Morgunblaðið - 04.10.1972, Page 28

28 MORGÚNBLÁÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. OKTÓBER 1972
SAGAINI_____________________í frjálsu riki eftir VS. Naipaul
frœðingur. Engar læknastof-
ur, bara heimili hans sjálfs. Ef
til vill hefði ég átt að bíða ann-
ars staðar. Ég heyrði að konan
hans var að tala við einhvern.
Svo heyrði ég að hún sagði glað
iega: „Ég þarf að aka einum af
kynvillingunum hans Arturs i
bæinn. Þið getið komið líka.
Hún vissi ekki að ég var þarna.
Hún hélt að hún væri að segja
þetta í trúnaði. Ég held, að ég
hafi aldrei hatað nokkra mann-
eskju eins um dagana. Ég ósk-
aði þess að þau væru bæði dauð.
Auðvitað var það ekki
sanngjarnt vegna þess að hann
hafði hjálpað mér mikið.
Ég býst við að mér hafi verið
farið að batna, enda þótt ég
gerði mér ekki grein fyrir þvi
sjálfur. En þetta „sjokk" gerði
útslagið sem til þurfti.“
Linda horfði út um rispaða bil
rúðuna.
„Einn af kynvillingunum hans
Arturs." Bobby brosti.
Linda þagði.
„Bobby vissi að henni hafði
orðið mikið um og hún var í
vandræðum. Hann sagði dálítið
hranalega: „Varla hef ég sagt
nokkuð, sem kom þér á óvart.“
„Menn gripa til ótrúlegustu
ráða,“ sagði hann eftir stutta
þögn og var nú hættur að brosa,
röddin breytt, „til að sanna til-
verurétt sinn. Mér hefur aldrei
fundizt ég eins fótum troðinn."
„Almenningsálitið hefur
breytzt mikið."
„Ekki skil ég hvers vegna.
Mér fellur ekki við enska kyn
villinga. Þeir eru viðbjóðslegir
og klámfengnir. Auðvitað end-
aði það með þvi að ég var hand
tekinn. Á laugardagskvöldi, á
mínum fastastað. Lögregluþjónn
inn var kurteisin sjálf. Hann
reyndi að „bæta“ mig. Það var
skrítið. Hann reyndi að vekja
hjá mér losta. Þetta var eins og
nauðgunartilraun. Um tíma hélt
ég að hann mundi fara í vasa
sinn og draga upp klámmyndir
til að sýna mér. En hann gerði
ekki annað en þetta venjulega.
Hann dró vasaklútinn minn upp
hægt og gætilega. Minn vasaklút.
Ég hefði getað dottið niður dauð
ur af skömm. Þetta var óhreinn
vasaklútur. Mitt mál var tekið
fyrir snemma á mánudagsmorg-
uninn. Þegar búið var að af-
greiða götudrósirnar. Sekur, sek
ur, tíu pund, tíu pund. Ég sagði
dómaranum að ég hefði snöggv-
ast misst stjórn á mér í hita
augnabliksins. Þá heyrðist hleg-
ið víða í salnum. Og ég vissi um
leið og ég var búinn að segja
þetta að þetta var það versta
sem ég gat sagt. En mér var
sleppt fljótlega og ég náði
fyrstu morgunlestinni til Ox
ford. Jú, jú, eftir helgarævin-
týrið mitt í London komst ég í
tæka tið í morgunverðinn í mat-
salnum. Ég hélt annars að Denis
Marshall hefði sagt þér þetta.
Mér varð það á að játa fyrir
honum núna ekki alls fyrir
löngu. Ég geri það alltaf fyrr
eða síðar og alltaf kemur það
í þýðingu
Huldu Valtýsdóttur.
mér í koll. Það er líklega kven-
eðlinu í mér að kenna. Hvað seg
ir Doris Marshall að sé gert við
mína líka í Suður-Afríku? Er
ekki rakað af okkur hárið, við
settir á bekk með innfæddum,
klæddir í kvenfatnað og sendir
í innfæddrahverfin?
Linda horfði enn á regnið á
framrúðunni.
„Fyrirgefðu hvernig ég tala.
Þetta kemur sjálfsagt illa við
þig.“
„Ég er að hugsa um veginn,"
sagði Linda. „Þó að hann sé
sæmilega fær, skil ég ekki í því
að við komumst á leiðar-
enda fyrr en klukkan átta eða
níu í kvöld. Við verðum að fara
að taka ákvörðun um hvort við
eigum að gista hjá ofurstanum.
Mig minnir líka að það standi í
leiðbeiningum til ókunnugra að
aldrei sé ráðlegt að vera á ferð-
inni eftir klukkan fjögur á dag
inn.“
„Ég hef ekki enn heyrt um að
fólk verði úti á þessari leið til
Sambandshéraðsins."
„Það er auðheyrt hvað þú vilt
í þessu efni.“
„Mér finnst alltaf skemmtilegt
að hitta ofurstann. Og það væri
gaman að s'já vatnið í vondu
veðri.“
Jazzbnlletlskóli Bóru
DÖMUR ATHUGIÐ LlKAMSRÆKTIN DÖMUR ATHUGIÐ
IMíu vikna haustkúrinn hefst mánudaginn 16. október.
Þær dömur, sem eiga pantaðan tíma og ætla að halda honum,
Vinsamlegast hringið strax. — Sími 83730.
JAZZBALLETTSKÓLI BÁRU.
Kúpiingsdiskor
Japönsk gæðavara
Joponskt verð
Þ. JÓNSSON &CO.,
sími 84515.
ROYAL
SKYNDIBÚÐINGARNIR
ÁVALLT FREMSTIR
ENGIN SUÐA
Tilbúinn eftir
fimm mínútur
5 bragðtegundir
RJP 8296
velvakandi
0 Til hvers var að flýja
skattheimtu
Noregskonunga?
Hér skrifar kona austur á
iandi, sem stundum hefur sent
Velvakanda hugvekjur áður:
„Heill Velvakandi!
Með þökk fyriir margt gott,
sem birzt hefur í dálkum þin-
um fyrr og síðar, langar mig
til að biðja þig að ljá rrrér smá
rúm hjá þér fyrir þetta grein-
arkom.
Það eru nú hartnær ellefu
hundi'að ára bil frá upphafi ís-
landsbyggðar til okkar daga.
Nokkuð langt miðað við manns
ævina, en stutt, sögulega séð,
og aðeins augnablik, mælt á
stundaglasi eilífðarinnar.
Ilvað höfum við svo unnið á
þessum öldum, hvort sem við
teljum þau löng eða stutt?
„Höfum við gengið til góðs
götuna fram eftir veg? Oft á
tíðum er mér ofarlega í huga
þessi ljóðlína og ekld hvað sízt
nú þessa daga.
Mér sýnis't við hafa unnið
okkur nafnbót ættlerans. Kast
að fyrir róða þeim hugsjón-
um, sem urðu til þesis að ís-
lenzk þjóð varð til. Nú Leggj-
um við ókkur sjálfir þann
klafa um háls sem forfeður
vorir gerðust íslendingar til að
komast hjá að bera. Sá regin
munur er á hinum fyrsitu ís-
lendingum, sem flýðu heldur
land sitt og óðul en gangasi
undir skattbyrðar Haralds
Hálfdánarsonar, og okkur að
við kjósum sjálfir yfir okkur
þá menin, sem greypilegast haf'a
látið okkur finna fyrir skatta
svipunni og valdi ríkisstjórans.
£ Húsbóndinn fæðir
þrælinn að vísu og
klæðir
Þar með erum við settir á
bekk með þrælum hinna fyrstu
Islendinga. Þeir voru nýttir til
vinnu sem framast mátti verða,
eins og við nú. Áttu ekkert
sjálfir, en var miðlað því naum
asta, sem hægt var, tii fæðis,
klæða og skæða, rétt svo þeir
gætu haldið áfram að vinrna
húsbændum sinum, eins og við.
Þeir máttu hvorki eiga hús né
heimili, en þurftu að lepja
slefrur þær, er húsbóndamum
þótti við hæfi, að hann femgi
til daglegra þarfa, sem náðar-
brauð eims og okkur er ætlað.
Þamnig er okkar ráðum kom
ið. Niðjum himna st.oltu, frelsis
unnandi manna, er við köllum
landnámsmenn.
Skattpíning og betl
Eftir 11 hundruð ára bú-
setu í hinu frjálsa landi eru
landsmenn orðnir svo ófrjálsir
og kúgaðir, að þeir láta bjóða
sér þá hroðalegustu skattpín-
ingu sem um getur, og er þó
margs að minnast í þeim efn-
um frá liðnum öldum.
Svo blygðunarlausir eru
þeir „týranar", er nú spenna
greipum um stjómvöl þjóðar-
skútunnar, að eftir að hafa
dembt yfir þjóðima þessum yfir
þyrmandi skattaálögum, hefja
þeir, strax á eftir, eina alls-
herjar betliferð un. landið.
Og það fé á að bjarga þjóðar
heiðrinum!
Nú hefði mátt ætla, að hin-
ir svokölluðu stjómendur
landsins hefðu verið búnir að
gera ráð fyrir aukmum kostn-
aði við landhelgisgæzLuma, þeg
ar iandheligiin yrði færð út. En
það hafa þeir sýniilega ekki
gert. Og trúlega varla hægt að
ætlast til þess af þeiim fáráð-
um, er sömdu hin nýju skatta-
lög, án þess að hafa gert sér
grein fyrir afleiðingum þeirrar
lagasetningar á kjör atenenm-
ings í landinu, sbr. orð sjálfs
fjármálaráðherrans: „Þar sem
komið hafa i ljós gallar —“ o.
s.frv. Þeir hefðu þó átt að vera
óþreyttir eftir alla hvíldiina
frá stjómarstörfunum þau ár,
sem þeir voru í stjórnarand-
stöðu. Eftir þeirra eigin orðum
að dæma, hefðu þeir átt að
sitja inini með alla vitneskju
um það, hvemig ætti að stjórma
landinu og hafa ráðin tiltæk.
En þau orð þedrra hafa
reyttzt jafnmerk og flest anm-
að, sem frá þeim hefur komið.
0 Lýðskrumið lætur
þeim bezt
Það eina, sem hefur látið
þeim sæmilega, er lýðrícrumið.
Að tala upp í eyru almennings
og gefa loforð, sem aldrei hef-
ur verið ætlun að efna, er
það eina, sem þeir hafa gert
með nokkrum árangri.
Það er ekki nýtt í sögu þjóða
og landa, að lýðskrumið hafi
komið þjóðum á kaldan klaka.
Það máttu hinir fornu Tlellen-
ar reyna.
Oft hefur verið sagt, að
Grikkir og Islendingar eigi
margt sameiginlegt. Kannski
verður lýðskrumið memniingu
okkar að fótakefli líka. Eins
og nú horfir, lítur sannarlega
út fyrir það. Lýðskrumurun-
um virðist enn vera hossað, þó
ekki séu þeiir sútarar að at-
vinnu.
Það þykir mér óumdeiian
lega sannast nú, er þessi al-
ræmda betliferð hefst, og er
raunar hafin. Þegar jafnvel
bæjar- og sveitarstjórnir, sem
sóttu um að fá að hækka út-
svarsálagningu um 10% vegna
þess að endar náðu ekki samam
á fjárhagsáætlunimmi, tóku sig
til, strax og það fékkst, og
gáfu obbann af því fé í þenm-
an dæmalausa sjóð. Já það er
hægt að vera rausnarlogur,
þegar gefið er úr annarra
vasa!
0 Nær vissu þér svo
heimskan hest?
1 sambandi við núverandi
ríkisstjóm og hirnn skattpinda
borgara Isi'ands nútimans, vil ég
ljúka þessum skrifum mínum
með þessari vísu Jóns Þoriáks
sonar, prests á Bægisá:
„Nær vissu þér svo heimskan
hest:
hann mundi fyriir sverja,
þegar fram keyrður másar
mest,
menn séu til, sem berja? —
en vorrar aldar vitringar
votta: djöflar ei séu þar,
nær þeir helzt á þeim erja.“
H.H.“
Liv sokkabuxur hafa áunnift sár
verftskuldaöa viöurkenningu, vegna
útlits og gæða.
ÉP Liv sokkabuxur fást £ 20 og
30 denier þykktum.
Lxv fást víöa £ verzlunum £
Ép tízkulitum.
• Þ<5 aÖ Liv sokkabuxur sáu <5dýrar,
standa þær jafnfætis hinum beztu
og dýrustu sokkabuxum aö gæöum.
SOKKABUXUR