Morgunblaðið - 29.09.1973, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 29. SEPTEMBER 1973
Minning:
Haildóra Hjartardóttir
— fyrrum húsfreyja í Árdal
Fædd 28. febr. 1900.
Dáin 30. ágúst 1973.
ÉG htcufði bara eiruu siwni séð
Haildóru Hjartardóttur áður og
svo stóð ég þarna á pailsikörinni
á Hlotsgötu 14a, hringdi dyra-
bjöliiunni og spurði formáialaust
hvort ég mætiti vera þar í vet-
ur.
Þannig beiddusit menn vetur-
vistar á söguöld og eitthvað
fram yfir d'aiga Björns í Brekku-
koti, en þetta miun vera eiin síð-
ust beiðni um vetrarsetu á heim-
idi óvamdabundims fólkis hér-
lendis.
Tímarnir höfðu verið erfiðir
svo að margir flýðu land. Ég
sekli búið og fór suður í atvinnu
ieit, einn, þess vegna stóð ég
vegalaus við dyrnar hjá Hatl-
dóru Hjartardóttur og mér var
ekki snúið við. Emn þá einu sinn'i
hitti ég fyrir konu, 9em var mér
eins og umhyggjusöm móðir og
Konam mdn, móðir oikkar,
Brynhildur Ingimundar-
dóttir,
ammma og langamnma,
andaðiat að Hrafniisitu, 27.
september.
Oddur Jónsson,
börn, barnabörn og
bamabarnabörn.
ég hef komizt að þvi smnám saan-
an, að ég var nær því að vera sá
101. en fyrsti, sem hún hafði
tekið í fóstur lengur eða skem-
ur og var það fólk dreCÆt um ein
fjögoir þjóðlönd.
Hvert kvöld þennan vetur, er
ég kom heirn úr smiiðjiuinni, svart
ur og ljótur eins og Jón Hregg-
viðsson, þá var mér ali'.t til reiðu,
bað, matur, aðgangur að stóru
heimillisbókasafni og fjöiimiðlum,
en síðast en ekki sízt fékk ég að
skyggnast inn í huga þessarar
konu -— hennar eigiin sál — haf-
sjó af speki kymslöðanna, túlkuð
af þeirri myndrænu framsögn,
er óðum fjarar út, með aiida-
mótasitofnunum, sem faffia.
Sagan til alls þessa hófst á
heiimili Hjartar hreppstjóra Þor-
kelssonar og Ingunnar Jómsdótt-
ur, konu hanis, norður í Þistid-
firði, þar sem Dumbshafið svarr
ar við sand og kletta, gjöfult á
köfliuim, en stunduim hótandi ógn
og hel, samfrosta brosínum aug-
um noðurheimsikautsins langa
vetramóifct og það sem verra var,
nátitlausan vordaig þegar verst
lét og þannig var það oft á bú-
skaparárum Hjartar og Ingunn-
ar, báðum megin aldamótanna, en
einkum þó 1880—90, sem voru
ein hörðustu ár er yfir land okk-
ar gengu og þá sérstaddega
þennan liandshliuil a. Heitmidi
þeirra stóð fyrst á Flauitafelli en
lengst á Ytra-ÁIandi og eignuð-
ust þau hjónin 9 mannvændeg
börn. Binn bróðirinn dó fárra
ára, annar í upphaíi glæsidegs
Faðir okkar,
EIRÍKUR EINARSSON
frá Réttarbolti í Sogamýri,
lézt að Hrafnistu aðfaranótt 28. september.
Dætur hins látna.
Eiginmaður minn
SÆBJÖRN ÞÓRARINSSON
sem andaðist að heimili sinu, Bergsholti, Sandgerði, 22. sept-
ember verður jarðsunginn að Hvalsneskirkju laugardaginn 29.
september kl. 2 e.h.
Fyrir hönd barna minna, tengdabarna, barnabarna og barna-
bamabama.
Asta Laufey Guðmundsdóttir.
Útför eiginmanrrs míns
Arna wiagnússonar,
skipstjóra,
Mjógötu 5, isafirði
fer fram frá Isafjarðarkirkju, laugardaginn 30. sept. kl. 2.
Fyrir hönd vandanmanna.
Brynjólfína Jenssen.
t Innitegt hjartans þakklæti fyrir alia þá vinsemd od<kur sýnda við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, fósturföður.
tengdaföður, afa og langafa
EYJÓLFS J. BRYNJÓLFSSONAR
Smyrilsgötu 28
Kristín Amadóttir,
Brynjólfur Eyjólfsson, Svanhvít S. Ólafsdóttir,
María Eyjólfsdóttir, Jón Veturliðason,
Ásdis Eyjólfsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Margrét Eyjóffsdóttir, Jón Halldórsson,
Guðrún Eyjólfsdóttir, Þórólfur Meyvantsson,
Ingunn Eyjólfsdóttir, Valtýr Hákonarson,
Tryggvi Eyjólfsson, Halldóra Gunnarsdóttir,
Haraldur Eyjólfsson, Erla Helgadóttir,
Matthías Eyjólfsson, Elsa Bjamadóttir,
Brynjólfur Guðbjörnsson, Sigríður Halldórsdóttir,
bamaböm og barnabarnabörn.
námsferils, en hin sjö lifðu til
fuldorðiin'sára og tóku þátt í að
gjöra heimidi foreúdra sinna
miðistöð félagsmáiia, þekkingar
og menningar og skiMu síðar
eftir sig í tveimur heimsálfum
spor og dulda þræði þeirrar
mannJegu reisnar, sem komst
marghert gegnum þrengingar og
kuldaskeið addamótamna. Bræð-
urnir Tryggvi, Einar og Ólafur
urðu bændur og forustumenn í
heimahéraði og Langanesströnd,
Gunnar affcur á móti vesitur í
Ameríku, Hermann varð þjóð-
frægur skóla- og kennimaður,
lengi skólasitjóri Laugaskóda. í
S-Þing ey j arsýslu,. Guðbjörg er
nú ein á llifii þessar'a merku systk-
ina. Hún var prófastsírú á Hofi
í Vopnafirði og hélit hátt á lo,ft
merki ísd. mennóngar á þeim
stað, yfir þrjá fcugi ára og mun
þó lengur sjásit fyrir sporum
hennar og manns, séra Jakobs
Einars í byggðum Vopna-
fjarðar og hvar sem födlk þess
héraðs fer.
HadQdóra sem var yngst þess-
ara systikiina, faxldLit á Flauta-
feldd í Þistiilf'irði 28. febrúar 1900,
en ólsit upp á Ytra-Álandi, stund-
aði nám við Kvenniaskódiann í
Reykjavík, en giftist ung Hall-
dóri Benediktssyni og bjuggu
þau góðu búi í sinni heimasveiit.
En ástinmi kynntisit Hadldóra ef
fcil viQI fyrst þegar Borgfirðing-
urinn Jón Jónsson, jámsmiður
frá Giilistoakka, kom þar í hérað-
ið fcil brúarsmiíði, og aðdáun sú
og virðing, er hún festi á þeim
góða dreng, entiist Langt út yfir
gröf og d'auða. Þaiu giftust 1931
og næstu ár var Jóm víða við
brúarsmíðii og smíðar, eins og
oft áður og siiðar, en Haldóra
þá ráðskona fyrir mötuneyfum
á viðkomandá stöðum. 1934 settu
þau saman bú í Árdal í Anda-
kilshreppi og bjiuggu þar tid
1959, er þau fiuttust hingað suð-
ur, fyrst til Kópavogs, en siiðar
á Holfcsgötuna, þar sem Jón and-
aðist 1967 og hafði þá unnið í
Héðni í 8 ár eftir að haran lét af
búskap. í Árdail átitu þau hjón-
in sín beztu ár. Þau uimsköpuöu
jörðina og byggðu ailt upp frá
rótum. Stundum varð Halddóra
að vera bæði bóndinn og hús-
freyjan, þegar Jón vann að
smíðum utan heimidisims, en það
varð hentnii lei(ku,r, þvi hún e'lsk-
aði dýr og gróður, önn og upp-
byggingu, en gekk aiidrei með
gri'llur um að adbeimta daglaun
að kveldj nema. í formi gdeði og
lífsfyllin'gar, sem gjarnan er
umbun þess, er leggur sád sína
I starfið.
Lengst verður muniuð gest-
risni þeirra hjóna, er þau bju.ggu
í Árdad, sem þjóðbraut dé um.
Mörg voru þau líka kaupstaða-
bömin, sem þar ffemigu að dvelj-
ast og margt vandabundið og
óvandabundið fódk dvaldi þar
lengur eða skemur. 1 þeim hópi
var líka erlent fólk, er hélt uppi
bréfaisamtoandá við hana tid ævi-
loka. Halldóra starfaði í Félagi
austfirzkra kvenna og lagði ótal
góðurn mádum Mð þó að hér
verði ekki upp tadið, enda leyndi
hún sliku. Hún vamn sér virð-
imigu og hyilfli margra en lengst
sáu til með henmi er heifllsan
þvarr Bjamii Björmssom, systur-
sonur Jóns manms henmar, og
Valgerður Gisiladóttir, kona
hams. Þau reyndust henni £if-
burða ved og þeirra hjádp var
henni kærkomin eins og adlit sem
Jóni mamrai hennar var bundið.
Þamgað reikaði hutgurinn tíðum
og heim í Árdal þar sem aðad-
lífsstarfið var unnið. En æsku-
heimilliið ljómaði þó jaínan i bak-
grunni minnimganina, umvafið
skimi miðmœtursólarimnar, sem
breytfci Þistilifirðimum í töfraver-
öid gulls og purpura.
Gunnar Valdimarsson.
Guðrún Jónsdóttir
— Minningarorð
Blessuð sóldn eiskar allt,
allt með kossi veikur.
Haginn grænn og hjarndð kalt
hennar ástum teflcur.
HUGUR miinn leitar norður þar
sem í dag verður fcil moldar bor-
imn og kvaddur að siinni eiinm af
þesisum geiisdum sólar sem mörg-
um fullorðnum og blessuðum
börnum, sem hún sumum tók á
rraófci í þennan heiim, hefur yljað
með ást og hjarfcams hlýju á far-
sællíi og blessunarríkri ævi í nær
95 ár.
Þegar syrt hefur i álinn og
sálarkvöl hefur angrað mig hefi
ég í mörg ár lagt leið mína að
Skólastíg 11 í heiðríkju skilm-
ings og góðviildar þar sem viin-
kona m.in, Guðrún hefur átt
sitóran þáfct í áð véita mér yl
og styrk.
Ég veit að þó að Guðrúm sé
kvödd að sinmi heldur þessi sól-
argedsli áfram að skína með ásí
— það sem haimiimm vantar í dag
er meira af slíku. í huganum
legg ég rós á leiðfi hennar með
virðimgu og þakklæti fyriir mér
vaiittar fyrirbæinir og hjálp.
Bjami Kr. Bjömsson.
Myrdal
hættir
Stokkhólmi 27. sept. NTB
Alva Myrdal ráðherra
skýrði frá þvi í dag að hún
ætlaði að láta af ambætti í
haust. Hún og Gunnar maður
hennar hafa þegið prófessors-
embætfci í Katifomiu.
Banni
aflétt
Melboume, 27. sept. NTB
Verkalýðssambandið í Ástral
íu hefur aflétt banninu sem
var sett á franska vöru fyriir
fjómm mámuðum tál þess að
mótmæla kjarnorkutidiraunum
Frakka á Kyrrahafi. Viðskipti
landanna komast í eðlilegt
horf eftir einin mámuð.
Svava Þórðardóttir
— Minningarorð
Fædd 16. september. jjttM
Dáin 15. september.
SAUTJÁNDA þessa mánaðar lif
barst mér sú harmafregn, að nú
væri hún Svava dáim. Mér brá

Þökkum innilega sarnúð og vinarhug við andlát og jarðarför
HALLDÓRS HALLGRlMS HALLFREÐSSONAR
vélstjóra
Júííana S. Helgadóttir og sonur,
Hatlfreður Guðmundsson,
systkini og aðrir aðstandendur.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför eigin-
manns míns, föður og tengdaföður
ÞORSTEINS ARNASONAR
Vigdís Helgadóttir, Helgi Þorsteinsson,
Hallfríður Þorsteinsdóttir, Ríkarður V. Bjömsson.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður og ömmu
GUÐNÝJAR JÓNSDÓTTUR
hjúkrunarkonu.
Hjördís Braga, Úlfar Skæringsson,
Gunnvör Braga, Bjöm Einarsson.
Sigurður Öm og bamaböm.
ósegj anlega, þó að ég réyndar
vitssi hversu hörð baráfclan við
lífið hafði verið herani. En vonin
l'ifði alltaf um að eiittlhvað væri
hægt að gera.
Þóht allir vílsisu hversu þjáð
hún var, gerði maður sér raum-
verulega alcbrei gréin fyrir því.
Hennar létta lundarfar og glettmi
kom manni ti'l að halda að líðan
henmar væri betri en raum var á.
Milkil huggun er þó fyrir æfct-
ingja og vini að henni Mður ef
tifl vill betur niú. Miiraníngin um
hiið góða skap, gesfcrisni og hina
hreáiniu framkomu og allar gleði-
sfcundiiirnar geymast vel hjá öll-
um sam hana þekfctu.
Fjölesfcyldunni voitta ég mínar
dýpcsitu samúðarflrveðjur og Guð
veiitd henrai styrk og sfcuðning.
Ásta Knstbergsdóttir.