Morgunblaðið - 11.05.1972, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FEMMTUDAGUR 11. MAl 1972
23
uð á heilsu. Þegar Helga and-
aðist, ffliutitist Raniweiig tiil Krist-
ánar og hjúlkraði henni og hj&lp
aði, meðan hún lifði. Síðan bjó
hún ein í íbúðinni að Grettis-
gðtu 28, siem Kristin hafði ánafn
að hennd, frjáls og sjTálfri sér
nóg.
Ranmveig var giáfuð kona,
minmuig og margfróð. Hún var
fluglæs fjögurra ára og hél't
andlegu þreki til hinztu sfrund-
ar. Hún kunni þá list að seigja
vel og skemmtffleiga frá ýmsu,
sem á daga hennar dreif á
larngri ævi, lýsa þeim, sem hún
hafði orðið samferða á lífsbraut
inni. Hún var djörf otg óhrædd
að segja meiningu sína uim1 menn
og málefni við hvern sem í hlut
átti.
Skapgerð hennar og fram-
feoma vonu mótaðar af tryigglyndi,
gileði og góðviild. Ég heyrði
hana aldrei tala hnjóðsyrði um
inokkurn mann. Hennar dómiur
'Um vini og vandamenn var, að
ailir væru góðir. Það er sénsitöik
náðargáfa að finna það góða og
igöfuiga í sálum annarra óg
hlynna að þvi. Hún var trúuð
vairðveitti þá trúarsaninf'ærinigu
um náð og mistkunn Guðs, sem
hún hafi öðflazf í aastku.
Rannveig var lítil vexti, en
þó höfðimgleg í framikomiu, það
var reisn yfir henni í peysuföf-
unum, sem hún klæddiisit affltaf
I fín'gerðum líkama hennar bjó
stór og göfiug sál. „Fögur sál er
ávadlt ung.“
Árin, sem hún bjó ein á Grettis
götunni, var það h.ennar mesta
yndi, þegar vinir hennar heim
sóttu hana, þá var ekki við ann
að komandi en þiigigja góðigerð-
ir, sem hún bar fram af rausn
og miyndairskap.
Stefán bróðursomur hennar og
Þortojöng kona hans fyligdwst
alla tíð með henni og voru
reiðutoúin til hjáflpar, þegar
hún þumfti. Ranmveig vildd vera
sjiálflstæð og engum tdil byrði,
svo lengi, sem hún gat hugsað
um heimili sitt sjálf. Ellin vann
á henni og kraftarnir þverruðu.
þá fiuttist’ hún t'il Stefáns og Þor-
bjargar. Þar dvaldi hún síðusbu
mánuðina, naut þar kærleika og
umhyggju, svo á betra verður
ekiki kosið. Börntn voru sam-
hent fore'lidrum sínuim í að sýna
gömlu frænku sinni vinarhót
og blíðu. Á þessu síðasta heim-
ild sinu fékk Ranniveig að dvelja
til hinztu stundar. Þær voru
mangar fallegiu bænirnar og
þakkanorðin, sem hún sagðj um
frænda sinn, konu hans og
börn. Ég held að vanla sé hætgt
að láta í té meiri vináttu og
fórnfýsi en að taka að sér edn-
mana igaimalmenni og reynast
því vel.
Ég kveð þiig, góða frænika,
með hjartans þakklæti fyrir allt
sem þú varst okkur systikinun-
um. Sáil þín heltdur áfiram að lifa
og þroskast á landi ódauðleik
ans uimvafin hlýj'u ástvina
þinna, sem þú sýndir svo mikia
kærleiiksþjiónustu. Fyrirbænir
margra og vinaxhiugur fyligir
þér yfir landamærin. Kristur
sagðd: Sælir eru miskunnsamir,
því að þeiim mun miskimnað
verða.
SesseJja Konráðsdóttir.
Fæddur 13. marz 1891,
Dáinin 3. imaí 1972.
Siðdegis þ. 3. mai s.l. lézt á
heimi'li sínu að Sporðagrunni 5
Rvíik Vilhelm Erlendsson fyrr-
um póstimieistari og símstjóri á
Blönduósi og Hofsósl. Fullu
nafni hét hann Vilhelm Magnús.
Hann var fæddur á Sauðár-
Sigurbjörn Knudsen
— Minningarorð
Fæddur 12. maí 1908
Dáinn 2. maí 1972
MINN góði vinur og samistarfs-
maður í 47 ár, varð bráðkvaddur
á heimleið firá viinnu og mun
verða jarðsettur föstudaginn 12.
þ.m., en þann dag hefði haran orð
ið 64 ára. Ég hafði orðið var við
það, að honum hafði hniignað
mjög sl. ár, en þrátt fyrir það,
vonuðumst við báðir til að við
myndum geta starfað saman
nokkur ár ennþá, þótt aildur-
inn færðiist yfiir okkur og báðir
ekki heilir hefflisiu. Ég sérstakiega,
og allt starfsfóllkið í verksmiðj-
unurn „Hrein“, „Nóa“ og „Sírí-
us“ sjá á bak sérstakliega góðum
og samvinnuiþýðum samstarfs-
mianni, einis og sjá má á því, að
bomium var falið í áratuigi að vera
trúnaðarmaður stai'flsfólk.sins, og
gæta þesis að ekki væri gengið
ó rétt þasis. Ég vffl geta þess, að
frá því að Sigurbjörn tók til
istarfa í H.f. Hreini 18. áigúst
1É25, höfum við unnið saman,
■faemmt okkur saman í veiðitúr
um o.s.frv. og aldrei hafði okkur
orðið sundurorða, og það má
heita alveg eimsdæmi. Þó höfðum
við alla tíð mismunandi skoðanir
á þjóðfélagsimáilium, en þar sem
annars staðar var hann heil-
steyptur og trúr sinni sannfær-
ingu.
Sigurbjörn ólist upp í Stykkis
hólmi, og voru foreldrar hans
Guðríðar Eyleifsdóttir og Lárus
Knudisien, hann kvæntist eftiriif-
andi konu sinni Vaíligerði Þór-
mundsdóttur frá Bæ í Borgar-
firði, er bjó honum sérstaklega
yndistegt hedimiffl, enda voru þau
samhent u:m að fegra heimi'i
sitt, og var þeirra hjónaband til
fyrirmyndar. Þau eigniuðust 3
börn, Huidu gifta Ásgeiri Einars
syni, Gyifia iögfræðing kvænitan
Guðrúnu Kristjónsdóttur og
Unni, ógifta. Ég og kona mín vott
unn kon'U hans og börmium og öðr
nm ættingjum og vinum innilega
samúð.
Kæri Bjös.s'i, ég veit að ég mæli
fyrir munn hl'uthafa, forstjóra
og al'ls starfsfól'ksins í verksimiðj
unum á Barónsistíg 2. Haifðu
kæra þökk fyrir þína trú-
menmisku oig sérstakleiga góða
s&mvinnu.
Farðu heffll
Karl Einarsson.
KVEÐJA TIL LÁTINS
STARFSFÉLAGA
Það er eins og reiðairslag dynji
yfir þegar maður fréttir svo
snöggt andl'áí jafn ljúfs manns
og Sigurbjörn Knudsen var. Sig
urbjörn var hvers manns hug
ljúfi sem imeð honium vann og
hefur nú myndazt það skarð í
okkar hóp sem aldrei verður
tyilllt á jafn ljúfmannflieigan hátt
og Sigurbjön gerði. Það var
ailltaf sama hvaða vandamái
steðjaði að við þá vinnu siem
hann þurfti að framkvæma; hann
ieysti þau á hljóðlaiusan hátt
þannig að öllum var hlýtt tifl
hans, sem við hann höfðu við
skipti. Þeigar við nú ekki njótum
þín leinigur Sigurbjörn, finnum
við ennþá betur hvað þú varst
okkur traust stoð í þeirn vanda-
málium, sem við nutum þ.innar að
stoðar við og sannaist hér máfl
tækið að „enigimm veiit hvað átt
heifiur fyrr en misst hefur“. — Þú
vamst svo róiegur og raunsær
það var afldrei hávaðinn eða as
inn sem einkenndi þina tilveru
en nú þegar þú ert svo skyndi
fle.ga kvaddur á brott frá okkur
er eins og svo stórt og hyldjúpt
skarð hafi myndazt mitt á með
aí okkar og þögn sflegið á. Við
muinium alltaf minnaist þin eins
og okkair bezta vinar siern aldrei
brást vonurn nokkurs þess er
ti'l hainis leitaði.
Blessiuð veri minmimg þíri alla
tíma.
Starfsmannafélag Nóa,
Hreins og Síríusar.
Minning:
Vilhelm Erlendsson
fyrrverandi póst- og símastjóri
á Hofsósi og Blönduósi
né eftirvinnutaxti. Aðalatriðið
var að vinna öll störf af ýtr-
ustu samvizlkuse'mú og láta eng-
an dag liða án þess að greiða
götu þeirra, er til hans leituðu.
Það var ósköp notalegt fyrir
menn að geta komið bréfi í póst
hvort heldiur var að nóttu eða
degi, sótt eða . komið böggli
króki 13. marz 1891, sonur hjón- Póstinn svo að segja hvenæi-
anna Guðbjargar Stefánsdóttur I sem var- Geta náð sér í stífla-
og Erlends Pálssonar verzflun- bók, penna, blýamt eða blek
armanns á Sauðárkróki, siðar snemma morguns eða seint um
verzlunarstjóra við Gránufélags
verzlunina í Grafarósi og Hofs-
ósi. Móðir hans var Þinigeyingur
að sett, en faðir hans rakti ætt-
ir til Eyjafjarðar. Voru þau tafl-
in mesbu sæmdarhjón og heim-
ilið í Grafarósi rómað fyrir
reglusemi og miyndairbrag. Börn
Guðbjargar og Erlends voru
sex, fjórar dæitur og tveiir synir.
kvöld, ef gileymzt hafði að
kaupa slíkar nauðsynjar að deg
iniuim. Elkkeirt var talið eftiir,
greiðasemin var einstölk og ljúf-
lyndið. Eftir erilsaman dag var
gengið tii hvílu en þá gat farið
svo að afgrei'ðslpmaðurinn var
S'kynidiilega vakinn, blásið var
úr eimpipum og eimbver fossinn
sigldi í höfn. Bruigðið var sikjött
1 héraðimu gengu þau undi'r við, skip afgreitt, veittur beini
nafninu Gra.fairóssystikinin oig þeim er fóru í land og ef til
>óttiu bera af ungu fólki þar í viill nætuirgreiði. Ekkert gisti-
hús var í Hofsósi, lá því leið
miargra til Vilheims og Hallfríð-
ar, allir vissu að þar var opið
hús. Það var þvi oft i mörg
horn að lflta og mörgu þurfti að
sinna. Vilhelm giftist 21. sept.
1924 Hallfríði Pálmadóttur
prests í Hofsósi Þóroddssonar
er þjónaði Fells- og Hofspresta
kalli í nær hiálfa öld. Eiigmuðust
þau hjón fiimm börn, er öll lifa
föður sinn. En þau eru FáJtoni,
skr.iflstofuimaður hjá vegaigerð-
inni, Ásdís gift Þói-ði Kristjáns-
syni kennara, Baldur prestur í
Vatnsfirði, giftur Ólafiíu Salvars
dióttur, Leiifuir, símamaður giftiur
Sæunni Eiriksdóttur og Bingiir
prentari.
Heimili Vilhelms og Hallfríð-
ar á Hofsósi var ávallt fjöl-
mennt, því brátt fluttu tengda
foreldrar hans með tvær fósitur-
dætur tffl þeirra hjóna. Allir
sem tffl þekktw dáðust að því
hive vel hann neymdist þeiim,
enda var hann sérstakur heirn-
i'lisfaðir, nængætnii hans og
uirrflhyiggja fyrir gamla fóikiniu
var einstök. Eyrir gamla fólkið
var ekkert ofgert, þar var því
ekki ýtt út í horn, heldur sýnd
verðuig virðing og létt undir með
því eins og hægt var, svo ellin
yrði þvi ekki eins þunghær.
Gestikvæmt var á heimilimu all
an ársins hrinig, fjölmennt
frændlið hópaðist til Hofsóss
nótt og nýtan dag, ef svo má að
orði kveða, að ég nú ekki tali
um, ef tyllidagur var í nánd
svo sem merkisaifmæli, er þunfti
að minnast. Öllum var tekið af
raiusn og myndarbrag, þar
skorti hjvonki húsrými né hjarta
hlýju, svo ölluim leið þar vel
Gengið var úr rúmium sitt
hvað svo að sem bezt færi um
gestina, heiimilið var eins og
stærðar gistihús, veitt á báða
bóga, en afllt án endurgjal'ds.
Þáttas'kil urðu í líifi Vilhelms
árið 1947, þá bauðst honum
póst- og símstjórastaðan
Blönduósi. Tóik hantn því boði
og fluttist mieð fóflk sitt að
Blönduósi. Og að sj'álfsögðu
grenmd, er þau uxu úr grasi. Nú
eru þau öli horfin, var Vil-
helm þeirra síðastuir að kveðja
Fer jarðarför hans fram á
morigun, föstudaginn 12. mai frá
kirkjlumni í Fossvogi.
Ég heyrði Vilhelms fyrst gétið
þegar ég var krakki á Akur
eyri og hann vair unigur skóla
sveinn í Akureyrarskófla. Þeir
voru sambekkingar Valtýr bróð
iir minn og hann. Heyrði ég af
þvi látið hve mflkffll reg'l'Uimaður
Viihelm var, dagfarsprúður og
stU'ndivis, enda þótlt hann byiggi
lanigt frá skólanum alla leið
niðri í Gránu, en skólinn var
efst á brekk'ubrún. Þótti mörg
um erfiitt að sækja á brekkuna
í hríðum og ililviðri, þegar snjó
kynigdi niður þvi lítið var þá
sinnt um að ryðja götur bæjar-
ins., En Vilihelm var áwalflt kom
inn á réttum tíima á sinn stað:
hvað sem tauflaði. Hann útskrif
aðist úr skó'lanu'm vorið 1908, í
bekknum voru 9 pMtar og ein
stúlka. Þetta var síðasti hópur
inn sem Jón A. Hjaltalín sikóla-
stjóri útsikr’tfaði, en hann lét af
störfinm þetta vor. Jón A. Hjalta
lín hafði verið S'kólastjóiri frá
því s.kó'.inn var st'ofnaður á
Möðruvö.lum í Hörgéirdal ánið
1880. En se.m kunnugt er brann
Möði'uvallaskófli í marz 1902, en
var aftur reistur á Akureyri og
verið þar bæjarprýði. Efitir að
Viiheim lauik námi í Akureyrar
S'kófla hvarf hann heim tid for-
eldra sinna og varð önnur hönd
fiöður síns við verzliunarstörfi
in og möng önnur trúnaðarstörl
er Erlendi voru falin þar í
byiggða'rflaiginu. Er timar tiðu
hætti Grániufé’.agið verzlun
sinni oig hinar sa'meinuðu iisl.
verzflanir tóiku við. Varð Erflend
ur áfram verzflunarstjóri við þá
verzi'uin og tók Viflhelm við
verzlunarstjó'rastöðunni! er faðir
hans féflil friá. Jukust vinsældir
hans með hverju ári. Árið 1927
keypti Viflhelim verzlunarhúisin
á Hofsósi og rak eigin verzlun
í 20 ár. í kaupunum fylgdi gam
alt pakkhús, e’zta hús staðarins.
Hafði það staðið i Hofsósi allí.
frá ti.mium einokunar á Islandi. I barst orðstir hans vestur yfiir
Lagði Vifllhelm ræ'kt við þetta fjöllin. Hann var ekki fyrr kom
gamla hús, að þvi yrði haldlð inn vestur en á hann hlóðust ým
við sem gömfluim minjagrip lið- is aukastörf, menn fundu fljótt
inna alda. Viflhe'Im var með af- að gott var til hans að leiita, að
brigðum vinsæll i sinni sveit, þar var maður sem hægt var að
hlóðust á hann margvísleg trún treysta í smáiu og stóru, hóf
aðarstörf. Hann var oddviti samur og óbrigðull drengskap
pósts og síma á Blöndiuósi flutt-
ust þau hjón tifl Rvíteur, börnin
voi’u öll teomin suður og sr.
Pálmi sem fylgdi þeim til
Blönduóss þar ssm hann naut
sömu uimhyggj'U þeirra hjóna og
áður var látinn. Hann dió 2. júK
1955 í hárri elli 93 ára. — Það
vair því fátt sem batt þau þar
norðiunfrá.
Eftir að komið var til höfuð-
staðarins stundaði Vilhelm póst
störf hjá pósthúsinu í Rvíik með
samiu prýði og áður. Öfllum þótti
gott með honuim að vinna og til
hans að leita, hvert starf var ör
uiggt í hans höndum. Haustið
1963 hœtti hann störfum á póst-
húsinu vegna sjóndepru er sótti
á hann og sífellt ágerðist. Síð-
ustu 5 árin hafa verið honium af
ar þungbær því óðum hrakaði
heiisu hans. Það var þó bót í
máli, að hann naut framúrstear-
andd umhyggju Halilfríðar teonu
stnnar, dóttur og tengdasonar.
En í húsi þeirra hafa þau dval-
ið Vilihelm og Hallfríður siðustu
-7 árin. Það er talið fullvist
að hver uppskeri eins og hann
sái, mátiti sjá þess glögg dæmi
er komið var í heimsókn að
Sporðagrunni 5. Dóttir og
tengdasonur gerðu allt sem i
>eirra valdi stóð til að létta
honum þungar þrautir að ég nú
eteki tali tim blessaða Hallfríði,
serr. vakti yfir honum oft sár-
þjáð með ljúfar liknarhsndur.
MikilI er sigur hennar, að hún
tét ekki bugast.
Þegar ég kveð Vilheflm vin
minn á ég að bera honum
kveðjiu frá Jóni manni mínum.
Við hugsuðum til hans með
þakklæti fyrflr alflt gott er hann
veitti okkur og okkar fólki,
sömufleiðis fyrir fagurt fordæimi
er hann sýndi okkur samferða-
mönnunum. Við erum þaktolát
fyrir að hafa teynnzt jafn heið-
arlegum manni, þvi eins og
stendur í sögumni Jóhann
Kristófer, er ekkert eins fagurt
og heiðarlegur maður.
Hulda Á. Stefánsdóttir.
hreppsins í mörg ár. Skipaður
pósta'fgreiðsiumað'ur á Hofsösi
1922 og síimstjóri 1944, gjaldkeri
Sparis'jóðis Hoifshrepps i 26 ár,
afgireiðisflumaður Eimskipafélags |
fslands í nær aldanþriðjiunig,
hafði bðkaiverzflun á s.taðmum og I
armaður, er ölflum vifldi gott
gera. Árið eftir að Vilhelm
ffliutitist til Blönduóss var hann
kosinn í hneppsnefnd Blönduóss
hrepps og sat í henni um ára
bM, og naut sö.mu viinsælda og
áður. Enda þótt Vilhelm væri
þannig mætti lenigi te'lja. Gefur ekki að sækjast eftir opinberum
það þvi auga leið að oft hefur störfum fliflóðust þau á hann
þurft að kvaka til VWhelms og mönnum var ljóst að maðurinn
hann var ávalflt reiðubúinn að
gera öðrurn greiða, hjá honum
var engiinn áikveðlnn vinnutimi
var traustur og emginn veifi
skatfl.
Eftir 10 ára starf í þjönustu
Mæðradagurinn
í Kópavogi
Mæðrastyrksnefnd Kópavogs
hefiur beðið Mbl. að vekja at-
hygli á að mæðradagurinn er
sunnudaginn 14. maí.
Guðsþjónusta verður í Kópa-
vogskirkju kl. 2. Séra Ámi Páis-
son prédikar og eru konur hvatt-
ar til að fara í kiirkju.
Kaffisala Mæðrastyrksnefndar
og hamdavinnusýning Kvenfé-
lagasambands Kópavogs verður
i Félagsheimfflflnu kl. 3—6, einnig
verða sýnd málverk eftir Bene-
dikt Gunnarsson.
Mæðrablómið verður selt í
bænum. Mæður eru beðnar að
hvetja börn sin til að selja
Mæðrablómið, sem afhenti verður
liaugardagi'nin 13. maí kl. 4—5 í
Kársnesskóla og Kópavogssteóia.
Börn eru beðin að skifla af sér
sunnudaginn 14. maí í þeim skól-
um, sem þau fenigu Mæðrablóm-
ið í.
Kópavogsbúar takið vel á mótij
böirniunum með blómi'n.