Morgunblaðið - 11.09.1977, Síða 10

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. SEPTEMBER 1977
Arthur Miller, rithöf-
undur og fyrrverandi
eiginmaður Marilyn
Monroe, kallaði hana
„fegurstu konu I
heiminum". Ursula
Andress, hér I sinu nýj-
asta kvikmyndahlut-
verki I myndinni
„Maðurinn meS járn-
grimuna", segir: „Ég
hefði heldur viljað fæð-
ast fyrr á timum. Hér
áður fyrr var fólkið ekki
svona miskunnarlaust."
Smás'pjall ROLF
R. BIGLER: Kvik-
myndastjarnan
URSULA ANDRESS
segir:
Að hún kallaði Kreisky,
kanzlara Austurríkis, „for-
seta" og yfirgæfi borð hans,
er hún nennti ekki að sitja
þar lengur, var ekki svo sér--
staklega slæmt Að hún byði
blaðamanni sem ruddst l$urt-
eislega inn í íbúð hennar á
Hilton, ekki upp á annað en
kinnhesta, var heldur vafa-
samara. En það sem kom
kvikmyndafélaginu gjörsam-
lega til að örvænta var sú
staðreynd, að hún fékkst
ekki einu sinni til að tala illa
um ameriska timaritið „Time
Magazine", hvað þá að hún
vildi tala vel um önnur blöð:
þannig er Ursula Andress,
hin fagra svissneska kyn-
bomba.
ardrós. Veðrið var slæmt og
alveg í samræmi við skap
leikkonunnar.
Undir þessum kringum-
stæðum freistaði ég gæfunn-
ar. „Hún er dyntóttari en Liz
Taylor", varaði blaðafulltrú-
inn mig við þungur á brún.
Tilraun mín heppnaðist
sennilega einfaldlega vegna
þess, að jafnvel hið fegursta
fólk hefur þörf fyrir að borða.
Ég settist nefnilega næst við
það borð, sem hún hafði látið
taka frá fyrir sig í hinum
látlausa matsal Hótel Regne í
Vín.
Nokkrir ráðuneytisstarfs-
menn, sem hafði verið
þröngvað úr sínum fastasæt-
um, sötruðu ólundadega i sig
Ursula Andress á heima I Amerlku, Englandi, ftallu og Sviss. Hún hefur engan áhuga á fötum og skartgripum
Hún segir: „Aðal vandamál mitt er — að lifa þetta af."
»Ég bý þar
sem ástin
dafnar«
Flestir þekkja hana aðeins
lítillega og geðjast ekkert sér-
lega vel að henni. Og hinir
fáu, sem hafa kynnst henni
eitthvað betur, hefðu helzt
viljað skjóta henni upp á
tunglið
Það hefur verið staðhæft
um hana, að ekki einu sinni
Matterhorn sé betur vaxið
Þessi aðlaðandi Ijóska var
náin vinkona James Dean,
Marcello Mastroianni, Jean
Paul Belmondo og Helmut
Bergers, eftir að fyrsti eigin-
maður hennar, Hollywood-
leikarinn John Derek hafði
gert hana að heimsþekktri
kvikmyndastjörnu Derek:
„Ég var prófessor Higgins í
lífi hennar "
I augum leikritaskáldsins
Arthur Miller er hún tvímæla-
laust „the most beautiful girl
in the world", fegursta stúlka
heims. Kvennaskjall leikur
honum á tungu Þrátt fyrir
það eru orð hans sæmilega
marktæk: hann sagði þetta
sem fyrrverandi Monroe-
eiginmaður.
Ursula Andress, sem náði
fyrst heimsfrægð með leik
sínum í James Bond-
myndinni „Dr No", vann við
upptöku á kvikmyndinni
„Járngriman" í Vín, þar sem
hún leikur undirförla léttúð-
súpuna. Stemmningin var
heldur bágborin. Þá kom
hún. Ég heyrði skrjáfa í silki
og að það væri hún, sem
orsakaði þetta skrjáf, gat ég
séð á súpuskeiðum ráðu-
neytisstarfsmannanna, sem
skyndilega staðnæmdust í
ýmsum stellingum.
Hið appelsínugula og
bleika í fötum hennar fór
henni vel. Enn betur fóru
henni aðdáunaraugnatillit
karlmannanna allt í kring. Af
augnaráði blaðafulltrúans að
dæma sá ég að hatur hans á
henni var algjörlega plat-
ónskt.
„Ég ólst upp í Bern. —
Móðir mín? Hún er enn á lífi
og það heldur betur.
Mamma. Hún er á sjötugs-
aldri og vinnur ennþá Ég
heimsæki fjölskylduna á
hverju ári ."
Hún sýnir fjölskyldunni
mikla rækt og hún á líka
stóra fjölskyldu: einn bróður,
fjórar systur. Hún kostaði
uppsetningu á snyrtistofu
fyrir eina þeirra í Bern og
hjálpar til að auglýsa staðinn.
„Það er alveg sjálfsagt að
hjálpa systur sinni á þennan
hátt. Ég þéna alveg nóg og
ég þarfnast þess ekki alls
fyrir sjálfa mig Ég hef engan
sérstakan áhuga á fötum og
alls engan áhuga á skartgrip-
um — eiginlega ætti ég
helzt að fá þá gefins, finnst
yður það ekki lika?"
Bernarþýzkan hennar læt-
ur mjög skemmtilega í eyr-
um Þegar henni verður á í
mállýzkunni bregður fyrir
þótta í framsögninni og frosti
í frásögninni — ef Bernar-
þýzka væri heimsmál, væri
það heitasta ósk allra listunn-
enda að fá að hlýða á Ursulu
Andress lesa úr verkum
Dúrrenmatts.
„Bernarþýzkan min? —
Hún hljómar svona undar-
lega, af því að ég tala hana
eins og barn. Ég var sextán
ára er ég fór þaðan — til
Rómar, svo til Englands, svo
Hollywood. Þar var ég inn-
lyksa vegna samninga, fékk
slæmt handrit, 1962, „Dr.
No" hét myndin, það grædd-
ust margar milljónir dollara á
henni — Eftir það hef ég
búið í veröldinni, þar sem
ástin dafnar, eða þar sem
vinnan hefur rekið mig i það
og það skiptið "
James Dean hafði orðið
skotinn i henni. Hann vildi
giftast henni. Hún tók hinn
fallega John Derek fram yfir
hann. Undarlegt, þvi hún var
alveg nógu falleg sjálf. Derek
— leikari og Ijósmyndari að
jöfnu — myndaði hana sem
heilladis baðandi í læk og
seldi „Playboy" myndirnar.
„Þetta var heilmikið mál — i
þá daga. Það hjálpaði mér
ekki áfram. Ég hef aldrei leik-
ið í slikum myndum. Ég er
ein af þeim siðprúðari i þess-
um bransa Ég leik alls ekki i
sex-atriðum. Og eiginlega
ekki heldur í atriðum þar sem
leikkonan þarf að vera nak-
in."
Að sjálfsögðu hefur hún
leikið alveg berstrípuð. Ef
hún hefði verið án „Arpége"
og álímdu fölsku augnhár-
anna hefði hún sennilega
verið enn naktari, og allir,
sem voru við upptökuna,
voru þeirrar skoðunar, að
hún hefði sem Lady Godiva
jafnvel leikið hinar fegurstu
gyðjur i kút og klessu. Og
það þrátt fyrir að hún borði
eins og flóttabarn í matvæla-
búri grænmetissúpu, nauta-
steik, kjötbollur og svo á eft-
ir, það sem eftir var af boll-
um á minum diski.
„Kvikmyndastarfið er erf-
itt. Ég stunda það ekki leng-
ur en sótzt verður eftir mér.
Lögfræðingar mínir ganga
frá öllum mínum sanningum.
En ég bý mig undir næsta
starf. Ljósmyndun. Hér í Vín
langar mig til að mynda allt,
sem er i barok-stil. Gina
Lollabrigida? Ég veit ekki. Ég
er ekki hér til að gagnrýna
hana. En ég lít öðrum augum
á Ítalíu, ég hefði myndað
hana á annan hátt."
Og svo útskýrði hún fyrir
mér af hinni mestu þolin-
mæði, hvers vegna hún veitti
aldrei nein blaðaviðtöl.
„Einkalif mitt tilheyrir ein-
ungis mér og við það stend
ég. Ég deili ekki með öðrum.
Ef á að komast af á þvi sviði
má maður ekki vera of ind-
æll, annars er maður glatað-
ur. Aðal vandamál mitt er
„Survival", að lifa þetta af.
Ég hefði heldur viljað fæðast
fyrir 50 árum. Hér áður fyrr
var fólkið ekki svona misk-
unnarlaust. Ekkert, sem
indælt er, fær að njóta sín
fyrir þessu fólki. Veröldin er á
góðri leið með að fremja
sjálfsmorð."
Hún fékk sér kaffi i mestu
rólegheitum. Af því að hún
var einmitt i þvi skapi, brosti
hún framan í myndavélina.
Svo rauk hún á fætur og bað
mig feimnislejga „vel að lifa"
(„Laeb 'id won" á Bernar-
þýzku) og þvingaði sig síðan
aftur í sjálfvalið gervi
ókurteisinnar, sennilega með
það í huga að lifa þetta af
það sem eftir var dagsins.