Morgunblaðið - 12.02.1977, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. FEBRUAR 1977
ME9
MORödK/
KAFFINU

ÉK a'tla adcins að Ri'ta opnaA
ni/lursududós fyrir konuna
mfna.
Kennarinn: Hvað hét sonur
Davfðs?
Nemandinn: Hosfanna
— Hversvegna heldurðu það?
Nemandinn: Það stendur f
bihlfusögunum, ... Og fólkið
hrópaði, Hósfanna sonur
Davfðs.
— Frænka mfn, sagði Sigga
litla, — ég heyrði að hún
mamma sagði frammi í eldhúsi
við hann pabba, að það væri
verst hvað steikin væri Iftil, því
þú borðaðir svo mikið en mig
langar svo að biðja til að skilja
svolftinn bita eftir handa mér.
— Með hvaða kvenmanni
varstu f gærkvöldi þegar ég
mætti þér?
— Það var mágkona seinni
manns fyrri konu minnar.
F.r það ekkert annað, sem þú
vilt vita, en hvar ég faldi
milljónina?
Og svo er það botninn hans
Egils á Húsavfk
Egill Jónasson á Húsavík,
sem landskunnur er orðinn
fyrir kviðlinga sína og
smellnar lausavfsur sá eftir-
farandi fyrrihluta vísu f tfma-
riti en tímaritið óskaði eftir
botni:
Bakkus hefir mörgum mætum
manni skolað niður f svaðið.
Egill botnar:
Og af hreinum heimasætum
hefir hann rifið titilblaðið.
Tveir heyrnardaufir talast við
— Ert þú að koma frá jarðar-
för?
— Nei, ég er að koma frá
jarðarför.
— Á, ég hélt að þú værir að
koma frá jarðarför.
Jarmaðu eins og rolla, þá færðu
örugglega úlfapelsinn um sfð-
ir!
Ég hef ekki tapað grammi frá
þvf ég byrjaði að telja kalor-
furnar — en er aftur á móti
miklu skarpari f hugareikn-
ingi!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
STAÐSETNING háspila á hönd-
um varnarspilara er venjulega
vandasöm. Sagnir geta hjálpað en
þegar þær nægja ekki verður spil-
arinn að gefa sér forsendur til
vinnings og staðsetja spilin sam-
kvæmt þeim.
Austur gefur,
allir utan.
Vestur Norður S. G632 II. 932 T. 974 L. ÁGIO Austur
S. ÁD987 S. 10
11. 6 H. Á754
T. 10865 T. ÁDG32
L. D52 L. K96
Dýraspítalinn
ÉG býst við að margir hafi gert
sér vonir um meiri reisn yrði gerð
svo mikilli gjöf. Spítalinn hefur
nú legið undir skemmdum vegna
vanrækslu og kæruleysis ráða-
manna um langan tíma en mun
loksins vera að renna upp sú
stund að hann taki til starfa.
En það er þetta með fjárhaginn.
Honum er mjög stillt í hóf enda
ekki á öðru von þegar ekki meira
hlutverk er um að ræða, og vafa-
samt um fjáröflunarleiðir utan
samábyrgð frá — ja, ég veit nú
eiginlega ekki frá hverjum tjáir
okkur nýja dýrahjúkrunarkonan
hún Sigríður Þórisdóttir. Hún tal-
ar um dýraverndunarfélög, líkast
til þar á meðal Kattavinafélagið
og Hundavinafélagið, sem hún
nefnir að fylgi henni að málum
um fjáröflunaraðferðir, en það tel
ég vafasamt svo ekki sé meira
sagt. Henni virðist hafa láðst al-
veg að nefna það við viðkomandi
til að byrja með, og er það miður
því þannig mun vera um flesta að
þeir vilja gjarnan vita um hinar
ýmsu skyldur og kvaðir á þeirra
vegum — ekki sist þegar um fjár-
framlög er að ræða. Mundi á álíta
að það væri aðeins grundvallar
kurteisis atriði og almennt talið
alveg sjálfsagt. Ég véit að upp til
dagsins í dag hefur dýra- 1
hjúkrunarkonan ekki, og enginn
á vegum Dýraspitalans haft á
þessu orð við Kattavinafélagið.
Einnig langar mig til að koma á
framfæri undrun minni á þvi að
eigendur Konfúsíusar virðast
ókunnir þeirri staðreynd að hér í
borg starfar vel kunnur dýra-
læknir, Brynjólfur Sandholt, og
hefur hann komið sér upp góðri
aðstöðu til hverskyns aðgerða á
sjúkum dýrum. Hann er frábær
læknir og góður heim að sækja,
mjög hjálpsamur fyrir fólk. Eðli-
lega þarf hann kaup fyrir sína
vinnu ekki síður en aðrir, en lík-
lega finnst manni það nú ekki
neitt stórmál, ef á annað borð er
þörf á hjálp handa dýrinu sínu —
það er ekki nein spurning um
það.
Að lokum myndi ég þiggja góða
greinargerð og meiri upplýsingar
um væntanlega starfsemi dýra-
spítalans, gjarnan frá okkar
ágætu dýrahjúkrunarkonu, þar
sem hún mun þar flestum hnút-
um kunnug eða frá öðru starfs-
fólki og ráðamönnum.
Sigríður Lárusdóttir,
Eiríksgötu 35, R.“
% Þakklæti fyrir
áróður
„Virðulegi Velvakandi.
Mikið langar mig til að taka
undir áróður gegn reykingum.
Það virðist vera hægt að nota í
þessu sambandi málsháttinn
Brennt barn forðast eldinn. í það
minnsta ætlar manninum seint að
lærast þó að hann viti hvaða
afleiðingar reykingar geta haft í
för með sér. Hann hugsar yfir-
leitt: Það kemur aldrei neitt fyrir
Suður
S. K54
II. KDG108
T K
L. 8743
Spilararnir sögðu þannig.
Austur Suður Vestur Norður
1 tfgull 1 hjarta 1 spaði pass
2 tfglar 2 hjörtu 3 hjörtu dobl
3 grönd pass pass pass
Suður spilaði út hjartakóng,
drottningu og gosa, sem austur
tók með ás. Að athuguðu máli
ákvað sagnhafi að spilið væri
óvinnandi ætti suður laufás og
sagnirnar sýndu að suður átti 5
hjörtu en norður hafði örugglega
eitt af lykilspilunum þrem, sem
vantaði.
Hann spilaði þvf laufi. Norður
tók drottningu blinds með ás og
spilaði tíunni til baka. En sagn-
hafi tók á kóng og vissi nú í
hverju vinningsmöguleikinn
fólst. Suður hlaut að eiga kóngana
báða. Hann tók því á tígulásinn og
þegar kóngurinn kom í sá hann
átta slagi og vissi að spaðasvíning-
in gæfi þann níunda.
En slagirnir urðu tíu því þegar
austur tók tigulslagi sína lentu
varnarspilararnir í tvöfaldri kast-
þröng. Suður varð að halda einu
hjarta og lét því spaða. En í blind-
um var bara spaða ÁD9 þegar
norður átti að láta frá spaða G63
og lauf 10. Hann varð því einnig
að láta spaða. Með hjálp svíningar
gaf spaðinn þannig þrjá slaei.
ROSIR - KOSSAR - 0G DAUÐI
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
29
hreint handklæði og tautaði
nokkur fánýt hughreystingar-
orð, unz henni tókst að hætta að
gráta.
Loks settist hún upp, snýtti
sér mörgum hreppstjórasnýt-
um og sagði við mig og reyndi
að brosa:
— Þú skalt ekki hafa áhyggjur
mín vegna. Ég er svona gerð og
það er vfst ekki mikið hægt að
aðhafast til að breyta þvf. Ég er
einhvern veginn þannig gerð að
ég er alltaf að búast við að
eitthvað leiðinlegt ger-
ist,.. .kvfði einverju sem ég
veit ekki hvað er.. .Þegar ég er
hamingjusömust er ég Ifka
hræddust.. .svo að auðvitað
ætti ég að vera undir það búin,
þegar ÞAÐ dynur allt í einu
yfir f alvöru. En það er ég sem
sagt ekki. Þvert á móti.
llún þagði f nokkrar mfnútur
og mér fannst augun bæði vera
dimmblá. En þegar hún byrjaði
aftur að tala skýrðist brúni lit-
urinn f vinstra auganu.
— Ég skal segja þér, að móðir
mfn dó þegar ég var aðeins nfu
ára. Það tók fljótt af. Daginn
áður var hún hress og lék við
mig og Piu og daginn eftir var
hún fiutt á sjúkrahúsið.. .hún
hafði veíkzt af taugaveiki.. .og
ég sá hana aldrei framar. Þá
hafði ég aðeins föður minn að
halla mér að og ég næstum þvf
drekkti honum f kærleika mfn-
um og aðdáun. 0, þú hefðir átt
að hitta hann! Hann var geisl-
andi, lifandi og heill-
andi.. .ekki leiðindafauskur
efns og Otto frændi. A þriðja f
jólum árið 1845, fyrir tfu árum
og ég var fimmtán ára ók hann
f bfl héðan og til Örebro til að
útrétta hitt og annað.
Ifelene varð honum samferða
og hann var hreystin uppmáluð
þegar hann fór af stað héðan að
hciman um morgun-
inn.. .klukkan sex um kvöldið
hringdi Daniel Severin frá
Skógum. Helene og pabbi voru
þar. Pabbi hafði fengið aðkenn-
ingu að hjartaslagí við stýrið.
Hann dó áður en afi og Otto
frændi komust til Skóga. Dan-
iel Severin skrifaði dánarvott-
orðið.
Hún hafði einu sinni áður
vikið að dauða föður sfns f mín
eyru og þá hafði mér virzt votta
fyrir einhverri tortryggni f
rödd hennar. Hið sama var uppi
á teningnum nú. Én hún leit
ekki beint framan f mig og
flýtti sér að halda áfram frá-
sögninni:
— Já, og þá tók afi við og gekk
mér f föður stað og eftir þvf
sem lengri tfmi leið fór mér að
þykja æ vænna um hann. Ég
veit að öllum fannst hann harð-
stjóri og erfiður f skapi, en
gagnvart mér hefur hann satt
að segja ailtaf verið eins og
Ijúft lamb... Ég held hann hafi
satt að segja aldrei neitað mér
um neitt.. .nema f eitt einasta
skipti. ..og þá hefur hann efa-
laust haft sfnar ástæður fyrir
þvf. Og nú.. .nú er hann Ifka
horfinn og það verður jarðarför
f staðinn fyrir trúlofun.. .og
hann fær ekki að lifa hrúðkaup
mitt og Christers, sem hann
hafði hlakkað svo innilega til.
Ég óttaðist að hún værí að
bresta aftur f grát og ég býst
við að hún hefði gert það, ef
hressileg rödd Daneils
Severins hefði ekki kveðið við
og svo var fótatak f stfganum.
Þar voru komnír Christer og
Severin. Nú kom hann upp til
að Ifta á Minu frænku. Ilann
tafði þar aðeins örskamma
hrfð.
— Það lfður ekki á löngu unz
óhætt er að vekja hana.. .og
hvernig er svo ástandið hér á
bæ?___________
Hann hlunkaðist f áttina til
okkar eins og stór og vinalegur
bangsi og strauk Gabriellu um
vangann með stórri hendi og f
fasi hans var rósemd sem hafði
ljúf áhrif á okkur. Blá augu
hans sem höfðu verið svo glað-
leg kvöldið áður voru engu að
sfður fjarska alvarleg nú og
hann hafði hrukku á miili
augabrúnanna.
Christer sem hafði látið dyrn-
ar að herbergi Minu frænku
vera opnar spurði hijóðlega
hvort ég vildi vera um kyrrt f
forstofunni, svo að einhver
væri nærri, þegar hún rumsk-
aði. Hin gengu sfðan niður stig-
ann og ég hreíðraði um mig f
einum af þægilegum sófunum,
sem þarna hafði verið komíð