Morgunblaðið - 12.02.1977, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12 FEBRUAR 1977
Karl B. Marteinsson,
Skálateigi, minning
Fæddur. 9. nóv. 1911.
Dáinn. 25.. nóv. 1976.
Laugardaginn 4. desember síð-
astliðinn var til moldar borinn í
Grindavík minn kæri föðurbróðir,
Karl Björgvin Marteinsson, sem
lést að heimili sinu 25. nóv. Karl
var fæddur að Hólum í Norðfjarð-
arhreppi þann 9. nóv. 1911. For-
eldrar hans voru Marteinn Sigfús-
son bóndi þar og eiginkona hans
Ingibjörg Einarsdóttir. Fluttu
þau sfðar að Skálateigi í sömu
sveit og þar bjó Karl mestan sinn
búskap. Systkini Karls voru Sig-
fús Þorsteinsson, hálfbróðir, en
alsystkini Ingigerður Stefanfa og
Svavar Kristinn og fóstursystir
Anna. Er mér minnisstætt frá
æsku minni hve innilegt samband
var milli þeirra systkina, traust
og hjálpsemi, vildu þau öll létta
undir hvert með öðru, enda alin
upp við gott atlæti á sönnu ágætis-
heimili. Afi minn og amma voru
mannkostamanneskjur og var
mér mikil gæfa að fá að alast upp
í skjóli þessa góða fólks, auk
minna ágætu foreldra.
Ég á ótal góðar minningar um
Karl frænda minn, eða Kalla eins
og ég kallaði hann.
Árið 1942 gekk Karl að eiga
eftirlifandi konu sfna, Dagmar
Oskarsdóttur frá Leiti f Mjóafirði.
Er mér minnisstæður brúðkaups-
dagur þeirra, hve Dagmar var
hugguleg og mikil dama i Fjólu-
bláa flauelskjólnum og hann karl-
mannlegur I dökku fötunum. Kari
var ekki hár maður en hnellinn
og samsvaraði sér hið bezta. Hanr
var frfður, viðmótið oftast glatt og
hlýlegt. Þau voru þennan dag svo
hamingjusöm, svo ljómandi af
kærleik og hlýju. Þannig virtust
þau ávallt vera, veit ég að hjóna-
band þeirra var óvenju gott, enda
byggt á þeim stoðum, sem beztar
eru í hverju hjónabandi, gagn-
kvæmu trausti, ást og virðingu.
Þeim varð fimm barna auðið,
elztur er Óskar, sem heldur heim-
ili með móður sinni. Marteinn,
kvæntur og býr f Grindavfk,
Björg Ingigerður, gift á Akranesi,
Gerður Kristfn, gift og býr við
Grimsárvirkjun, Baldur, yngstur,
stundar nám f Reykjavík. Barna-
börnin eru sjö, falleg börn og
mannvænleg, yndi afa sfns og
ömmu.
Þegar Karl og Dagmar hófu bú-
skap, byggðu þau upp á föðurleifð
hans á Hólum í félagi við bræður
Dagmar, þá Axel og Óskar, sem
báðir eru látnir, langt um aldur
fram. En meðan á uppbygging-
unni stóð missti Karl heilsuna svo
að hann var uppfrá því mikill
öryrki. Vanheilsuna bar hann af
aðdáunarverðri þrautseigju, aldr-
ei heyrði ég hann kvarta, en oft
skopaðist hann að sjálfum sér og
sfnu auma ástandi, þegar liðagigt-
in var sem verst að viðbættu
magasári, hjartveiki og fleiru.
Þegar móðir Karls lézt fluttist
hann með fjölskylduna aftur að
Skálateigi og önnuðust þau föður
hans til hinzta dags. Bjuggu þau
þar sfðan í um 20 ár, þar til fyrir
rúmu ári að þau fluttu til Grinda-
vfkur. Þar áttu þau indæla fbúð
og við þeim blasti friðsælt ævi-
Systir okkar og fósturmóðír
ELÍNBORG KRISTJÁNSDÓTTIR,
frá Eyrarbakka, Skeiðarvogi 127,
Reykjavfk,
lézt I Elli og hjúkrunarheimilinu Grund, fimmtudaginn 10. febrúar.
Sigurður Kristjánsson,
Jóhannes Kristjánsson,
Kristján Sigurbjorn Sigurðsson,
GuSmunda Magnúsdóttir.
t
Móðir okkar,
LAUFEY FRÍÐA ERLENDSDÓTTIR
frá Snjallssteinshöfða.
Bröttukinn 21. Hafnarfirði,
andaðist i Landsspítalanum 10-febrúar.
Bömin.
Útför föðursystur okkar t
SESSELJU SIGURÐARDÓTTUR Háteigsvegi 15 Reykjavlk
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 14 febrúar kl. 3 e.h.
Stefania, Guðriður, SigriBur og Sigrún Pétursdætur.
t
Móðir okkar
RAKEL ÞÓRARINSDÓTTIR,
Vlðilundi 4E,
Akureyri,
lézt I Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri þann 10 febrúar 1977.
Jarðarförin fer fram þann 1 6 febrúar kl 1 3 30 frá Akureyrarkirkju
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð en þeim sem vildu minnast
hinnar látnu er bent á Hjálparsveit Skáta Akureyri
Börn hinnar látnu.
t Fósturfaðir minn.
BJÖRN SKÚLASON,
Baldursgotu 12
er lézt 6. febrúar, verður jarðsungínn frá Fossvogskirkju mánudaginn
14 þ m kl 13 30 Knútur Höjriis
kvöld, er hann var svo snögglega
burtkvaddur af þessum heimi. Ut-
för hans fór fram f fögru veðri og
að viðstöddu fjölmenni og var öll
sú athöfn mjög falleg og um
margt óvénjuleg og eftirminnileg.
Mér er mikil eftirsjá að Kalla
frænda mfnum, hann var mér alla
tíð sem annar faðir og þau hjónin
bæði mér svo óskaplega góð, féll
aldrei skuggi á vináttu okkar.
Langar mig að minnast hér á
eitt atvik, sem lýsir vel framkomu
hans við mig. Það var einn fagran
sunnudagsmorgun, er ég var
fimm ára, að foreldrar mfnir og
Kalli ásamt fleirum ætluðu f reið-
túr inn f Hóladali með Inga T.
Lárussyni og Kristínu Ágústsdótt-
ur, konu hans, en þau voru miklar
hestamanneskjur. Ég vildi fara
með, ég var vitlaus i hesta og
tilbað tónskáldið, hann var ljúfur
og góður og átti alltaf súkkulaði.
En faðir minn sagði að ég væri of
lítil til að fara, þau riðu svo hratt.
Ég grét og grét, ég var jú eina
barnið og var óvön að vera neitað
um nokkuð. Jú, allir reyndu for-
tölur, en ekkert dugði. Þá kom
Kalli frændi minn, hann bauðst
til að ríða með mig inn að Hólum,
ef ég yrði góð eftir heima þegar
þau færu. Jú, ég sættist á þetta, ef
ég fengi að fara á Brynju, en það
var hryssa, sem hann átti og af
öllum hrossunum bar, hvað vöxt
og vilja snerti. Nú var sá ljóður á,
að merin var svo erfið að fáir
fengu við ráðið. En Kalli var mjög
góður hestamaður og á Brynju
fórum við tvfmennandi inn að
Hólum og til baka. Engin ferð á
ævi minni hefur verið mér meira
virði, hún var hið fullkomna
Guttormur Hermann
Vigfússon —Minning
Fæddur 27. júnf 1916
Dáinn 18. janúar 1977
Við vorum staddir á Brúarfossi
f Cambridge Maryland í Banda-
ríkjunum, þriðjudaginn 18. janú-
ar.
Umhverfið allt óvenju kulda-
legt og dautt. Skipið er svo gott
sem frosið inni í höfninni, svo
þykkur er ísinn umhverfis það.
Það er frost og grá hélumóða um-
lykur allt umhverfið. Á fsnum sit-
ur hópur smáfugla sem bera sig
aumlega. Þeir eru búnir að bíða
við skipið í allan morgun og
ábyggilega orðnir langeygðir og
hryggir, það var enginn sem kom
aftur á skipið og kastaði til þeirra
brauðmolum eins og undanfarna
morgna.
Já, hvað kom til. Jú, eins og
rithöfundurinn sagði:
Móða tímans virðist vera lygn,
en þó er hún svo spora-drjúg
að undrun gegnir.
Já, móða tfmans hafði sannar-
lega verið sporadrjúg. Mann setur
hljóðan um stund, fregnin, hann
Hermann vinur þinn er dáinn.
Dáinn, er það eina sem maður
getur sagt. Dáinn. Já, ósköp var
allt hljótt og sorglegt um borð f
Brúarfossi þessa stund. Jú, við
skipsfélagarnir vorum einum
okkar besta vin og góðum dreng
fátækari. Guttormur Hermann
Vigfússon var látinn.
Hermann eins og hann var jafn-
an kallaður, hafði þjáðst nokkuð
af of háum blóðþrýsting og varð
oft að taka á öllu sínu til að vinna
sfn verk, en þeim verkum sem
Hermann átti að vinna þurfti eng-
inn að hafa áhyggjur af, og ekki
var hann að kvarta eða biðja aðra
um hjálp. Það var nokkuð sem
Hermann átti erfitt með.
Hermann var sérstakt snyrti-
menni, bæði með sjálfan sig og
það umhverfi, þar sem hann
vann.
Hermann var lærður þjónn og
var búinn að vinna á ýmsum stöð-
um bæði til sjós og lands, en eins
og hann sagði mér eitt sinn, „þá
lfður mér alltaf best úti á sjó.“
Hann var lengi á Gullfossi, þar
leið honum ve! og þess skips sakn-
aði hann mikið. Hann vildi vera
frjáls eins og fuglinn, á sífelldu
ferðalagi og þjónninn var honum
í blóð borinn, ef svo má segja.
Hann hafði yndi af að vera i gleð-
skap og gleðja aðra, þá kemur
mér ekki sfst i hug ef börn voru
annars vegar þvf barngóður var
Hermann með eindæmum.
t
Eigínmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
JAKOB ÓLAFUR PÉTURSSON.
Kotárgerði 10,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 15. febrúar kl
13 30
Margrét Jónsdóttir
Hrefna Jakobsdóttir Ingvi R. Loftsson
Erna Jakobsdóttir Ólöf Þráinsdóttir
Margrét og Nanna Guðrún Ingvadætur.
t
Þökkum öllum auðsýnda hjálp og vináttu við útför okkar ástkæru
móður, tengdamóður og ömmu,
SÓLVEIGAR KRISTJÁNSSON.
Þrastargötu 4.
Fyrir hönd vina og vandamanna, Karly J Legere
Kristján S. Kristjónsson
Elvar Kristjónsson
tengdabörn. barnabörn og vinir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför,
SALÓMONS SÆMUNDSSONAR
Ketilsstöðum
Kristín Gunnarsdóttir,
böm, tengdabörn og barnabörn.
ævintýri og hún var uppreisn æru
minnar f viðskiptum við þá full-
orðnu.
Ég held að eitt slfkt góðverk
hljóti a vera gildur aðgöngumiði
að himnarfki, en ég veit að Kalli
vann mörg slfk verk. Hann var
einkar barngóður enda hændust
flest börn að honum. Síðar áttu
synir mfnir þess kost að vera
heimagangar hjá þeim hjónum og
sækja þangað allt gott. Þau voru
bæði samhent f gestrisninni, á
þeirra borðum var ávallt góður,
fallega borinn fram matur, enda
var Dagmar sérstök húsmóðir,
reglusöm, þrifin og smekkleg.
Sakna ég þess mjög, að koma
heim í sveitina mfna og finna þau
ekki lengur f „gamla bænum“,
jar sem áður bjuggu afi minn og
amma. Ég vona bara að ég fái að
hitta þau öll f öðrum heimi. Þá
getum við Kalli vonandi látið
gammana geysa, hestana okkar
hvítu, sem okkur þótti vænst um.
Ég þakka mínum kæra frænda
vináttuna og bið honum blessunar
Guðs, einnig eiginkonu hans,
börnum og öðrum vandamönnum,
um leið og ég votta þeim innileg-
ustu samúð.
Sigrún Sigfúsdóttir.
Ég kynntist Hermanni fyrir
u.þ.b. 3 árum er hann réðst á
þetta skip og lengi verður f huga
mér, hvað hann var alltaf léttur í
lund, hugsunin, húmorinn og
strákurinn f honum var alltaf sí-
ungt. Oft var safnast saman f
„messanum" og hlegið innilega,
ef sögumaðurinn var Hermann
sem var að rifja upp gömul ævin-
týri og sögur frá fyrri tfmum, en
af þvf átti hann nóg. Hann hafði
vissar áhyggjur af þvf ef hann
þyrfti að hætta á sjónum og sér-
staklega ef hann þyrfti að liggja
eitthvað. En hann var búinn að
búa sig undir það að ýmsu leyti,
en sannarlega átti hann ekki von
á þvf að svona stutt væri eftir eins
og raun varð á. En hvað er dásam-
legra en að láta óskirnar rætast?
Slíkra endaloka var hann einmitt
búinn að óska sér, þegar að kall-
inu kæmi. Ættum við þá ekki að
vera sátt við orðinn hlut, við sem
aðeins þekktum hann og vorum
vinir hans.
En hann átti líka meir en bara
vini. Hermann átti einnig tvo syni
frá seinna hjónabandi, sem að
vfsu eiga nú heima hjá sinni móð-
ur f Þýzkalandi, en eru hér nú, til
að fylgja föður sfnum sfðasta spöl-
inn. Þeir eru Alvin Vigfús og Ing-
bert Jóakim. Þeirra sorg er sár og
ekki bætanleg með fáeinum lfn-
um. Ég votta þeim mfna innileg-
ustu samúð, svo og öðrum góðvin-
um Hermanns heitins. Hermanni
þakka ég samfylgdina og allar
þær ánægjustundir sem við höf-
um átt saman.
Ilafsteinn Jóhannesson.
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
línubili.