Morgunblaðið - 19.03.1978, Blaðsíða 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. MARZ 1978
VlH> £>>v.
U ■>
M0R<9dh/4>^_
k’AFr/Nö ^ ^

Þróunin er ör — þegar ég var
smáfluga var hér einstigi!
Vektu mig, ef hann fer að týna af henni spjarirnar.
Hann er afkastameiri en smá‘
api!
„Svefninn er
bróðir dauðans44
BRIDGE
Umsjón: Pál/ Bergsson
I september síðastliðnum kom
út í London bók með úrvali
jólaþrauta. sem bretinn G.C.H.
Fox hefur skrifað fyrir The Daily
Telegraph í áraraðir. Spilið í dag
er tekið úr hók þessari.
Varnarþraut. suður gefur. allir
utan hættu.
Norður
S. G107fi
H. 853
T. G9
L. K1084
Austur
S. 32
H. KD6 T. 10763 L. ÁDG7
ir hafa gengið þannig:
Vfstur Nttrrtur Austur
2 U 2 S 1 Ii
dobi jiass hrinjíinr.
„Gamalt spakmæli segir: „Svefn-
inn er bróðir dauðans". Fátt er
sagt, sem meira öfugmæli er.
Svefninn er uppbyggjandi viðburð-
ur, en dauðinn niðurrífandi.
I svefni verðum við aðnjótandi
aðsendrar orku, sem magnar allt
taugakerfi okkar og hleður líkam-
ann og endurnærir. Geislandi
áhrif frá lengra komnu lífi eru hér
að verki. Ef ekki nyti þessara
orkumagnandi áhrifa gætum við
ekki lífi haldið.
Dauðinn er andstæða svefnsins,
því hann veldur slokknun lífs,
eyðingu máttar líkamans. Undir-
búningur dauðans er oftast .ján-
ingafullur. Dauðinn læsir klóm
sínum um hverja taug og hverja
frumu líkamans, uns yfir lýkur,
Að vísu er það svo, að sjálfur
dauðinn verður oft kærkominn
gestur, þeim sem lengi hafa þjáðst
og þolað dauðastríð. Hann bindur
endi á kvöld hins þjáða manns, og
nýtt líf og betra tekur við, þar sem
ekki er framar um þjáningu að
ræða, heldur óendilega möguleika
framlífsins í nýjum heimkynnum.
En samt sem áður er dauðinn
ósigur. Hann fylgir hinu ófull-
komna lífsstigi okkar. Þar sem
lífið er lengra komið„ fullkomnun
meiri, er dauðinn úr sögunni. Þar
þarf enginn að heyja helstríð.
Flutningur milli lífstjarna gerist
þar, án þess að dauði komi til
greina. Þar eru það þroskamörk
hvers einstaklings, sem ráða
flutningum.
Þegar maðurinn hefur náð
einhverjum vissum þroska á ein-
um hnetti, flytur hann til annars
hnattar, sem hefur upp á enn
meiri fegurð og þroskamöguleika.
að bjóða en sá, sem flust er frá. Og
þetta gerist án þess að um dauða
sé að ræða eða þjáningu.
Fögur og æ fegurri verður
framtíð hvers einstaklings, sem
kominn er á rétta leið. Óendanleg-
ur þroski bíður hans og framfara-
möguleikar í nýjum heimkynnum
annarra hnatta.
Mikils er um vert að haga svo
lífi sínu á þessari frumlífsjörð
okkar, að leiðin fram verði sífelld
sigurganga upp á við, en liggi ekki
niður á við eftir dauðann, eins og
hlýtur að vera, ef breytt er
andstætt lögmálum lífsins, meðan
dvalið er hér á jörö, á hinni
skammvinnu frumlífsævi.
Ingvar Agnarsson.“
SuAiir
Vestur spilað út lauffimmi,
fjarkinn frá blindum, austur fær
slaginn á gosann en suður lætur
tvistinn. Austur spilar síðan
hjartakóng. Suður lætur tvistinn
og vestur fjarkann. Hvað ætti
austur að gera nú?'
Það fyrsta, sem verður að líta á
er að austur og vestur virðast eiga
öruggt game í spilinu, sem hefði
gefið 420. Það verður því að ná
sagnhafa þrjá niður, sem gefa 500.
Utspilið hefur verið einspil eða
frá 5—3. Við getum strax útilokað
seinni möguleikann því með tvíspil
í laufi hefði vestur örugglega tekið
hjartakóng með ás og spilað aftur
iaufi. Vestur átti því einspil. Og til
að sagnhafi fái ekki slag á laul
spilum við strax laufsjöi.
Þetta var besta leiðin til að fá
500 eins og sjá má.
Norrtur S. G1076 H. 852 T. Gíl 1„. K1081
Vestur Austur
S. A J S. 32
H AGlOítTJ H. KD6
T. l)h.V2 T. 107(53
r.. Surtur S. I)K9H5 H. 2 T. ÁKI L. !HW2 I.. ÁDG
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
4
undirbúa kviildverð. Göturnar
voru auðar. hér og hvar var
verzlun en verzlanirnar voru
líka of nýjar — of hráar.
— Reynum hérna til vinstri!
I tíu mínútur keyrðu þeir um
ou lok' fundu þeir skilti þar
M'in á stóð nafnið sein þeir
leituðu að. síðán óku þeir
framhjá niiiner 37 og \ið
hliðina á því var númer 21. Það
\ar cins Ijós á neðri haðinni. í
eldhúsinu. Ilandan við glugga-
tjiildin greindu þeir þrekna
konu ganga að störfum sínum.
— Ja ja. það tjóir ekki annað
en hanka uppá. andvarpaði
Maigret og þrýsti sér með
nokkrum orfiðismunum út úr
bílniim.
Ilann sló úr pipunni með því
að berja henni við skóha’linn og
þcgar hann gekk yfir stéttina
sá hann að gJuggatjiildunum
var lyft iign til hliðar og
konuandlit kom í ljós. Hersýni-
lega hevrði það til tíðinda ef
hifreið nam staðar fyrir utan
húsið hennar. Hann gekk upp
þrjár tröppur og skimaði eftir
dyrahjiillu en he.vrði þá sagt að
innan<
— Hver er þarna?
— Eruð þér frú Thouret?
- Já.
— Í!g þarf að hafa tal af
ýður.
Og þar sem hún hikaði enn
við að opna ba'tti Maigret við<
— Eg er frá liigrcglunni.
Loks ákvað hún að taka
öryggiskeðjuna frá og Ijúka
upp en opnaði aðeins í hálfa
gátt og hann sá ekki nema
hluta aí andlitinu.
— Ilvað viljið þér?
— Eg verð að tala við vður.
— Ilvernig get ég verið viss
um að þér séuð í aivöru frá
liigreglunni?
Aldrei þessu \ant hafði
Maigret skírteini sitt í vasan-
um. Oftast gleymdi hann því á
skrifstofunni. Hann lyfti því
upp í Ijósrákina að innan.
— Ja ja. þá. Ég vona sannar-
lega að það sé ekki falsað.
Að svo ma ltu lauk hún upp
dvriinum. Gangurinn var lítili.
listar og d.vr lakkaðar. Eldhús-
dvrnar stóðu í hálfa gátt en
hún bauð honum inn í næsta
herbergi og kveikti Ijósið.
Að líkindum var hún á
svipuðum aldri og maður henn-
ar. Hún var digur án þess þó
að vera heinlinis feit. Hún var
stórbeinótt og grái kjóllinn
sem hún var í gerði útlit
hennar ekki tiltakanlega heill-
andi.
Herhergið sem þau voru
stiidd í var borðstofa sem bar
þess vott að þar var jafnan
hver hlutur á sínum stað. Svo
mikil var hirðusemin að honum
fannst eins og hann væri að
koma inn í deild í húsgagna-
verzlun. Þar var hvorki dag-
blað. pípa né nokkuð það sem
gaf til kvnna að féilk byggi hér.
Ilún bauð þeim ekki sa*ti
heldur horfði niður á skóna á
þeim eins og til að sannfæra sig
um að þeir óhreinkuðu ekki
gólfið hjá henni.
— Ilvað hafið þér við mig að
segja?
— Maðurinn yðar heitir
Louis Thouret. ekki satt?
Hún kinkaði kolli og hrukk-
aði ennið eins og hún reyndi að
geta sér til um hver vari
meiningin með heimsókn
þeirra.
— Hann vinnur í Parfs?
- Já. hann er aðstoðarfor-
sfjóri hjá Kaplan og Zaninin í
Rue de Bondy.
— Var hann ekki lager-
stjóri?
— Jú. hann var það
upprunalega.
— Er langt síðan?
— Nokkur ár. En samt var
það frá byrjun hann sem
stjórnaði fyrirtækinu.
— Hafið þér mynd af hon-
um?
— Ilvað a tlið þér að gera við
hana?
— Eg vildi helzt geta verið
viss...
— Viss um hvað?