Morgunblaðið - 09.03.1977, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. MARZ 1977
Móðir okkar og tengdamóðir KRISTBJÖRG JÓNSDÓTTIR
andaðist í Landspítalanum að morgni 7 marz Jón Ágúst Guðbjórnsson Anna Bjorgúlfsdóttir
Ólafur Guðbjörnsson Gyða Einarsdóttir
Sigríður Guðbjörnsdóttir Steinn Gunnarsson
Ingibjorg Guól jornsdóttir Hans Sigurjónsson.
Asmundur Guðbjörnsson Guðmundur Guðbjörnsson
t
Eigmmaður minn,
VIGGÓ H V JÓNSSON,
forstjóri,
Lindargotu 1 2,
verður jarðsungmn frá Fríkirkjunm, i dag miðvikudaginn 9 marz kl
13 30
Blóm vinsamlegast afbeðin, en þeim, sem vilja minnast hans er bent á
Hjartarvernd
Fyrir hönd barna, tengdasonar og barnabarna. Sigríður Jónsdóttir
t
Útför frænku okkar
INGIBJARGAR BLONDAL
frá Tungu á Vatnsnesi
sem lést á Sjúkrahúsinu á Hvammstanga 28 febrúar s I , fer fram frá
Tjarnarkirkju á Vatnsnesi, laugardaginn 12 þ m kl 2
Systkinabörnin.
t
Kona mín og móðir okkar
KRISTÍN GUÐWUNDSDÓTTIR
frá Tungu í Flóa
verður jarðsungin frá Frikirkjunni í Reykjavík, föstudaginn 1 1 mars
1 977. klukkan 1 3 30
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu. er bent á
Guðjón Benediktsson og Davíð Davíðsson,
Hannes Kr. Davíðsson,
Kristín D. Davíðsdóttir.
Blóm afþökkuð
liknarstofnanir
t
Utför eigmmanns míns. föður og afa
SIGUROAR G.S ÞORLEIFSSONAR
er lést 2 mars verður gerð frá Fossvogskirkju. föstudaginn 1 1 mars
Þeim sem vildu minnast hans, er vinsamlega bent á Hjálparstofnun
kirkjunnar
Rósa Geirþrúður Halldórsdóttir
Rósa Sigríður Sigurðardóttir Dóra Guðný Sigurðardóttir
Halla Sólný Sigurðardóttir Elmar Örn Sigurðsson
Þorleifur Már Sigurðsson Kristján Guðni Sigurðsson
Bára Rut Sigurðardóttir Kristinn Rúnar Ingason.
t
Útför eiginkonu minnar, móður og ömmu,
KRISTJÖNU BLACK
(f. Kristjánsdóttur)
Eiríksgötu 23,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 10 marz kl 10 30
Blóm og kransar afþökkuð, en þeir sem vildu minnast hennar er bent á
Hallgrimskirkju
Willy Black Sigriður Kristjánsdóttir
Susan Black Jóhanna Kristjánsdóttir
Helga Linnet Hafsteinn Linnet
og aðrir vandamenn
+ Þökkum vináttu og samúð við andlát og jarðarför föður okkar og
tengdaföður
MARKUSAR SIGURÐSSONAR,
Grænuhlið, Kópavogi.
Einar Markússon Guðný Árnadóttir
Helga Markúsdóttir Einar Eina/sson
Jóhanna Markúsdóttir Guðmundur Helgason
Guðrún Markúsdóttir Stoffel Edward Stoffel
t
Við þökkum innilega auðsýnda samúð vegna andláts og útfarar,
GUÐLAUGS EINARSSONAR
hæstaréttarlögmanns.
Ennfremur þokkum við læknum, hjúkrunarfólki og öðru starfsfólki á
deild E-6 Borgarspítalanum fyrir góða umönnun í veikindum hans
Guðrún Guðlaugsdóttir
Einar Guðlaugsson,
Kristján Guðlaugsson,
Svana Guðlaugsdóttir,
Júníus Kristinsson,
Auður Egilsdóttir,
Soffía Snorradóttir,
Sunna Guðlaugsdóttir.
Lokað frá hádegi í dag
vegna jarðarfarar
VIGGÓS H. V. JÓNSSONAR,
forstjóra.
Sælgætisgerðin Freyja s.f.
Viggó H. V. Jónsson
forstjóri — Minning
Fæddur. 30.júní 1917.
Dáinn. 1. marz 1977.
Það var mikið reiðarslag fyrir
mig og aðra góðvini Viggós H.V.
Jónssonar, forstjóra Freyju h.f.,
er sú fregn barst að hann hefði
látist skyndilega laust fyrir mið-
nætti 1. mars. Raunar vissi ég að
hann hefði fengið aðkenningu af
kransæðastiflu á miðju siðasta
ári, en virtist hafa komist vel yfir
það áfall og kenndi sér litils
meins eftir það.
Við sátum saman i fjölskyldu-
samkvæmi fyrir rúmri viku siðan
og var hann léttur og ræðinn að
vanda, kvað heilsu góða og leit
hjörtum augum til framtiðar-
innar, hraustur og sællegur að
sjá. En enginn veit sina ævi fyrr
en öll er, og hver okkar fer næst.
Ég kynntist Viggó á þeim árum
er hann starfaði hjá Isafold fyrir
rúmum þrjátíu árum. Þar var
hann lengi gjaldkeri.
Móðir mín fékkst við útgáfu
bóka Þorsteins föður míns þá sem
fyrr og bar það oft við að Viggó
heimsótti hana í þvi sambandi,
því ýmsar bóka Þorsteins voru
prentaðar þar. Tókst með þeim
góð vinátta, sem hélst til dauða-
dags hennar. Móðir min kunni vel
að meta óvenjulega hæfileika
Viggós, greind og glöggskyggni,
því oft ræddi hún ýmsa hiuti við
hann við viðvíkjandi bókaút-
gáfunni.
Ég ræddi minna um þá hluti við
hann en við áttum nokkur sam-
eiginleg áhugmál, ekki síst veiði-
mál, og það leið ekki á löngu þar
til við urðum veiðifélagar. Bæði
tveir einir og ásamt mörgum
veiðifélögum höfum við átt ótald-
ar ánægjustundir við veiðiíþrótt-
ina víða um land.
Hann var meðai snjöllustu lax-
veiðimanna sem ég hef kynnst og
var flugan jafnan hans uppáhalds
beita.
Eitt sumar veiddum við saman í
Korpu (Ulfarsá) og minnist ég
ætíð eins fagurs júlí-morguns er
við komum þangað og hann bauð
mér af sínu venjulega veglyndi að
velja hvort ég vildi byrja við
ósana, þar sem laxinn mundi vera
að ganga upp á flóðinu, eða uppi í
brúarhylnum. Valdi ég að byrj§
við ósana og fékk þar á klukku-
tíma fimm laxa. Ég var svo hreyk-
inn, aó ég ók meó þá upp til
Viggós, en þá var hann að landa
átjánda laxinum á flugu. Ég dáð-
ist að veiðihæfni hans, en litið
varð úr að ég sýndi minn feng.
Við höfum lengst verið saman í
veiði við Norðurá og vorum þar
saman í síðasta sinn i júní í fyrra.
Alltaf var hann jafn uppörv-
andi, kátur og ræðinn á hverju
sem gekk. Hann hafði ætlað sér
þangað aftur á sumri komanda,
en enginn má sköpum renna.
Frá samverustundum okkar við
Laxá í Aðaldal og Laxá í Kjós er
margra yndislegra samverutunda
að minnast. Það er vart hægt að
hugsa sér betri félaga en vin
minn Viggó, ætíð tilbúinn að að-
stoða og hjálpa og sífellt með
skemmtilegar viðræður og sögur
á takteinum.
Það er því ekki að furða þótt
hann væri með afbrigðum vinsæll
+
JÓEL GUÐMUNDSSON.
Mánagotu 1 5.
er látinn
Jarðarförin fer fram 16 þessa
mánaðar kl 10 30 i Fossvogs-
kirkju
Eiginkona og barnabörn.
maður, enda munum við vinir
hans ætíð minnast hans sem hins
besta félaga sem við höfum eign-
ast og sakna hans mjög. Viggó var
gæddur margvíslegum gáfum og
góðum eiginleikum, glöggur á
flesta hluti, mjög fljótur að hugsa
og taka ákvarðanir. Það var sjald-
gæft að koma að „tómum kofan-
um“ ef rætt var við hann. Hann
virtist á flestum stöðum heima.
Ég hefi verið læknir hans f all-
mörg ár og jafnvel i læknisfræði
hafði hann kynnt sér margt.
Viggó hafði mikið yndi af
hljómlist og lék vel á piano,
blásturshljóðfæri o.fl. og var um
skeið formaður lúðrasveitar
Reykjavíkur.
Honum var trúað fyrir ýmsum
ábyrgðarstöðum. Hann var m.a.
formaður stangveiðifélags
Reykjavíkur um skeið og gott
hefði verið að hans forustu þar
hefði notið lengur.
Hann var og lengi i stjórn
félags ísl. bifreiðaeigenda og rit-
stjóri timarits þess, Ökuþórs.
Viggó var tryggur vinur þeirra
er borið höfðu gæfu til að eignast
hann fyrir vin og fátt er betra i
þessu lífi en að eiga góða vini.
Þann 30. júní n.k. hefði Viggó
orðið sextiu ára og höfðum við
margir vina hans búist vió að
fagna honum við það tækifæri.
Nú á dögum þykir það ekki hár
aldur. Við munum minnast hans á
þeim degi, glæsilegum, háum og
hnarrreistum, fyrirmannlegum
og glöðum að vanda.
Mér þótti innilega vænt um
Viggó og sakna hans mjög. Kona
hans frú Sigriður Jónsdóttir var
engu síður góð vinkona min og
fjölskyldu minnar. Hún stóð ætíð
við hlið hans æðrulaus, dugmikil
og einlæg.
Börn þeirra hafa og reynst mér
og fjölskyldu minni bestu vinir.
Guð styðji þau öll til að bera þá
sorg sem á þau er lögð nú.
Ég trúi því að leiðir okkar
Viggós eigi eftir að liggja Saman
siðar og vona að honum farnist
vel á þeim leiðum er hann nú
hefur lagt út á.
Með innilegri hluttekningu og
samúðarkveðjum frá mér og fjöl-
skyldu minni.
Erlingur Þorsteinsson.
Stangaveiðifélag Reykjavikur
kveður í dag Viggó H.V. Jónsson
með þakklæti og virðingu. Félag-
ið saknar nú eins af sinum traust-
ustu og beztu mönnum, sem horf-
inn er héðan langt fyrir aldur
fram.
Viggó var ritari félagsins
1952—1956, formaður þess
1956—1959 og átti sæti í fulltrúa-
ráði frá 1970 til dauðadags.
Viggó var jafnan mjög áhuga-
samur um málefni félagsins, dug-
mikill svo af bar og legði einarður
lið þeim málum, sem hann taldi
félaginu til heilla. Á fundum lét
hann skoðanir sínar i ljós um-
búðalaust, en hreinskilinn mál-
flutningur hans var ávallt drengi-
legur. Hann var einn af þeim
mönnum, sem ekki telja eftir
sporin í þágu málefnis, sem hjart-
anu er kært, og um hug hans til
SVFR þurfti enginn að efast. Fyr-
ir mikilsverð störf í þágu SVFR
var Viggó sæmdur heiðursmerki
félagsins fyrir tveimur árum.
Um árabil hafði Viggó sumar
hvert notið unaðssemda Norður-
ár, einnar hinnar fegurstu perlu
íslenzkrar náttúru. Þar ráðgerði
hann enn að dveljast í nokkra
daga á sumri komandi.
Sú ferð verður ekki farin, en
+
Þokkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall móður okkar.
tengdamóður og ömmu
ÓLAFÍU BJARNADÓTTUR
Sveinn Bjornsson Kristín Ingvarsdóttir
Bjarni Björnsson Kristjana Brynjólfsdóttir
Guðmundur Kr. Björnsson Else Björnsson
börn og barnabörn.
við óskum Viggó velfarnaðar til
hinna silfurbláu strauma handan
við móðuna miklu.
Fyrir hönd stjórnar og félags-
manna Stangaveiðifélags Reykja-
víkur flyt ég eiginkonu hans og
öðrum ástvinum einlægar sam-
úðarkveðjur.
Magnús Ólafsson.
Hér verða aðeins skráð stutt
kveðjuorð frá gömlum vini úr
ísafold!
Viggó var rétt rúmlega tvítugur
þegar hann byrjaði í ísafoldar-
prentsmiðju. Þá nýlega útskrifað-
ur úr Verzluriarskólanum. Eitt
fyrsta verk hans var að undirbúa
pöntun á rotations-prentvéi, sem
ætluð var til prentunar á Morgun-
blaðinu. Slfk vél hafði ekki verið
áður hér á landi.
Vélin átti að koma frá Þýzka-
landi, og svo kom stríðið. Viggo
hafði ávallt yndi af vélknúnum
tækjum, einkum þó bílum og
vandvirkni hans kom m.a. fram f
því hve vel hann fór með hina
mörgu bíla, sem hann eignaðist
um ævina. Ekki þurfti að gá að
bilnúmerinu (R.64), þvi að bilar
hans skáru sig úr á götum Reykja-
vikur. Hann sagði frá því í út-
várpserindi fyrir nokkrum árum
að hann hefði fyrst setið undir
stýri hér í bænum 9 ára gamall.
Kannski var það af því að hann
vann i ísafold að Viggo átti frum-
kvæðið að þvi að FÍB fór að gefa
út bílaritið Öku-Þór.
Þegar ísafold hætti að prenta
Morgunblaðið var hafist handa
um aukna bókaútgáfu. Bókaút-
gáfa var þá, eins og nú, fjármuna-
frek og stundum erfitt að sækja á
brattann. Reyndi oft á þolrifin í
Viggo, sem var gjaldkeri fyrir-
tækisins og ekki var um það að
ræða að lækka seglin. Bókaútgáf-
an komst í það að verða allt að 50
bækur á ári. Eftir nær tuttugu og
eins árs starf hjá Isafold, ákvað
Viggo að gerast sjálfstæður at-
vinnurekandi og keypti með öðr-
um sælgætisgerðina Freyju. En
ávallt hélt hann tryggð við gömlu
ísafold og vinátta hélst til hins
síðasta. Viggo var hreinlyndur
maður, opinskár, tryggur og
traustur og munu margir Reyk-
vikingar sakna einlægni hans og
frásagnargleði. Ástvinum hans
eru hér með fluttar innilegar
samúðarkveðjur.
Pétur Ólafssson
Viggó var fæddur í Reykjavík
30. júní 1917 og var sonur hjón-
anna Ásdísar Jónsdóttur og Jóns
Gíslasonar. Ásdís var mikil
myndarkona, há og myndarleg
með mikið ljóst hár. Hún var
ættuð úr Laugardal (Miðdal), en
ætt hennar er mér ekki kunn að
öóru leyti.
Jón var fæddur á Lambanes-
reykjum í Fljótum, sonur Gísla
Árnasonar bónda í Vallhólum og
konu hans Guðrúnar Jónsdóttur.
Hann lærði skósmfði, flutti til
Reykjavíkur og vann hjá Efna-
gerð Reykjavfkur sem sölustjóri
síðustu áratugi sína.
Þau eignuðust 4 börn, Olgu
Dagmar, sem gift er Gústafi A.
Sveinssyni hæstaréttarlögmanni,
Óskar Thorberg bakarameistara
sem kvæntur er Edith f. Julin,
Viggó Valberg, sem lézt ungur, og
Viggó H:rald Valberg, kv. Sigríði