Morgunblaðið - 31.08.1975, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. ÁGUST 1975
,JláUvemandi ætluðu
lóurnar inn í hús ’’
Þegar okkur bar að garði var Runólfur að slá tægjur í bæjarbrekk
unni upp á gamla móðinn með orfi og ljá.
Séð upp til Ásbrandsstaða f Vopnafirði.
Runólfur Guðmundsson
Asbrandsstöðum
Vopnafirði
„Við höfum gengið seint til
heyja á þessu sumri. Það var
talsvert kal hér í vor og eru
reyndar skellur ennþá í túnum
og ekki hafa hinir miklu
þurrkar hér bætt úr, því það er
svo víða grunnt á grjót hér að
grasið var orðið brunnið af
þurrki. Sprettan hefur því
verið með lakasta móti.“
„Þú rekur hér sjálfstæða
sveitaverzlun með gamla
sniðinu.“
„Já, ég er hér með alhliða
vörur og það hefur komið með
meira móti af ferðafólki og
Ömar Ragnarsson heimsótti
mig hér í vor. Því hafði ég
gaman af. Vopnfirðingar koma
hingað á kvöldin og verzla og
svo kemur fólk úr sveitinni
Ifka. Af hverju? Það fæst
stundum eitthvað sem ekki
fæst annarsstaðar. Ég hef verið
með verzlun hér síðan 1946 er
ég fékk sveitaverzlunarleyfi."
„Þú kvaðst hafa ferðazt
mikið?“
„Já, ég hef ferðazt mikið um
Island og tvisvar farið í bænda-
för, bæði um Vesturland og
Suðurland. Annars byggist
félagsskapur bænda hér mest á
búnaðarfélagsskap. Hér voru
einu sinni yfir 50 býli f sveitum
Vopnafjarðar, en nú eru þau
milli 30 og 40 og þar af nokkur
nýbýli. Yfirleitt er hér
blandaður búskapur, mest
sauðfjárhald og nokkrir með
mjólk, því það verður að hafa
hana fyrir þorpið."

Kaupmaður, bóndi og póstur
„ÞAÐ er alltaf kuldalegt þegar
komin er rigning og kuldi,“
sagði Runólfur á Asbrands-
stöðum þegar við heilsuðum
upp á hann einn sfðsumars-
daginn fyrir skömmu. Það
hafði gránað í fjöllin kring um
Vopnafjörð um nóttina, en
spáin var þó sumar og sól á
ný um kvöldið. Stórbýlið
Ásbrandsstaðir er með myndar-
legri sveitabýlum, vel til haft
og snyrtilegt allt um kring og
er þar tvíbýli þeirra Einars
Runólfssonar og H^illdórs
Guðmundssonar bróður Run-
ólfs. Þeir eru með um 400
fjár á fóðrum og 15 kýr og svo
hesta að sjálfsögðu þótt lítið
séu þeir notaðir nú orðið nema
í vorsmalamennsku og f
göngur. t heimili á Ásbrands-
stöðum eru 10 manns og svo
krakkar á sumrum héðan og
þaðan af landinu.
„Já,“ hélt Runólfur áfram,“
það sá fyrir kuldakastið,
lóurnar komu hér heim að bæ
hálfveinandi og ætluðu inn í
hús. Það veit á rigningu og föl
til fjalla. Ég hélt að það lægju
bara skúrir f loftinu, en þær
hafa vitað betur lóurnar."
„Hefur þú átt heima hér^
lengi?“
„Siðan 1900. Ég var tveggja
ára þegar fólkið mitt flutti
Þessa heimilislegu mynd tókum við á Asbrandsstöðum, gamalreynd
dráttarvél, ungur og efnilegur kaupamaður og kötturinn á bænum.
hingað og hér hef ég verið
siðan. Ég hef náttúrulega ferð-
azt mikið, bæði langt og stutt og
hef líklega hvað lengst allra
manna verið póstur á þessu
landi. Ég var póstur héðan í
Víkingavatn og Skinnastaði um
Þórshöfn og Axarfjarðarheiði
sunnan Melrakkasléttu í rúm
40 ár. Faðir minn hafði áður
verið póstur á þessari leið í 20
ár, þannig að við feðgar vorum
með þetta svæði i 60 ár.“
„Þetta hefur verið erfið
leið?“
„Það má kannski segja það,
stundum, þetta var ýmist geng-
ið eða farið á hestum. Fram til
1931 voru fastar 15 ferðir á ári
og ferðin að Vfkingavatni var
ekki minna en 10 dagar að
vetrinum, en aldrei lenti ég f
hrakningum sem ég get talið.
Pabbi lá hins vegar eitt sinn í
23 klukkutíma við þriðja mann
úti á Axarfjarðarheiði. Þeir
grófu sig i harðfenni, kól það
lítið að ekki sá á þeim sýnilega,
en það er óvist hvort þeir hafi
nokkurn tíma náð sér til fulln-
ustu aftur. Nei, það liggja
margar ferðirnar að baki yfir
heiðarnar. Það bætti þó úr að
mestallan þennan tíma var búið
á Hrauntanga á miðri heiðinni
og maður var aldrei lengur en
6—7 tíma hálfa heiðina, rúma
36 km.“
„Hvernig hefur heyskapur-
inn gengið?“
Texti og myndir:
Árni Johnsen.
Ný skemmtileg hljómplata
sem vekur upp gamlar minningar
Öll beztu lög Gunnars Þórðarsonar
frá 1965—1968 í flutningi Hljóma
SG-hljómplötur