Morgunblaðið - 12.05.1973, Blaðsíða 17

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MAl 1973
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MAl 1973
17
Otgefandi hf. Árvakur, Reykjavik.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guðmundsson.
Fréttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjóri og afgreiðsla Aðalstræti 6, simi 10-100.
Auglýsingar Aðalstræti 6, simi 22-4-80.
Askriftargjald 300,00 kr. á mánuði innanlands.
I lausasðlu 18,00 kr. eintakið.
A ð undanförnu hafa skip-
herrar Landhelgisgæzl-
unnar sett fram mjög
ákveðna gagnrýni á yfir-
stjórn gæzlunnar, þar eð
þeim hefur verið meinað að
skýra fréttamönnum frá
sjónarmiðum sínum og að-
stæðum við störf um borð í
varðskipunum. Skipherrarn-
ir benda á, að sjómenn, emb-
ættismenn og fjölmiðlar hafi
sett fram gagnrýni á störf
þeirra, Guðmundur Kjærne-
sted skipherra sagði um
þetta í samtali við Morgun-
blaðið: „Það er hart að liggja
undir slíkum áburði án þess
að geta svarað fyrir sig, þeg-
ar hvorki blaðafulltrúar hins
opinbera né aðrir, sem þetta
mál snertir, taka upp hanzk-
ann fyrir okkur, sem á sjón-
um vinna.“
Nú er ljóst, að stjórnvöld-
in sjálf hafa deilt á vinnu-
brögð þeirra, er vinna að
gæzlustörfunum. f>að er því
mjög alvarlegt, þegar starfs-
mönnum gæzlunnar er mein-
að að gera grein fyrir sín-
um sjónarmiðum. Ljóst er,
Mikið verk er nú fyrir
höndum við að bæta aðstöðu
gæzluskipanna, svo að þau
verði fær um að gegna
skyldustörfum sínum á mið-
unum. Um þetta efni segir í
stjórnmálayfirlýsingu lands-
fundar Sjálfstæðisflokksins:
„Fundurinn krefst þess, að
landhelgisgæzlan verði efld
þegar í stað með kaupum á
nýjum og fullkomnum skip-
um til gæzlustarfa og auk-
inni gæzlu úr lofti. Enn-
fremur verði komið upp
radíó staðsetningarkeríum
fyrir siglingar við ísland með
sérstöku tilliti til fiskveiða.
Fundurinn lýsir yfir trausti
á starfsmönnum landhelgis-
gæzlunnar og telur, að öflug
og vel búin landhelgisgæzla
Landhelgisgæzlunnar. Frum-
varp um þetta efni var end-
urflutt í upphafi síðasta
þings, en það kom ekki til
umræðu fyrr en á síðasta
degi þingsins nú í vor og var
því aldrei útrætt.
Ríkisstjórnin hefur þannig
ekki haft neinn sýnilegan
áhuga á eflimgu Landhelgis-
gæzlunnar. Hún hefur ekki
beitt sér fyrir svo auknum
fjárveitingum til þessara
mála, að unnt sé að bæta
tækjakost og starísaðstöðu
þeirra, er verkin eiga að
vinna á hafi úti. Þessi van-
ræksla stjórnvaldanna getur
haft veruleg áhrif á það,
hvort okkur tekst endanlega
að vinna sigur í landhelgis-
MARKVISSAR AÐGERÐIR
að varðskipin eru að mörgu
leyti vanbúin til starfa og
átaka á miðunum. Úr þessu
hafa stjómvöldin ekki bætt,
þrátt fyrir þá gagnrýni, sem
fram hefur komið bæði af
þeirra hálfu og annarra.
muni flýta fyrir sigri okkar
í þessu máli.“
í þessu sambandi er rétt
að minma á, að þingmenn
Sjálfstæðisflokksins hafa á
tveimur síðustu þingum flutt
frumvörp til laga um eflingu
baráttu okkar. Stjórnvöldin
gera sér nú augljóslega
grein fyrir því, að þau hafa
vanrækt þetta mikilvæga við
fangsefni. Það sést glögglega
á því, að þau meina nú starfs
mönnum gæzlunmar að greina
frá því opinberlega í hverju
útbúnaði hennar er áfátt.
í yfirlýsingu landsfundar
Sjálfstæðisflokksims er enn-
fremur lögð áherzla á, að
hvergi verði hvikað í land-
helgismálinu og sem fyrst
verði tryggð raumhæf út-
færsla landhelgimmar. Þá
ítrekaði fundurinn þá grund-
vallarstefnu Íslendinga, að
landgrunn Islands og haf-
svæðið yfir því sé hluti af
íslenzku yfirráðasvæði og
tryggja beri óskorað for-
ræði þjóðarinnar yfir því.
Lagt er til, að fulltrúum ís-
lands á hafréttarráðstefnu
Sameinuðu þjóðanna verði
falið að vinna ötullega að
fullri viðurkenningu ríkja
heims á rétti strandríkis til
að stjórna og nytja lífræn
auðæfi landgrunnhafsins allt
að 200 mílum. Jafnframt
verði unnið að því, að sam-
þykktar verði skynsamlegar
reglur um verndun og hag-
nýtingu lífrænma auðæfa út-
hafsins.
Víst er, að mikið átak þarf
að gera til þess að tryggja
raunverulega útfærslu land-
helginmar. Engum dylst leng-
ur, að þar þarf ákveðnari og
markvissari vinnubrögð en
núverandi ríkisstjórn hefur
beitt fram til þessa. Yfirlýs-
ingin um útfærslu ein útaf
fyrir sig dugar skammt, ef
henni er ekki fylgt eftir með
aðgerðum, sem leitt geta til
þess, að við getum í raun og
veru helgað okkur hafsvæðið
yfir landgrunninu.
Ingólfur Jónsson:
Atvinnuvegirnir eru horn-
steinar þjóðfélagsins
Landsfundi Sjáifstæðis-
flokksins er nýiega lok-
ið. Nærri 700 fuliltrúar mættu
á fundinum, viðs vegar að af
landinu. Fundurinn stóð í 3
daga, og gafst því sæmileg-
ur tíími til umræðnia og af-
greiðslu mála. Það, sem ein-
kentndi fundinn mest var eta-
læg samstaða fumdarmanna og
sterkur vilji til þess að þerj-
ast fyrir stefnumálum Sjálf-
stæðisflokksfas. Andstæðingar
sjálfstæðismanna hafa haldið
því fram undanfama mánuði
í blöðum og á mannfundum,
að sjálfstæðismenn stæðu í
tanbyrðis deilum og valdabar
áttu. Hefir því verið skrökv-
að að almenningi, að klofn-
ingur væri í Sjálfstæð-
isflokknum, sem ekki yrði
dulinn á landsfundi, þegar tii
þess kæmi að kjósa formaain
og varaformann flokkstas.
Etaniig var fullyrt að mið-
stjómairkosnimg yrði óhjá-
kvæmilega mjög söguleg.
Andstæðtagar sjáifstæðis-
manma gerðu sér vonir um,
að ósamkomulag tanain
flokkstos myndi gera hann
veikan í stjómarandstöðunni
og vanmegnugan til þess að
taka að sér stjómarforystu,
þegar núverandi ríkisstjóm
lætur af völdum. En andstæð
ingar sj álfstæðismanna hafa
orðið fyrir miMum vonbrigð-
um, eins og fram kemur i sum
um blöðum þeirra. Formað-
ur og varaformaður fiokks-
ins voru kosnir með megta-
þorra atkvæða. Með því var
staðfest sú eintag, og samhug
ur, sem rikti á fundtaum.
Laindsfundur kýs 8 menn í
miðstjóm. Þegar kosnir eru
margir menn skriflegri kosn-
ingu á nærri 700 mamna íundi
er ekki við því að búast að
allir verði endurkjömir, þótt
verðugir séu. Heilbrigt get-
ur talizt og eðlilegt, a'ð nokk-
ur endurnýjun og breyttag
eigi sér stað í miðstjóm,
stærsta stjómmálaflokks
landsins. Slikt gerist á lýð-
ræðislegain hátt og án tog-
streitu milli einistakra manna.
Enda þótt andstæðtagar
sjáMstæðismanna hafi fengið
staðfesttagu á samstöðu á
landsfundinum er enn reynt
að halda þvi fram, að ósam-
lyndi sé á miili etastakíra for
ystumanna Sjálfstæðisflokks
tas. Á ósmekklegan hátt
reyna andstæðingar sjálfstæð
ismanna, að draga nokkra
þeirra, sem kosnir voru í mið
stjórn, í dilka og gera ráð
fyrir þvi, að þeir láti aðra
stjóma sér. Sjálfstæðismenn
brosa að þessum getsökum,
þessari veiku von andstæðtag
anna um að miðstjóm Sjáif-
stæði>sfIokkstas verði ósam-
stæð.
Eftirtektarvert og ánægju-
legt var, hve margt unigt fólk
átti setu á landsfundtaum.
Ungir menn og eldri fluttu
yfirgripsmikil framsögu-
erindi um þjóðmálta í dag, og
ekki siður um það, sem koma
skal í næstu framtið. Lands-
fundurtan áréttaði stefnu
Sjálfstæðisflokkstais til þjóð-
málanna. Þegar vinstri stjóm
in lætur af völdum,
munu sjálfstæðismenn taka
að sér það erfiða hlutverk að
rétta við þjóðarhag og fyl.gja
fram þeirri stefnu, sem til far
sældar leiðir. Stefna vtastri
stjórnartanar virðist vera á
góðri leið með að koma öllu í
fjötra sósíalisimans. Atvinnu-
reksturinn stendur yfirlieitt
mjög höllum fæti, þrátt fyrir
mikið góðæri til lands og
sjávar.
Kostnaðarverðbólga ríkis
stjómartaniar og skattptatag
kemur í veg fyrir að góðær-
ið fái notið sín. Almenntag-
ur fær ekki þær kjarabæt-
ur, sem góðærið gefur, þeg-
ar stjómarfarð er heilbrigt.
Skattamir og verðbólgan
koma ekki síður hart niður
á ölium almenningi en at-
vtonuvegunum. Eyðslu- og
verðbólgustefna riMsstjórnar
Ingólfur Jónsson
innar veldur þenslu og þung
um álögum á atvtanuvegtaa
og allan almenntag. Otgjalda-
aukntog, sem af stefnu rikis-
stjómarinnar leiðir, er ugg-
vænieg. Fjárlögin vitna óum-
deilantega um það. Það má
ekki dragast, að skipt verði
um stefnu í þjóðmálum
til þess að viðhalda góðum
Hfskjörum. Til þess að
íryggja, að þau megi verða
eins og bezt verður á kosið,
verða atvtanuvegirnir að
hafa heilbrigðan starfsgrumd
völl. Þróttmi'Mir og fjölþætt-
ir atvinnuvegir eru horn-
stetaar nútíma þjóðfélags.
Frjáls einka- og félagsrekst-
ur í atvinnulífi og aukin þátt
taka almennings í at-
vinnurekstrtaum tryggir
bezt framfarir, fjöl'breyttan
og heilbrigðan atvtanurekst-
ur.
Hverfa verður frá stefnu
vinstri stjórnartanar og of-
sköttun. Nauðsyntegt er að
koma i veg fyrir, að skattar
dragi úr framtaiki manna. Al-
mennar launatekjur eiga að
vera skattfrjálsar og skatt-
leggja ber því freinur eyðslu
til fjáröflunar vegna rík-
issjóðs. Atvinnu- og skatta-
málin eru mjög veigamikil
efnahagslega og lagfærimg
á þeim þölir enga bið. Fjölda
mörg önnur mál munu einnig
verða endurskoðuð og tekta
til nauðsyntegrar lagfærtag-
ar, þegar nýr þtagmeirihluti
verður fyrir hendi og sjá’lf-
stæðismenn fá stjórnar-
forystu. Sjálfstæðisflokk-
urtan er ávallt reiðubúinn að
taka að sér erfitt hlutverk,
þegar um þjóðarhagsmuni er
að ræða. Það verður vanda-
sanit að konia á jafnvægi og
festu í þjóðmálunum eft-
ir upplausnina og stjórnleys-
ið, sem nú rikir. En sjálfstæð
ismenn hafa tekið að sér erf-
ið verkefni áður, og leyst
þau farsæliega. Má m.a.
mimna á viðreismarstarfið frá
1959, eftir kollsiglfagu
vinistri stjórnartanar fyriri í
árslok 1958.
Sjálfstæðisflokkurinin er
langstærsti stj órnmálaf lokk-
urtan í landtau og sterkasta
þjóðmálaaflið. Stefna Sjálf-
stæðisflokksinis byggtr á
mannhelgi og frjáJsihyggju.
Sjálfstæðisfiokkurinn er kjöl
festan í þjóðfélagiuu og
tryggta bezt það þjóðskipu-
lag, sem frjálsir menn vilja
búa við.
Watergate:
Og flóðgáttir opnuðust..
Eftir MARGRÉTI R. B.IARNASON
VIÐ lestur blaðaskrifa um hugsan-
legan þátt Nixons, forseta Banda-
ríkjanna, í Watargatemálinu að und-
anförnu hefur hugurinn gjarnan
hvarflað að atriði því í leikriti .Jeans
Anouilhs nm viðeign Tómasar Beek-
ets og Hinriks II Englandskomings,
þar sem konnngur segir við baróna
sína fjóra: „Ætlar enginn að losa
mig við hann. . . . Er ég umkringd-
ur hugieysingjum eins og ég er sjálf-
ur. Finnast ekki lengur karlmenni á
Englandi?“ Og svo spurningin: Hvar
eru mörk sektar og sakleysis?
Ekki svo að skílja, að þarna verðí
dregnar augljósar hliðstæður, þessu
leikriiti skaut bara sisvona upp í
koffliinum og það virtist ekM svo frá-
lei'tt að sviðsetja í huganum atriði
etahvers staðar í Washington fyrir
rúmu ári tiS dæmis, þar sem saman
væru komnir Richaird Nixon, John
Ehrfflchmans, H. R. Haldeman, John
W. Dean og John Mitchell að rabba
um tilhögun komandi kosningabar-
áttu. Kanmski fæðist hugmyndin og
er rædd í hálfkærtagi en vísað á bug
af frambjóðandanum — forseti getur
ekki átt hlut að slíku máffl.
Frekara tail um það er þvi látið
niður faffla — en barónamir fjórir
eru reiðubúmir að gera það, sem þeir
telja tiil þurfa að tryggja fortagja
staum setu á forsetastöli annað kjör-
tímabil. Og hér er svo sem ekki um
að tefla ííf fornvtaar forsetans eins
og í sögu Beckets og Hinxiks II —
aðetos frambjóðendur andstæðtag-
anina. TiUganigurtan helgar meðalið.
Og svo hélt Nixon, forsefci, ræðu
fyrir nokkrum dögum í Washington
og sagðist staðráðtan í því að kom-
ast tiil botnis í Watergatemáltau og
leiða samnleikann í ljós, hver svo
sem i hluit ætti. „Ég ber ábyrgðtaa,
saMiaus. . . .“ Og Hinrik konungur
sagði: „Réttlœfci vort mun hafa upp
á þeim, barón, og yður verður sér-
staklega treyst fyrir þeirri rannsókn
tfi.1 þess að enginn verði í neinum
vafa um konunglegar óskir vorar um
að verja heiður Guðs og mtantagu
vtaar vors nú og um affla framtíð."
Enn sem komið er hafa engar
sönnur verið á það færðar, að slík-
ar bollaleggtagar eigi við rök að
sityðjast. Ekkert hefur enn komið
fram, sem sannar, að Nixon, forseti,
hafi vitað, hvað menn hans höfðust
að í Waitergaite í júnimámuói sl. né
að þeir beititu vafasömum ráðum til
að þagga málið niður. Þó berast
böndta ónéiitanlega að homum vegna
viitniisburðar Deans, sem var lög-
fræðitegur ráðunautur hans, um að
forsettan hafi hælit sér fyrir það, sem
hann gerði tál að þagga málið miður
— og Egils Kroghs, aðstoðar
samgöngumálaráðherra fyrrverandi,
sem segist hafa haft umsjón með
inmbrottau í skrifstofu Læknis Dani-
el's Efflisibergs, sakbomtags í Pemta-
gommáltau, eftiiir samtal við forset-
ann.
Samkvæmt blaöafrásögnum virð-
ast ummælá forsetans þó eng-
ta sönmun á sekt hans.
Annað mál er, að hafi svo
miargreynidiur stjómmálamaður ekk-
ert vitað um svo alvarlegt mál, sem
vairðar svo nána samstarfsmenn
hans, hefur hann verið etaangraðri í
sæti stau en æslciáegt — og trúlegt
— getur taifflzt í lýðræðisriki — og
vöM Haidemans, sem yftamanns
starfsfflðs Hvíta hússins verið óhugn-
anlegia mikil.
Atburðarásta í rammsókn Water-
gatemálsins og uppljóstrunum þar að
iúfcandi hefur verið býsna hröð frá
þvl Patrick Gray HI, sem Nixon
Richard Nixon: Ábyrgur saklaus?
hafði sett yfir alríkisliögregliuna —
FBI — siagði af sér eftir að hafa við-
urkemnt fyrir rainimsóknamefnd öld-
ungadeiidar þtagstas að hafa eyðá-
iiagt tvo skjaiia.bunka varðandi Wat-
ergafce. Þar með fór skriðain af sitað
svo um munaði og er enn óséð hverj-
ir eiga eftir að grafast þar undir,
áður en hún stöðvast. Þegiar aurinn
er kominn tan á gafl hjá sjálf-
uim forsetanum er eðlfflegt að mikið
gamgi á. Þótt Bandaríikjamenn séu
ýmsu slærnu vanir í sfau samfélagi
þykir þeim eðliilega keyra um þver-
bak, þegar í ijós kemur, að starfs-
miemn Hvita hússtas hafa haldið uppi
sérstöku njósna- og undirróðursnetí.
Er og ekki óMktegt, að margir stuðn-
tagsmemn forsetams, sem ráku kosn-
iimgabaráttunia fyrir hamn sl. sumar,
þar á meðal bróðta haims, Edward,
roðni ofurliitið tanra með sér, þegar
þeir hugsa til ýmissa þeirra orða
sem þeir létu þá faJla um þann
bamaiskap demókratia og ómennsku
að reyna aö bend'la Hvíta húsáð við
W atergaitemáfflð.
Þau tóðtadi, sem helzt hafa orðáð
undamfairið, eru í sem stytztu máld
eftirfaraindi: John W. Dean hefur
verið siagt upp starfi og John Ehrlich
man og H. R. Halderman sagt af sér.
Þeir þrír ásamt John Mitcheffl, fyrr-
um dómsmálaæáðlherra, eiga yfir
höfði sér málsókn fyrir að hafa reynt
að stianda í vegi fyrir rannsókn
málstas. Dean hefur lýst því yfir, að
hann ætffl ekki að verða blöraibögg-
ulffl; segir, aö þá þekki þeiir i Hvíta
húsfau sig iiliia, ef þeir haidi, að þeir
geti skellt afflri söktami á hann. Og
hann hefur þegar afhemt John J.
Siriea, dómaranum, sem stýrði Wat-
ergateréttarhöklunum i vetur, lykil
að bankahólfá, þar sem hann geym-
ir sikjöl, er máfflð varða. (Sjá nánar
um fraimiburð Deasms á biis. 13).
Richard Kleindienst, dómsmálaráð-
herra, hefur sagt af sér á þeirri for-
sendu, aö hann Viiji ekká fjafflia um
Watergatemáliið þar sem þaið snerti
vtad hans og nána sam'starfsmemn.
Við hefur tekið Effliott Richardson,
landvarniaráðherra og heitíið að verða
við kröfu þtagmanima um að skipa
óháðan rammsóknardómara tii að sjá
um máli'ð. Eifcthvað sýmist honum
ganga treglega að finna hæfan mann
í það starf, efbir því sem hann sjálf-
ur segár.
Suður í Fiiorida hefur verið lögð
fram kæra á hendur Donald H.
Segretti, etaum af skipulLeggjendum
kosinfagabaráttu forsetams, fyrir að
hiafa reynt með bréfaiföteun að eyði-
leggja kosntagabaráttu Edmunds
Muskies, sem repuibllkanar töldu, að
yrði erfiðari andstæðta'gur í kosn-
ingabairáttunnii en George McGovern.
Þá er Herbert Kiailimbaeh ekki leng-
ur lögfræðiingur Nixons forseta í
eimkamátam, eftir að Segretti upp-
lýsit'i, að hanin hefði þegið úr hendi
KaJmbaohiS greiðslur til að standa
sfcraum af vafasömum kosntaga-
brögðum.
Korrtið hefur í ljós, að náíin tengsl
eru miMá Waitergatemálstais og rétt-
arhaidanina yfir Efflsiberg og Russo
vegna birt'taigar Pemtagon-skjailanna
um styrjöddtaa í Víetniam. Howard
Hunt, sem hefur verið dæmdur fyrir
þátttöku í Waitergate-máJtau hefur
játað að hafa, ásamt öðrum sak-
borninigum í þvi máffl, brotizt tan í
skrifstofu Jæknis EJJsibergs og notað
tffl þess gögn fcá leymiþjóiniusitunni —
CIA — og þáveramdli hátitsettur
sitarfismaður hennar en núverandi
yfirmaður þamdaríska fótgöngufflðs-
tais hefur teMð á siig ábyrgð á því að
hafa úfcvegað þessii gögn en segir það
hafa verið gert að beiðmii Hvita
hússtais. Þá er vltað, aö Bhr'fflchman
var kunmu'gt um tambrotið hjá lækn-
taum en skýrði ekki frá þvi og Egil
Krogh, sem nú hefur sagt af sér
emibættli aðstoðar-samgöngumálaráð-
herra, hefur játað að hafa haft um-
sjón með þesisu tanbroti —■ eftór per-
sómulegar samræður viið Nixon for-
seta.
Mafct Byme, dómari í Los Angel-
es, sem stjömar Pentagon-rétitarhöld-
u'mum hefur borið, að forsetinn og
Ehiráiichman hafii boðið sér stöðu for-
stöðumannis FBI en hann kveðst hafa
hafnað henná á þeirri forsendu, að
amnað særndi ekki meðan haran hefði
með höndium sfcjórtn Pemtagon-réttar-
haiMamna. Verjemdur Efflsbergs og
Russos mota þetita tffl að krefjast
þess, að fafflið verði frá kæru á hend-
ur þeim, þar sem yfiirvöld hafi reynt
að múta dómaramuim. Og nú heíur
ramnsókmamefmd öldunigadeiiMiar
baindarí'ska þtagsitas btat Jista yfir
tuttugu menn, sem hita hyggst
krefja reiknángsskila í máluim þess-
um.
Loks er að gefca yfirJýstoigarítamar,
sem btat var aif hálfu Nixons forseta
á dögunuim, þar sem því var neitað
afdráfcbarJausit, að hamn ætfci nokkra
aðffld að Watergaitemáltau eða tíl-
raunuim till að þagga nliður aðiid
starfsmanna Hvita hússtas þar að —
og þeirrar ákvörðunar hans að not-
færa sér þau forrétttadi fram-
kvæmdavaldsims að geta neifcað að
svara spumingum ramnsó'knamefnd-
ar öMungadeiiMairánnar eða rann-
sóknarréttar um Watergatemáá'ið.
SömuJeiðás hefur forsettam bannað
öfflum núveraundi og fyrrveramdi
starfsmönnum Hvíta húsisin® að
segja nokkuð um þær samræður,
sem þeir kunni að hafa átt sta í
mifflli eða við forsetann um Water-
gaite — og þeta mega helidur ekta
ræða neta þau skjöl, sem farið hafa
um hendur starfsQiiðs Hvíta hússins
þar að lútamdi.
Ekki hatfa þessar ráðstafamir for-
setans orðið tól að efla trú ailmenn-
tags á, að hann hafi hreiiraan skjöld,
emda benda úrsGiit skoðanakannana tíl
þess, að um he'knfaigur kjósenda
telji hann hafa viltað hvað á seyði
var. Hins vegar er á það benit, að
ekki sé verra fyrta hanm að sitja
þegjandi undir grunsemdunum en
standa í því á næstunm! að bera af sér
hvaðetaa, sem á hanm kutnni að
verða borið. VaíMastaða hans er
vissulega afar veik en vafasamt að
þtaigið hróffli við henni meðan ekM
eru fyrta hendi óyg'gjandi sannanir
fyrta sekt hans. Þingmenn sem
stjóimmáiliaifréttamenn benda á, að
affltaf má við því búaist, þegar svo
margir menn eru kammta upp að
vegg, að þeir reyná að bjarga eigfa
sktani með þvi að varpa sök á aðna
eða draga þá með sér í falUtau, verðd
það ekki umflúið. Og ekM er víst að
hofflus'tan við Nixon haíiidist út yfflr
gröf og dauða. John W. Dean hefur
raunar þegair geifið tóntam og virðist
etaisýmt, að Nixon femgá littan frið tffl
þess á imæsitiunni að stana hugðarefn-
urn sín'um, heimsimátomum, þar á
meðal væntamllegum viðræðum á Is-
Xandi við George Pompidou, helzta
andmælanda sinn taraam bandaáags
Vestur-Evrópuiríkja, þyrfti hann stöð
u-gt að vera að svara ásökunum
baróna stamia heilma fyrir.
ÞORKELL SIGURBJÖRNSSON SKRIFAR UM
Sinfóníutónleikar
GUÐNÝ Guðmundsdóttir var
etateikari með Stafómíuhljóm-
sveitinni i a-moffl konsert Dvor-
á’ks á fimmtudags’kvöld í Há-
skölabíói. Þetta var frumraun
hennar sem einieikari með hljóm
sveitfani á opinberum tónteik-
um, en öryggi hennar i leik og
framkomu sýndi, að hér var eng
tan viðvaningur á ferð, heldur
vönduð listakona með góða skól
un að báki, sem gefur fyrirheit
um mikinn frama. Hröð upp-
hlaup og kröfuhörð tæknibrögð
voru henni engimn fjötur, ljóð-
ræna ívafið flutti hún af skap-
festu og umbúðalaust. 1 dynj-
andi lófatakinu bárust henni þús
undir hamtagjuóska.
Stjórnandi hljómsveitartanar
var að þessu sinni Þjóðverjinn
Atexander Rumpf. Hann ramm-
aði Dvorák-konserttan tan með
Haydn-tilbrigðum Brahms og 2.
sta'fóní'U Beethovems. Stjórn hams
bar vobt um vandvirkni, verkin
voru skilmerkl'tega flutt, og
haimi var ekkert að slcemmta á-
heyrendum með yfiirdrifnum lát
bragðsleik á stjórnpallfaum. Á
köflum yfirgnæfðu blásaramir
vei'króma strengjasveittaa ó-
venju mikið, og var það e.t.v. að
kenna sjálfri niðurröðuninni á
sviðtau. Stjórnandanum hætti
Mka tii að hluta þættina 1 sund-
ur, firemur en byggja upp stór-
ar heildir.
I Larghette-þætti sinfóníunn-
ar kom þetta árlega tillegg göbu
stráka á óvarðar burðiir bíóstas,
barsmíð, sem yfirgnæfði teik
hljómsveitarinnar. Hvernig væri
að halda upp á 14 ára afmæffl
hússins með því að hljóðeinangra
þessar vandræða hurðir — eldci
æfcti það að vera mikiffl galdur?
Guðný Guðmundsdóttir.