Morgunblaðið - 11.10.1978, Síða 23

Morgunblaðið - 11.10.1978, Síða 23
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. OKTÓBER 1978 23 lauk þar námi 1943, en seinna fór hann í framhaldsnám í Noregi. Að loknu námi í Kennaraskólanum gerist hann skólastjóri við heima- vistarskólann í Brautarholti á Skeiðum í 17 ár, en flyzt síðan til Reykjavíkur og gerist kennari og síðan yfirkennari við gagnfræða- deild Vogaskóla og skólastjóri þar í forföllum skólastjóra. Þar starf- aði hann til dánardægurs. Þetta er hinn ytri rammi og kaldar staðreyndir um líf Þor- steins, en segir lítið meira. Maðurinn, Þorsteinn Eiríksson, verður hverjum þeim, er kynntust honum náið, alla tíð hugstæður. Hann var einstæður persónuleiki, og hann var kennari af guðs náð. Hann gerði að sínum orðum orð Meistarans mikla: „Það sem þér gerið mínum minnstu bræðrum, það gerið þér mér.“ Slíkir mættu vera fleiri. Æðruleysið, rólyndið og góðlyndið einkenndu hann í starfi. Svo hafði hann tamið sitt mikla skap, að hann sást ekki skipta því, en beitti í stað þess kímni, glettni, fyndni og stundum léttu háði, ef honum þótti mikils við þurfa. Hann var og þrautþjálf- aður í því að veita með framkomu sinni, og í fáum orðum, samstarfs- fólki sínu lausn á vandamálum þess í daglegu starfi. Hann var hinn fæddi friðflytjandi. Félagshyggjumaður var Þor- steinn mikill, enda valinn til forystu á heimaslóðum í ung- mennafélagi sínu og síðan í Sambandi framhaldsskólakenn- ara. Tónlist unni hann og stjórnaði kirkjukór í kirkju sinni á Ólafs- völlum. Hann samdi og helgileik þann, sem sýndur hefir verið í Vogaskóla um árabil á jólum, enda var hann trúmaður mikill, þótt hann flíkaði því ekki. Hann var djúpvitur hugsuður, en bar ekki á borð tilfinningar sínar fyrir neina nema útvalda. A stjórnmálasviði stóð Þorsteini til boða mikill frami. Þeim frama hafnaði hann, því að í hjarta sínu áleit hann handleiðslu barna og unglinga köllun sína. Stjórnmálin misstu drengskaparmann, en börnin unnu göfugmenni. Mikiö tóm hefir myndast viö fráfall Þorsteins Eiríkssonar og verður það seint fyllt. Djúpar eru þær undir, sem nú skulu græðast, en allt grær þó að lokum. Þorsteinn kvongaðist hinni gáf- uðu og listfengu konu, Sólveigu Helgadóttur Hjörvar, sem bjó honum fagurt heimili I skjóli gróðurs og hlýju. Kjörson, Jóhann, áttu þau. Þeim, háöldruðum föður og nánustu fjölskyldu, er það í harmi huggun, að ástvinur þeirra gekk á vegum guðs. Sveinbjörn Finnsson. Ég var fyrir riokkrum dögum að virða fyrir mér hina fögru haust- liti. Aldrei er litadýrðin meiri á laufi trjánna en þá. Ösjálfrátt komu mér í hug þessar ljóðlínur, fyrra erindi Jóhanns Sigurjóns- sonar um Listaskáldið góða“: Drotrnar eru litmjúkar dauðarósir á hruntcjörn lauf í haustskótn. En dauðinn var mér ekki ofar- lega í huga þá, heldur dáðist ég að hinu litríka laufi, þó að hið fallandi lauf minnti mann óneitanlega á að allt sem lifir á fyrir sér að deyja. Stuttu seinna eða 1. okt. f.h. hringir Solveig og segir okkur að Þorsteinn sé dáinn. Þessi fregn snart okkur öll á heimilinu og okkur setti hljóð, enda höfðum við haft löng og náin kynni af Þorsteini, Sólveigu og fjölskyldu. Auk þess erum við Þorsteinn skólabræður úr Kennaraskólanum og kona mín og Sólveig hafa þekkst frá barnæsku. Ótal minningar koma nú í hugann að leiðarlokum og þar ber engan skugga á. Mestu tengslin milli fjölskyldna okkar voru kannski meðan við bjuggum í Þingborg og þið í Brautarholti. Það var alltaf tilhlökkunarefni fyrir fjölskyldu okkar að aka upp að Brautarholti eða heimsækja Þorstein, Sólveigu og fjölskyldu. Maður var farinn að hlakka til í miðri viku að fara upp að Brautar- holti um helgina. Og ég hefi víst aldrei hlakkað til þv ttadaganna síðan, við vorum nefniiega búin að fá leyfi til að þvo við og við í þvottahúsi sveitarinnar; því þar voru aðstæður betri en hjá okkur, en auðvitað var það nú fyrst og fremst ástæðan til ferðarinnar að þá gátum við um leið hitt Þorstein og Sólveigu. Og þó að Skeiðavegurinn væri stundum vondur var það ekki látið aftra sér. Þorsteinn kom þá bara á móti okkur niður á þjóðvegin á Rússa- jeppanum og við skildum okkar bíl eftir við vegamótin. Já, þannig var Þorsteinn, hann leysti hvern vanda og þannig held ég að það hafi verið í hans starfi öllu. Þjóðin væri auðugri ef hún ætti meira af drengskaparmönnum á við Þorstein. En áhrif frá svona mönnum lifa meðal kynslóðanna. Mér kemur nú líka í hug er við fórum saman héðan úr Reykjavík ásamt formanni Ungmannafélags Reykjavíkur á sameiginlegt mót ungmennafélaganna á Norður- löndum, sem haldið var í Verma- landi á Svíþjóð. (Tveir fulltrúar á þetta mót mættu okkur svo úti og voru með okkur á mótinu). A eftir mótið fórum við Þorsteinn tveir með Finnunum sem voru á mótinu til Finnlands og dvöldum þar í viku í góðu yfirlæti. Betri ferðafélga en Þorstein get ég ekki hugsað mér. Allar þessar minningar sækja nú á hugann að leiðarlokum. I vor komum við saman mörg bekkjarsystkinin á 35 ára afmæli okkar. Við borðuðum fyrst á hóteli og fórum síðan heim til skólasyst- ur okkar, Helgu Magnúsdóttur, og áttum þar indæla stund saman langt fram eftir nóttu. Og ég veit að ég má flytja honum kveðju okkar allra. Það eru komin skörð í hópinn okkar, skörð sem ekki verða fyllt, en þetta er lögmál alls sem lifir. Ég ætla mér nú ekki að rekja æviferil Þorsteins, það verða áreiðanlega aðrir til að gera það. Þó ætla ég að stikla á stóru. Þorsteinn er fæddur á Löngumýri á Skeiðum í Árnessýslu, árið 1920. Hann lauk prófi frá Hsk. í Reykholti 1939, kennaraprófi 1943. Hann var í námsdvöl í Noregi 1960. Strax að námi loknu í Kennara- skólanum varð hann skólastjóri heimavistarskólans í Brautarholti og var þar fram undir 1960 að hann fluttist suður og varð kenn- ari við Vogaskólann. Hann hefur verið yfirkennari og skólastjóri í forföllum. Þorsteinn kvæntist Sólveigu Hjörvar 11. apríl 1953 og áttu þau því 25 ára hjúskaparafmæli nú í vor. Börn af fyrra hjónabandi Solveigar og stjúpbörn Þorsteins eru: Helgi, f. 17. nóv. 1940, Rósa, f. 17. ág. 1943 og Guðrún f. 23. sept. 1944. Öll eru þau nú gift og eru barnabörnin nú orðin 10. Einn son eiga þau, Þorsteinn og Solveig, Jóhann. Hann er nú 15 ára i 9. bekk grunnskóla. Stjúpbörnum sínum var Þor- steinn sem faðir og barnabörnin dáðu hann. Það er því mikils að sakna. Sólveig mín, megi sá sem öllu ræður, styðja þig, Jóhann litla, börn og barnabörn og ástvini alla, sömuleiðis aldraðan föður Þor- steins, sem hjá ykkur hefur dvalist. Að síðustu flyt ég kveðju frá mér og fjölskyldu minni með þakklæti fyrir allt og allt. Jóakim Pálsson. + Fósturmóöir mín og tengdamóöir INGIRÍDUR E. SIGFUSDÓTTIR THEÓDÓRS, er látin. Ólöf Klemensdóttir, Halldór Hafliðason. Konan mín og móóir okkar, JÓNA VIGDÍS GUÐLAUGSDÓTTIR, andaðist aö Hrafnistu 9. október. Jón H. Stefánseon Rúnar Jónsson Anna J. Jónsdóttir. + Óttör eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóður og ömmu, ÁGÚSTU BJARNADÓTTUR, Furugerði 1, fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík, fimmtudaginn 12. október kl. 13.30. Blóm eru vinsamlega afbeöin, en þeim, sem vildu minnast hinnar látnu er bent á Krabbameinsfélag íslands. Felix Pétursson, Höröur Felixson Kolbrún Skaftadóttir, Bjarni Felixson, Álfheiöur Gísladóttir, Gunnar Felixson, Hilda Guðmundsdóttir og barnabörn. + Eiginmaður minn, faöir, tengdafaöir og afi, HELGI ELÍASSON, Skipasundi 21, er lést 4. október, verður jarösettur frá Fossvogskirkju 12. október kl. 1.30. Ingibjörg Ingimundardóttir, Jóna Guómunda Helgadóttir, Pálmi Hlööversson, Baröi Helgason, Ingólfur Helgason, Sólveig Jónsdóttir, Halldóra Helgadóttir, Friðrik E. Hafberg, Elías Ingjaldur Helgason, Freydis Magnúsdóttir, Gestur Helgason, Kristjana Fannberg, Valur Helgason, Halldóra K. Emilsdóttir, Elín Kristín Helgadóttir, Rafn borvaldsson, Stefnir Helgason, bórunn Björgólfsdóttir, Ragnar Halldórsson, og barnabörn. + Maöurinn minn SIGURÐUR JÓHANNSSON, Hraunbœ 51, verður jarösunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 13. október kl. 13.30. Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna. Sylvía Sigfúsdóttir. + Kveöjuathöfn um GUDRÚNU SIGURDARDÓTTUR, fyrrum til heimilis aö Miötúni 14, Reykjavík fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 12. október kl. 10.30 f.h. Jarösett verður í Eyrarbakkakirkjugaröi kl. 13.00 sama dag. Vandamenn. + UNA GUÐMUNDSDÓTTIR, Neöri-Sjóli i Garöi, veröur jarösungin frá Útskálakirkju föstudaginn 13. október kl. 14. Aöstandendur. + Þakka innilega samúö og vináttu sýnda viö andlát og útför systur minnar, ÁRDÍSAR ÖSSURARDÓTTUR, hrá Kollsvík. Sérstakar alúöarþakkir sendi ég þeim sem hjúkruöu henni í langvarandi veikindum og veittu henni aðstoð á annan hátt. F.h. systkina, Guörún Össurardóttir. + Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og jaröarför, ARNFRÍÐAR THORLACIUS ERLENDSDÓTTUR, Patreksfiröi. Guö blessi ykkur öll. Fyrir hönd vandamanna, Fjóla Árnadóttir. + Innilegar þakkir til allra sem auösýndu okkur samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför, bÓRU JÓHANNESDÓTTUR, Giljum. Jóhannes Gestsson, Margeir Gestsson, María Gestsdóttir, Geir M. Jónsson, Ragnhitdur Gestsdóttir, Helgi Magnússon. + Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og jarðarför, SIGRÍDAR OLGEIRSDÓTTUR, Kóngsbakka 1, Guö blessi ykkur öll. Fyrir hönd vandamanna, Trausti Árnason. + Öllum þeim, sem sýndu mér samúð og vinarhug viö andlát og útför mannsins míns, SIGURJÓNS ERLENDSSONAR, Álftárósi. Sendi ég mínar beztu þakkir og kærar kveöjur. Ólöf Jónsdóttir. + Þökkum auösýnda samúö og vináttu viö andlát og jarðarför, HULDU BRYNJÓLFSDÓTTUR, Faxabraut 39 A, Keflavík, Sigurður Valdimarsson, Jón B. Siguróeson.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.