Morgunblaðið - 04.03.1976, Síða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. MARZ 1976
7
, Hroki
1 Aðstoðarmaður stjórn-
| málaritstjóra Timans,
k Alfreð Þorsteinsson, veit-
I ist i gær að Gylfa Þ. Gisla-
I syni i þættinum ,,Á Víða-
| vangi" og segir m.a.: „Af
I framkomu Gylfa Þ. Gísla
■ sonar mætti ráða að það
| hafi gersamlega farið
. framhjá honum að þing-
| mönnum Alþýðuflokksins
hafi fækkað um helming í
forystutíð hans. Erlendis
slær Gylfi gjarnan um sig
| og gefur stórar yffrlýsing-
I ar eins og þar væri á ferð
maður með stóran þing-
| flokk á bak við sig.
Siðasta yfirlýsing Gylfa,
I sem hann gaf fréttamönn-
■ um á Norðurlandaráðs-
j fundinum í Kaupmanna-
I höfn er dæmigerð fyrir
hann: „Við förum ekki úr
Atlantshafsbandalaginu
og við munum ekki hætta
varnarsamstarfi okkar við
Bandaríkin á Keflavikur-
flugvelli". Hér talar
maður sem greinilega á
eitthvað undir sér for-
maður þingflokks sem
skipaður er fimm þing-
mönnum af 60."
í þessum orðum Alfreðs
Þorsteinssonar felst hroki
sem ekki hæfir. Hann
mætti gjarnan minnast
þess, að í áratugasögu
Alþýðuflokksins hefur sá
flokkur aldrei átt fjöl-
mennu þingliði að skipa
en þó verið býsna áhrifa
mikill og haft meiri áhrif á
þróun íslenzks þjóðfélags
en mun stærri flokkar.
Þess er skemmst að
minnast, að frá 1959 til
1971 átti Alþýðuflokkur-
inn aðild að ríkisstjórn
landsins. Þingmenn hans
voru að vSsu eilftið fjöl-
mennari þá en nú, en
þingflokkur Framsóknar-
flokksins var þó margfalt
fjölmennari þá eins og nú,
og sat þó utangarðs allan
þann tfma. Áhrif flokka og
manna fara nefnilega ekki
endilega eftir fjölmenni
þingliðs og engum ætti að
vera það betur Ijóst en
Framsóknarmönnum —
að fenginni reynslu. Og
víst er um það, að saga
Alþýðuflokksins er ekki
öll f þessum efnum.
NATO og
varnarliðið
Sfðan segir Alfreð
Þorsteinsson: „Burtséð
frá því að almennt er lítið
mark tekið á Gylfa Þ.
Gfslasyni hér heima (svo!)
þá hlýtur yfirlýsing af
þessu tagi við erlenda fjöl-
miðla að teljast í meira
lagi hæpin. Hvað á Gylfi
Þ. Gfslason við með þvi
að við förum ekki úr
Atlantshafsbandalaginu?
Á hann við það að íslend
ingar geti ekki undrr'
neinum kringumstæðum
hugsað sér að ganga úr
bandalaginu, jafnvel ekki
þótt ein af bandalagsþjóð-
um okkar stofni til mann-
drápa innan fisklögsögu
okkar. Þorri ístendinga
vitl áreiðanlega áfram-
haldandi þátttöku í vestr-
ænu varnarsamstarfi en
láta þó ekki bjóða sér
hvað sem er. Almenn
krafa um úrsögn úr
Atlantshafsbandalaginu
getur komið á hverri
stundu. . . . Yfirlýsing
Gylfa Þ. Gíslasonar er þvf
út f hött eins og svo margt
annað, sem sá maður læt-
ur frá sér fara. Sterkasta
vopn okkar nú er ekki
yfirlýsing af þvf tagi, sem
Gylfi Þ. lét sér um munn
fara heldur gagnstæð yfir-
lýsing í þá veru að ofbeldi
Breta á íslandsmiðum geti
einmitt leitt til þess að
íslendingar hrekist úr
Atlantshafsbandalaginu."
Þvf fer fjarri að yfirlýs-
ing Gyifa Þ. Gíslasonar sé
út f hött. Hitt vekur furðu,
að svona skuli skrifað f
málgagn Framsóknar-
flokksins. Hér er það sagt
berum orðum, að íslend-
ingar eigi að nota öryggis-
hagsmuni sfna sem verzl-
unarvöru, vegna land-
helgisdeilu okkar við
Breta. Viðskipti af því tagi
koma ekki til greina
meðan Sjálfstæðis-
flokkurinn á sæti f rfkis-
stjórn íslands. Og hér skal
það fullyrt, að fyrir
skoðunum og sjónarmið-
um Gylfa Þ. Gfslasonar og
Alþýðuflokksins f þessum
efnum er meiri stuðningur
á Alþingi íslendinga og
meðal almennings f land-
inu en fyrir þeim fáheyrðu
sjónarmiðum sem að
einhverjum óskiljanlegum
ástæðum hafa hrotið úr
penna Alfreðs Þorsteins-
sonar í þetta sinn, — og
var þess sfzt vænzt úr
þeirri átt.
Barritonsöngvarinn William Walker fær
um þessar mundir mjög góða dóma í
hlutverki Germonts í La Traviata í Metro-
politanóperunni.
Listahátíð í Reykjavik i sumar er i undirbúningi og
nú er að koma i Ijós hvaða listamenn er búið að
tryggja til að koma þar fram. Þar á meðal eru nöfn,
sem greinilega er mikill fengur að fá. Einn þeirra er
barrytonsöngvarinn William Walker. sem þekktur er i
Bandarikjunum og nýtur þar hylli jafnt i óperum og
fyrir Ijóðasöng á tónleikum. Einnig fyrir söng i
Broadway sýningum. Auk þess er William Walker
mjög eftirsóttur i viðtöl i sjónvarpi, þvi hann þykir
skemmtilegur og heillandi. Hefur raunar orð fyrir það
á sviðinu lika. Walker mun syngja á tónleikum i
Háskólabiói. Fékkst hingað fyrir milligöngu Victors B.
Olason forstöðumanns bandarisku upplýsingaþjónust-
unnar.
Slœrnú ígegn íNew York
— kemur á listahátíð í vor
Nú i janúar sl. söng William
Walker hlutverk Germonts í La
Traviata í Metropolitan óperunni í
New York. tók á siðustu stundu við
hlutverkinu í forföllum Ingvars
Wixells og hlaut mikið lof. Söng
hann þar m.a. á móti söngkonunni
frægu Beverly Sills.
Gagnrýnandi New Nork Times
Harold Schonberg skrifaði i gagn-
rýni sinni 14: janúar, eftir að hafa
hrósað sýningunni og Beverly Sills:
„En besti söngur kvöldsins kom frá
William Walker, sem var hljómmikill
og Ijóðrænn Germont Hann er líka
jafn öruggur leikari sem söngvari".
Um sömu uppfærslu á La Traviata
skrifar Harriett Johnson í New York
Post: „William Walker, sem tók fyr-
irvaralítið við af Ingvar Wixell í
hlutverki Germonts eldra í fyrsta
sinn í Metropolitanóperunni reyndist
mjög áhrifamikil persóna Fersk,
tindrandi rödd hans er mjög vel
mótuð. Þegar horft var á hann gegn-
um leikhúskíkinn féllu svipbrigði
hans mjög vel að efni og tilfinning-
um. Hann skilaði hlutverkinu mjög
vel, en kannski svolítið of hógværu.
Persónusköpun hans þarf sam-
felldari, samanþjappaðri og yfir-
gripsmeiri einbeitingu. Allt sannaði
samt sem áður að hann væri fyrsta
flokks Germont "
William Walker er þó ekki nýliði
hjá Metropolitan Hann hefur verið
einn aðalbarritonsöngvarinn þar
síðan hann kom þar fyrst 1 962, eftir
að hafa sigrað í Met-samkeppninni
Hann hefur sungið þar aðalhlutverk
ætíð síðan, og einnig á söngferða-
lögum óperuhússins um Bandaríkin,
haft á hendi allt frá hlutverki
Papagenos í Töfraflautu Mozarts og
til Yeletskys prins i Spaðadrottningu
Tchaikovskys. Hann hefur sungið
hlutverk Toreadorsins i Carmen,
hlutverk í nær öllum óperum Verdis
Puccinis og Donizettis, einnig Faust
eftir Gounod, Pagliacci eftir
Leoncavallo, Rakaranum af Sevilla
eftir Rossini, og æðsta prestinn i
Samson og Dalila eftir Saint-Sains.
Á Broadway var hann i aðalhlut-
verki í Villikötturinn hjá Lucille Ball
og á sumrin hefur hann gripið inn í
hlutverk i söngleikjum, eins og
Carousel, Damn Yankees og Show-
boat í hljómleikasölum hefur hann
vakið hrifningu, ekki aðeins fyrir
fallega barritonrödd síns og flutn-
ing, heldur líka fyrir hlýlegt viðmót
og fyndnar sögur á sviðinu Af sömu
ástæðu hefur sjónvarpið mjög sótzt
eftir honum
Ekki er enn ákveðið hvað hann
flytur hér í Háskólabiói en hann
hefur oft sungið verk eins og Sacred
Service eftir Bloch, Requiem eftir
Brahms, War Requem eftir Faure,
Elijah eftir Mendelsohn, Belshazzar
Feast eftir Walton og 8. synfóniu
Mahlers
William Walker er fæddur i Texas
og býr þar með Marci konu sinni og
fjórum börnum Þar safna þau hjón-
in bandariskum nútimalistaverkum,
bæði málverkum og höggmyndum,
og eru í mat og klæðaburði dæmi-
gerðir Texasbúar
Hæfileikar Walkers komu fljótt i
Ijós og hann söng mikið þegar á
æskuárum. í Texasháskóla lauk
hann listaprófi, og var þar í söng-
námi hjá John Brighams. Hann lenti
i Kóreustriðinu, en eftir heimkom-
una söng hann sitt fyrsta hlutverk í
Fort Worth óperunni, var Schaunard
i La Boheme. Eins og venjan er um
unga söngvara, þurfti hann að vinna
sér frægðarorð með þátttöku i sam-
keppnum, vann fyrst Söngkennara-
verðlaunin í Bandaríkjunum, hlaut
siðan 3. verðlaun í Metropolitan-
Framhald á bls. 31.

TIZKUVERZLUN UNGA FOLKSINS
Ullp KARNABÆR
•mJ* Útsölumarkaðurinn,
Laugavegi 66, sími 28155
Léttir og
liprir úr mjúku
rauöbrúnu
leðri og með
slitsterkum sólum
Verð kr. 4.995
Stærðir IMr. 35—46
Skóverzlun
Þórðar Péturssonar
Kirkjustræti 8 v/Austurvöll,
sími 14181