Morgunblaðið - 02.02.1974, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. FEBRUAR 1974
Höröur Sigfússon
— Minningarorð
Fæddur 24/12 1919.
Dáinn 24/1 1974.
MIG setti hljóðan.er ég að morgni
þess 25. þ.m. frétti andlát mfns
góða vinar Harðar, en hann lézt
skyndilega kvöldið áður.
Fyrir skömmu höfðum við hjón-
in verið að skemmta okkur með
Herði og konu hans, eins og við
gerðum oft i seinni tíð, og vorum
jafnframt búin að ákveða,
hvenær við færum aftur út
saman. Þa' kvaddi hann okkur
með sínu hlýja brosi og þéttu
handtaki. Þá kom mér ekki i hug,
að það yrði síðasta skiptið.
Hörður var fæddur að Skarði í
Landmannahreppi í Rangárvalla-
sýslu, þann 24/12 1919. Foreldrar
hans voru hjónin Sigfus Guðna-
son og Jóna Jónsdóttir. Sigfús var
sonur Guðna fyrrum bo'nda f
Skarði, en sú ætt hefur búið þar
mann fram af manni um alllangt
skeið. Jóna kona hans var ættuð
úr Arnessýslu. Arið 1920 fluttust
þau hjón að Háfi í Djúpárhreppi
og bjuggu þar til ársins 1934, en
þá fluttust þau til Reykjavikur og
bjuggu í Blönduhlið, en nytjuðu
einnig jörðina Kirkjuból.
Búrekstur þeirra var aðallega
mjólkurframleiðsla, en alltaf
höfðu þau eitthvað af hest-
um. Var það nauðsynlegt
vegna búrekstursins, því
að þá var vélaöldin ekki
skollin á, og svo hafa þeir
Skarðsverjar alltaf verið hest-
hneigðir, og urðist það fylgja ætt-
inni nokkuð fast. Þau hjón eign-
uðust 11 börn, tvö dóu í æsku, en
hin náðu öll fullorðins aldri.
Hörður ólst upp hjá foreldrum
sínum og vann á búi þeirra tíl
fullorðins ára. Hann var næstelzt-
ur sinna systkina og elztur af
bræðrunum og því ekki ólíklegt,
að hann hafi verið styrkasta stoð
föður síns við bústörfin, meðan
þau yngri voru að vaxa upp. Hann
vandist því ungur öllum bústörf-
um, þar með að hirða og umgang-
ast búpening. Ahugi hans á hest-
um og hestamennsku vaknaði
snemma, og hafði hann mikið
>mdi af þeim eins og hann átti kyn
til, en starfs síns vegna gat hann
ekki sinnt þessu hugðarefni sinu
eins mikið og hann hefði kosið.
Árið 1941 réðst hann til
Almenna byggingarfélagsins og
vann hjá því ósliúð í nær 30 ár,
eða þar til félagið hætti störfum.
Vinna hans þar var margþætt.
Hann vann mikið við akstur, oft
með stóra bíla f véla- og tækja-
flutningum. Einnig vann hann
mikið með þungavinnuvélum og
þess á milli á verkstæðum. Eftir
að Almenna byggingarfélagið
hætti störfum, rak hann, ásamt
fleiri, vélaverkstæði f tvö ár. Eftir
það vann hann á vélaverkstæðum
og nú að síðustu hjá Hegranum
h/f. Hann var félagi f Járnsmiða-
félaginu og var með hinu langa og
giftudrjúga starfi sínu búinn að
vinna sér þar full félagsréttindi.
Svo sem að framan greinir hefur
Hörður unnið meginhluta ævi
sinnar við bíla, vélar og viðgerðir
á þeim. Eg er ekki kunnugur
starfi hans þar, en eftir því, sem
að ég bezt veit, hefur hann reynzt
dugmikill og traustur starfs-
maður og sérstaklega hugkvæmur
og úrræðagóður, enda vafalaust
oft þurft á þeim eiginleikum að
halda i sambandi við starf sitt.
Hörður kvæntist árið 1944
Jóhönnu Guðmundsdóttur frá
Kjörseyri i Hrútafirði, hinni
ágætustu konu, þau hafa lengst af
búið i Barðavogi 26.
Þau hjón eignuðust tvö börn,
Sigrúnu, gifta Guðjóni Inga
Sigurðssyni leiksviðsstjóra hjá
Þjóðleikhúsinu, og Halldór,
trúlofaðan Hólmfríði Sigurjóns-
dóttur frá Sveinsstöðum í Dala-
sýslu. Jóhanna bjó manni sínum
og börnum gott heimili; hjónin
voru einstaklega samhent, og á
heimilinu rikti mikill einhugur,
þangað var gott að koma og þar
leið manni vel. Ég kynntist börn-
um þeirra ungum, þau dvöldu oft
á sumrin á bernskuheimili
Jóhönnu, Kjörseyri, þar yoru þau
f nánum tengslum við fjölskyldu
mína. Þau báru heimili sínu got’t
\itni, sakír prúðmennsku og
hlýrrar, en fastmótaðrar fram-
komu. Þo að Hörður ynni megin-
hluta ævi sinnar hér í höfuðborg-
inni, unni hann sveitalífinu.
Hann naut sin bezt úti i náttúr-
unni, hafði mikið yndi af því að
ferðast um landið og var fróður
um landshætti. Hann átti sumar-
bústað á Skarði, ættarsetri sínu,
og þar var margri helginni eytt í
faðmi fjalla og í nánum tengslum
við móður jörð. Hörður Sigfússon
var mikið prúðmenni, dulur, hóg-
vær, en framkoman einstaklega
alúðleg, svo að hann hrinti engum
frá sér. Við nánari kynningu
komst maður að raun um,
að bak við hógværð og
fastmótaða framkomu sló
hlýtt hjarta og sterkar tilfinn-
ingar. Hann var traustur
vinur og skemmtilegur félagi. Ég
minnist þess sérstaklega, að við
unnum eitt sinn saman að því að
leysa vandamál þriðja aðila,
kunningja okkar. Þá fyrst kynnt-
ist ég honum allnáið, og ég gat
ekki annað en dáðst að því, með
hve miklu raunsæi og hjartahlýju
hann lagði til, að málið yrði leyst.
Hörður var einn af þeim mönn-
um, sem eru sívinnandi, öll hugs-
un hans snerist um starf hans og
heimili. Hann var umhyggjusam-
ur heimi lisfaðir og heimakær,
hann eyddi margri frístundinni í
það að fegra og snyrta heimili sitt.
Með Herði er burt kallaður
ágætur starfsmaður, mikili dreng-
skaparmaður og traustur vinur.
Það er bjart yfir minningu hans.
Konu hans, börnum, tengda-
börnum, aldraðri móður og öðrum
aðstandendum sendum við hjónin
hlýjar samúðaikveðjur við hið
sviplega fráfáll hans.
Jón Kristjánsson,
frá Kjörseyri.
Atburðir gerast stundum svo
snöggt og óvænt, að þeim verður
vart trúað. Þannig varð mér
innanbrjósts, þegar mér var sagt
lát Harðar Sigfússonar, að ég átti
erfitt með að trúa og sætta mig
við það, sem orðið var.
Enginn má sköpum renna, víst
er það. Að morgni þess 24. janúar
sl. kom Hörður til vinnu sinnar
hress og glaður að vanda en
nokkrum klukkustundum síðar
veiktist hann skyndilega og lézt
að kvöldi sama dags.
Ég átti ekki því láni að fagna að
þekkja Hörð náið nema stuttan
tima, allt of stutían, því miður.
Viðmót hans var að vísu á þann
veg, að ekki þurfti löng kynm til
þess að ljóst var, að þar var á ferð
mætur drengur, sem gott var að
hitta og umgangast, hafði bæt-
andi áhrif á umhverfið með
lipurð sinni og hjálpfýsi. Oft
er talað um, að menn séu af
„gamla skólanum", og erþá átt
við, að þeir séu þeim kost-
um búnir, sem prýða mest, svo
sem stundvísi, samvizkusemi
og skyldurækni. Til þessara
manna taldist Hörður, og kom það
vel fram á vinnustað, að hann var
þessum kostum búinn í ríkum
mæli. Slíkir menn eru mikils virði
fyrir hvert fyrirtæki beint og
Þegar notkun þungavéla tók
f auknum mæli að ryðja sér
til rúms hér á landi um 1940,
var Hörður meðal þeirra
fyrstu, sem helguðu þeim starf
^tt. Vettvangur þeirra varð
hans ævistarf frá þvi að
hann hætti störfum heima og til
dauðadags. Eftir stofnun Al-
menna byggingarfélagsins h.f.
hóf Hörður störf hjá því, fyrst
sem bifreiðastjóri, en síðan
vinnuvélastjóri og viðgerðarmað-
ur og starfaði þar óslitið þar til
félagið hætti rekstri, eða hart nær
30 ár. Hlýhugur hans til fé-
lagsins leyndi sér ekki,
enda húsbóndahollustan of-
arlega í huga. Eftir að
Almenna byggingarfélagið hættí
störfum, rak hann i félagi
við tvo samstarfsmenn sina frá
Almenna byggingarfélaginu h.f.
sjálfstætt viðgerðarverkstæði um
skeið, en réðst siðan til Jarðýt-
unnar s.f., þar sem einnig var að
finna gamla samstarfsmenn frá
Almenna byggingarfélaginu h.f.
Loks starfaði hann hjá Hegra h.f.
síðustu mánuði ævi sinnar.
Vinnustaðirnir voru ekki margir
um ævina, og gefur það nokkra
mynd af festu og tryggð þessa
ágæta manns.
Hörður fæddist þ. 24. desember
1919 á Skarði í Landsveit, en
fluttist ungur með foreldrum sin-
um að Háfi í Þykkvabæ og síðan
til Reykjavíkur, þar sem hann bjó
síðan. Var hann næstelztur 9
systkina, er upp komust, og sá
fyrsti þeirra, sem kveður þennan
heim.
Foreldrar Harðar voru Sigfús
Guðnason bóndi og síðar verk-
stjóri hjá S.t.S. hér í Reykjavík og
kona hans, Jóna Jónsdóttir. Er
hún á lífi enn. en Sigfús er látinn
fyrir nokkrum árum. Þann 24.
október 1944 kvæntist Hörður
eftirlifandi konu sinni, Jóhönnu
G uðmundsdóttur frá Kjörseyri.
Eignuðust þau tvö börn, Jónu,
sem gift er Guðjóni Inga Sigurðs-
syni, og Halldór, sem enn er 1
föðurhúsum og nemur húsgagna-
smíði hér i bæ.
Þessum linum er ekki ætlað að
rekja náið æviferil Harðar, aðeins
eru þær kveðja frá undirrituð-
um og starfsfélögum hjá Hegra
h.f. með þakklæti fyrir stutt, en
gott samstarf.
Fjölskyldu Harðar vottum við
innilegustu samúð og óskum
Herði góðrar heimkomu handan
móðunnar miklu.
Asgeir Jónsson.
t
Bróðir okkar,
GUÐMUNDUR ÞÓRÐARSON,
frá Þorkelshóli,
andaðistí Landspítalanum 31 . janúar.
Anna Þórðardóttir
Ingibjórg Þórðardóttir
t
Minningarathöfn um
STEFANÍU ÓLAFSDÓTTUR
fra Hofi
fer fram í Fossvogskirkju i dag laugardaginn 2. febrúar kl. 1 0.30
Jarðsungið verður að Hofi á Höfðaströnd laugardaginn 9. febrúar kl.
14. Þeini sem vildu minnast hinnar látnu er bent á líknarstofnanir
Fyrir hönd vandamanna.
Sigurlína Bjórnsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vínarhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður, ömmu, dóttur og fósturdótt-
ur,
ÓLAFÍU RÖGNU MAGNÚSDÓTTUR,
Laugateigi 1 6
Ari Agnarsson,
Benedikt Arason,
Sverrir Arason, Ingrid Esbjornsson,
Rúnar Arason, Gréta Björgvinsdóttir,
ba rnabórn,
Jónina Guðmundsdóttir, Guðný Guðmundsdóttir,
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför móður okkar,
tengdamóður og ömmu
EVLALÍU ÓLAFSDÓTTUR
Njálsgötu 56
Ingibjörg Björnsdóttir Lárus H. Eggertsson
Ólöf J. Björnsdóttir Agnar Einarsson
Friðþjófur Björnsson fngibjörg J. Marelsdóttir
og barnabórn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
GUÐMUNDAR JÓSAFATSSONAR
Ægisstíg 10, Sauðárkróki.
Hólmf riður Jónasdóttir
Hörður Guðmundsson Sólborg Valdimarsdóttir
Hjalti Guðmundsson Kristfn Svavarsdóttir
Anna Jóna Guðmundsdóttir Sigurður Ólafsson
Margrét Guðmundsdóttir Stefán Guðmundsson
barnabörn og tengdabarnabörn.