Morgunblaðið - 15.04.1973, Blaðsíða 4

Fermlng í Kópavogskirkju hjá séra Árna Pálssyni,
í lok messunnar hélt einn fermingrardrengjanna systursyni sínum undir skírn.
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. APRlL 1973
ag sú trúarsannfæring sem Iþau
létu í Ijós við mig fái að dafna
í Jífsins ólgusjó. Þeim mun
ekki af veita að reyna að
geyma hreinleika hugans i um-
bratasamri tið ungiingsins á
næstu árum.
í Kópavogskirkju
Þegar við ókum upp hæðina
að Kópavogskirkju laust fyrir
kl. tíu voru fyrstu fermingar-
bömin að koma þangað lall-
andi í góða veðrinu. Morgunn
inn var frostkaldur en heiður
og loftið tært. Bifreiðar
renndu í hlað, hver eftir aðra
og krullaðir kolilar, Ijósir,
brúnir og svartir, skreyttir hvit
um blómum, mynduðu skraut-
legar umgjarðir um föl alvar-
leg og dálítið eftirvæntingar-
fuU andlit stúiknanna og hvöss
buxnabrotin, gljáfægðir skór,
hvítar skyrtur og slaufur,
settu fullorðinssvip á piltana.,
Ekki virtust þessi fermingar-
börn séra Árna Pálssonar mik-
ið frábrugðin því, sem við höfð-
um sjálf verið á þeirra aldri og
við sama tækifæri. Grútfeimin
og dálítið taugaóstyrk, hikandi
við að svara einörðum spum-
ingum um trú og tilönningu,
ekki ennþá meira en svo búin
að gera sér grein fyrir afstöðu
sinni til trúarinnar en vitandi,
að fyrir höndum lágu ár til-
finningalegs og geðræns um-
róts, sem gætu haft .svo marg-
víslegar afleiðingar og afdrifa-
ríkar fyrir það, sem eftir væri
ævinnar.
Tvær konur aðstoðuðu böm-
in við að klæða sig í kyrtlana
og við sátum um þau, þegar
það var búið og ekki annað að
gera en bíða þess, að hópnum
væri raðað upp til inngönigu í
.messuna.
Fyrst hittum við að máli þrjá
pi'lta, þá Guðmund Ambjamar
son, Ólaf Ólafsson og Óskar
Guðmundsson. Þeir söðgust all-
ir hafa tekið þá ákvörðun sjálf
ir að fermast en hvorki Guð-
mundur né Óskar töldu sig
gera það vegna þess að þeir
væru trúaðir.
„Hvers vegna þá?“ spurðum
við og svarið var „Ætli það sé
ekki aðallega út af gjöfunum."
Margrét Flóventz.
í
i
hárinu.
Árný Gyða Steindórsdóttir að
lasra hlómið
Þó sagði Guðmundur, að þessi
atburður hefði á sig taisverð
tilfinningaleg áhrif, kannski
vegna þess, að hann væri eins
konar endapunktur bamæsk
unnar og upphaf alvartega
tímaskeiðs í lífinu — viður-
kenning samfélagsins á, að þeir
væru ekki lengur börn, —
kannski af öðrum ástæðum.
Guðmundur sagðist hafa ver
ið i KFUM frá barnsaldri og
þannig fræðzt talsvert um
kristin firæði en sarnt væri
hann ekki 1 raun og veru trú-
aður.
Óskar sagði, að iþetta hefði
engin tilfinninigaleg áhrif á
sig, en sér fyndi&t þó rétt að
fermast.
Ólafur Ólafsson hallaðist
hins vegar að því að hann væri
trúaður og sannfærður um, að
hann væri að gera rétt með
því að fiermast. Gjafimar
skiptu ekki miklu máli. Að-
spurður, hvað honum fyndist
merkiiegast í kenningum krist-
innar trúar, svaraði hann, að
það væri hugmyndin um fram-
haidslífið, lífið eftir dauðann
og bón Krists til Guðs um, að
hann fyrirgæfi þeim, sem fcross
festu hann.
Við spurðum hópinn, hver
barnanna gengjust undir ferm-
ingu vegna þess að þau
væru trúuð. Það varð alger
þögn, svolitið pískur síðan og
atftur þögn, þar til ein stúlkn-
anna sneri frá speglinum, þar
Framh. á bls. 15
Helga Sigurðardóttlr og Ingibjörg Gunnarsdóttir.
Guðmundur Ambjarnarson, Öskar Guðmundsson og Ólafur
- • n i
Ólafsson.
Vilhjálmur Magnússon og Björgvin Kristjánsson.