Morgunblaðið - 01.06.1972, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. JÚNl 1972
X /■ t
Asgeir Asgeirsson
kaupmaður—Minning
Fæddnr 11. ásrúst 1885.
Dálnn 25. maí l#t2.
Uótt allir eigi dauðann vísan,
erum við, sem eftir lifum aldrei
viðbúin þegar samferðamenn
hverfa úr hópnum, jafnvel ekki
þó að sá, sem hverfur á braut
„hafi lifað langan dag“.
Það eru ekki nema 3 vikur
síðani ég bom i búðána tíl
Ásgeirs í Þingholtsstræti, mætti
þar sömu hlýju og glaðværð og
þegar ég kom þar í fyrsta sinn
fyrir meira en 30 árum og þrátt
fyrir það að Ásgeir segði mér
þá að nú væri hann að hsetta
að verzla, hvarflaði ekki að mér
að hann mundi svo brátt leggja
af stað í sína hinztw ferð.
Ásgeir Ásgeirsson fæddist að
Stað í Hrútafirði 11. ágúst 1885.
Foreldrar hans voru Ásgeir
Jónsson hreppstjóri Jónssonar
herppstjóra á Skriðnesenni í
Bitru i Strandasýslu og kona
hans Sólveig Guðmundsdóttir
frá Kollsá Einarssonar. Hún var
móðursystir Sigurðar Eggerz
fyrrum ráðherra.
Þeim Staðarhjónum varð 12
barna auðið en ekki náðu nema
10 þeirra fullorðinsaldri. Þau
eru nú öll látin. Þrír bræður lét
ust é bezta aldri, en hin systkin
in náðu háum aldri. Heimilið á
Stað var annálað fyrir gestrisni
og ljúfmennsku bæði foreldra
og barna.
Þegar Ásgeir á Stað var lát-
inn, kvað Jakob Thorarensen
skáld, sem nú er nýlátinn, eftir-
t
Bróðir okkar,
Guðmarm Jónsson,
Bræðraborgarstí g 49,
lézt í Kaupmannahöfn 16.
mai.
Jarðarförin hefur farið fram.
Ingrvar Jónsson,
Margrét Jónsdóttir,
Fjóla Jónsdóttir.
t
Otför móður minnar, tengda-
móður og ömmu,
Gíslínu Gísladóttur
frá Grundarhól —
í Vestmannaeyjnm,
fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 2. júní kl. 1.30 e.h.
Sigurlaug Guðlaugsdóttir,
Jón Ólafsson,
barnabörn og tengdabörn.
farandi vísu um húsfreyjuna á
Stað. Jakob var þá 14 ára.:
Situr Staðinn sómahlaðin
ekkja,
Sólveig, greinist gestrisin,
góðlynd, hrein og viðfelldin.
Þegar Ásgeir Ásgeirsson var
11 ára andaðist faðir hans, en
Sólveig móðir hans bjó áfram
með börnum sínum þar til hún
lézt aðeins 52 ára að aldri. Ás-
geir var þá é 17. ári. Eftir það
dreifðist systkinahópurinn og
fluttiist Ásgeir þá til Atoureyrar
og vann þar einkum við smíðar
í nokkur ár. Þar kynntist hann
fyrstu konu sinni, Guðbjörgu
Bjömsdóttur Halldórssonar
hreppstjóra á Smáhömrum í
Steingrimsfirði og konu hans
Matthildar Benediktsdóttur.
Þau Ásgeir og Guðbjörg hófu
búskap að Heydalsá í Tungu-
sveit, næsta bæ við Smáhamra,
1909 og bjuggu þar þar til Guð-
björg lézt úr berklum 1917.
Berklamir voru á þeim tima
mjög mannskæður sjúkdómur og
urðu margir ættingjar Guðbjarg
ar hart leiknir af þeirra völdum.
Á Heydalsá var fyrsti heima
vistarskóli fyrir unglinga á ís-
landi og síðar barnaskóli. Sá,
sem þetta ritar gekk þar í barna
skóla. Það líður okkur, sem þá
vorum skólaböm á Heydalsá,
seint úr minni, þegar þrennt var
flutt á Vífilssitaði af heimilisfólk
inu !á Hevdalsá sömu vikuna, 2
böm þeirra hjóna Ragnheiðar
Guðmundsdóttur og Guðbrands
Björnssonar, bróður Guðbjarg-
ar, og unglingsstúlka, sem var
vinnukona hjá þeim.
Eftir lát Guðbjargar brá Ás-
geir búi og fluttist til Isafjarð-
ar. Þar fékkst hann bæði við
smíðar og einnig nokkuð við
lögigæzlustörf. 1921 fluttist hann
til Reykjavíkur og vann fyrstu
árin við Laugavegsapótek hjá
Stefáni Thorarensen lyfsala. Ár
ið 1926 setti hann upp nýlendu-
vömverzlun í Þingholtsstræti i
Reykjavík og verzlaði þar til
t
Við þökkum auðsýnda samúð
við andlát og útför föður okk-
ar,
Þorgríms Ólafssonar.
Börnín.

t
Jarðarför móður og tengdamóður okkar
HENRIFTTU GISSURARDÓTTUR,
fer fram frá þjóðkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 2. júní
kl. 2 e.h. Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent
á Minningarsjóð Guðmundar Gissurarsonar.
Krístbjörg Tryggvadóttir,
Sæmundur Jónsson.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa
MAGNÚSAR KRISTLEIFS MAGNÚSSONAR,
netagerðarmanns,
Háteigsvegi 42, Vestmannaeyjum,
fer fram frá Landakirkju föstudaginn 2. júní kl. 2 e.h.
Þuríður Guðjónsdóttir,
Ingveldur Magnúsdóttir, Jóna Óskarsdóttir,
Guðjón Magnússon, Anna Grímstíóttir,
Ragnar Bjömsson, Hildur Hilmarsdóttir,
og barnaböm.
dauðadags. Sama ár kvæntist
hann Kristínu Matthíasdóttur
Eggertssonar prests í Grímsey.
Þau eignuðust 3 börn:
Guðbjörgu, gifta Eyjólfi Jóns
syni verzlunarmanni. Sólveigu,
gifta sr. Pétri Sigurgeirssyni,
vígsiubiskupi á Akureyri. Ásgeir
Kristim, kvsentan Aðalbjörgu
Guðmundsdóttur.
En dauðinn vitjaði nú aftur
heámilis Ásgeirs. Kristín kona
hans lézt af bamsförum 6. maí
1931 þegar yngsta barn þeirra,
Ásgeir Kristinn fæddist. Sam-
búð Ásgeirs og Kristínar var
ekki löng, en óvenju hamin-gju-
rik og missirinn þvi mikill og
sár. Ásgeir varð nú að annast 3
lítil móðurlaus börn og 2 börn
Kristínar frá fyrra hjónabandi
hennar, Guðnýju, sem ólst al-
veg upp hjá honum og Matthías
bróðir hennar átti jafnan heim-
ili hjá honum. Systur Kristinar
munu hafa verið honum mikil
hjálp í þessum raunum, einkum
yngsta systirin, Agnes, meðan
erfiðast var. Með frú Kristínu
fluttist fré Grímsey ung stítílka,
Dýrleif Sigurbjömsdóttir. Hún
annaðist nú heimili Ásgeirs og
reyndist hinum ungu móður-
iausu börnum hans einstaklega
vel.
Árið 1937 kvæntist Ásgeir
Agnesi Matthíasdóttur, yngstu
systwr Kristinar annarrar konu
sinnar. Þeim varð þriggjá bárna
auðið. Elztur þeirra er Matthías
Iþróttakennari í Reykholti í
Borgarfirði, kvæntur Sólveigu
Sigurðardóttur. Kristin gift
Rolf Johansen, stórkaupmanni.
Hraftnhildwr, gift Hlöðver Vil-
hjálmssyni, verzlunarrnanni.
Af þessum fáu orðum, sem
hér hafa verið sett á blað, er
ljóst að skúrir og skin hafa
skipzt á um æivi Ásgeirs As-
géirssonar. Hann hefir orðið að
þola þunga harma alit frá barn
æsku þegar foreldrar hans féllu
frá og svo síðar þegar hann
varð að sjá á bak tveimur eigin
konum sínum. En hann naut líka
mikils i lífinu. Hann naut mikill
ar hamingju í hjónaböndum sín
um, konur hans skópu honum
ástrík og farsæl heimili og óiu
honum óvenjulega giæsileg og
efnileg börn.
Ég þek'kti ekki fyrri konur
Ásgeirs, en var vel kunnugur á
heimili hans og Agnesar. Þar
var alitaf gott að koma, heimil-
ið alltaf glaðvært og hlýlegt og
bar það með sér að sambúð hjón
anna var hamingjurik og ein-
læg. Agnes reyndist manni sín-
um frábærlega vel og börn h-ans
frá fyrra hjónabandi áttu alltaf
öruggt móðurathvarf hjá henni.
Sjálfur var Ásgeir óvenju ést-
ríkur eiginmaður og umhyggju-
samur heimilisfaðir.
Eins og að framan greinir
var Ásgeir bóndi um 7 ára
skeið. Það fann ég oft, að um
það tímabil ævi sinnar þótti hon
Þorgrímur Tómasson
framkv.st. — Minning
Það voru hryggileg tíðindi,
sem mér og fjölskyidfu minni bár
ust hingað út fyrir fáum dögum,
er við fréttwm firátfall míins góða
vinar, Þorgrims Tótnassonar,
framkvæmdastjóira, en hann
hafði látizt þá fyrr um daiginn
úr hjartaslagi, og bar það brátt
og óveant að.
Ég hygg að Þorgiriimur hafi
verið öltum þeim, er honum
kyrnntust, mjög eftinminnileg'Ur
persónuleiki, laus við alla for-
dild, væmtni og óþarfia tiJfinn-
ingasemi, og umtfiram aKt frábit
inn ölLum óþarfa lofræðium. En
svo margar og góðar minningar
á ég um hann, eftir nær 30 ára
vinátfiu, að ég get ekki látið hjé
iiða að minnast hans féein-
um orðum, þótt þvi verði harla
lítii skii gerð í stuttri minninig-
argrein. Veit ég þó að hann
myndi hafa virt mér það til
betri vegar.
Þorgrimur Tómasson fiæddist
í Reykjavik 16. ágúst árið 1924,
og var því ekki n-ema tæplega
48 ára að aldri, er hann lézt.
Hann var sonur hjónanna Guð-
rúnar Þorgrimsdótbur, ættaðrar
firá Kárastöðum á Vatnsnesá, og
Tómasar Tómassonar, húsasmíða
meistara, frá Reyðarvafcni á
Rangájrvöllum. Þorgrimur stund
aði nám í Verziun a.rskó’ a ls
lands og lauk þaðan verzííunar-
prófi árið 1942. Upp frá því
stundaði hann að mestu verziun
arstörf og sjélfistæðan atvinnu-
rekstur. Árið 1945 stafinaðd hann
með öðrum fyrirtæikið Elg hjf.,
sem jafnan hefur framleitt ýmiss
konar drengja- og karlmanna-
fatnað, og stjórnaði því til
dauðadags, lengst af sem aðal-
eigandi þess. En ekki lét hann
sér það eitt nægja, því hann
tóík brártt einnig til við verzflun-
arrekstur. Fyrst rak hann
Herrabúðina á Skólavörðus.tig,
sdðan ein.nig Aðalbúðina við
Lækjarrtong. Og áður en langt
um leið urðu Herrabúðirnar
fcvær; Outti hann þá fyrri og
rak i hinium gömTu húsakynnum
verziíunar Haralds Ámasonar í
Austurstræti, en hina setti han.n
á fót í húsi Morgunblaðsins við
Aðalstræti. Það var því enginn
smárekstur, er Þorgrímur hafði
með höndum og var að iang
mestu leytí einin eigandi að. Fyr
ir nokkrum árum byggöi hann
myndarlegt verzlunarhús við
Grenséisveg og seldi um svipað
leyti verzlanimar aliar, en hélrt
áfram reksitri Elgs h.f.
Þorgrímur heitinn var ekki
allra. Hann var að eðíisfari fá-
skiptinn maður en með afbriigð-
um traiustur og tryggl'yndur, á-
kveðinn í skoðwnium, en gædd-
ur ríkri og sérstakri kíimnigátfiii,
sem bezt kom firam i hópi kunn-
ugra á góðri stiund. Og nú, þeg-
ar hann er fallinn frá fyrir ald-
u.r firaim, þá hrannast minning-
amar ú.pp í buiganum um þenn-
an góða og göfuiglynda dren'g,,
minningar frá ótal mörigum skíða
ferðum, ferðalögum um óbyggð-
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa
JÓHANNS JÓNATANSSONAR
frá Hjörsey.
Sígrún Jóhannsdóttir,
Sigurður H. Jóharmsson,
HaUdór Jóhannsson,
Hrönn Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnaböm.
um gott að ræða og þótt það
væri víðsfjarri honuim að mikl-
ast af þvi, sem honum hafði vel
tekizt varð mér þó ljóst að hann
hefir búið góðu búi og haft mik
inn áhuga á að betrumbæta æði*
margt í búskaparháttum þess
tíma. En örlögin höguðu þvi svo
að ævistarf hans varð verzlunar
starf. En það stundaði Ásgeir
alla tíð, í 47 ár af slíku vamm-
leysi og ráðvendni, að ég
er sannfærður um að öllum hin
um mörgu viðskiptavinum hans
öll þessi ár mundi finnast það
fullkomin f jarstæða að láta sér
detta í hug að Ásgeir hefði
nokkurn tíma viljað hafa nokk-
uð ranglega af nokkrum. Ekki
kæmi mér á óvart þótt mörgutn
fyndist eins og mér, að Þing-
hjofltsstrætí breytti einhivern veg-
inn um svip þegar Ásgeir er þar
ekki lengur. 1 búðinni hjá hon-
um áfctu allir að mæta sömu upp
gerðarlausu glaðværu hlýjunni,
sem einkenndi hann alla tíð og
laðaði fólk að honum.
Ásgeir hafði mjög góða söng
rödd og söng með Karlakór
Reykjavíkur í mörg ár.
Faðir minn, Jón Brandsson
og Ásgeir voru systkinasynir og
alla tíð var góður kunningsskap
ur með honum og foreldrum mín
um. Hann var alltaf sérstakur
aufúsuigestur þá sjaldan hann
heimsótti okkur. Sérstaklega
minnumst við, Kollaf jarðarsystk-
inin með ániæigju þess tíma þeg-
ar börn Ásgeirs dvöldu sumar-
langt hjfc okkur.
Þessi orð mín verða þá ekki
fleiri, en ég vil að lokum þakka
allar liðnar ánægjustundir með
Ásgeiri og fjölskyldu hans. Hon
um og þeim öllum bið ég Guðs
blessunar og votta eftirlifandi
ástvinum hans mína innilegustu
samúð og hluttekningu.
Braaidur Jónsson.
ir landsins í góðra vina hópi,
og ógleyman.’egum samiveru-
stundum með fjöliskyldium okk-
ar beggja, bæði heima og heim-
an. Oft siáfcum við tveir á tali
saman, stundum lanigt firam á
nótt, og ske’g.græddiu m um menn
og máiefini. Mörg og breytiieg
voru þá umræðuefnin, og ekki
yar iaust við að sumuen fymdist
við á stundum gerast nokkuð
háiværir, því þá var ekiki ailitaf
dregið af sér og ekki vorum við
al'itaf samiméla, eða mátum hlut-
ina á einn og sama veg. Hvorug
ur gaf hlu.t sinn meir en góðu
hófi gegindi, en áivallt ski.ldum
við að jafn mi'killi vinsemd. Mér
er ólhætt að segja að millium otok
a.r hafi ríkt einlægur og gaign-
kvæmiur skiiningur. Mar.gt átt-
um við sameiginlegt, en vorum
jafn ölíkir að mörgu, einis og
títt er um tvo einstatoliinga. Þor
grimur heitinn var stáigreindur,
du.gieigur og fylginn sér, og not
aði bverja stund sem gafst til
lestiurs. Enigu var líkara en virv
átta otokar befði á síðari árum
oirðiið enn nánari en notofcru sinmi
fyrr, enda þótt við hefðum búið
fjairri hvor öðmim. Nú stendur
eftir sitört, autt skarð í vina-
bópmum, sem aldrei verður fylit,
1 janúrmántuði árið 1951
kvæntist Þor.grimiur eftirlifandi
konu sinni, Inigibjöirigu Pélsdótt-
ur, lögfra«ðings Maignússonar
Frajnhald á bls. 23.