Morgunblaðið - 21.08.1977, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. AGUST 1977
hjá hinu fræga tízkuhúsi Louis Féraud í París síðastliðin fimm ár.
19
Og oft er það nú þannig að
mínar hugmyndir og það sem
ég sjálf hrífst af er ekki eftir
þeirra höfði. En Féraud er
samt mjög veikurfyrir ýmsum
teikningum, þótt honum finn-
ist hugmyndin alls ekki fram-
kvœmanleg. “
Og hver er þá formúlan eða
stíllin, sem rœður ríkjum hjá
Féraud?
„Óneitanlega hefur hver
frömuður sinn vissa stíl. Ég
hugsa að Féraud þyki list-
rœnn og litagleðin rœður ríkj-
um. Alla vega mjög ungur,
þ.e. ekki Féraud heldur stíll-
inn “ segir Helga og hlær.
„Fyrst þegar ég byrjaði tók ég
eftir þessum sérstaka stíl, sem
fólk talar um en ekki lengur,
þegar ég sjálf er orðin þátt-
takandi i sköpuninni. En við
erum þrjú, sem vinnum við
tízkuteikningar þarna núna.
Einn norskur tízkuteiknari,
sem vann fyrir Féraud ifimm-
tán ár, Perspook að nafni,
hætti um siðustu áramót og
setti upp sitt eigið tizkuhús.
Fyrsta sýning hans hlaut frá-
bæra dóma, en þegar hann
hætti var mikil spenna út af
komandi sýningu og hvernig
hún myndi genga þegar hans
nyti ekki lengur við. En það
gekk allt mjög vel. “
„Nei þetta starf er ekki vel
borgað “ svarar Helga spurn-
ingunni um kaup. „Ég er
alveg utan við alh sem heitir
fjármál og pæli yfirleitt litið i
peningum. Finnst það alveg
hundleiðinlegt, hversu nauð-
synlegir sem þeir annars eru.
Ef ég bið ekki um kauphœkk-
un fæ ég hana ekki. En ég er
að gera hluti, sem ég hef gam-
an af og það munar öllu.
Annars er ég búin að fá
svolitla leið á að vinna þarna
og langar að starfa sjálfstœtt.
En þá koma peningarnir aftur
inn i spilið. Það er ekki hægt
að setja upp eigin verzlun i
Paris án þess að hafa mjög
fjársterkan aðila á bak við sig.
Einhvern sem hefur trú á þvi
að Björnsson sé eða verði
nafn. Nei, ég get ekki hugsað
mér að vinna eða teikna fyrir
fjöldaframleiðslu. Haute
Couture skalþað vera. Ann-
ars er ekkert gaman að þvi.
Þá hafa lika margir skipt
um stað og hafið störf hjá
öðru tizkuhúsi, þegar þeir
hafa fengið leið á einu. Jú, ég
gæti vel hugsað mér að vinna
fyrir Yves St. Laurent. En þó
hef-ég heyrt að þeir tizku-
teiknarar, sem starfa fyrir
hann,fái litið að njóta sin, þvi
hann er jú konungur tizkunn-
ar og einráður i sinu fyrirtæki.
Þar að auki held ég að hann
ráði eingöngu stráka i vinnu
til sin. Hann er nú einu sinni
þannig. Það sama gildir um
marga þeirra, til dæmis Card-
in, þótt hann hafi lengi verið
erviss

Frá Louis Féraud eftir Helgu Björnsson,
kvöldkjóll og dragt með þvisniði, sem
verður alls ráðandi ncesta vetur.
Allar teikningar eftir Helgu Björnsson.
orðaður við leikkonuna Je-
anne Moreau —hefur hann
með aldrinum algerlega snúið
sér að karlkyninu. Nei, ekki
Féraud. Þegar talað er um
Féraud ifrönskum blöðum er
alltaf sagt: „Féraud qui aime
les femmes“ eða Féraud, sem
elskar konurnar. Þeim finnst
sem sé ástæða til uö taka það
fram “og Helga brosir.
Égfékk nú að finna fyrir
þviþegar ég hóf störf hjá
honum. Þá voru þar nokkrir
eldri og reyndari teiknarar,
kvenkyns. Sjúklega afbrýðis-
samar og leiðinlegar. Létu
það strax i Ijós að Féraud
hefði ráðið mig útlitsins
vegna. Ástæðan fyrir þviað ég
fékk vinnuna var að ég held,
að það vantaði teiknara ein-
mitt áþeim tima. Það er ekk-
ert svo erfitt að komast að.
Það er erfiðara að fá að halda
áfram. Ég hef ekki tölu á
þeim, sem hafa byrjað á eftir
mér og verið látnir fara aftur.
Fyrsta árið hjá Féraud var
frekar erfitt. Þegar égfékk
,vvo tækifæri til að sýna
nokkrar af minum eigin hug-
myndum strax á fyrstu sýn-
ingunni urðu fyrrnefndar
starfssystur minar enn öfund-
sjúkari; gagnrýnin iminn
garð og hatrið œtlaði alveg að
kæfa þær“og Helga hlær.
„Þess vegna hef ég strengt
þess heit að vera eins hjálpleg
og samvinnuþýð við þá, sem
eru nýrri i starfi, og ég get,
þannig að þeir eða þœr þurfi
ekki að ganga i gegnum sömu
pinuna. En byrjun min hjá
Féraudgerði þó eitt að verk-
um. Ég varð harðákveðin iað
sýna þeim aó ég skyldi. .. og
að ég gæti. Ég hef lœrt að það
er vonlaust að lifa lifinu i
öfund. Það er kannski ekkert
skemmtileg staðreynd að horf-
ast iaugu við, að einhver sé
betri ogfærari en maður sjálf-
ur. En það er engu að siður
staðreynd og svo lengi sem
maður gerir sitt bezta. . . “
Munurinn á klæðaburði Is-
lendinga og Frakka?
„1 Paris skiptir það ofsa-
legu máli hvernig maður er
klœddur og Frakkar snobba
bæði fyrir peningum, útliti. og.
klæðnaði. Það gengur út i
öfgar hjá þeim. Islendingar
eru alger andstœða þeirra og
hugsa ekki nærri nógu mikið
um útlil sitt. Hér er engin
hátizka og ekki heldur grund-
völlur fyrir hana sem stendur.
Hér er ekki til neinn muhur á
þvi að vera klœddur eins og
táningur eða klœddur eins og
kall. Islenzkir karlmenn eru
hlægilega illa tilfara. Jú,fólk
fylgist kannski með tizkunni,
en athugar ekki þær sveiflur,
sem henni eru fylgjandi og
hugsar litið út iþað hvort
fatnaðurinn sé vandaður eða
efnin góð. Hér hugsar fólk um
bilana sina, málverkin sin,
húsin sin og pólitik. En
gleymir sjálfu sér. I Frakk-
landi eru föt og tizka hluti af
siðmenningunni.
— Klœðnaðúr er viss
kúltúr. . . “ __ Hþ