Morgunblaðið - 22.10.1978, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 1978
Hér ffer á eftir í heild ræöa sú, sem Geir Hallgrímsson, formaöur
Sjálfstæðisflokksins flutti viö umræður um stefnuræöu forsætisráðherra
á AlÞingi sl. fimmtudagskvöld:
GEIR HALLGRÍMSSON, formaður Sjálfstæöisflokksins:
Hæstu skattar ekki fram
úr 50% af síðustu tekjum
Herra forseti.
„Alþýðubandalaííiö er sá flokkur
sem len(;st af hefur verið stefnu-
laus í efnahatísmálum oj; hefur
ekki feni;ist til að viðurkenna
t;rundvallarstaðreyndir í íslensku
efnahauslífi. Fyrir kosningarnar í
vor setti Alþýðubandalagið fram
„Stefnu í efnahagsmálum" og
hafði þar lausn á sérhverju
vandamáli. Stefna þess var að
rnestu leyti óframkvæmanleg og
þar voru augljósar blekkingar,
hvort sem þær hafa verið settar
fram vísvitandi eða ekki“.
Góðir áheyrendur.
Þetta voru ekki mín orð heldur
Halldórs Ásgrímssonar, fyrrver-
andi alþingismanns Framsóknar-
flokksins í Tímanum nú nýverið,
en ég vil gera þau að mínum
orðum í upphafi ræðu minnar.
Undir jarðarmen
Alþýðuhandalags
Það er einmitt þessi ófram-
kvæmanlega stefna Alþýðubanda-
lagsins og blekkingar þess sem
formaður Framsóknarflokksins
var að gera ykkur, góðir áheyr-
endur, grein fyrir hér áðan í
stefnuræðu forsætisráðherra.
Framsóknarflokkurinn og Alþýðu-
flokkurinn hafa gengið undir
jarðarmen Alþýðubandalagsins og
gert botnlausa stefnu Lúðvíks
Jósefssonar að sinni. *
Blekkingarnar og svikin
kosningaloforð eru t.d. í því fólgin
að setja átti samningana i gildi,
sem ekki hefur verið efnt.
Enn er í gildi vísitöluþak eins og
var einnig í maí lögunum, en auk
þess er vegið tvisvar í sama
knérunn þar sem þeim sem fyrir
því verða, er gert að greiða
aukatekjuskatt til viðbótar.
En að svo miklu leyti sem
samningarnir eru látnir taka gildi,
þá er það annars vegar gert með
því að falsa vísitöluna og hins
vegar með því að fjármagna fölsun
vísitölunnar með aukinni skatt-
heimtu.
Þetta eru ekki ný vinnubrögð
vinstri stjórnar. Á árinu 1973 var
vísitalan borguð niður fyrir hvern
útreikningsdag, með auknum
niðurgreiðslum eða fjölskyldubót-
um, sem síðan voru lækkaðar eftir
gildistöku vísitölu. Nú er eins að
farið, aftan að launþegum í
landinu.
Fyrir kosningar var loforðið
„Samningar í gildi" án alls fyrir-
vara en eftir kosningar eiga
launþegar að kaupa þær þokkalegu
efndir loforðsins, sem í fölsun
vísitölunnar og aukinni skatt-
heimtu felast, með því að skuld-
binda sig til að gera engar
breytingar á grunnkaupi í eitt ár
a.m.k., eftir að samningatímabili
lýkur 1. desember n.k. og opinberir
starfsmenn þurfa að falla frá
þegar umsömdum grunnkaups-
hækkunum á næsta ári.
Fyrir kosningar hélt stjórnar-
andstaðan því fram, að kaupgjald í
landinu væri hreint aukaatriði
varðandi verðbólguvöxt og til-
kostnað og afkomu atvinnuveg-
anna. Eftir kosningar er annað
hljóð komið í strokkinn.
Fyrir kosningar voru verkalýðs-
foringjar kommúnista og krata
ódeigir að beita bæði ólöglegum og
löglegum þvingunaraðgerðum
gegn stjórnvöldum og almennings-
hagsmunum til að koma í veg fyrir
að efnahagsaðgerðir næðu tilgangi
sínum, en eftir kosningar og
stjórnarmyndun sitja.þessir sömu
menn eins og mýs undir fjalaketti
og láta sér lynda að spilað sé
hóflaust á hið falska hljóðfæri sem
framfærsluvísitalan er, með því að
greiða niður þær vörur sem
ódýrast er fyrir ríkissjóð og vega
mun þyngra í vísitölu en í
raunverulegum útgjöldum
almennings, en leggja aukaskatt á
aðrar vörur sem vega aftur á móti
mun þyngra í útgjöldum fjölskyld-
unnar en í vísitölunni eða koma
þar alls ekki fram. — Og þótt þess
séu alvarleg dæmi eins og með
gamla kjötið, að vörurnar fást ekki
á því verði sem reiknað er með í
vísitölu, þá þegja hinir galvösku
kommar og krataforingjar þunnu
hljóði.
Sannleikurinn er sá, að
kosningaloforðið „samningarnir í
gildi“ og vanefndir þess er mesta,
hokus-pokus, sjónhverfingarspil
íslenzkra stjórnmála og kjara-
mála, sem dæmi eru til um.
Sjálfstæðisflokkur
sjálfum sér samkvæmur
Sjálfstæðisflokkurinn hefur ver-
ið sjálfum sér samkvæmur einn
íslenzkra stjórnmálaflokka fyrir
og eftir kosningar.
Sjálfstæðismenn sögðu fyrir
kosningar, að ekki væri unnt að
tryggja meiri kaupmátt ráðstöfun-
artekna að óbreyttum afla og
viðskiptakjörum, en menn þá nutu
og var 15—17% meiri en fyrir
kjarasamninga á síðasta ári og sá
mesti í sögu þjóðarinnar, en
kommúnistar og kratar sögðu að
tryggja bæri þann kaupmátt sem
stefnt var að með kjara-
samningunum 1977. Fáir gátu þó
skýrt, hver sá kaupmáttur væri en
eftir því sem næst var komizt var
hann enn 10% —12% hærri, en við
nutum fyrri hluta þessa árs.
Ábyrgð á þessum efndum hafa nú
Framsóknarmenn einnig tekið, en
það stenzt ekki til lengdar ef við
eigum ekki að auka erlenda
lánabyrði, reka ríkissjóð með
halla, auka verðbólguna í landinu,
sem allir segjast vera á móti. En
stefna núverandi ríkisstjórnar að
svo miklu leyti sem hægt er að tala
um stefnu, leiðir óhjákvæmilega
til þessa alls og síðan að lokum til
atvinnuleysis.
Tvennt er það sem forsætisráð-
herra hengir hatt sinn á í
stefnuræðu sinni, annars vegar
endurskoðun á vísitölunni og hins
vegar samráð við aðila vinnu-
markaðarins og er hvort tveggja
góðra gjalda vert.
Þess er skemmst að minnast að
við gerðum sameiginlega tilraun í
fyrrverandi ríkisstjórn að taka
óbeina skatta út úr vísitölunni og
þar ,með einnig allar niðurgreiðsl-
ur vöruverðs. Þá væri ekki hægt
lengur að spila á hið falska
hljóðfæri vísitölukerfisins og
stjórnvöld hefðu frjálst val milli
óbeinna og beinna skatta, sem nú
eru ekki í vísitölu. Hér er um
hagsmunamál launþega og
almennings í landinu að ræða.
Samt sem áður beittu forystu-
menn A.S.I. sér gegn þessu og til
samkomulags viö þá, var ákvæði
þessa efnis fellt niður í endanlegri
gerð febrúar laganna. Vonandi
hafa viðhorf þessara manna
breyzt síðan.
Auðvitað er nauðsynlegt að
draga úr víxlhækkunum kaup-
gjalds og verðlags með endurskoð-
un vísitölukerfisins t.d., með
einhvers konar þjóðhagsvísitölu,
en aðalatriðið er þó, að stjórnvöld
veiti svigrúm í þjóðarútgjöldum
fyrir þeirri einkaneyslu, fyrir þeim
kaupmætti ráðstöfunartekna, sem
þau segjast stefna að og launþegar
geta við unað.
___________Samráð_____________
I stefnuræðunni er lögð mikil
áherzla á mikilvægi samstarfs við
aðila vinnumarkaðarins og sagt,
að hér sé „farið inn á nýja braut"
og að um „merkilega tilraun sé að
ræða“.
Staðreyndir málsins eru, að
flestar eða allar ríkisstjórnir, sem
hér hafa setið síðustu áratugi hafa
leitað slíks samstarfs, þótt árang-
ur hafi verið misjafn.
Stjórn Hermanns Jónassonar
1956—58 byggðist á slíku sam-
starfi og skuldbatt sig til að gera
ekki ráðstafanir í efnahagsmálum
nema með samþykki Alþýðusam-
bands. Stjórnin fór frá þegar
Alþýðusambandsþing neitaði að
fallast á tillögur stjórnarinnar.
Viðreisnarstjórnin hafði stöðugt
og náið samband við aðila vinnu-
markaðarins a.m.k. allt frá því í
lok árs 1963.
Vinstri stjórnin 1971—74 mun
og hafa haft samráð við aðila
vinnumarkaðarins, þótt það end-
aði með ósköpum, eins og kunnugt
er.
Fyrrverandi ríkisstjórn hafði
samráð við aðila vinnumarkaðar-
ins í sambandi við aðgerðir sínar í
efnahagsmálum. Þessir aðilar tóku
einnig þátt í störfum verðbólgu-
nefndar, sem lagði til að slíku
samráði væri komið á víðtækan og
formlegan grundvöll og var undir-
búningur að því hafin í tíð
fyrrverandi ríkisstjórnar, þótt
undirtektir launþegasamtakanna
væru þá ekki fullnægjandi, og
launþegasamtökin væru þá mis-
notuð í flokkspólitískum tilgangi
af hálfu Alþýðubandalags og
Alþýðuflokks.
h’yrir kosningar töluðum við
Sjálfstæðismenn um þjóðarsátt í
kjaramálum og höfum í engu
bre.vtt afstöðu okkar í þeim efnum.
Alþýðuflokksmenn töluðu um
kjarasáttmála. I sannleika sagt
létu Framsóknarmenn sér fátt um
finnast í þessum efnum og Alþýðu-
bandalagið talaði jafnvel um
nauðsynlegt stéttastríð. En batn-
andi mönnum er bezt að lifa og
reynslan ein fær úr því skorið
hvort hugur fylgir máli.
En ég vil vara við því að
ríkisvaldið, ríkisstjórn og lög-
gjafarsamkoman, Alþingi glati
sjálfstæði sínu gagnvart hags-
munasamtökum og þrýstihópum í
þjóðfélaginu. Á sama hátt hlýtur
það að vera umhugsunarefni, að
t.d. launþegasamtökin verði ekki
leiðitamt tæki, verkfæri stjórn-
valda eins og er hvarvetna í
ríkjum sócialismanns, þar sem
þjóðskipulagi sem Alþýðubanda-
lagið hefur á stefnuskrá sinni, er
komið á.
Bezt fer á, að nokkur verka-
skipting sé milli ríkisvalds og
hagsmunasamtaka og hvort um
sig virði verksvið og sjálfstæði
hins, eins og frekast má verða.
_________70% skattar___________
Nýjar álögur beinna skatta sem
menn eru nú að fá tilkynningar
um þessa dagana eru ekki í
samræmi við stefnu launþegasam-
takanna, sem áherslu hafa lagt á
lækkun beinna skatta.
Tekjuskattsaukinn veldur því að
menn greiða 70%, af jaðartekjum
sínum í skatt og skyldusparnað til
hins opinbera, og hann leggst ekki
bara á hátekjufólk. Tekjuskatts-
aukinn leggst á þúsundir skatt-
greiðenda þ. á m. fljótt á sjómenn
sem með ákvörðun fiskverðs nú
síðast hafa ekki fengið hlutfalls-
lega sömu launahækkun og aðrir
landsmenn og einnig þær fjöl-
skyldur þar sem bæði hjón vinna
úti.
Þessi skattur dregur úr vilja
manna til að leggja sig fram til að
auka verðmætasköpunina í þjóð-
félaginu og felur auk þess í sér þá
hættu, að menn telji siðferðislega
ekkert rangt að draga tekjur
undan skatti.
Það er eins og mig minnir að
einhverjir stjórnarsinnar hafi
talað um neðanjarðarhagkerfi.
Hvað er líklegra en þessi óréttláti
skattur til að auka það.
Þá er 50%, og 100%, viðbóta-
eignaskattur rökstuddur með því
að ná til verðbólgubraskaranna.
En eignaskatt greiða menn af
skuldlausri eign og verðbólgu-
braskarar hafa vit á því að skulda
jafnmikið og matsverð eða bók-
fært verð eigna þeirra nemur. Það
er einmitt sparsama og skilvísa
fólkið í landinu, sem lendir
mestmegnis í þessum skatti. Eg
frétti í dag af 85 ára gömlum
Reykvíking sem unnið hefur hörð-
um höndum af dugnaði alla ævi, en
hefur nú aðeins ellilífeyristekjur
en á íbúð. Hann fær 31 þús. kr.
skattreikning. Þetta eru breiðu
bökin, en skuldakóngarnir sleppa,
sem Alþýðubandalagsmenn og
Framsóknarmenn halda verndar-
hendi yfir með því að viðurkenna
ekki raunvexti og láta sig hag
sparifjáreigenda engu skipta.
Stefna Sjálfstæðisflokks
í skattamálum skýr
Viðbótartekjuskatturinn á at-
vinnurekstur viðurkennir ekki
fyrningarfrádrátt atvinnutækja
en þar með er dregið úr möguleik-
um til endurnýjunar véla og tækja,
sem til aukinnar hagkvæmni og
framleiðni leiðir og fyrst og fremst
getur tryggt raunverulega kjara-
bót launþegum til handa.
Allt rekur sig á annars horn í
starfslýsingu ríkisstjórnarinnar.
Þannig á að „Beina fjárfestingu
í tæknibúnað endurskipulagningu
og hagræðingu í þjóðfélagslega
arðbærum atvinnurekstri,“ en um