Morgunblaðið - 24.09.1978, Blaðsíða 17

49
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 1978
Ali er kominn aftur. — Ég æfði í þrjá mánuði fyrir þennan bardaga án þess að um
væri vitað, sagði Ali við fréttamenn að loknu einvígi sínu við Spinks. Ali hefur
tækni fram yfir alla aðra hnefaleikara. Högg Ali eru ekki eins stingandi þung og
þau voru, en þau rata enn á rétta staði. Ef Spinks hætti sér of nálægt, lenti hann í
vandræðum og Ali lét höggin dynja á honum. Ali hafði yfirtökin allan tímann, og
sigraði í 14 lotum af 15.
atvinnumaður, vann á stigum lítt
þekktan hnefaleikara að nafni Tunney
Hunsaker. Á eftir fylgdu margir sigrar.
Smátt og smátt fór Clay að verða
stórorður og auglýsa sig upp með alls
kyns uppátækjum. Ein af brellum hans
var að tilkynna fyrir hverja keppni í
hvaða lotu hann myndi slá mótherja
sinn út.
Auglýsingabrellur
Clays bera árangur
Cassius Clay vissi hvað hann söng.
Auglýsingabrellur hans og brögð báru
árangur. Aðsókn að hnefaleikakeppn-
um hans jókst stöðugt. Allir höfðu
áhuga að sjá þennan mikla orðhák, og
þá helst að sjá hann sigraðan. I
nóvember árið 1962 keppti Clay í
Kaliforníu og 16.400 greiddu aðgangs-
eyri, sem var nýtt met í hnefaleika-
keppni í ríkinu. Clay hélt áfram og árið
1963 fyllti hann Madison Square
Garden af áhorfendum ér hann keppti
við Jones nokkurn. 18.000 áhorfendur
sáu Clay sigra.
Frægð hans jókst með hverjum degi
sem leið. Hann var á leiðinni upp fjallið
og hann var ákveðinn í að fara alla leið
á toppinn. I júnímánuði þetta sama ár
hélt Clay til London til að berjast við
breska þungaviktarmeistarann Henry
Cooper.
Clay byrjaði auglýsingaherferð sína í
London með því að kaupa sér breskan
kúluhatt og regnhlíf og spókaði sig
síðan á strætum Lundúna og vakti
feikna athygli. Þá var hann ófeiminn
við að heilsa fólki og segja til sín. „Eg
mun senda Cooper á braut umhverfis
jörðina," sagði Clay. Allt hafði þetta
sinn tilgang, og er einvígið hófst höfðu
55.000 áhorfendur keypt sér miða að
Wembley-leikvangnum til að sjá Henry
Cooper sigra Clay.
Clay kom í hringinn klæddur rauðum
sloppi, þar sem á stóð: „Cassius mikli“
og með kórónu á höfði. Clay hafði sagt
fyrir keppnina að hann myndi ganga
frá Cooper í fimmtu lotu og við það
stóð hann. Hann hafði í hendi sér að slá
hann út í þriðju lotu en vildi að
keppnin endaði í þeirri lotu sem hann
hafði spáð fyrir um. Var Cooper mjög
illa leikinn er keppninni lauk.
„Næst er það stóri, ljóti björninn,"
sagði Clay og átti við heimsmeistarann
Sonny Liston. Clay var farið að langa í
heimsmeistaratitilinn. „Eg er kóngur-
inn.“
Clay hefur alla tíð kunnað að auglýsa sjálfan sig og hefur grætt á því stórfé. Hér
kemur hann í hringinn fyrir keppnina við Henry Cooper í London, klæddur
rauðum slopp og með kórónu á höfði.
leikakeppni Clays var í sjónvarpsþætti
sem kallaður var meistarar morgun-
dagsins, þá hafði Clay aðeins æft
hnefaleika í sex vikur og var 12 ára
gamall. Clay sigraði naumlega á
stigum í þessari fyrstu keppni sinni.
Frægðarferill hans sem hnefaleika-
manns var hafinn.
Á þeim sex árum, sem Clay keppti
sem áhugamaður, sigraði hann í 100 af
108 keppnum sem hann tók þátt í.
Hann ávann sér sex sinnum Gullna
hanskan í sínu heimafylki, og árið 1959
varð hann bandarískur meistari í
léttþungavikt. Árið 1960 vildi Clay
ólmur gerast atvinnumaður í hnefa-
leikum, en Martin gat fengið hann ofan
af því. — Fyrst skaltu verða Ólympíu-
meistari, sagði hann.
Clay tókst að komast á Ólympíuleik-
ana í Róm það sama ár og vakti þar
mikla athygli. Hann heilsaði öllum sem
hann náði til, kallaði halló og veifaði til
allra sem gengu eftir Via Veneto. Og
þegar hann hitti Floyd Pattersson í
Róm, sem þá var heimsmeistari í
þungavigt, sagði hann: „Við eigum eftir
að hittast eftir tvö ár.“
Clay keppti í léttþungavigt á leikun-
um og átti ekki í vandræðum með að
tryggja sér titilinn.
Clay kunni og hefur ávallt kunnað þá
list að vekja á sér athygli og hann tók
ekki niður gullverðlaun sín í heilar 48
stundir samfellt, hann svaf með þau
hvað þá meira. Á leiðinni heim til
Louisville stoppaði Clay í New York og
þar hélt hann uppteknum hætti. Á
Times Square heilsaði hann ókunnug-
um og kynnti sig sem Cassius Clay,
hinn mikla hnefaleikakappa. Heima í
Louisville fékk hann frábærar móttök-
ur og var honum ekið um borgina í
opnum bíl og hylltur. Skömmu eftir
heimkomuna gerðist Clay atvinnumað-
ur í hnefaleikum. Tíu efnaðir kaup-
sýslumenn bundust samtökum um að
standa straum af kostnaði við æfingar
og keppni, gegn vissum ágóðahlut af
kappleikjum. Fyrsti samningur Clays
gaf honum 10.000 dollara við undirrit-
un og 4000 dollara í ásstekjur, síðan
fékk hann helming af þeim tekjum sem
inn komu af hnefaleikakeppnum hans.
Þá var kveðið.á um það í samningnum,
að hluti af tekjum Clays yrði lagður til
hliðar og að ekki mætti hreyfa við þeim
fjármunum fyrr en Clay yrði 35 ára
gamall. Var þetta gert til að tryggja
Clay' fyrir síðari tíma. Of margir
hnefaleikarar standa uppi slyppir og
snauðir er ferill þeirra er á enda.
29. október árið 1960 sigraði Clay í
sinni fyrstu hnefaleikakeppni sem