Morgunblaðið - 19.01.1977, Blaðsíða 22

22 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. JANÚAR 1977
Guðný Jónsdóttir
—Minningarorð
Sœmundur Sigurðsson
Nokkur kveðjuorð
F. 21.7. 1894.
D. 11.1. 1977.
Þann 11 þ.mán. andaðist i
Borgarspítalanum Guðný Jóns-
dóttir frá Siglufirði, kona Haralds
Gunnlaugssonar fyrrv. síldar-
matsmanns Guðný náði háum
aldri og átti síðustu misserin við
að striða þunga vanheilsu, sem
hún bar af meðfæddum kjarki,
sem aldrei hafði brugðizt henni i
skóla langrar lífsreynslu. Frá-
bærrar hjúkrunar naut hún hjá
starfsfólki spítalans. Það skal hér
með þakkað í hennar nafni og
allra hennar vandamanna.
Guðný Jónsdóttir var Austfirð-
ingur að ætt og uppruna, f. í Gils-
árteigshjáleigu 21. júli 1894.
Fullu nafni hét hún Guðný Guð-
laug. Voru foreldrár hennar þau
Jón Eyjólfsson úr Eíðaþinghá og
Guðrún Björg Jónsdóttir frá
Skjögrastöðum. Þau eignuðust
sex börn, sem upp komust. Eru
þau nú öll látin nema Þórir,
búsettur i Keflavík. Hin systkini
Guðnýjar voru: Vilborg húsfreyja
á Hofi i Alftafirði, Þórunn, giftist
í Færeyjum og á þar marga af-
komendur, Eyjólfur, bóndi á
Bárðarstöðum i Loðmundarfirði,
Þorsteinn, smiður í Hafnarfirði
o.v.
Arið eftir að Guðný fæddist,
fluttust foreldrar hennar niður í
Seyðisfjörð, þar sem þau bjuggu á
ýmsum stöðum, síðast í Vestdal.
Þar andaðist Guðrún rúml. fimm-
tug árið 1910. Næstu árin dvaldi
Guðný á Seyðisfirði. Árin 1914 og
-15 eignaðist hún tvær dætur með
unnusta sinum, Valdimar skip-
stjóra Kristmundssyni, siðar í
Kefiavik. Sú eldri, Unnur, andað-
ist úr spönsku veikinni, en sú
yngri, Ásta Þóra, er húsfr. í
Reykjavík.
1 Vestmannaeyjum kynntist
Guðný manni sinum, Haraldi
Gunnlaugssyni gagnfræðingi á
Eyrarbakka á Svalbarðsströnd við
Eyjafjörð. Fluttist þá Guðný
þangað og voru þau Haraldur gef-
in saman i Svalbarðskirkju árið
1920.
Á Svalbarðsströnd bjuggu þau
fyrstu 5 árín, síðan á Akureyri
þar sem Haraldur stundaði jöfn-
um höndum sjómennsku og skipa-
smíðar. Þá lá leiðin til Siglufjarð-
ar, þar stóð heimili þeirra um
tveggja áratuga skeið. Siglu-
fjarðarárin eru sá kafli i ævi
Guðnýjar Jónsdóttur, sem minnir
á hið bjarta starfsríka hádegi
hvers sólarhrings. Þar sá hún um
sitt stóra heimili af hógværri
festu og trúrri umönnun meðan
börnin voru að vaxa úr grasi,
Ijúka skólagöngu og búa sig undir
lifið, en húsbóndinn vann að ýms-
um félagsmálum samfara störfum
sinum við síldarverkunina. Þau
Guðný og Haraldur éignuðust 9
börn og komust 7 þeirra til full-
orðinsára: Ilörður verkamaður,
Rvík, Unnur húsfr., Rvík. Þuríður
húsfr., Siglufirði, Ágústa húsfr.,
Hafnarf. Gunnlaugur síldarm. m.,
Siglufirði, Lorclei húsfr., Rvik. og
Herdfs heyrnl.kennari, Kópavogi.
Árið 1959 fluttu þau hjón heim-
ili sitt til Reykjavikur, enda var
Haraldur þá farinn að vera lang-
dvölum heiman að störfum fyrir
Síldarútvegsnefnd. Siðustu árin
bjuggu þau i Kópavogi. Var þá
hjá þeim Herdis, yngsta dóttir
þeirra, mátti segja að Guðný
gengi börnum hennar tveim í
móðurstað. Það var raunar eitt af
einkennum Guðnýjar hve barn-
góð hún var. Börn sóttu mikið til
hennar og táknrænt er það, að
litið stúlkubarn var lagt í kistu
hennar.
Guðný Jónsdóttir var i lægra
meðallagi á vöxt, handsmá og fót-
nett, fríð sýnum og vel á sig kom-
in. Hún var frekar dul í skapi og
alvörugefin en bauð af sér góðan
þokka. Hún var vel verki farin,
t.d. ágæt saumakona, afburða
þrifin eins og fagurt heimili
hennar bar Ijósan vott. Hún var
afar gestrisin og ekki var gestur
fyrr kominn inn fyrir dyrnar en
hún fór að finna honum góðgerð-
ir. Með söknuði og þökk minnist
sá, er þetta ritar, margra glaðra
og góðra stunda á heimili hennar
i hópi vina og vandamanna.
Guðný Jónsdóttir var þeirri
gáfu gædd að njóta alls þess, sem
fagurt er i litum og tónum og
lesmáli. Hún var lestrarfús og í
banalegu sinni lagði hún ekki frá
sér bókina meðan hún fékk valdið
henni.
Guðný Jónsdóttir öðlaðist mikla
lífsreynslu á sinni löngu ævi, þvi
það er eins og gengur að margt
skeður á langri leið. En öllu þvi
sem að höndum bar, tók hún með
æðrulausri ró og af þeirri kjar-
miklu festu, sem ekkert fékk
haggað. Sjálfsagt hefur hún
stundum kosíð að sitthvað hefði
farið á annan veg en raun varð á,
áföllin færri, sigrapnir stærri.
En skyldi hún samt ekki, þegar
á allt var litið, hafa verið sammála
eyfirzku skáldkonunni, Kristinu
Sigfúsdóttur, er hún kveður:
Kn væri mér boðið, að burt væri máð
það. sem bjó mér sárasían harm
og Ijómandi gleði á leið mfna stráð
og lagt mér I skaut allt, sem hefi ég þráð
og vakti mér vonir f harmi.
þá kysi ég heidur inn harðsótta leik,
sem ég hefi við andstæður þrevtt,
því nú hef ég fundið, þótt vörn mfn sé veik
og vængjatak stutt f hlekkingareyk,
að f baráttu er blessun mér veitt.
Nú er þessari baráttu lokið. Við
þökkum Guðnýju Jónsdóttur ævi
hennar og störf og biðjum öllum
ástvinum hennar blessunar í
söknuði þeirra.
Fæddur 10. október 1925
Dáinn 8. janúar 1977
Aðeins nokkur kveðjuorð að
skilnaði frá aldraðri föðursystur.
Sæmundur var fyrsta barnabarn
afa og ömmu á Urðarstig 13, og
Stefaníu ömmu, sem unnu honum
svo heitt. Hann var sólargeisli
okkar föðursystkinanna, nú er ég
ein eftir af öllum þeim hóp. Við
glöddumst öll svo hjartanlega
með foreldrum hans yfir þroska
hans og áttum með þeim
ógleymanlegar gleðistundir. Ég
man enn mörg af hnyttnum til-
svörum hans, þegar hann var litill
drengur.
Og minningarnar frá æskuárum
Sæmundar, þegar hann greip
gítarinn og söng með sinni djúpu,
fögru rödd. Söngur og hljómlist
var hans töfraheimur, sem hann
gat notið í hópi góðra söngfélaga.
Þá var sem sál hans leystist úr
fjötrum, en Sæmundur var nokk-
uð dulur í skapi. I hinu langa
sjúkdómsstriði við ólæknandi
sjúkdóm sýndi hann kjark og þol-
gæði. Sorgin er mikil hjá ást-
vinum Sæmundar, en ég bið þeim
huggunar og styrks i þessari
þungu raun. É vil enda þessar
línur með erindi eftir eitt af upp-
áhaldsskáldum hans, Sigurð
Sigurðsson frá Arnarholti.
Þungt er tapió, það er vissa —
þó vil ég kjósa vorri móóir:
aó ætfó megi hún minning kyssa
manna er voru svona góóir —
aó ætfó eigi hún menn aó missa
meiri og betri en aórar þjóóir.
Friður Guðs fylgi honum og öll-
um ástvinum hans, þökk fyrir
allt. 4 Fríða.
Kallaður hefur verið frá okkur
drengur góður. Vandfundin eru
þvi þau orð sem hæfa.
„Þitt er menntaó afl og önd,
eigiróu fram aó bjóóa:
hvassan skilning, haga hönd,
hjartaó sanna og góóa.“
Stephan G.
Sæmundur Sigurðsson réðst
sem húsvörður að Álftamýrar-
skóla í mars 1973 eftir að hafa
starfað við trésmiði i mörg ár og
þar áður sem farmaður. Strax
kom í ljós, að Sæmundur var af-
burða starfsmaður. Þegar þurfti
að lagfæra og fága eitt og annað
var hann óðfús að liðsinna öllum i
smáu og stóru þrátt fyrir mikinn
eril og iangan vinnudag. Honum
tókst á afar stuttum tima að að-
laga sig þeim starfsþáttum sem
iðkaðir eru á svo stóru heimili
sem skóli er. Þar eru margir
ólíkir fjölskyldumeðlimir, sem
koma úr mörgum áttum og hafa
mismunandi skoðanir á hlut-
unum. Honum var ljúft og lagið
að leysa vanda allra, jafnt starfs-
fólks sem nemenda, i starfi sinu
dag hvern, þótt i mörg horn væri
að lita.
Sæmundi reyndist létt að um-
gangast okkur starfsfólk og nem-
endur skólans. Honum fylgdi
fylgdi jafnan hressandi blær sem
kom öllum i gott skap, en hann
gat einnig verið alvörugefinn og
ákveðinn i skoðunum sinum.
Hann gladdi okkur með nærveru
sinni, því kimnigáfu bar hann
mikla og jafnvel eftir að hann var
orðinn sjúkur, lék hann einatt á
als oddi og gerði að gamni sínu.
Hans hæga og frjálslega fram-
koma aflaði honum vinsælda og
trausts. Oft hafa nemendur spurt
um Brodda húsvörð eftir að hann
veiktist, en svo var hann kallaður
i þeirra hópi, vegna burstaklipp-
ingar. Milli hans og nemenda
skólans hafði skapast góð vinátta.
Skarð Sæmundar Sigurðssonar
verður vandfyllt. Honum þótti
vænt um starf sitt. Hann kom á
vinnustað sinn jafnt frídaga sem
og aðra daga og gaf sig allan að
starfi sinu, og sýndi þá ávallt ár-
vekni og vandvirkni við hvað sem
að höndum bar, og ef ekki var allt
sem best var á kosið fór hann ekki
frá fyrr en vandinn var leystur.
Slík var ábyrgðartilfinning hans.
Siðast en ekki sist, ber okkur að
þakka honum persónulegan vin-
skap og hjálpsemi við allar kring-
umstæður.
Við samstarfsfólk hans i Álfta-
mýrarskóla þökkum honum vin-
áttu, samveru og samvinnu nú er
leiðir skilja um sinn. Við sendum
eiginkonu hans, Sigríði Kristjáns-
dóttur, og vandamönnum öllum
hugheilar samúðarkveðjur. Guð
styrki þau i sorg þeirra.
„Snar f bragúi snarpur,
snöfurlegur garpur
fold til fullrar kyrróar
færóur er I dag;
drengur sá hinn djarfi
dags hefur lokió starfi.
Fáir léku fyróar
frægilegri slag.“
Jakoh Thorarensen.
Það er huggun i harmi að eiga
góða minningu um góðan dreng.
Guð blessi minningu hans.
Samstarfsfólk
og nemendur Álftamýrarskóla.
t
Litla dóttir okkar,
SOLVEIG
lést í Landspltalanum 10
janúar.
Útförin hefur farið fram.
Solveig M Björling,
Gústaf Jóhannesson.
t
Alúðarþakkír fyrir auðsýnda samúð við fráfall og útför eiginkonu
minnar og systur minnar,
GUÐRÍÐAR SVEINSDÓTTUR
Bergur Sturlaugsson,
Karóllna Sveinsdóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir,
KRISTFINNUR ÓLAFSSON,
Steinagerði 18,
sem lést I sjúkrahúsi i London 1 1 janúar, verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju föstudaginn 21 jan kl 1 3 30
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja minnast hins látna, er
bent á Slysavarnafélag íslands
Fyrir hönd aðstandenda, ...
Kristln Kjartansdóttir,
Gunnlaugur Kristfinnsson.
t
Við þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinarþel við andlát og útför
eíginmanns míns, föðurokkar, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR JÓNSSONAR
Freyjugötu 1 7 B
Sigurjóna Sofffa Sigurjónsdóttir,
Hulda R. Magnúsdóttir,
Sigurjón S. Magnússon
Gyða Magnúsdóttir
Pálina Þ. Magnúsdóttir
Guðmundlna O. Magnúsdóttir
Sigrún L. Helgadóttir
Pálina Stefánsdóttir
Gestur Hallgrfmsson
Jón Þ. Sigurjónsson
Áskell Magnússon
Hafsteinn Hannesson
og barnabörn.
Vegna útfarar
EINARS Á. SCHEVING,
verður skrifstofa okkar lokuð í dag.
Eignaþjónustan,
fasteigna- og skipasala,
Njálsgötu 23.
G.B.r.
+
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu
GUÐNÝAR PETRU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Skólavegi 8, Vestmannaeyjum.
Guð blessi ykkur.
Runólfur Runóltsson,
Einar Ólafsson, Sigrún Steinsdóttir,
Stefán Runólfsson, Helga Viglundsdóttir,
Ólafur Runólfsson, Sigurborg Björnsdóttir,
börn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför,
ÁSGERÐAR BENEDIKTU SIGVALDADÓTTUR
Guð blessi ykkur öll
Stefán Guðjónsson,
Hreiðar Stefánsson, Jenna Jensdóttir,
Sigurlína Stefánsdóttir. Einar Árnason,
Hermlna Stefánsdóttir, Hreiðar Aðalsteinsson,
Rósa Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Öllum, sem heiðruðu minningu
GUÐRÚNAR INGIBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Frá Husey,
Blöndubakka 14. Reykjavlk
og vottuðu okkur samúð vlð andlát hennar og útför, þökkum við af
heilum huga
Sigurður Halldórsson
Jenný Sigurðardóttir,
Guðrún Sigurðardóttir,
Halldór H. Sigurðsson,
Aðalbjörg Sigurðardóttir,
Katrln J. Sigurðardóttir,
og barnabörn.
Haukur Kjerúlf,
Guðrún Frederiksen,
Eyþór Ólafsson,