Morgunblaðið - 24.09.1972, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 1972
SAI BAI N | í frjálsu riki eftir V. S. Naipaul
5 aftursætinu, opnaði bílhurðina.
Maðurinn settist inn. Hann
sagði: „Þakka,“ við Bobby og
tyllti sér fremst á sætisbrúnina
þangað til fynri Afrikumaðurinn
ýtti honum aftur.
Bíllinn varð eins og yfirfull-
ur, þegar báðir Afrikumennim-
ir voru komnir inn. Linda
renndi niður bílrúðunni og and-
aði djúpt að sér. Rigningin vætti
híifuðklútinn hennar.
Polo-Ieikvöliurinn var alur á
fioti. Það eina sem upp úr stóð
var marhálmurinn og einstaka
grasskúfur, svo nú var hann orð-
inn eins og mýrarfen.
„Er vinur þinn lika sambands-
maður?“ spurði Bobby.
„Já, já,“ sagði fyrri Afriku-
mðurinn. „Sambandsmaður."
„Ég vona, að þið eigið ekki
langt að fara í þessu veðri,“ sagði
Bobby.
„Ekki langt,“ sagði sá fyirri.
Regndroparnir skvettust í
rauðu pollana í djúpum hjólför-
unum. Við og við rann bíllinn út
á hlið. Framundan var allbrött
brekka upp á þjóðveginn.
„Þú snúa til hægri,“ sagði fyrri
Afrikumaðurinn.
„Við förum tii vinstri," sagði
Bobby. „Við erum á leið í Suður-
sambandshéraðið."
„Þú snúa til hægri," sagði
Afrikumaðurinn.
Þau voru komin þar siem mold
arofaníburðinum sleppti og við
tók gljúpur sandur síðasta
sprettinn upp á þjóðveginn.
Afríikumaðuirinn einblíndi i
spegiliinn.
„Eruð þið að fara langt?“
spurði Bobby.
„Ekki langt. Þú snúa til
hægi i.“
„Jesús minn,“ sagði Linda.
Ilún teygði sig aftur og greip
um hurðarhúninn á afifcurdyrun-
um. „Út.“
Bobby sitöðvaði bílinn. Gegn-
blauti Afrikumaðurinn, sem sat
fyriir aftan Lindu stökk strax út.
Um leið opnaði sá, sem hafði
haft orð fyrir þeim, hurðina sín
miegin, sté út og settá upp hatt-
inn. Um leið hvarf andlitið, bros-
ið og hótanidi augnaráðið. Bobby
ók upp á þjóðveginn og skildi
þá eftir standandi sinn hvoru
megin við afleggjarann með ihatt
ana niður yfir eyrun, gegndrepa.
Tveir Afrikumenn við veginn.
„En lýktin,“ sagði Linda.
„Þetta eru eins og ótíndir glæpa-
menn. Ekki ætla ég að týna líf-
inu fyrir það eitit að vera of
ypparleg við þessa Afrífcumenn."
Bobby leit í spegilinn um Jieið
og þau beygðu inn á veginn.
Afrikumennirnir stóðu enn i
sömu sporum.
„Ég hef oft lent í þessu með
Martin,“ sagði Linda. „Þeir
halda að þeir nái einhverju valdi
yfir manni bara af þvi þeir
sverja þessa eiða sina. Halda að
þá leggi aliir upp laupana fyrir
þeim.“
„Mér finnst samt óviðkunnan-
legt að skilja þá svona eftir. Ég
sfcil ekfci, hvað hann var að
í þýðingu
Huldu Valtýsdóttur.
hanigsa svona þarna upp frá.
Það er eitthvað sfcuggalegt við
þetta. Það er greinEegt.“
„Sfcuggallegt. Ó, nei, slóðahátt-
ur og ekfcert annað. Við skulum
opna gtuggana. Það er auðfund-
ið á lyfctinni, hvað þeir hafa lagt
>sér til munns.“
Enn var efckert lát á rigning-
unni. Bobby ledt affcur I spegit-
inn. Þama stóðu þeir við veg-
inn eins og svartir minnisvarð-
ar, hreyfiniganiausir. Um leið og
f jadlægðin jófcst, urðu þeir minni
tilsýndar og ógreiniiegri við
svartan þjóðveginn. Ivoks sneru
þeir út af veginum og út á af-
leggjarann upp að „veiðihúsinu".
Bobby bjóst við að Linda hefði
séð það. Hann ákvað að hafa
ökki orð á því.
Pér lærió nýtt tungumál á 60 tímum!
Linguuphone
lykillinn aó nýjum heimi
Tungumólamimsheió d hljómplötum
eða segulbondumi
FNSKA, ÞÝZKA, FRANSKA, SPANSKA,
PORTUGALSKA, ITALSKA, DANSKA.
SÆNSKA, NORSKA. FINNSKA,
RÚSSNESKA. GRlSKA, JAPANSKA o. fl.
Vcrð aðcins kr. 4.500
AFBORGUNARSKILMALAR
Hljódfccrahús Reyhjauihur
Laugauegi 96 simh I 36 56
íbúð óskasl í múnaðartima
Erlendur vísindamaður óskar að taka á leigu litla
íbúð ásamt húsgögnum frá 1. til 30. nóvember.
Tilboð sendist Raunvísindastofnun Háskólans, Efna-
fræðistofu, Dunhaga 3, Reykjavík.
velvakandi
0 Berstrípaðir foreldrar
Húsmóðlr skrifar:
„Kæri Velvakandi!
1 pistli um sjónvarpskvik-
myndina Sumarhyski lét „hús-
móðir“ þess getið í einhverju
dagblaðanna, að henni þætti það
harla einkennilegt heimi'lislíf,
þar sem börnin vaeru ekki vön
þvi að sjá foreldra sína ganga
um álisbera. Það er þó ekki
kjarni málsins, hvort þessi
ágæta húsmóðir og karl henn-
ar ganiga um ber á heimili sínu,
bömunum sennilega til mis-
jafnrar ánægju, heldur hitt,
hvernig ýmsir lLstamenn, bæði
í kvikmyndum og bókmenntum,
nota likamsnekt og berorðar
lýsingar til að reyna að vekja
áhuga njótandans á því, sem
um er f jallað.
0 Þunnur þrettándi
1 Sumarhyski leyndi sér ekki,
að höfundurinn vissi, að þjóð-
félagsádeila hans væri dálítið
slitin plata, og lítið nýstárlegt,
sem gerðiist í kvikmyndinaii.
Þess vegna varð hann að gripa
til einhverra bragða til að fá
áhorfendur til að endast til að
horfa á hana. Virðingin fyrir
þroska sjónvarpsnotenda er þá
ekki meiri en svo, að hann álít-
ur, að það sé nóg að láta ieik-
arana leysa niður um sig til
að vekja áhuga á myndinni, og
þar missir hann ekki marks,
f jöldi fólks ris upp og lýsir yfir
þvi, að þetta sé „framúrstefnu-
verk“, eða eitthvað álíka gáfu-
HERRAMANNS
MATUR
í HÁDEGINU
0DAI.fi
VID AUSTURVÖLL
legt og „húsmóðir" úti i bæ
verður svo hrifin, að hún þríf-
ur penna í hönd og lýsir yfir
því, að þetta geri hún og mað-
ur hennar lika framan í börn-
unum. Svo framsæknar eru
sumar húsimæður orðnar í
Reykjavik nú á timum, og má
mikið vera, ef þær gefa þeim
sænsku nokkuð eftir. En sú var
tíðin á Islandi, að heimilisfóik-
ið svaf allsnakið i baðstofun-
um, karlar og konur, hvrað inn-
an um annað.
0 Nektarsýningar:
Neyðarúrræði
vanmáttugra höfunda
Höfundur Sumarhyskis er
hvorki sá fyrsti né verður sá
síðasti, sem gripur til þess ráðs
að sýna berrassað fólk til að
reyna að koma á sambandi við
áhorfendur sína; það morar af
silíkum „neyðarúrræðum“ í
kvikmyndum núttmans, oig
stundum geita slíkar nektarsýn-
ingair átt beint erindi í mynd-
inni og gegnt sinu hiutverki,
en miklu oftar er hér aðeins
um aðfierð að ræða til að reyna
að laða huga njótandans að efn-
inu og lýsir í rauninni van-
mætti höfundariinis tí'l að vekja
athygli með öðru móti. Börn-
um þykir oft berir rassar ákaf-
lega fyndnir og þó framar öllu,
þegar viðrekstur fylgir með.
Vel má vera, að til sé fólk, sem
myndi fagna Slikum kræsing-
um handa sér.
0 Um að gera að þykjast
„fylgjast með“
Þegar fóik vill fyriir hvern
mun sanna fyrir sjálfu sér
og öðrum, að það fylgist nú
aldeilis með, en hefur hvorki
þekkingu né íhygli til að bera,
er varla von á öðru en barna-
skap, þe,gar bezt lætur. En ef
þagað er of Iienigi við kjána-
skapnum, getur svo farið, að
hann verði tekinn sem náttúru-
legt hátterni. Berir rassar, sam-
farir, salernissenur og annað
þess háttar „góðgæti" getur þó
varla dugað til uppörvunar, ef
höfundar hafa ekki annað og
merkilegra að segja um vanda
mannsins í nútíma þjóðfélagi en
höfundurinn með sína slfctnu
plötu i Sumarhyski.
Húsnióðir."
0 „Ofbeldi er vegsamað
í kenningunni og kennt
í verkinu“
„M.H.“ skrifar:
„Veiivakanidi!
Blaðið „lslendinigur-lsafold“
birti um miðjan þennan mán-
uð ágæta grein, sem undirrit-
uð var með „G“. Þar segiir með-
al anmars:
„Enn höfum við verið minnt
á, að æ ríkari ofbeldisdýrkun
einkennir þá tima, sem við lif-
um á, svo að með óhuignanieg-
um hætti minnir á siðustu árin
fyrir heimssityrjöldina milklu.
Ofbeldi var vegsamað i kenn-
inigunni og kennit í verkinu, og
postula þess virðist ekki sfcorta
trúaða áhangenidur og fylgis-
menn. Hryðjuverkamennirnir i
Múnohen voru af þeim flofcki,
sem uppfræddur hefur verið i
marxiskri ofbeldisdýrkuin og
gerður út og kostaður af
mönnum, sem hafa hana að
leiðarljósi.
0 Kraftúðarmcnn
nútímans
Þrennt eimkennir sanntrúaða
ofbeldimga eða kraftúðarmenn
nútímans umfram annað: Þörf-
in á að vekja athygli á sjálfum
sér, tíilhneigingin til að láta mis
gerðir sínar bitna á saklaus-
um og viðleitnin að koma alls
staðar í veg fyrir frið og frið-
samlega lausn vandamála. Bak
við alit þetta þrennt býr svo
takmarkið eina, sem heitir
vald.
0 Baráttan milli
samkomulagsvilja
og ofbeldisdýrkunar
Morðin í Múnchen einkennd-
ust glöggt af þessu þrennu.
Heimsathygli var vakin, sak-
lausir guldu, og reynit var að
eyðilaggja Olympíuleikana, af
því að á bak við þá býr hug-
sjón friðar, jafnréttis og
bræðralags. Hvemig tekizt hef-
ur að láta þá hugsjón rætast,
er önnur saga, en eigi að sið-
ur eru leiikarnir tákn þessa, og
þetta friðarmark tókst tilræð-
ismönnunum ekki að almá. Leik
arnir lialda áfram þrátt fyrir
allt. Og baráfctan heMur líka
áfram í heimimum miiLli friðar
ag samkomulagsvilja annars
vegar, ofbeldiisdýrtounar og hat
urs hdns vegar. Morðimgjunum
í Múnchen gebum við sagt tii
afsökunar, að þeir hafi verið
verkfæri i annarra hendi, og
vísast hafi komi haturs og
heiftar verið sáð í huga þeirra
og vitumd aíllit frá barnæsku. Af
þess komar sáðverki getur ekki
annað sprottið en það, seni
fram hefur komið.“
0 Hverjir eru á bak
við morðingjana
í Miinchen?
— Effcir lestur þessarar þörtu
hugvekju gæti vei'ið nó,gu fróð
legt að spyrja:
Hverjir styrktu morðimgjana
í Múnchen og ætla að styðja
þá framivegiB? Vitað er, að þótt
þeir fái nokkunt fjármagn með
bamkarámum, þjöfnaði, lausnar-
gjöldum fyrir mannrán og öðr-
um álíka glæpaverkum, fá þeir
aðal-fjármagn sitt an nars stað-
ar frá. Það kemur beint frá
Moskvu.
Fimnist mönnum þetta ótrú-
liegt, skaO. þei-m bent á að lesa
sameiginlega yfirlýsingu, sem
igefin var út í Moskvu i lok
heiimsóknar forsetans í írak,
Ahrmed Hassan A1 Bakr, nú fyr-
ir mokkrum dögum. Þar segja
æðstu valdhafar í Sovéfcrikjun-
um, að styfSja beri- „þjóðfrelsis-
baráttu Pal es t i nu -s k æ r uli ð a “
með pólitískum og efniahagsleg
um stuðningi. Þ.e.a.s. að gefa
beri þeiim fé til vopnakaupa og
morða á safclausu fólki.
Og svo vili Sövéfcstjórnin fá
að halda Olympíuleika í
Moskvu! Eða kærir hún sig
kannski ekki um það í raun
og veru? Hún fjá-rmagnaði þá,
sem reyndu að eyðilieggja Ol-
ympíuleikama i Mexieo City hér
um árið. Hvað býr hér raurn-
verulega að baki?
M.H.“
Nú eða...
næsf er þér
haldið samkvæmi;
FERMINGAR-
AFMÆLIS-
eða
T7EKIF7ERISVEIZLU
erum við reiðubúnir
að útbúa fyrir yður:
Kalt borð, Heita rétti,
Smurbrauð, Snittur,
Samkvæmissnarl.
Auk þess matreiðum
við flest það, sem
yður dettur í hug,
— og ýmislegt fleira!
Sœlheritm
HAFNARSTRÆTI 19
Sími 13835 og 12388.