mig fyrir
veitta ókeypis aðstoð við inn-
lenda og erlenda aðila i ein-
vigismálunium. Er þetta þeirn
Framhald á hls. 21