Morgunblaðið - 15.08.1976, Side 44

44
MOKGUNBLAÐIÐ. SUNNUDAC.L'R 15. ACUST 1976
Ævintýrið um
móða Manga
eftir BEAU BLACKHAM
komið fyrir í lokuðum vögnum. Flest
voru þau ósköp þæg, en þegar reynt var
að ýta gíraffanum inn í einn vagnanna,
lét hann voðalega illa — og með nokkrum
rétti, því hann sá að hann gat alls ekki
rétt úr hálsinum þarna inni. Því var það
að einn af hringleikahúsmönnunum sótti
sög og sagaði gat á þakið á vagninum, og
nú gat gíraffinn rekað hausinn upp um
gatið og teygt úr hálsinum, enda var
hann hinn ánægðasti.
— Gleymdu ekki að beygja þig, gíraffi
góður, sagði stjórnandi hringleikahúss-
ins, þegar lestin fer í gegnum jarðgöng,
því annars getur svo farið, að þú týnir
höfðinu.
Mangi varð hálf gramur, þegar maður-
inn byrjaði að saga gat á vagninn hans,
en ekkert sagði hann, því hann vor-
kenndi gíraffaræflinum og gat ekki til
þess hugsað að hann gæti ekki rétt úr
langa hálsinum sínum meðan á ferðinni
stóð.
Fíllinn Júmbó olli þeim talsverðum
erfiðleikum. Hann var i raun og veru
alltof stór fyrir vagninn sinn, en með þvi
að ýta og toga og mása og blása, tókst
þeim að koma honum inn og loka hurð-
inni. Hliðar vagnsins bólgnuðu út og
hann liðaðist næstum í sundur, en inn
var fillinn kominn, og þaó var nú það,
sem mestu máli skipti.
Hljómsveitin gekk inn i farþegavagn-
ana og hinir starfsmenn hringleikahúss-
ins fóru að dæmi hennar. Stöðvarvörður-
inn veifaði græna flagginu sínu og blés í
flautu, en stöðvarstjórinn blés af ánægju
og sagði:
Guði sé lof, að ég er ekki stöðvarstjóri á
Stað.
Og svo lagði Móði Mangi af stað.
Mangi blés og púaði. Hjólin hans sner-
ust af geysihraða, og þó stóð hann graf-
kyrr.
— Pú, pú, blés hann, þetta er meira
eftiðið. Það hlýtur að vera fillinn, sem
þyngir svona á mér.
En Mangi var ein járnbrautarlest, sem
gaf sig ekki. Hann dró djupt að sér
andann og reyndi aftur, og í þetta
COSPER
Dúdu systir
kemst ekki f
sfmann eins og
er — Hún er að
raka sig.
KAFr/NCJ \\ ] s
Nú held ég að ég skilji þetta
með að vera fæddur undir
óheillast jörnu.
Ég veit að félagssjóðurinn er
tómur. — En er þetta þó ekki
einum of?
Það er allt upptekið á gólfinu,
en væri þér sama þó að þú sætir
á stól?
!
Þér segist vera 29 ára. — Segið
mér þá hve gömul voruð þér er
þér fæddust?
íri nokkur staðnæmdist fyrir
framan gröf f kirkjugarði og
skoðaði áletrun á legsteini.
Hún var á þessa leið: Hér hvflir
lögfræðingur og heiðvirður
maður.
— Og hverjum skyldi hafa
dottið f hug, að pláss væri fyrir
tvo menn f svona lftilli gröf,
varð tranum að orði.
Hinn fullkomni húsbóndi er
sá, sem getur látið þér finnast
þú vera heima hjá þér, jafnvel
þótt hann vildi helzt af öllu að
þú værir þar.
Gagnrýni f þjóðfélaginu má
Ifkja við sársauka f Ifkamanum.
Hann er ekki þægilegur, en
hvernig væri komið fyrir Ifk-
amanum, ef hann fyndi aldrei
til sársauka.
Eiginkonan: Þú ert latur,
geðvondur, kærulaus, lyginn og
leiðinlegur.
Eiginmaðurinn: Já, elskan
mín, enginn maður er fullkom-
inn.
Dugnaðarkona: Nú er kom-
inn mánudagur, á morgun er
þriðjudagur, sfðan kemur mið-
vikudagur og þá er vikan hálfn-
uð og engu hefur verið komið f
verk.
Hann: Það er eitt orð, sem
getur gert mig hamingjusam-
asta mann f veröldinni. Viltu
giftast mér?
Hún: nei.
Hann: Það var einmitt orðið.
Höskadraumar
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
52
— A Hpll. Nei, allir verðir hafa
verið kallaðir á brott.
Christer bölvaði eiginlega
aldri.
En nú varð rödd hans svo nfst-
andi köid að við borð lá að Petrus
yrði skelkaður fyrir alvöru.
— Með leyfi. Hver hefur gefið
skipun um það?
6 Ja... Ég veit það nú eiginlega
ekki. En nú erum við búnir að
kiófesta morðingjann og rann-
sókn á staðnum er lokið og við
héldum... það sögðu allir...
- Og Malin? Er hún farin?
— N... ei. Hún sagðist ætla að
fara á morgun. En... er eitthvað
að...
Hann ias svarið f andlati
Cbristers og varð gripinn óróa.
— Hún er þó varla f hættu.
— Stökktu inn f bflinn, sagði
Christer stuttlega. — Hún hefur f
rfkum mæli orðið til að aðstoða
við að Gregor Isander var hand-
tekinn. Og hafi einhver óttast
hana áður geri ég ekki ráð fyrir
að hlýhugurinn f hennar garð sé
meiri núna. Og hún hefur rétt
fyrir sér f þvf... andrúmsloftið f
þessu húsi er illt.
Hann ók eins greitt og hann gat
og stefndi út á þjóðveginn. Hon-
um var Ijóst að þegar hann hafði
fyrr um daginn verið að fást við
Gregor Isander, hafði undirmeð-
vltund hans engu að sfður unnið
áfram fyrir hann og honum skild-
ist betur en nokkru sinni áður að
það var margt sem ekki var upp-
lýst enn.
Rigningin steyptist úr loftinu,
þegar þeir komust loks að hlíð-
inu. Petrus greip sfmann og
þrýsti á hnappinn. Svo leit hann
um öxl og sagði æstur:
— Hann er ekki f sambandi.
Það hefur einhver tekíð hann úr
sambandi...
Veggir þeir sem Andreas Hall-
mann hafði látið reisa f kringum
voru háir og heldur óárennilegir.
Mennirnir tvelr voru við áfanga-
staðinn en þeim var fyrirmunað
að vita hvað var að gerast á þess-
ari stundu handan múranna...
Malin gekk eftir ganginum á
neðstu hæðinní og hratt upp dyr-
unum að vinnuherbergínu. Hún
ætlaði að sækja föggur sfnar þar
og sfðan ætlaði hún að ljúka við
að láta niður og fara f rúmið. Hún
var þvf fegnari en frá megi segja
að dvöl hennar á Hall var að
Ijúka. Þar hafði rfkt óhugnanleg
stemmning f dag, enn hroðaiegri
en sfðustu vikurnar. Björg hafði
legið f rúmi sfnu og virzt hvorki
vita f þennan heim né annan og
ekki svarað þegar á hana var yrt.
Ylva hafði grátið hástöfum, Cecl-
Ifa og Kári og hún höfðu reynt á
fá þær til að snerta á matnum eða
taka rðandi töflu. En nú var
dauðakyrrð og merkiiega rólegt.
Dyrnar lokuðust á hæla henni.
Hún fálmaði eftir slökkvaran-
um, en fann hann ekki og þess f
stað kveikti hún á litia skrifborðs-
lampanum. Ljósið kastaði drauðæ
legum bjarma á hurðina inn fpen-
ingaskápinn sem stóð galopinn...
Það fór hrollur um hana og hún
teygði sig eftir möppunni sinni og
blýöntum. Og á þvf andartaki
hreyfði skuggi sig f myrkrinu
handan Ijósgeislans....
Christer Wijk reyndi að meta
hversu múrinn væri hár. Þvf næst
skipaði hann Petrusi að aka bfln-
um upp að veggnum eins nálægt
og honum væri unnt og kiifra upp
á þakið á bflnum og lyfta sér
sfðan áfram og upp á múrinn.
— Ég skal senda einhvern hing-
að sem getur lokið upp fyrir þér.
En ef það lfða meira en tfu mfnút-
ur sezt þú inn f bflinn og nærð f
liðsstyrk elns fljótt og þú mögu-
lega Iffsins lifandi getur.
Petrus horfði á eftir honum en
andartaki sfðar var hann horfinn
sjónum.
Skelfingu lostin vék Malin sér
undan þegar hún sá tryllingslegt
hatrið f augnaráði konunnar.
— Þú! Óhræslð þitt sem snuðr
ar og rekur nefið niður f allt.
Dugar það ekkí að þú og þlnir
ffnu lögguvinir hafa nú látið taka
hann fastan og loka hann inni f
fangelsi! Hvað ertu nú að snuðra
og læðast? Ó. ég vildi óska þú
hefðir hálsbrotnað þegar þú datzt
niður stigann... þá væri hann
kannski frjáls núna... Það er
ekkert réttlæti f þvf að þú fáir að
haida áfram að lifa og vera glöð
og ánægð þegar öllum okkur hin-
um lfður svona hroðalega. Það er
ekkert réttlæti f þvf,... ekkert
réttlæti...
Óp hennar kafnaði af fingrun-
um sem gripu háls hennar af æð-
isiegum krafti. Henni var hrint
aftur, nær og nær og nálgaðist
óðfluga gatið f veggnum. Þetta
var barátta upp á lff og dauða og
konan hafði betur. Hurðin skall
að stöfum og Malin var læst inni f
loftþéttum skápnum og átti sér
ekki bjargar von.
Hanln vissi að þetta var barátta
við sekúndur. Hann hafði sent
Kára af stað til að opna fyrir
Petrusi og á meðan horfði hann á
konurnar þrjár sem horfðu skelk-
aðar á rennblautt hár hans.