Morgunblaðið - 09.04.1978, Side 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. APRÍL 1978
VÍÍ9 <£?»'
i{ 1 vzzrl > j *>
KAFP/NU 4
(I)
S-L

Nokkuð stór byröi?
„Velvakandi góður, ljáðu mér
eyra, því mig langar til þess að
leggja orð í belg sem fer nú að
nálgast það að springa, ef dæma
má eftir þeim pistlum sem birzt
hafa í dálkum þínum og nú síðast
hinn 4. þ.m.
Fók er orðið aðþrengt þegar svo
er komið, að áhugamálin snúast
um öl og ofuröl og skemmtistaði
með sterku öli. Það er undarlegt
hvað menn geta verið heiftarlegir
í málflutningi sínum hvort heldur
er í ræðu eða riti. Þegar þeir eru
að reyna að sanna mál sitt um
ágæti bjórsins. Og að sjálfsögðu
eru það templarar sem standa
fyrir þessum boðum og bönnum.
Já, þeir eru sterkir baráttu-
menn. Templarar, þeir vilja vinna
að og styðja setningu laga er dragi
úr áfengis- og fíkniefnaneyzlu og
styðja að framkvæmd slíkra laga.
Greinarhöfundur er víðförull
maður og hefur því samanburð frá
öðrum löndum um drykkjusiði og
venjur og út frá þeim hugleiðing-
um er sett fram þessi spurning:
vita templarar þetta? Góðtempl-
arareglan er alþjóðafélagsskapur
sem hefur haldið vöku sinni í
rumlega 100 ár! Já, templarar eru
þess vel meðvitandi hvað er að
gerast úti í hinum stóra heimi og
hér í okkar landi og er greinar-
höfundi að sjálfsögðu engu síður
en þeim kunnugt um allar þær
hörmungar sem ofneyzla áfengis
og annarra vímugjafa hefur í för
með sér.
Þá er það útvarpsmessan, sem
minnst er á í þessari sömu grein.
Á hana var nú ekki hlustandi, því
maðurinn þoldi ekki að presturinn
talaði um áfengismál. Fannst
honum réttara að halda sér við
efnið og leggja út frá því sem
Biblían boðar. En einmitt í þeirri
helgu bók er okkur mönnunum
ekkert óviðkomandi. Meðal
Við hjónin erum enn ástfangin.
— Hún af peningunum mínum
og ég af cinkaritaranum min-
um.
Við viljum biðja þig um að fara
heldur yfir á hitt hornið.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í dag lýkur keppni um landslið
íslands á Norðurlandamótinu.
sem haldið verður hér í Reykjavík
í júni'mánuði. Keppt er í þrem
flokkumi opna. juniora og
kvenna. Eftir fyrri helming
keppninnar var efst i opna
flokknum sveit skipuð þeim
Ásmundi Pálssyni, Einari Þor-
finnssyni, Jóni Ásbjörnssyni og
Símoni Símonarsyni.
Spilið í dag er frá keppni þessari
og sýnir gott sameiginlegt átak
þeirra félaga. Suður gaf og allir
voru á hættu og áður en lengra er
lesið ættu lesendur aðeins að líta
á hendi vesturs og mynda sér
skoðun um útspil gegn fimm
tíglum eftir þessar sagnir.
Suður Vestur Norður Austur
3 T Pass I G pass
5 T pass 5 T allir pass
Norður
S. 9
H. ÁKD4
T. Á9
L. K107642
Vestur Austur
S. K106542 S. ÁG87
H. 1032 H. G9876
T. 82 T. 543
L. D8 L. Á
Suður
S. D3
H. 5
T. KDG1076
L. G953
Ásmundur leysti viðfangsefnið í
hvelli — fann laufútspilið. Reynd-
ar spilaði hann áttunni, brella,
sem hæglega gat heppnast væru
hinar hendurnar örlítið breyttar
skiptingarlega. Einar Þorfinnsson
var í austur og fékk slaginn á
ásinn. Hann sá strax hvað gera
þurfti. Spilaði undan spaðaháspil-
unum, Ásmundur fékk á kónginn,
spilaði laufdrottningunni, kóngur
og trompað. Snaggaraleg vörn,
framkvæmt hratt og örugglega.
Einn niður, 100 til austurs og
vesturs.
Á hinu borðinu voru norður og
suður lánsamari. Þeir höfnuðu í 5
laufum, sem ekki var nokkur
möguleiki að tapa eftir að laufinu
var svínað. Jón og Símon fengu því
600 og sveitin 12 impa fyrir.
Segja má, að sveitin hafi verið
heppin með þetta spil. En oft er
það svo, að saman fara gæfa og
gjörvileiki.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
18
okkar nokkrum vikum fyrir
jól. sagðist hann ekki vilja
eyðileggja hátíðina fyrir fjöl-
skyldu sína.
— Og sagði þeim ekki frá
neinu. Lét þau halda að hann
gegndi enn starfi sínu í Rue de
Bondy?
— Hann vonaðist til að fá
nýtt starf snarlega. Síðan liðu
vikur. Og það var húsið og allt
það.
— Ég skil ekki alveg.
— Jú. hann þurfti að standa
í skilum mcð vexti og afborgan-
ir og ég veit að það getur haft
alvarlegar afleiðingar ef það
tekst ekki.
— Hjá hverjum fékk hann
lánaða peninga?
— Hjá mér og hr. Saimbron.
— Hver er Saimhron?
— Bókhaldarinn. Hann
vinnur ekki lengur. Hann býr
einsamall í íbúð á Quai de la
Megisserie.
— Á hann peninga?
— Nei. hann er fátækur
maður.
— Hvaða skoðun hafið þér á
þessu máli Louis Thouret?
Saksóknarinn lét málið í hend-
ur mér f morgun og sagði að
þér önnuðust rannsókn þess.
Er þetta bara eitt af þessum
ieiðindamálum sem alltaf eru
að koma upp þarna í hverfinu?
Maigret gaf frá sér eitthvað
óákveðið hljóð sem gat bæði
þýtt já og nei.
— Fjölskyldan óskar eftir
því að fá líkið afhent en ég vildi
ekki gera neitt í málinu fyrr en
ég hefði ráðfært mig við yður.
Þuríið þér á því að halda?
— Er Paul læknir búinn að
kryfja hann?
— Já, hann hringdi áðán og
gaf mér munnlega skýrslu og
sendir mér síðan skriflega
skýrslu. Hnffurinn heíur geng-
ið inn f hjartað og maðurinn
hefur dáið samstundis.
— Og engin merki um átök
eða áílog.?
— Nei, alls engin.
— Þá sé ég ekkert sem madir
gegn því að fjölskyldan fái
líkið. En þó vildi ég óska eftir
því að fötin hans verði send í
rannsóknarstofuna.
Ágætt. Og svo látið þér
mig vita um gang mála.
Það var óvenjulegt að Come-
liau dómari væri svona sam-
vinnuþýður og notalegur.
Kannski var það vegna þess að
blöðin höfðu varla minnst á
málið og hann bjóst þvf við að
þetta væri hversdagslegt fyller
fsmorð sem enginn hefði áhuga
á.
Maigrct skaraði í ofninn og
fékk sér f pfpu og næsta
klukkutfmann sökkti hann sér
ofan f skjalalestur, gerði at-
hugasemdir út á spássfur,
hringdi nokkrum sinnum og
ekkcrt sérstakt bar tii.
— Má ég koma inn hús-
bóndi?
Það var Santoni, puntaður
eins og venjulega og angaði
langar leiðir af kölnarvatni svo
að starfsbræður hans gátu
stundum ekki orða bundizti
— Þú angar einij og gleði-
kona.
Santoni skalí af æsingi.
— Ég held ég hafi fundið
spor, tilkynnti hann.
Án þcss að sýna nein merki
um viðbrögð horfði Maigret á
hann háifluktum augum.
— Ég verð fyrst að segja
ykkur að þessi verzlun sem
dóttirin vinnur í heitir Geber
og Bachelier. Verulegur hluti
af því starfi sem þar fer fram
felst í alls konar innheimtu-
störfum. Fröken Thouret er
aðeins á skrifstofunni fyrir
hádegið en síðdegis fer hún í
innheimtuferð.
— Jæja einmitt það.
— Venjulega er ekki um
háar upphæðir að ra>ða og það
endar með því að flestir borga.
Ég hef ekki talað. við neinn
yfirmann hjá fyrirtækinu. Ég
beið þangað til fólk fór í mat
um tólfleytið. Ég sneri mér til
konu sem vinnur á sömu
skrifstofu, miðaldra mann-
eskju og ég býst ekki við að