Morgunblaðið - 02.07.1975, Blaðsíða 25

MORGUNBLÁÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. JÚLÍ 1975
25
VELVAKANDI
0 Borgarlögmadur
og tíöarandinn
Úlfljótur skrifar:
„í tengsluin við kvenréttinda-
daginn fóru frain, fyrir sköininu,
uinræður i sjónvarpi uin stöðu
konunnar í þjóðfélaginu. Tilefni
þessa bréfs eru fullyrðingar, sein
Páll Líndal borgarlöginaður hélt
fram í þessuin þætti um jafna
inöguleika kvenna og karla til
þess að fá atvinnu. Til áréttingar
þessari staðhæfingu nefndi
borgarlöginaður nöfn nokkurra
kvenna er fengið hafa atvinnu við
lögfræðistörf eða pólitiskan
fratna. En vegna þess, að borgar-
löginaður nefndi lögfræðinga
ináli sínu til stuðnings, er rétt að
vekja athygli hans og fleiri á
nýlegutn dæmuin, þar sein lög-
fræðinguin var synjað uin starf
beinlínis sakir þess að þeir voru
kvenkyns.
Það stendur ákaflega nærri
borgarlögmanni að þekkja annað
þessara tilvika. í vor auglýsti
einbætti borgarverkfræðings í
Reykjavík eftir uinsóknuin uin
stöðu fulltrúa skrifstofustjóra
borgarverkfræðings. I stöðu þessa
átti að ráða lögfræðing. Skrif-
stofustjóri borgarverkfræðings
lýsti yfir því við ýmsa aðila, bæði
fyrir og eftir lok uinsóknarfrcsts,
að það væri incginsjónarinið
(„prinsipp") að ráða ekki kven-
inann til starfsins.
0 Ekki sama
lögfræðingur
og lögfræðingur
Af tveiinúr lögfræðingum,
sein uin starfið sóttu, var annar
kona og í sainrærni við þau inegin-
sjónarmið, sein skrifstofustjóri
borgarverkfræðings hefur lýst yf-
ir að ráða eigi, þegar skipað er í
störf sctn þessi, var karl-
lögfræðingurinn að sjálfsögðu
settur í starfið til bráðabirgða.
Enginn dregur i efa, að við-
koinandi lögfræðingur er full-
koinlega hæfur til þess að gegna
starfinu, en eigi að siður ætti
borgarlöginaður að kynna sér
þetta tilvik áður en hann fer næst
í sjónvarpið til þess að ræða jafn-
rétti kynjanna.
Annað dæini, saina eðiis, ætti
borgarlöginaður einnig að hafa í
huga þegar hann ræðir uin jafna
inöguleika allra lögfræðinga til
starfa. Fyrir skömtnu leitaði nýút-
skrifaður lögfræðingur eftir
starfi hjá einu af fyrirtækjuin
sainvinnuhreyfingarinnar, Sain-
vinnutrygginguin. Þar stóð til að
ráða lögfræðing til starfa. Gefið
hafði verið til kynna að fyrir-
tækið vildi gjarnan ráða ungan
lögfræðing til starfsins.
Þegar spurðist uin þessa lausu
stöðu, leitaði einn af þeim lög-
fræðinguin, sem tóku embættis-
próf nú í vor, eftir starfinu.
Honum (lögfræðingnuin. þ.e.a.s.
ýtti þcim óþyrmilega til hliðar.
Inni )á maður á gólfinu og
kveinaði meðan hann starði upp í
loftið.
Kona apótekarans sem var í
náttkjól kveinaði og hrópaði. Og
apótekarinn sjálfur hafði farið í
jakka utan yfir náttfötin sfn,
hristi æstur lyfjaglös og reif upp
stóran pakka nieð sáraumbúðum.
— Hver er hann? spurði
Maigret.
Hann beið ekki eftir svari, þvf
að hann þekkti cinkennisbúning
tollvarðarins og sá að önnur
buxnaskálmin hafði verið rifin.
Og nú þekkti hann einnig andlit-
ið.
Þetla var tollvörður sá sem á
föstudeginum hafði verið á verði
við höfnina og hafði orðið vitni að
þvf, þcgar Mostaguen varð fyrír
skoti.
Læknir kom þjótandi inn, leit
fyrst á særða manninn, slðan á
Maigret og hrópaði:
— Hvað hefur nú komið f.vrir?
Bióð rann úr sárinu A fætinum
og níður á gólfið. Apótekarinn
hafði þvegió sárið með sótthreins-
andi efni. Maóur sem stóð við
dyrnar sagði sögu sfna, sennilega
f tíunda sinn:
— Konan mfn og ég voruin far-
henni) var að sjálfsögðu tekið af
hinni inestu ljúfmennsku, svo
sein samvinnumönnum er tamt, p
en um leið sagt, að starfið væri
ekki fyrir lögfræðinga af kven-
kyni. Það er víst talin hætta á, að
lögfræðingar af þvf kyni verði
jafnvel vanfærir (það þarf þó
karl til), og sjálfsagt á slik
hégðun ekki heima innan veggja
samvinnuhreyfingarinnar.
Það er því ekki allt sein sýnist í
þessuin efnum, þó að einn lög-
fræðingur — kvenkyns — hafi
orðið ráðherra og annar af saina ■-
kyni orðið forseti Norðurlanda-
ráðs. Þetta er ekki sagt þessum
tveimur stofnunuin til hnjóðs,
heldur nefnt sem dæini um tiðar-
andann fyrir þá sem ekki vita
gjörla hvernig hann er.úlfljótur.**
0 Áhyggjufull kona
Eyþór Erlendsson skrifar:
„Laugardaginn 21. júní birtist
grein í dálkuin Velvakanda sem .
Asta Jónsdóttir skrifar. Yfirskrift
greinarinnar er „Kettir og stjúpu-
blóm“. Heldur greinarhöfundur
því fratn, að köttur (eða kettir)
hafi rifið upp inörg stjúpublóm í
garðinuin sínuin og þeytt þeim
burt frá sinum upphaflega stað.
Ekki cr fullyrðing þessi sannfær-
andi.
Það vill svo til, að ég á heiina í
Vesturbænuin eins og nefnd frú,
og má vel vera, að við séuin ná-
grannar. En fyrir nokkru gerðist
það, að börn koinú til inín með
nokkur nýupprifin stjúpublóm og
buðu inér til kaups. Það skyldi nú
ekki vera, að einhver leyniþráður
sé þarna á milli, og að þetta hafi
verið nokkrar af upprifnu
stjúpunuin úr blómagarði frúar-
innar? Sá möguleiki er vissulega
til.
Frúin ræðir m.a. uin fugladráp
katta og virðist lita svo á, að
vegna þeirrar áráttu sinnar eigi
þcir engan tilverurétt.
Það ber vott um mikið
kunnáttuleysi í dýrafræði, ef ein-
hver heldur, að það eðli rándýra
að drepa sér tií inatar verði auð-
veldlega kveðið niður. Þetta er
fruinhvöt þessara dýra, cins og
kunnugt er, og þeiin lífsnauðsyn-
leg úti i hinni villtu náttúru. En
frúin nefnir ekki þá miklu hættu,
sein sináfuglunum stafar af skor-
dýraeitrinu, sein sprautað er á
trjágróðurinn á hverju vori.
Astæðan er liklega sú, að þar er
maðurinn að verki, en ekki um-
komulaus dýr.
Það er vitað mál, þött hljótt
fari, að maðurinn er að eðlisfari
svo griminur, að hann hefir yndi
af að drepa. Engin stund er
honuin svo heilög, að hana megi
ekki nota til slíkra verka. Og ár-
visst er það orðið, þegar fæðingar-
hátíð sjálfs frelsarans tekur að
nálgast, að þá fara flokkar inanna
upp til fjalla, með nesti og nýja
skó og vel vopnuin búnir. Erindið
er einfaldlega það að drepa
rjúpur, þessa saklausu fugla, sein
enguin gera mein. Er nokkur sá
okkar á meðal, sein trúir því í
alvöru að nauðsyn reki þessa
menn út í þetta? Tæplega'.
Vitanlega eru þeir fyrst og
freint að svala drápsfýsn sinni,
þessari hryllilegu áráttu, sem
seint inun verða fullnægt. Aldrei
hef ég orðið þess var, að nokkur
reykvísk frú hafi hlaupið fram á
ritvöllinn til þess að inótmæla
þessuin drápsferðum.
Kattahatrið, sein streymir úr
penna áðurnefndrar frúar, er
beinlínis óhugnanlegt. M.a. átelur
hún það fólk harðlega, sein vor-
kennir villiköttum. Að baki slfkra
orða hlýtur að búa vtflræn hugs-
un. Þcssum ógæfusöinu dýrum,
sein af óafsakanlegu kæruleysi
eigendanna hafa hrakizt frá
sinurn upphaflegu heimilum, og
ráfa uin ráðvillt, köld og hungruð,
er vissulega vorkunn. Allir dýra-
vinir inundu fagna því, ef bót yrði
ráðin á þessu á inannúðtegan hátt.
En ineðan sofandaháttur
alinennings í þessum efnum er
svo mikill, sem nú tiðkast, mun
þess ekki að vænta.
Mér hefur jafnan þótt það bera
vott utn lágkúrulegt hugarfar, að
hrakyrða dýr, hvort heldur er í
inæltu eða rituðu ináli. Slíkt er í
sannleika að ráðast á garðinn þar
sein hann er lægstur.
E.vþór Erlendsson".
HOGNI HREKKVISI
Við höfum, frú mín, mjög gott lúsameðal fyrir ketti.
Maður minn. Högni er ekki lúsugur!
St. Jósefsspítalinn Landakoti
óskar eftir 3ja herb. íbúð fyrir hjúkrunarkonu,
helst í Vesturbænum.
Uppl. hjá sterfsmannahaldi.
ATHUGIÐ
Vélstjóri, sem hættur er starfi á sjó óskar
eftir:
Eignarhluta í þjónustufyritæki, verzlun, vélavið-
gerðum, iðnaði, eða starfi hjá góðu fyrirtæki.
Upplýsingar sendist auglýsingadeild Mbl.
merkt: „Eignarhluti — 2937".
TÖSKU-OG HANZKABÚÐIN NI
SKÓLAVÖRÐUSTlG 7
SlMI 15814 — REYKJAVlK
HERNING H0JSKOLE
Öldungadeild í alþýðuskóla
4 mánaSa námskeið ( 1 /9-20/1 2 Og 12/1-1/5)
Verklegt nám
leiklist, kvikmyndun, blaðamennska,
keramik, textll, hljómlist o.fl.
Námsbraut
vinnuáætlun, hagfræði, stjórnmál, list-
fræði, sál-og uppeldisfræði.
Vinnuáætlanir
vöxtur og jafnvægi fyrirtækja, nánasta
umhverfi, leikhús o.fl.
Sendið eftir upplýsingabæklingi um skól-
ann og umsóknareyðublöðum ásamt
eyðublöðum furir hugsanlega námsstyrk-
veitingu.
BIRK - DK7400 HERNING - TLF. (07) 12 32 44

óskar eftir starfsfólki:
SEYÐISFJÖRÐUR
HVERAGERÐI
INNRI NJARÐVÍK
EGILSSTAÐIR
Umboðsmenn óskast til að sjá um dreifingu og
innheimtu. Mbl. uppl. hjá umboðsmönnum og á afgr.
í síma 10100.
S2F3 SIGGA V/CJGA g \iLVt9Ab
VfÓN A/.LA
£TLAR AO
G\\JA 5\G
A VfOkGOW,
GVÍ
wvmTi
MVÁYRi
Óf/LOKAÚ.' BR
mkwiivw.
UúU V5R00R AÐ
PVÍ!