Morgunblaðið - 15.04.1973, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. APR'ÍL 1973
11
Hafliði að leiðbeina yngsta vinnumanninum í Bjarkarási við
múrbrettasmiði.
námsskrá .gagnfræðaskólanna.
Stúl'kumar voru aðallega að
vinna við að falda handklæði
og diskaþurrkur þessa stund-
ina, en þær gera einnig mikið
af því að falda borð- og gólf-
klúta, sauma sængurfatnað og
annað þess háttar. Vistheimilið
hefur keypt þrjár verksmiðju-
saumavélar frá Múlalundi og
ihefur í hyggju að fá fleiri slík
ar vélar þaðan.
Gréta skýrði svo frá, að á
Múlalundi hefði verið unnið að
framleiðslu gólf- og borðklúta
en svo hefði staðið til að hætta
þvi og þá 'verið fyrir hendi í
Bjarkarási áhugi á að taka við
því starfi. Gréta sagðist hafa
kynnzt þvl í Noregi, er hún
dvaldist þar um hríð til að
kynna sér meðferð vangefinna,
að talsvert væri gert af því að
þjálfa stúlkur og konur i ein-
föld'um saumaskap. „Mér hafði
af reynslu minni í Skálatúni
dottið í hug, að þetta væri
hægt og sá 'hugmyndina svo
framkvæmda í Noregi og varð
þá staðráðin í að koma þessu
í kring hér. Þetta er alveg
upplagt starf fyrir okkur
hérna. Við þurfum bara að fá
meiri verkefni. Sem stendur er
um við að ivinna dálítið fyrir
Borgarsjúkrahúsið, földun á
handfclæðum og diskaþurrkum
en við höfum ekki fengið sæng
urfatasaum fyrir spítala —
saumum þau bara til þess að
selja styrktarfélagskonum og
kunnugum. Sængurfatasaumur
væri einkar hentugf verkefni
fyrir stúl'kumar og þær gætu
vel annað talsverðum pöntun-
um.
í>á erum við að setja upp
tvær prjónavélar og ætlum að
nota þær til þess að gera ýmsa
smáhluti, sem síðan verða sett-
ir í plastpoka, því það er ann-
að verkefni, sem hentar afar
vel, bæði stú'lkunum og piltun-
um — pakkning aUs fconar.
Mér er kunnugt um, að víða er-
lendis eru slík verfcefni fengin
handa vangefnum. E>að er ótal
margt, sem nú orðið er selt í
plastpokum og jafnvel flutt
inn i slí'kum umbúðum og þætti
mér sjálfsagt að reynt væri að
annast sem mest af slíkum frá
gangi smávöru hér heima, þar
sem þörfin fyrir verkefnin er
fyrir hendi. Við höfum unnið
þó dálítið fyrir Sólarfilmu sf.,
meðal annars fyrir jólin, við að
setja jólaspjöld og jólakort í
plastpoka. Við þurfum endilega
að komast í samband við fyrir-
tæki, sem geta látið okkur hafa
svona einföld störf handa fólk
inu, það getur svo afskaplega
vel leyst þaiu af hendi."
Hafliði tók undir þetta og
sagði, að það væri æskiiegast
fyrir Bjarkarás að geta fengið
vörur til pökkunar eða sam-
setningar frá öðrum aðilum og
geta skilað þeim til ’þeirra, þeg
ar 'hverju verkefni væri lokið.
„Ef við ætluðum sjálf að fara
út í eiigin framleiðslu mundi
það kosta okkur að koma upp
sölukerfi, sem er að mínu viti
óheppilegt að þurfa að gera, að
svo stöddu að minnsta ikosti.“
Þau Gréta og Hafliði voru
sammála um að æskilegast væri
ef Öryrkjabandalagið gæti
háft um það forgöngu að fá frá
íslenzkum fyrirtækjum verk-
efni sem væri hægt að skipta
niður á hinar ýmsu öryrkja-
stofnanir eftir getu viðkomandi
aðila og það tæki síðar við
verkefnunum aftur, þegar þedm
væri lokið og kæmi þeim til
skila.
1 smíðastofunni unnu piltar
undir stjórn Hafliða að smíði
múrbretta, sem hefur verið ein
helzta framleiðsla þeirra og læt
ur þeim sérstaklega vel. 1
næstu stofu vann hópur að
þvi að festa öngla á línu fyrir
Steinavör hf. Tveir piltanna
voru að útbúa eldspýtustokka
í tréhylkjum, sem þeir höfðu
unnið og ætluðu síðan að lima
mynd á. Þessi framleiðsla sagði
Hafliði, að hefði verið hafin
meðan skákmótið stóð yfir s.l.
sumar og var þá fyrst notuð
mynd, sem minnti á það en síð
an ýmsar myndir, nú siðast af
gosinu í Vestmannaeyjum, —
og er þetta ætlað sem minja-
gripir.
1 kjallara nyrðri álmunnar
er trésmíðavél, handhæg og lip
ur, og keypt með það fyrir aug
um, sagði Hafliði, að vistmenn
geti lært að nota hana, en jafn
framt til að hann geti sjálfur
sniðið niður efni, sem notað er
á heimilinu — en Hafliði er
trésmiður að menntun. Einn
vistmanna sagði hann, að hefði
lært á vélina og væri býsna
fimur að fara með haná. í kjali
aranum er einnig aðstaða til
keramikvinnslu og á heimilið
von á að eignast brennsluofn á
næstunni.
1 kjallara syðri álmunnar
var flokkur stúlkna í leikfimi
— en leikfimikeunsla fer fram
tvisvar 1 viku fyrir bæði stúlk-
ur og pilta og einu sinni 1
viku fyrir starfsfólkið. Þá er
fyiirhugað að koma þar upp
saunafoaði og ljósaaðstöðu,
þannig að þetta verði dálítil
heilsuræktarstöð fyrir vistfólk
ið.
Við spurðum Grétu nánar út
í starf félagsráðgjaía og sái-
fræðings og hvort hún teldi
það árangursríkt.
Því svaraði hún eindregið ját
andi — og þá ekki sízt fyrir
starfsfólkið og foreldra vist-
fóiksins.
„Sálfræðingurinn er með á
öilum starfsmannafundum,
sagði hún, þar sem við ræðum
gjarnan mál tiltekins vist-
manns. Tilgangurinn með
þessu starfi okkar héma er að
koma vistmönnum í störf á al-
mennum vinnumarkaði — eða í
vemduðum verkefnum. — Vist
heimilið er þegar vísir að vernd
uðum vinnustað vangefinna. —
Framh. á bls. 13
1 leikfimitíma hjá Sonju Helgason, leikfimikennara.
Hafliði Hjartarson, starfsbjálfi piltanna að leiðbeina einum þeirra.
Á saiunastofunni.
I setustofunni