Morgunblaðið - 26.01.1974, Qupperneq 4

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. JANUAR 1974
Fa
iii i.i 1.1:11.1 v
'I ÍA'lt'
22-0*22-
RAUÐARÁRSTÍG 31
BILALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
ITEL 14444*25555
mfíif/m
I BlLALEIGA CAR RENTAL
\é&SLM
fHverfisgötu 18
SENDUM \f\ 86060
BÍLALEIGAN
felEYSIR
CAR RENTAL
«‘24460
í HVERJUM BÍL
PIOMŒGJ^
ÚTVARP OG STEREO
KASSETTUTÆKI
Í^J
FERÐABÍLAR HF.
BMaleiga. — Sími 81260.
Fimm manna Citroen G.S. stat-
ion. Fimm manna Citroen G.S.
8—22 manna Mercedes Benz
hópferðabílar (m bílstjórum)
SKODA EYÐIR MINNA.
Skodr
' LBOAA
AUÐBREKKU 44-46.
SÍMI 42600.
ffldV3tmMaí»ií)
margfaldar
markad yðar
STAKSTEINAR
Afram í olíunni
Nú berast daglega fréttir um
að líkur séu á því, að olíubann-
inu aikunna verði létt af fyrr
en menn óraði fyrir. Bæði hef-
ur Kissinger, utanríkisráð-
herra Bandaríkjanna, talið það
sennilegt og eins hefur Sadat
forseti Egyptalands tekið í
sama streng. Ef svo blessunar-
lega til tekst á næstunni, verð-
ur bjartara um að litast í vest-
rænu efnahagslífi. En það er
einnig Ijóst, að þó að olíubann-
inu verði aflétt á næstunni, þá
verður á fslandi hópur manna,
sem verður í „olíubanni" næstu
þrjú árin. Er hér um að ræða
opinbera starfsmenn og fyrir
það óuppsegjanlega ollubann
mega þeir þakka formanni sín-
um, Kristjáni Thorlacíus,
deildarstjóra I fjármálaráðu-
neytinu og varaþingmanni
Framsóknarflokksins.
Höfuðið bitið
af skömminni
Soraskrif Þjóðviljans að und-
anförnu hafa verið fordæmd af
öllum góðum miinnum. Hann
gekk svo langt, að meira segja
lesendum Þjóðviljans var
brugðið og kalla þeir þó ekki
allt ömmu sína. Síðustu dagana
hefur fjöldi manna sagt blað-
inu upp og aðrir hótað uppsögn,
ef Þjóðviljinn drægi ekki úr
soraskrifunum. Þetta varð til
þess, að aðeins bráði af Þjóð-
viljaköppunum. En I dag bitu
þeir höfuðið af skömminni. Nú
eru þeir búnir að finna út og
flenna það fram I leiðara í gær,
að allur sorinn, sem þar hefur
birzt aðundanförnu, sé ekki frá
þeim Þjóðviljamönnum runn-
inn, þeir hafi aðeins tilfært orð
hinna ástsælu skálda Þorsteins
Erlingssonar og Jóhannesar úr
Kötlum!!! Það var og. Það hafa
verið þeir Þorsteinn og Jóhann-
es, sem að undanförnu hafa
kallað forsvarsmenn Varins
lands „rottulega karaktera“,
„flugumenn Cia“ og þá sem
skrifa undir landráðamenn,
sem „börn þeirra og barnabörn
munu skammast sín fyrir“.
Já, það má sannarlega segja.
að Þjóðviljinn er sorpblað, sem
mælir með sér sjálft. Það liafa
lágkúruskrif blaðsins að und-
anförnu sannað.
Hneyksli
Á alþingi I gær spunnust
nokkrar deilur vegna auglýs-
inga ríkisins I tilteknum blöð-
um Þjóðmálum og Nýju Landi.
Bjarni Guðnason þingmaður
Frjálslynda flokksins sakaði
opinbera aðila um að auglýsa I
Þjóðmálum — blaði „Samtak-
anna" I þeim tilgangi einum að
styrkja blaðið. Gengi þetta svo
langt, að þar væru birtar aug-
lýsingar um hluti, sem ættu að
gerast löngu áður en viðkom-
andi blað kæmi út, þannig að
auglýsingin væri út í hött, þeg-
ar hún loksins birtist. Karvel
Pálmason svaraði Bjarna
Guðnasyni I sömu mynt og til-
færði ýmis dæmi um, að hið
sama gerðist iðulega I blaði
Bjarna Guðnasonar Nýju
Landi. Þóttist Karvel góður að
geta sýnt fram á, að þetta
hneyksli þrifist víðar en I sínu
blaði. Bjarni Guðnason kallaði
þetta rán. En Bjarna gekk ekki
til að kveða niður hneykslið,
hann kvartaði yfir því, að Þjóð-
mál fengju stærri hlut I ráninu
en hans eigið blað. Þannig er
siðferðið á vinstri kantinum.
Þetta minnir á þann atburð er
vinstri flokkarnir á einum degi
seildust eftir 32 inilljónum I
ríkissjóð eftir peningum til að
strykja þau blöð, sem almenn-
ingur vildi ekki kaupa. Þessu
lýsti Svavar Gestsson, ritstjóri
Þjóðviljans, með eftirminnileg-
um hætti f sjónvarpinu á dög-
unuin. Hann kom með þá kenn-
ingu, að fyrst eitt blað seldist
betur en annað, þá yrði samfé-
lagið að grípa til þess bragðs að
skenkja öðrum blöðum pen-
inga. Sem sagt: Fyrst fólkið vill
ekki kaupa blöðin okkar, þá
verðum við, samfélagið, 31
þingmaður að ná okkur I það
sem á vantar. Með hinni nýju
skýrgreiningu sinni á samfé-
laginu fer maður að skilja,
hvað þessi ritstjóri á við með
samfélagslegum aðgerðum.
Haukur Ingibergsson-
HUOMPLÖTUR
Bob Dylan: Dvlan
Stereo, LP Plötuprotið.
Að Bítlunum og Rolling Ston-
es frátöldum hafði enginn einn
aðili jafn sterk áhrif á tónlist og
poppmenningu áranna 1964 —
1970 og bandaríski söngvarinn
og tónskáldið Boh Dylan. Hann
varð frægur fyrir alvöru á ár-
inu á árinu 1964 og hann kom
með nýja vídd inn í poppið,
hann lék einfalda tónlist á
kassagítar og munnhörpu, enda
var hún ekki aðalatriðið heldur
textarnir og á þessum árum
samdi hann fjölda texta, sem
slógu í gegn. Aðalyrkisefni
hans var þjóðfélagið og hinir
mörgu gallar þess. Var munur-
inn á áhrifum Dylans og áður-
nefndra hljómsveita e.t.v. sá, að
Bítlarnir og Stones náðu ítök-
um í öllum stéttum og greindar-
flokkum þjóðfélagsins á meðan
áhrif Dylans voru mest á meðal
háskólastúdenta og ýmissa
pólitískra hópa.
Veldi Dylans var mest fram
til 1967 — 68, en þá hvarf hann
að verulegu leyti af sjónarsvið-
inu og hefur lifað kyrrlátu og
alldularfullu lífi síðan. Um
þetta leyti mun hann hafa lent í
alvarlegu umferðarslysi. Síðan
hefur hann ekki samið nein lög,
sem jafnast á við þau, sem hann
samdi á sínum fyrstu árum.
Þessi plata, sem einfaldlega
ber nafnið „Dylan', kom út
seint á síðasta ári, en hefur
vakið verulega athygli. Söngur-
inn er að vísu sá sami og áður,
sönglandi óánægðs rnann.s, en
efnið er breytt. Flest laganna
eru eftir aðra og úr ýmsum
áttum, og hinn hvassi broddur
er horfinn. Þarna eru m.a. lög
eins og sagan um Ira Heyes,
Indíanann frá Arizona, ástar-
sagan um Lily of the West, hið
fræga Iag Joni Mitchell: Big
yellow taxi, Spanish is the lov-
ing tounge, sem er undir
spænskum áhrifum eins og
nafnið bendir til, og eitt gamalt
Presleylag; Can't help falling
in love.
Tónlistin er fábrotin; kassa-
gítarinn og munnharpan auk
orgels og rythmahljóðfæra.
Einnig notar hann töluvert af
kvenröddum og eru allar út-
setningar nokkuð gamaldags,
sem bendirenn til þess, að Dyl-
an hafi staðnað æði snemma.
Má því segja um þessa plötu, að
nú sé Bleik brugðið.
spurt og svarad
I Lesendaþjónusta MORGUNBLAÐSINSI
Hrtngið í síma 10100 kl
1 0— 1 1 frá mánudegt ttl
fostudags og bið|ið um Les-
endaþjónustu Morgunblaðs
ms
Q Bréf sex daga
á leiðinni í Kópa-
vog úr
Reykjavík
Sigrfður Gísladóttir,
Hvassaleiti 26, Reykjavfk,
spyr:
„Eg starfa í Kópavogi, og fæ
þangað að staðaldri bréf úr
þremur stöðum I Reykjavík.
Þau eru yfirleitt lengi á leið-
inni t.d. fékk ég 8. nóvember
bréf, sem stimplað var í póst-
húsinu við Langholtsveg 2.
nóvember. Hvað veldur því, að
bréfin eru svo lengi á leið-
inni?"
Matthfas Guðmundsson,
póstmeistari f Reykjavík, svar-
ar:
„Það dæmi, sem neft er, hlýt-
ur að teljast til undantekninga,
en gerist hliðstætt atvik aftur,
ætti að bera málið undir póst-
þjónustuna á staðnum, í þessu
tilviki Kópavogi, sem þá myndi
sjá um, að það yrði kannað til
hlítar."
Q Póstþjónusta
stefnubirting?
Steinunn Þórisdóttir,
Völvufelli 30, Reykjavík, spyr:
„Er ékki hægt að fá póstaf-
greiðlu eða a.m.k. frímerkja-
sölu í Breiðholt III, þar sem
langt er niður í Breiðholt II og
erfiðar samgöngur á milli, sér-
staklega fyrir gangandi vegfar-
endur?"
Matthías Guðmundsson, póst-
meistari í Reykjavfk, svarar:
„Eins og málin standa í dag
er ekki reiknað með nema einu
pósthúsi í Breiðholti. Hins veg-
ar kemur til greina, að seld
verði frímerki víðar, en erfitt
er að fá fyrirtæki til að hafa
frímerki til sölu að staðaldri,
vegna lögbundinnar álagning-
ar, sem er lág, eða 4%.“
Hreppurinn, sem fór 1 eyði
SLETTUHREPPUR
1702 — 1952
Útgefandi: Átthagai'élag
Sléttuhrepps, Re.vkjavík 1971.
Það er misjafnt, hvernig bæk-
ur vekja á sér athygli, enda
tilgangurinn með ritun þeirra
misjafn, einnig hvatir höfunda
og útgefenda. Gróðahyggjan í
útgáfustarfsemi bóka hin síðari
ár er áberandi, og auglýsinga-
flóðið í fjölmiðlum á jólavertíð-
um hóka ber henni vitni. En
allar reglur hafa undantekning-
ar.
Eg hélt, að útkoma hókar eins
og þessarar færi ekki framhjá
mér.því aðhún er í þeim flokki
rita, sem ég hefi gjarna í hóka-
skáp mínum í seilingarfæri frá
sæti mínu. Ég varð hennar þó
fyrst var í þessum máhuði í
lestrarsal Þjóðskjalasafnsins.
Ekki fann ég hana í neinni
bókabúð, en fékk eintak að láni
í Borgai'bókasafni Reykjavíkur.
Þegar ég fór að lesa bókina
varð mér strax ljóst, að hér var
á ferðínni merkilegt, fallegt og
vel unnið heimildarrit um
hyggðarsögu eina hreppsins á
Íslandi, þar sem byggð hafði
algerlega lagzt niður.
Það er greinilegt, að hók
þessi er ekki rituð í gróðaskvni,
heldur með ást á viðfangsefn-
inu og til þess að varðveita
menningarsögu afskekktasta og
harðbílasta hreppsins á íslandi,
og hefur þetta tekizt með ágæt-
uin. Hin 227 hrepps- og sveitar-
félög landsins ættu að líta í
eigið kot og athuga, hvernig
þessum málum er komið i
heímabyggð þeirra. Því að ef
mannlaus hi'eppur við norður-
skautslxaug getur fest sögu sína
jafn myndarlega á pergament,
hvaðættu þá ekki hínir að geta
gert, þar sem enn er búið og
brauð bakað?
Nær allir hreppar landsins
eiga sina sagnaþuli og fræði-
menn, en ritstörf þeirra eru oft-
ast lítt skipulögð, enda jafnan
unnin af áhuga á viðfangsefn-
inu til eigin fróunar fremur en
til þess að varðveitast á prenti
sem heimildarrit. Því er starf
þessara manna alloft í molum.
Nú heiti ég á allar hrepps-
nefndir og sveitarfélög lands-
ins að verða sér úti um eintak
af bókinni „SLÉTTUHREPP-
UR, fyrrum Aðalvíkursveit ", og
taka hana til fyrirmyndar um
ritun slikrar byggðarsögu fyrir
eigin lirepp, skreytta myndum
af býlum og búendum eins og
kostur er, og gefa sjálfum sér
og hreppsbúum í afmælisgjöf á
1100 ára afmæli islandshyggð-
ar. FVam, fram fyiking. . . og
gangi starfið aðóskum.
Bókin „Sléttuhreppur, fyrr-
um Aðalvíkursveit" er 480 blað-
síður. Höfundar eru Kristinn
Kristmundsson skólameistan á
Laugarvatni og Þórleifur
Bjarnason námsstjóri í Reykja-
vík. í henni eru lýsingar jarða,
landkostir, áhúð og afkoma og
ýtarleg ábúendatöl. Sfðasti
kafli bo'karinnar ber fyrirsögn-
ina: Hvers vegna eyddist
Sléttuhreppur? Að lokum er
nafnaskrá og heimíldaskrá.
Eins og ég áður nefndi, þá
hefi ég ekki orðið var við, að
bók þessi væri auglýst eða
henni haldið að kaupendum síð-
ustu jólabókavertfðir. En þetta
er vissulega eigulegri bók held-
ur en flestar þær, sem boðnar
voru fyrir síðustu jól.
Bókin fæst hjá formanni út-
gáfunefndar, Gunnari Friðriks-
syni forstjóra, Garðastræti 6,
Reykjavík. Verð hennar er 1200
krón ur.
Reykjavfk, 21. janúar 1974.
Stefán Bjarnason.