Morgunblaðið - 06.07.1977, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. JULl 1977
25
fclk í
fréttum
+ Á myndinni til hægri eru tveir amerfskir lögreglumenn að reyna að finna skýringu á furðulegu ráni
sem framið var í kirkjugarði í Illinois. Grafarræningjar hafa opnað gröf hins heimsfræga kvikmynda-
leikara og milljónamærings Michael Todd og haft á burt með sér kerið með ösku hins látna leikara.
Michael Todd fórst f flugslysi árið 1958. Hann var kvæntur leikkonunni Elisabeth Taylor og var þriðji
eiginmaður hennar. Þau eignuðust eina dóttur, Lisu. Michael Todd var sérstaklega frægur fyrir leik
sinn I myndinni „Umhverfis jörðina á 80 dögum“ en fyrir hana fékk hann Oscars-verðlaunin. A
myndinni til vinstri sjást þau hjónin með Lisu dóttur sína nýfædda.
Há-
karla-
veiðar
+ Óvenju mikið er um
hákarla um þessar mund-
ir undan ströndum Texas
í Mexíkóflóa, og synda
þeir þúsundum saman
meðfram ströndinni ná-
lægt landi. Nýlega
veiddu menn átta há-
karla við olíuborunarpall
— nálægt Padre — eyju
úti fyrir strönd Mexíkó.
Hákarlarnir reyndust
vera frá 7 til 15 feta lang-
Ólafur Eyjólfur Guð-
mundsson—Minning
F. 27.janúar 1884
D. 27.júnf 1977
Sá sæmdarmðaur, sem í dag er
kvaddur i síðasta sinn, var með
elztu mönnum, því að hann var
orðinn 93ja ára. Hann fæddist 27.
janúar 1884 i Flatey á Breiðafirði.
Foreldrar hans hétu Guðmundur
Guðmundsson og Sigriður Bjarna-
dóttir. Þegar hann var fjögurra
ára fluttist fjölskyldan að Rifi á
Snæfellsnesi og síðan brátt til
Ólafsvíkur. Hann átti þrjár systur
og einn hálfbróður. Faðir hans
var sjómaður, einnig vefari góður
— og smávegis búskap höfðu þau
lika eins og titt var í sjávarþorp-
um. Það var þvi margt að starfa á
æskuheimili Ólafs og hefur hann
því frá upphafi notið einnar sinn-
ar beztu dyggðar, en það var iðju-
semin. Við sáum þann mann
aldrei iðjulausan ,þótt hann yrði
svona gamall og væri lengi sjón-
dapur og alveg blindúr siðustu
árin.
Þegar hann var 19 ára, árið
1903, dó mamma hans. Hleypti
hann þá heimdraganum og gerð-
ist sveitamaður, för i vinnu-
mennsku út á Skógarströnd, fyrst
i 8 ár að Litla-Langadal, svo 5 ár
að Keisbakka, og síðan eftir eitt
ár að Ytra-Leiti fór hann að Skóg-
arnesi 1918.
Rétt um eða eftir 1920 kom
hann hingað suður til Reykjavik-
ur og bjó hér í rúmlega hálfa öld.
Á þeim langa tima hér í höfuð-
staðnum, vann hann aðallega
tveimur húsbændum sem nú eru
báðir látnir, en það voru þeir
Garðar Gíslason og Egill
Vilhjálmsson. Þetta sýnir glögg-
lega hversu góður starfsmaður og
traustur hann var, en hjá báðum
gegndi hann trúnaðarstörfum.
Garðar flutti út mikið af ull og
gærum. Kom þessi varningur á
bílum víðs vegar að úr sveitunum.
Komu bilarnir á hvaða tíma sólar-
hrings sem var. Þurfti þá að taka
á móti gærunum og vigta þær inn
strax. Þetta annaðist Ölafur í
mörg ár. Áður var hann vörubíl-
stjóri hjá Garðari. Hann var þvi i
hópi þeirra ökumanna hérlendis
sem skiptu um farartæki frá hest-
vögnum í bifreiðir.
Þegar hann tók að reskjast fór
hann til Egils Vilhjálmssonar og
vann ýmis störf við fyrirtæki
hans, en þó aðallega húsvarðar-
starfið, sem hann gegndi eins
lengi og sjónin leyfði. Allan þenn-
an tima bjó hann myndarlega þótt
hann kvæntist ekki. Hafði hann
stundum bæði stofu og svefnher-
bergi og alltaf eldhús þótt einbúi
væri. Löngum átti hann sér sum-
arhús og hafði þar garða sem
hann ræktaði i matjurtir. Var það
hans annað lif á sumrin að dunda
við smíðar og bogra i görðum sin-
um. Þótt hann væri fæddur og
upp aiinn við sjávarsíðuna, virtist
sveitamaðurinn vera sterkari i
honum, þvi að ekki veit ég til að
hann fengi sér bát. En fólksbif-
reið eignaðist hann á árunum i
kring um 1930. Sýnir það vel ráð-
deildarsemi hans, en hann var
reglumaður mikill og fésýslumað-
ur góður. Hins vegar sankaði
hann ekki að sér fé. Til þess var
hann allt of mannlegur í sér.
Hann lét aðra njóta með sér
ávaxta ráðdeildarsemi sinnar og
búhygginda. Einkum fengum við
mörg af nánustu skyldmennum
hans að njóta góðmennsku hans á
ýmsa lund. Móðir mín var sú eina
af systkinum hans sem búsett var
hér i Reykjavík. Var mjög kært
með þeim systkinum og var hann
i rauninni eins og einn af heimil-
isfólkinu, en eins og áður sagði,
var þó alitaf sjálfstæður og vildi
hafa sitt hjá sér. Hann missti
sjónina þannig, að hún fjaraði
smám saman út, og fengu endur-
teknir uppskurðir ekki við ráðið.
Hann kunni vel að meta þá góðu
aðstöðu og aðhlynningu sem hann
naut á Elliheimilinu Grund, sem
gerði honum kleyft að vera á
þann hátt sjálfstæður, að hann
gat lengst af verið á ferli, farið út
undir bert loft á hverjum degi og
verið hjá frændfólkinu á tyllidög-
um eins og í gamla daga. Hann
var mjög ern, hélt andlegri heilsu
sinni til hinztu stundar, og lik-
amsþreki furðu lengi.
Eitt af því sem mér fannst best I
fari Ólafs frænda mins var hvað
hann hafði eðlilega og jákvæða
afstöðu til lífsins. Þetta gerði það
að verkum að það var alltaf gott
að hitta hann, hann hafði jákvæð
og hressandi áhrif á mann. Þetta
kom skýrt fram með aldrinum
þegar hann var orðinn blindur og
stundum lasinn og mikið einn.
Hann var samt jafnan æðrulaus
og hress í bragði þegar maður
kom til hans, þunglyndur var
hann aldrei. Þarna hefur mikið
haft að segja athafnasemi hans,
og eins það, að hann hafði jafnan
ánægju af góðu skrifuðu orði, og
góðri tónlist.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
alls frændfólks hans og margra
annarra, þegar ég segi að það sé
dýrmæt náðargjöf, að manni
hlotnast slikur samferðamaður og
náinn vinur á lifsleiðinni, eins og
Óli frændi var. Blessuð sé minn-
ing hans.
Ingi B. Gröndal.
— Minning Jón
Framhald af bls. 22
um sina gömlu samspilara, ekki
síður úr öðrum félögum, og talaði
oft um þá, sem sköruðu framúr á
vellinum og honum þótti hafa ver-
ið góðir leikmenn. Margoft gaf
hann ungum holl ráð, enda gat
hann gert það, þvi við sem mun-
um Jón i leik á vellinum erum
sammála um, að þar hafi verið
einn af okkar l>eztu knattspyrnu-
mönnum — og ekki aðeins á þeim
tíma.
Við starfsmenn íþróttavallanna,
sem kveðjum vin okkar i dag,
höfum fyrir margt að þakka eftir
öll þessi ár, sem við höfum verið
saman. Það þakklæti er ekki sett
á blað — það gerum við í hug
okkar. Guðrúnu konu hans, sem
staðið hefur með honum í svo
mörg ár í bliðu og stríðu, sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og þökkum henni vináttu
liðinna ára. Börnum þeirra,
tengdabörnum, svo og öðrum
skyldmennum sendum við samúð-
arkveðjur.
Baldur Jónsson.
Birting
afmælis-
og minning-
argreina
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
lfnubili.