Morgunblaðið - 22.10.1978, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 1978
+
JÓN P. EMILS,
lögfraðingur
andaöist aöfararnótt 16. október s.l. í sjúkrahúsi Hvítabandsins.
Jaröarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 23. október kl. 3
síödegis.
Systkini hins látna.
t
BJARNI GUÐBJÖRNSSON
frá Arnarnúpi,
Dýrafiröi.
veröur jarösettur þriðjudaginn 24. október kl. 13.30 frá Fossvogskirkju.
Guöbjörg Guöjónsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaöur minn, sonur og faöir okkar,
SIGURDUR E. INGIMUNDARSON,
forstjóri,
Lynghags 12,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni'mánudaginn 23. október kl. 13.30.
Karítas Guömundsdóttir,
Jóhanna Egilsdóttir,
Anna Maria Siguróardóttir,
Jóhanna Sigurðardóttir,
Hildigunnur Siguröardóttir,
Gunnar Egill Sigurðsson.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eiglnkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
JÓNU VIGDÍSAR GUDLAUGSDÓTTUR
Jón H. Stefánsson,
Rúnar Jónsson, Rose Jónsson,
Anna J. Jónsdóttir, Pröstur Eggartsson
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför elginkont
minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu
SÓLVEIGAR VILHJÁLMSDÓTTUR
frá Bakka Svarvaðadal,
til heimilis aó Klettavík 13, Borgarnesi.
Magnús Scheving,
Sigrún Magnúsdóttir, Kári Einarsson,
Eyjólfur Magnússon, Þórveig Hjartardóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúö og vinarhug viö andlát og
útför
INGIRÍÐAR E. SIGFÚSDÓTTUR THEODÓRS
Ólöf Klemensdóttir,
Halldór Hafliöason og daetur
+
Móöir okkar
JÓHANNA JÓHANNSDÓTTIR,
Hraunhvammi 3, Hafnarfirói,
veröur jarösungin frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi þriöjudaginn 24. október kf. 2
e.h.
Árssell Kristófer Jónsson, Rósa Guömundsdóttir,
Lilja Guömundsdóttir, Fanney Guórhundadóttir.
Lokaö vegna jarðarfarar
SIGURÐAR INGIMUNDARSONAR,
forstjóra
mánudaginn 23. október n.k. kl. 13—15.
Verkstjórnarfræöslan,
löntæknistofnun íslands,
Skipholti 37, Reykjavík.
Sigurður Ingimundar-
son forstjóri - Minning
Fæddur 10. júlí 1913.
Dáinn 12. uktóber 1978.
Það munu flestra manna við-
brögð er þeir heyra tilkynnt um
lát vinar og félaga, að staldra við
og líta um öxl, — og þá helst til
þeirra stunda, er mest reyndi á
glöggskyggni um staðreyndir til
ákvarðanatöku. Þann veg fór mér
a.m.k. þegar ég heyrði lát vinar
míns og starfsfélaga um áratuga-
bil, Sigurðar Ingimundarsonar
forstjóra.
Um langt árabil höfðum við
þekkst, án þess að á skörp
skoðanaskipti reyndi okkar í milli,
enda daglegur starfsvettvangur
okkar með ólíkum hætti hið ytra.
Eftir nokkurra ára lausleg
kynni á félagsfundum í Alþýðu-
flokksfélagi Reykjavíkur voru
okkur falin trúnaðarstörf í starfs-
greinasamtökum okkar, — hann
varð formaður Bandalags starfs-
manna ríkis og bæja og ég var
kjörinn í stjórn Alþýðusambands
Islands. I þessum störfum kynntist
ég Sigurði Ingimundarsyni fyrst í
raun. I forystutíð hans í B.S.R.B
þótti mörgum það fjarstæða, að
um samvinnu milli þessara laun-
þegasamtaka gæti verið að ræða,
of margir töldu það beinlínis
skyldu sína að ala þar fremur á
úlfúð og sundurþykkju.
Það var vart talið líklegt til
félagslegs frama eða persónufylgis
að boða þar samstarf þar sem sá
hópur virtist fjölmennari, a.m.k.
háværari, sem taldi sundurþykkju
þarna á milli jafnvel stjórnmála-
lega nauðsyn.
Þessi takmarkaða víðsýni í
kjarabaráttu þeirra tíma, hræddi
Sigurð Ingimundarson ekki, —
hann boðaði skoðun sína ótrauður,
af framsýni, dugnaði og umfram
allt kjarki, þótt ekki væri að allra
skapi, að þarna ætti nánara
samstarf að koma til. Hann sá
lengra en allir meðalmenn, og eftir
að Sigurður hafði tekið ákvörðun,
að vel hugsuðu máli, — þá varð
honum ekki haggað.
Síðar áttum við Sigurður eftir
að eiga nánara samstarf í þau 12
ár, sem hann átti sæti á Alþingi,
og ávallt siðan.
Einn gáfumanna fyrri tíma
sagði, að allir sem þyrftu að taka
mikilvægar ákvarðanir er vörðuðu
hag og heill fjöldans, þyrftu fyrst
og fremst að hafa þá röð á gerðum
sínum: að hugsa, ákvarða og
framkvæma. Fáum mönnum hefi
ég kynnst, sem betur tileinkuðu
sér þessi vinnubrögð í raun og
sannleika í öllu sínu starfi en
einmitt Sigurður Ingimundarson.
Sigurður tók öll störf, sem í hans
hlut féllu, alvarlega og geðjaðist
því illa að allri ævintýramennsku,
skrumi eða hávaða. Störf 'n vann
hann í kyrrþey, en með fullum
þunga og áræði þess manns, sem
að vandlega athuguðu máli hefur
tekið fastmótaða ákvörðun, sem
hann hafði vit og kjark til að
fylgja eftir.
Forseti Sameinaðs Alþingis hef-
ur þegar minnst Sigurðar Ingi-
mundarsonar og helstu starfa
hans í sölum Alþingis og utan
þess. Þau minningarorð vitna
gleggst um þann trúnað, er Sigurði
var að verðleikum sýndur. Ótalin
eru þó öll hin tímafreku störf
Sigurðar í fastanefndum Alþingis
og fjölmörgum ráðum til undir-
búningslaga setningar um hin
óskyldustu efni. — Þar í fámenn-
um hópi hljóðlátra starfa nutu
tillögur hans og rökföst mála-
fylgja sín e.t.v best.
Ofarlega eru mér nú í minni
samtöl okkar Sigurðar á árinu
1970, ári fyrir Alþingiskosningar,
— en þá hafði hann ákveðið að
gefa ekki oftar kost á sér til
framboðs. Sjálfur sagði hann þá
efnislega, að hann félli vart inn í
hin nýju viðhorf, sem væru að
skapast í stjórnmálum, því sér
sýndist sá tími nálgast, að meiri
orka og tími myndi fara í það í
stjórnmálunum að segja frá afrek-
um sínum en að vinna sjálf verkin.
Það var fjarri allri hugsun
Sigurðar að hreykja sér af sínum
störfum, og ennþá fjær honum að
eyða tíma og þreki í slíkt persónu-
legt sjálfshól á annarra kostnað.
— Hann vildi láta verkin sjálf
vera órækasta vitnið og bar það
traust til fólks að meta þau
réttilega.
Hvað svo sem við, sem ennþá
stöndum jarðarmegin landamær-
anna, ályktum í þessum efnum á
hinum ýmsu tímum, þá hefi ég þá
skoðun og trú, að þessari lífs-
stefnu, sem Sigurður hafði í svo
ríkum mæli, verði ekki breytt.
Dagfarsleg umgengni Sigurðar
við liðsmenn, jafnt sem andstæð-
inga, var hin prúðmannlegasta og
stillileg. Óáreitinn var hann við
alla þá, sem hann umgekkst,
orðvar og gætinn.
Andlegt og líkamlegt þrek frá
æskuárunum naut sín einnig vel
hjá Sigurði, ekki síst þegar hann í
vinahópi gladdist yfir unnum
áföngum, jafnt á vettvangi félags-
sem stjórnmála. Á slíkum stund-
um kastaði hann gjarnan hinum
daglega alvöruþunga og gladdist
innilega með glöðum.
Þeir, sem næst komust Sigurði,
hugsunum hans og starfi öllu, voru
aldrei í neinum vafa um skoðanir
hans á einstökum málum, eða á
þjóðmálasviðinu. Þessar skoðanir
sínar flutti hann í orðum og
gjörðum sínum öllum, af visku og
glöggskyggni, með fullum dreng-
skap. — Hann hlaut það veganesti
úr foreldrahúsum, að engum, sem
til þekktu, gat til hugar komið að
staðsetja Sigurð annars staðar, en
þar sem hann í raun og sannleika
var með hugann allt líf sitt.
Af einlægum og ávallt vel
rökstuddum kjarki var hann trúr
æskuhugsjónum sínum allt til
hinstu stundar. Sú trúmennska
hans og drengskapur þurftu aldrei
á neinni yfirborðsmennsku eða
ótímabæru auglýsingaskrumi að
halda.
Við fráfall Sigurðar verður það
skarð, sem hann skilur eftir,
vandfyllt. Eins og allt lífshlaup
Sigurðar var unnið í kyrrþey, en
markvisst, mun sá hópur hljóður,
sem nú horfir á bak sönnum vini
og góðum dreng, og umfram allt
mannvini.
Okkur er öllum sárt að kveðja
góðan og traustan vin sem var
þessum allt of fágætu eiginleikum
svo vel búinn. Sárastur verður þó
harmur eiginkonu, barna og
aldraðrar móður. — Þeim, ásamt
ástvinum Sigurðar öllum, eru hér
færðar alúðarfyllstu samúðar-
kveðjur, — en um leið þakkir fyrir
að búa honum aðstöðu til að vinna
öll þau verk sem hann vann.
Eggert G. Þorsteinsson.
Á morgun, mánudaginn 23.
október, fer fram frá Dóm-
kirkjunni útför vinar míns,
Sigurðar Egils Ingimundarsonar
forstjóra Tryggingastofnunar
ríkisins og fyrrverandi alþingis-
manns. Sigurður hafði ekki gengið
heill til skógar þetta árið, dvalið á
sjúkrahúsi um tíma og andaðist á
Landspítalanum að kvöldi
fimmtudagsins 12. október. Veik-
indi sín bar Sigurður með æðru-
leysi og ró hins hugprúða og
dagfarsgóða manns.
Sigurður var fæddur hér í
Reykjavík 10. júlí 1913" og var því
liðlega 65 ára að aldri, er hann
lézt. Foreldrar hans voru þau
sæmdarhjónin Ingimundur heit-
inn Einarsson verkamaður, bónda
á Stöðlum í Ölfusi, Árnessýslu,
Jónssonar, og kona hans Jóhanna
Egilsdóttir, bónda í Hörglands-
koti, Síðu, V—Skaft., Guðmunds-
sonar. Jóhanna er löngu lands-
þekkt fyrir afskipti sín af verka-
lýðs- og stjórnmálum og lifir son
J sinn í hárri elli, nær 97 ára gömul.
Ingimundur, maður hennar, var
einn af frumkvöðlum að stofnun
Verkamannafélagsins Dagsbrúnar
á sínum tíma hér í Reykjavík.
Eins og títt var á uppvaxtarár-
um Sigurðar þurfti snemma að
fara að vinna fyrir brauðstritinu
og leggja björg í bú, systkinin vor
sex, fjórir drengir og tvær stúlkur,
og foreldrarnir unnu alla þá vinnu,
sem hægt var að fá og börnin
hjálpuðu til.
Hugur Sigurðar leitaði til æðri
menntunar og settist hann í
Menntáskólann í Reykjavík og
lauk þaðan stúdentsprófi vorið
1934. Hann hóf nám í læknadeild
Háskóla Islands veturinn
1934—35, en snéri svo við blaðinu,
fór til Noregs og hóf nám í
efnaverkfræði við Norges
Tekniske Höjskole í Þrándheimi
og lauk þaðan prófi árið 1939.
Eins og greint hefur verið frá í
fjölmiðlum og á alþingi hlóðust
margvísleg störf á herðar Sigurðar
í þágu lands og lýðs eftir að hann
kom heim frá námi, og starfssaga
hans þar rakin ítarlega. Þar kom
til frábær þekking hans, yfirsýn og
glöggskyggni á kjarna hvers mála-
flokks. Störf hans mun ég því ekki
rifja hér upp nema lítillega. Hann
var valinn til forustu á samtökum
stéttar sinnar og stéttarsamtaka
og vann þar að kjara- og réttarbót-
um. Á alþingi íslendinga átti hann
sæti á árunum 1959—1971, sem
landskjörinn þingmaður fyrir Al-
þýðuflokkinn. Lengst af átti hann
sæti í fjárhagsnefnd og iðnaðar-
nefnd, og varaforseti Sameinaðs
Alþingis var hann frá 1963—1971.
I Norðurlandaráði átti hann sæti á
árunum 1959—1971. Ráðinn for-
stjóri Tryggingastofnunar ríkisins
1. maí 1970 og gegndi því starfi til
æviloka.
Eigi vorum við sammála í
pólitíkinni öll þau 33 ár, sem við
höfum verið tengdir ættarböndum.
Markmiðið var eflaust það sama
hjá báðum, velferð þjóðarinnar, en
ágreiningur um leiðir að markinu.
Það var oft gaman að karpa við
minn ágæta vin og svila um
landsmálin, en alltaf í mesta
bróðerni. Stórorðir vorum við
kannski ekki, en báðir mælskir, ef
sá gállinn var á okkur. Sigurður
var orðheppinn mjög, tók gríni og
gamansemi vel, en skjótur til
svars og hafði gaman af öllu
spaugilegu. Tilsvör hans voru
löngum hnyttileg.
Eg tel Sigurð einhvern þann
mesta drengskaparmann, sem ég
hef kynnzt um ævina. Hann var
ávallt reiðubúinn að rétta öðrum
hjálparhönd og hafði ekki hátt um.
Vildi vinna störf sín hljóðlega, en
ekki berja trumbur á torgi.
Einn þátt í ævistarfi Sigurðar
vil ég sérstaklega minnast. á í
þessum skrifum mínum og það er
kennslan. Að þeim hugðarefnum
starfaði hann í rúma þrjá áratugi.
Hann hafði unun af að miðla
öðrum af nægtabrunni þekkingar
sinnar. Stærðfræði, eðlisfræði og
efnafræði voru kennslugreinar
hans, og það hafa sagt mér,
nemendur hans og börn okkar
hjóna, að hann var frábær kenn-
ari. Allir urðu að læra og þolin-
mæði hans við að troða þessum
fræðum inn í hugskot nemendanna
var undraverð. Þann þátt í starfi
hans þekkti ég dável, m.a. þar sem
ég sat í skólanefnd Verzlunarskóla
Islands, en þar vár Sigurður
yfirkennari á Árunum 1957—1970.
Hann var traustur og farsæll
kennari, elskaður og virtur af
nemendum sínum, annað var ekki
+
SVEINN JÓNSSON,
frá Lendamótum,
Veetmenneeyjum,
veröur jarösunglnn Irá Fossvogsklrkju þriöjudaginn 24. október kl. 3 e.h.
Vandamenn.