Morgunblaðið - 05.01.1975, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. JANÚAR 1975
0. ft . O

Draumar og spádómar
Kaflar úr
Laxdælu
Gestur Oddleifsson bjó vestur á Barðaströnd í
Haga. Hann var höfðingi mikill og spekingur að viti,
framsýnn um marga hluti, vel vingaður við alla hina
stærri menn, og margir sóttu ráð að honum. Hann
reið jafnan til þings. Einhverju sinni bar svo til, að
hann ríður til þings og kemur til Sælingsdalslaugar
og dvelst þar um hríð. Guðrún Ósvífursdóttir kom til
laugar og fagnar vel frænda sínum. Gestur tók henni
vel, og taka þau tal saman, og voru þau bæði vitur og
orðug. En er á líður daginn, mælti Guðrún: „Dreymt
hefur mig margt í vetur, en fjórir eru þeir draumar,
er mér afla mikillar áhyggju, en enginn maður hefur
þá svo ráðið, að mér líki, og bið ég þó eigi þess, að
þeir séu í vil ráðnir.“ Gestur mælti þá: „Seg þú
drauma þína; vera má, að vér gerum af nokkuð.“
Guðrún segir: „Úti þóttist ég vera stödd við læk
nokkurn, og hafði ég krókfald á höfði, og þótti mér
illa sama, og var ég fús að breyta faldinum, en
margir töldu um, að ég skyldi það eigi gera. En ég
hlýddi ekki á það, og greip ég af höfði mér faldinn og
kastaði ég út á lækinn, og var þessi draumur eigi
lengri." Og enn mælti Guðrún: „Það var upphaf að
öðrum draum, að ég þóttist vera stödd hjá vatni einu.
Svo þótti mér sem kominn væri silfurhringur og
þóttist ég eiga og einkarvel sama. Þótti mér það vera
allmikill gersemi, og ætlaði ég lengi að eiga, en er
mér voru minstar vonir, þá rendi hringurinn af
hendi mér og út á vatnið, og sá ég hann aldrei síðan.
Þótti mér sá skaði miklu meiri en ég mætti af
líkindum ráða, þótt ég hefði einum grip týnt. Síðan
vaknaði ég.“ Gestur svarar þessu einu: „Ei er sá
draumur minni.“ Enn mælti Guðrún: „Sá er hinn
þriðji draumur minn, að ég þóttist hafa gullhring á
hendi, og þóttist ég eiga hringinn, og þótti mér
bættur skaðinn. Kom mér það í hug, að ég mundi
þessa hrings lengur njóta en hins fyrra. En eigi þótti
mér sá gripur því betur sama, sem gull er dýrara en
silfur. Síðan þóttist ég falla og vilja styðja mig með
hendinni, en gullhringurinn mætti steini nokkrum
og stökk í tvo hluti, og þótti mér dreyra úr hlutun-
Dóri og ullarnærbuxurnar
Einu sinni var lítill
asni, sem hét Dóri. Hann
átti heima í skógi, sem
hét Dýraskógur. Hættu-
legasta dýrið í skóginum
var ljónið. Það át alltaf
dýrin, sem voru minni en
það. Dóri átti mjög falleg-
ar röndóttar ullarbuxur.
En dýrin í skóginum
stríddu honum alltaf því
að hann var í ullarnær-
buxunum. Þeir, sem
stríddu honum aðallega
voru Billi og Billa apa-
börn. Bestu vinir Dóra
voru Malla og Malli skóg-
armýs.
Einn daginn, þegar
Dóri, Malla og Malli voru
úti að leika sér, sáu þau
ljónið koma gangandi.
Malla og Malli urðu dauð-
hrædd því að músakjöt
var það besta, sem ljónið
fékk. En Dóri dó ekki
ráðalaus, hann lyfti
Möllu og Malla upp og
stakk þeim ofan í ullar-
nærbuxurnar.
Þegar ljónið var komið
alveg að Dóra, sagði það
dimmri röddu:
„Hefur þú séð
einhverjar mýs hérna
nálægt?"
„Nei,“ sagði Dóri, „ég
hef ekki séð neinar mýs.“
„Það verður víst að
hafa það.“ sagði ljónið og
labbaði burt.
En Dóri, Milla og Malli
lifðu vel og lengi og Billi
og Billa stríddu Dóra
aldrei meir. Og það var
allt ullarnærbuxunum að
þakka að Malla og Malli
fengu að lifa. Þess vegna
keyptu öll dýrin sér ull-
arnærbuxur og meira að
segja ljónið, því að það
vildi ekki vera eina dýrið,
sem ætti ekki ullarnær-
buxur. Og ljónið át aldrei
litlu dýrin framar.
Margrét Kristfn Sigurðardóttir
(11 ára).
Margrét Kristfn teiknaði
einnig myndirnar, sem fylgja
sögunni).
r Smásögur
! eftir börn
Nokkrar af þeim I
I sögum, sem blaðinu I
| bárust í verðlauna- |
| samkeppninni fyrir |
I jólin, verða birtar í .
. „Allir krakkar“ — og
|^er sú fyrsta birt í dag.^j
FERDINAIMO
Þeir svelta
Fyrir 40 árum birti Mbl.
þessa áskorun: „Gefið fugl-
unum korn í nefið“ Spegill-
inn sneri út úr þessu og
taldi tittlingana tóbaks-
lausa.
Snjótittlingar og þrestir
eru nú víða i húsagörðum,
en þeir leita aldrei á náðir
mannanna nema þeir séu í
nauðum staddir. Þessir
litlu hnoðrar þurfa 40 stiga
líkamshita, ef þeir eiga að
lifa, en sá hiti kostar mat.
Gefið fuglunum árdegis
og reglulega. Það er sann-
að, að sömu fuglarnir koma
vetur eftir vetur að sömu
húsunum.
fTlcófnorgunkafflnu
W/jÆ'/É'
'grrrs#**
Þú ert alltaf sjálfri þér
lík, mamma, en ...
Ólafur minn, mér þykir
fyrir því, en vegna hinna
erfiðu tíma verðum við
að biðja þig um gullúrið,
sem þú fékkst á dögun-
um fyrir 25 ára starfið
hjá okkur.
Þetta eru vösusvik,
varaliturann er ekki
kossekta.