Morgunblaðið - 16.10.1976, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 1976
31
Minning:
Gísli Ragnar Gísla-
son varðstjóri
F. 31. jan. 1922
D. 10. okt. 1976
Að morgni 10. okt. s.l. andaðist i
Borgarspítalanum í Reykjavík
Gísli Ragnar Gíslason, varðstjóri,
Austurvelli, Eyrarbakka.
Þar er genginn drengur góður,
sannur fslendingur. Gísli Ragnar
fæddist að Nesi I Selvogi þ. 31.
jan. 1922.
Hann var sonur hjónanna Gisla
Pálssonar, formanns í Nesi,
Grimssonar, óðalsbónda og ferju-
manns í Óseyrarnesi, sem stund-
um var kallaður ríki, Gíslasonar
og Ragnhildar Ólafsdóttur, bónda
að Hreiðurborg í Flóa, Jóhannes-
sonar bónda I Votmúla og síðar i
Hreiðurborg.
Auk Gísla Ragnars eignuðust
þau hjón annan dreng, Ólaf Gisla-
son vegaverkstjóra, f. 4. sept.
1919. Hann býr nú á Eyrarbakka,
g. Guðrúnu Jónsdóttur.
Ekki naut Gísli Ragnar föður
sins lengi, þvi að Gisli Pálsson
andaðist að heimili sínu, Nesi, 4.
febr. 1922, aðeins 3 dögum eftir
að sonurinn fæddist. Nesmenn
sóttu verslun sína á Eyrarbakka
og gátu það oft verið kaisamar
ferðir og voru menn oft blautir og
hraktir I þeim, en farið var yfir
Ölfusá á ferju við Óseyrarnes.
Það var i einni slikri ferð sem
Gísli Páisson ofkældist og veiktist
svo að dró hann til bana.
Það má rétt geta sér í hugar-
lund hver raun það hefir verið
Ragnhildi að vera nú orðin
einstæð móðir með tvö börn á
framfæri, annað þriggja daga
gamalt og hitt á þriðja ári. Hún
lét þó ekki bugast, heldur tók hún
sig upp þegar heilsa hennar
leyfði, og flutti sig með drengina
sina tvo til Eyrarbakka og þar
réðst hún I að byggja yfir sig hús,
sem hún gaf nafn, svo sem síður
er á 'Eyrarbakka, og kallaði
„Hreggvið". 1 Hreggvið býr Ragn-
hildur enn á 84. aldursári.
Þarna i litla húsinu á Eyrar-
bakka bjó svo þessi litla fjöl-
skylda uns drengirnir voru full-
tíðamenn.
Það er reyndar ofvaxið
skilningi flestra manna hvernig
slíkt gat orðið án utanaðkomandi
hjálpar, en þaó sýnir þó að móðir-
in hefir verið afburða dugnaðar-
og kjarkkona, sem með nýtni
sinni og sparsemi tókst að gera
kraftaverk.
Það gefur þvi auga leið, að eftir
því sem aldur og geta leyfði urðu
bræðurnir að fara að vinna og
leggja sitt af mörkum til að fram-
fleyta heimilinu og létta ögn á
móðurinni og auðvitað var ekki
um skólagöngur að ræða umfram
það sem nauðsyn krafði.
Ut frá þessum aðstæðum
mótuðust lifsviðhorf Gísla
Ragnars Gíslasonar. Hann var
ætíð reiðubúinn til hjálpar þeim
sem I erfiðleikum voru eftir þvi
sem hann framast gat og hann
lagði metnað sinn í að búa fjöl-
skyldu sinni öryggi og þægindi.
Hann var með afbirgðum iðinn og
vinnusamur, svo segja mátti að
honum félli aldrei verk úr hendi
og þegar saman fór handlagni
hans og útsjónarsemi ásamt
einstakri snyrtimennsku í öllu
sem hann umgekkst, þá verður
ljóst að bragur sem unglingar
venjast á æskuheimilum sinum
fylgir þeim ævina út og gott vega-
nesti er hægt að fá, þótt ekki sé
það I seðlabúntum.
A unglingsárum vann Gísli
Ragnar að ýmsum störfum, aðal-
lega 'sveitastörf ýmiss konar og
ungur fór hann að stunda sjó-
mennsku frá Þorlákshöfn. Það
var ekki svo á þeim árum að hægt
væri að velja um störf og urðu
unglingar að taka því sem bauðst
og skila sínu verki óaðfinnanlega
ef framhald átti að vera á. Þetta
tókst Gísla Ragnari enda varð
hann fljótt burðarmaður i besta
lagi.
Þegar landið var hernumið 1940
breyttist atvinnuástand mjög hér
austanfjalls eins og annars staðar
á landinu. Herinn vantaði vinnu-
afl. Margir fóru I hernámsvinn-
una og einn af þeim var Gisli
Ragnar. Hann vann hjá hernum
um tima sem bifreiðarstjóri, en til
þess starfa munu hafa verið vald-
ir hinir traustari menn.
Árið 1943, þ. 16. okt., urðu
þáttaskil i lífi Gísla Ragnars
Gislasonar. Hann kvæntist þá
eftirlifandi konu sinni, Margréti
Kristjánsdóttur, formanns í
Búðarhúsum á Eyrarbakka,
Guðmundssonar bónda á Iðu og
sfðar f Búðarhúsum og Gýgjar-
steini á Eyrarbakka.
Ungu hjónin festu þegar kaup á
litlum bæ á Eyrarbakka sem heit-
ir Austurvöllur. Þann bæ höfðu
átt öldruð hjón, foreldrar Ágústs
bónda og fyrrv aiþingismanns á
Brúnastöðum, en þau voru þá lát-
in og því var húsið laust.
Um líkt leyti hóf Gísli Ragnar
störf hjá Guðmundi Eirikssyni,
byggingarmeistara á Eyrarbakka.
Vann hann hjá Guðmundi nokkur
ár og m.a. við byggingarvinnu hjá
Mjólkurbúi Flóamanna á Selfossi.
Jafnfram því hóf Gisli Ragnar
að endurbæta hús sitt, Austur-
völl. Stækkaði hann húsið og
bætti á marga lund. Þar kom enn
að góðum notum verklagni hans
og útsjónarsemi og ekki mun
hann hafa þurft á iðnaðarmönn-
um að halda til verksins.
Er hann hafði unnið hjá
Guðmundi byggingarmeistara í
nokkur ár, breytti Gisii Ragnar
um vinnuveitanda og gerðist nú
fangavörður á vinnuhælinu að
Litla-Hrauni, en það stendur sem
kunnugt er I útjaðri Eyrarbakka-
þorps. Fangavörður var hann um
nokkurra ára skeið en gerðist síð-
an útibústjóri Kaupfélags Árnes-
inga á Eyrarbakka.
Eftir að hafa stjórnað útibúinu
i nokkur ár, hvarf hann frá þvi og
gerðist verkstjóri I Frystihúsi
Eyrarbakka. í öllum þessum
Fædd. 18. sept. 1908
Dáin 5. okt. 1976
Ég kom I nokkur skipti i heim-
sókn til frænku minnar, Camillu
Kristjánsdóttur, þegar hún lá
banaleguna I Borgarspítalanum.
Henni var áreiðanlega augljós
nálægð dauðans og aðskilnaður
við ástvini og vini, en aldrei
heyrði ég æðruorð frá hennar vör-
um. Sumum mönnum virðist I
blóð borin slík hreysti og stilling
hugarfarsins, og traust á guðs náð
og miskunnsemi út yfir gröf og
dauða.
Camilla fæddist i Búðardal 18.
september 1908. Foreldrar henn-
ar voru Kristján Jónasson kaup-
maður og kona hans Friðborg
Friðriksdóttir og stóðu að þeim
báðum traustir breiðfirzkir ætt-
stofnar. Foreldrar hennar fluttu
til Borgarness er Camilla var
tveggja ára gömul og ólst hún þar
upp I glaðværum systkinahópi.
Systkini hennar voru: Jónas
kaupmaður I Borgarnesi, Elín-
borg, gift i Reykjavik, nú bæði
dáin, Guðmundur söngvari og
söngkennar í New York og
Kristján stórkaupmaður í Kópa-
vogi.
Camilla var I Flensborgar-
skólanum 1925—1926 og aflaði
sér á þessum árum góðrar al-
mennar menntunar eftir því sem
þá gerðist. Hún giftist 1928
ágætismanni, Ólafi 'Halidórssyni
frá Varmá, en þau slitu samvist-
um eftir stutta sambúð. Þau
störfum reyndist Gisli Ragnar
vandanum vaxinn og naut fyllsta
trausts yfirboðara sinna og við-
skiptamanna.
Um haustið 1969 gerðist Gísli
Ragnar lögreglumaður og var
starfsvettvangur hans Eyrar-
bakki og Stokkseyri. Gegnda hann
þvi starfi á meðan vertið stóð yfir,
en um vorið gerðist hann aftur
fangavörður að Litla-Hrauni og
gegndi því starfi æ síðan og sein-
ustu árin sem vaktstjóri. Jafn-
framt gegndi hann frá sama tíma
störfum i varaliði lögreglunnar í
Árnessýslu og starfaði að lög-
gæslustörfum, aðallega á dans-
leikjum og samkomum ýmiss kon-
ar. Jafnframt þessu var Gisli
Ragnar hin síðustu árin fulltrúi
Brunabótafél. Islands á Eyrar-
bakka. Flestum myndi þykja
þetta næg verkefni einum manni,
en á næstliðnu ári hófst GIsli
Ragnar enn handa um að stækka
hús sitt, Austurvöll, breyta því og
bæta. Að því vann hann einn sem
áður. Er nú gamli bærinn orðinn
hið nýtiskulegasta hús utan sem
innan og ber smekkvísi þeirra
hjóna fagurt vitni.
Þau Gísli Ragnar og Margrét
eignuðust 3 börn sem öll eru á
lífi. Þórhildi, f. 18. 3. 1943. Gift
Einari Kjartanssyni frá Traðar-
húsum, Eyrarbakka. Þau búa í
Reykjavík. Kristján, f. 30. 4. 1946.
Kvæntur Ólöfu Guðmundsdóttur
frá Selfossi. Þau búa á Eyrar-
bakka. Hrafnhildi, f. 4. 10. 1959.
Hún er í heimahúsum.
Auk þess hafa þau alið upp frá
fæðingu dótturdóttur sina,
Margréti Bragadóttur, f. 21. 10.
1961. Hún er í heimahúsum.
Kynni okkar Gisla Ragnars
hófust þegar ég flutti hér í sýslu
um haustið 1969. Ég ætlaði þá í
fyrstu að vera hér um stundarsak-
ir í forföllum annars, þótt svo
æxlaðist að ég sit hér enn. Ég
komst fljótt að raun um það, að
þótt ég hefði verið tvo áratugi í
lögregluliði Reykjavíkurborgar
og væri þess vegna orðinn all-
kunnugur framkvæmd löggæslu
þar, þá var ég algjörlega reynslu-
laus i störfum lögreglumanna í
hinu svokallaða dreifbýli. Þá var
gott að geta leitað til góðs leið-
beinanda og þvi var gott að eiga
Gísla Ragnar Gíslason að vini og
félaga. Hann þekkti flesta
sýslunga sina og ástæður þeirra.
Hann gerði sér strax grein fyrir
eignuðust eina dóttur, Gunnfríði,
sem gift er Helga Runólfssyni
starfsmanni hjá Kaupfélagi Borg-
firðinga. Þau eiga fjögur börn:
Særúnu, Ólaf, Hrönn og Frið-
borgu. Arið 1945 giftist Camilla
frænda sinum, Sigvalda Indriða-
syni frá Skarði. Mikilhæfum
ágætismanni. Nokkru eftir gift-
inguna fluttu þau til Stykkis-
hólms og keyptu sér lítið hús þar,
sem einna hæst ber i kauptúninu.
Vann Sigvaldi við verzlun Sigurð-
ar Ágústssonar kaupmanns og al-
þingismanns, en Camilla fékkst
fyrstu árin við söngkennslu í
barnaskólanum.
Hjónaband þeirra var traust og
ástúðlegt. Hún öðlaðist það hlut-
skipti að vera sólin I húsi — og
hjarta eiginmannsins, sem hún
elskaði. 1 húsi þeirra rikti hin
sanna íslenzka gestrisni og gleð-
skapur, bæði afburða söngelsk og
höfðu mikla og góða söngrödd, og
á mannamótum voru þau hrókur
alls fagnaðar. Munu margir frá
Stykkishólmi og annarsstaðar frá
eiga ánægjulegar endurminning-
ar frá heimili þeirra. Ég og fjöl-
skylda mín vorum svo lánsöm að
fá tækifæri til að heimsækja þessi
heiðurshjón á ferðalögum minum
um Breiðafjarðarhéruð, og dvelja
hjá þeim í nokkra daga, var það
okkur alltaf mikil tilhlökkun að
mega koma á þetta heimili. En
hér eins og svo viða brá sól of
snemma sumri. Sigvaldi veiktist
og var burt kallaður árið 1961.
Var hans sárt saknað af öllum
Minning:
Camilla Friðborg
Kristjánsdóttir
hver viðbrögð skyldi hafa I hverju
viðfangsefni. Hann var traustur.
Þau eru ófá mótin og dansleikirn-
ir sem við höfum starfað saman á.
Það er oft þreytandi að vinna á
dansleikjum I yfirþyrmandi
hávaða og sifellt nöldur ölvaðra
manna og það þarf mikla skap-
stillingu og festu til að halda uppi
reglu við slíkar aðstæður. Það
þarf lika þolinmæði til að sitja
undir fúkyrðum óspektarmanna
sem reyna hvað þeir geta til að
koma illu af stað.
Þetta hafði ekki áhrif á Gísla
Ragnar Gíslason. Hann stóð sem
klettur, rólegur i fasi og brosleit-
ur á hverju sem gekk. Hann hafói
róandi áhrif á umhverfið, einnig
okkur sem með honum störfuðu.
Samkomuhald hér um slóðir
hefur hin seinni ár, að minu mati,
færst i betra horf en áður var.
Atök og ryskingar eru að mestu
úr sögunni. Ósáttir koma með mál
sín til lögreglumanna, sem svo
reyna að leysa þau, svo allir megi
við una. Lögreglumenn njóta
meira trausts.
Að þessum ánægjulegu breyt-
ingum hefir GIsli Ragnar átt sinn
stóra hlut. Við munum þvi um
ókomin ár njóta verka hans sem
lögreglumanns í héraðinu, bæði
lögreglumenn og borgarar. Sem
gæslumaður fanga mun honum
hafa runnið það til rifja að geta
ekki hjálpað þeim ólánssömu
meira en hægt var. Hann gerði
hvað hann gat til að gera þeim
vistina bærilega, en það tak-
markaóist að sjálfsögðu af reglum
þeim sem hann varð að fram-
fylgja. öllum þeim föngum sem
hann sá um gæslu á á Litla-
Hrauni mun hafa verið hlýtt til
hans og segir það sína sögu.
Mér er kunnugt um að sam-
borgarar Gfsla Ragnars á Eyrar-
bakka leituðu mjög til hans með
vandamál sin og oftast þurftu
þeir ekki lengra að leita. En nú er
skarð fyrir skildi.
Vörðurinn á ströndinni er nú
fluttur yfir móðuna miklu. Megi
hann taka upp varðstöðu sfna á
hinni ókunnu strönd og leiðbeina
þeim fþar sem á eftir honum
koma. Hafi hann þökk fyrir kynn-
in.
Eiginkonu, börnum og öðrum
aðstandendum votta ég samúð
mina og fjölskyldu minnar og bið
þeim blessunar guðs í þeirra
miklu sorg.
Sigurður Jónsson
Kveðja frá lögreglumönnum 1
Árnessýslu.
1 dag verður til moldar borinn
Gisli Ragnar Gíslason, fangavörð-
ur og lögregluþjónn, Austurvelli
á Eyrarbakka. Þar er horfinn yfir
móðuna miklu góður drengur og
traustur þeim, sem honum kynnt-
ust bæði í starfi og utan.
S.l. sex ár starfaði hann í vara-
liði lögreglunnar í Árnessýslu, og
er margs að minnast frá þessum
tima. Hann var drengskaparmað-
ur, sem ekki sist kom í ljós í
erilsömu aðalstarfi hans sem
fangavörður og einnig í vanda-
sömu og vanþakklátu starfi
lögreglumannsins.
Þessum línum er ætlað að flytja
kveðjur okkar lögreglumanna og
þakkir til vinar, sem gott var að
starfa með og ætíð var reiðubúinn
til að leita mannlegustu lausnar á
hverjum vanda. Störf lögreglu-
manna eru vandasöm, ekki síst sá
þáttur þeirra, sem Gísli starfaði
helst við, en það var varsla á
dansleikjum. Engan mann var
betra að hafa með sér I þeim
störfum sakir rólyndis hans og
yfirvegaðra gjörða.
Minning hans er björt og trega-
blandin, því söknuóur er mikill
þegar góður vinur er á braut.
Við færum eftirlifandi eigin-
konu og öðrum aðstandendum
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
sem til þekktu. Camilla var kjark-
mikil dugnaðarkona og vann ýmis
störf þar til árið 1965, að hún tók
að sér bókavarðarstarfið við
Amtsbókasafnið i Stykkishólmi.
Þar beió hennar mikið og vanda-
samt starf bæði við flokkun og
skráningu hinna ýmsu verka. Ég
dáðist að þeim krafti og dugnaði,
sem hún sýndi við að setja sig inn
í þetta nýja starf. Hún átti hér
syðra góðar vinkonur í bókavarða-
stétt, sem aðstoðuðu hana meó ráð
og dáð, og hún tók þátt á nám-
skeiðum fyrir bókaverði. Með
þessu móti tókst henni að stunda
starf sitt með heiðri og sóma og
svo var hún lánsöm að fá ágæta
aðstoðarkonu að vinna við safnið,
sem annaðist það, er Camilla
vegna veikinda varð frá að
hverfa.
Eftir dauða manns síns hélt
hún uppi þeirri reisn, sem auð-
kennt hafði þeirra búskap og i
húshaldinu sýndi hún þrifnað og
snyrtimennsku utanhúss — og
innan. Þar var unnið meðan
dagur entist. Það er mikil likn-
semd hins trúa eljumanns að
finna fró og gleði I starfi hvers-
dagsins á meðan líf og þrek
endist.
Megi minningin um elskulega
móður, tengdamóður, ömmu og
systur verða þeim ljós i húmi
sorgarinnar og biðjum henni og
ykkur öllum guðsblessunar um
tima og eilífð.
Kr. Sveinsson.
ANGLIA HEFUR
VETRARSTARFIÐ
í FRÉTTATILKYNNINGU, sem
Morgunblaðinu barst frá félaginu
Anglia, segir að á aðalfundi 3. okt.
síðastl. hafi verið ákveðið að veita
meðlimum Félags enskukennara
á islandi félagsréttindi í Anglía.
Á fundi þessum var Alan Boucher
kosinn formaður, Paul O’Keefe
ritari, Ellen Sighvatsdóttir, gjald-
keri, Erna Albertsdóttir skjala-
vörður og Colin Porter formaður
skemmtinefndar.
Anglía heldur fyrsta skemmti-
kvöld vetrarins 22. okt. kl. 21. í
Síðumúla 11, með diskóteki og
dansi til kl. 2.
önnur félagsstarfsemi f vetur
verða enskar talæfingar og kvik-
myndasýningar. Auk þess verða
vikuferðir til Bretlands eins og f
fyrra, ef nægileg þátttaka fæst.