Morgunblaðið - 25.11.1979, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 1979
Utgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033.
Áskriftargjald 4000.00 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 200 kr.
eintakiö.
Alþýðubandalagið
talar tungum tveim
Alþýðubandalagið kveðst
vera á móti stóriðju og
dvöl varnarliðsins á
íslandi. En á framboðs-
fundi á Reyðarfirði á dög-
unum lýsti Hjörleifur
Guttormsson, fyrrverandi
iðnaðarráðherra Alþýðu-
bandalagsins yfir því, að
hann væri fylgjandi stór-
iðju á Reyðarfirði og Helgi
Seljan tók undir þá skoðun.
Og á vinnustaðafundi í
fyrradag hjá Islenzkum að-
alverktökum sagði Bene-
dikt Davíðsson skýrt og
skorinort, að Alþýðubanda-
lagið mundi ekki gera
brottför varnarliðsins að
skilyrði fyrir þátttöku í
ríkisstjórn að kosningum
loknum.
Þessar yfirlýsingar
frambjóðenda Alþýðu-
dalagsins sýna, að þeir
kjósendur, sem kunna að
vera á móti stóriðju, hafa
ekki erindi sem erfiði, ef
þeir kjósa Alþýðubanda-
lagið. Helzti talsmaður
þess í iðnaðar- og orku-
málum er fylgjandi upp-
byggingu stóriðju í landinu.
Og þeir kjósendur, sem eru
andvígir dvöl varnarliðsins
í landinu ná heldur engum
árangri með því að kjósa
Alþýðubandalagið vegna
þess, að frambjóðandi þess
í Reykjaneskjördæmi hefur
lýst því yfir fyrirfram, að
það muni ekki gera brottför
varnarliðsins að skilyrði
fyrir þátttöku í stjórnar-
samstarfi.
Alþýðubandalagið talar
með tungum tveim. Það
þykist vera á móti stóriðju
en þeir tveir alþýðubanda-
lagsmenn, sem hafa gegnt
starfi iðnaðarráðherra á
þessum áratug eru fylgj-
andi stóriðju. Magnús
Kjartansson beitti sér fyrir
byggingu járnblendiverk-
smiðjunnar í Hvalfirði og
nú hefur Hjörleifur Gutt-
ormsson tekið undir mál-
flutning Sverris Her-
mannssonar á Austurlandi
um stóriðju á Reyðarfirði.
Á sama tíma hamast
talsmenn Alþýðubanda-
lagsins annars staðar að
halda því fram, að Alþýðu-
bandalagið sé á móti stór-
iðju. Það er auðvitað ekkert
mark takandi á slíku tali
þegar þeir sem ráða ferð-
inni eins og Hjörleifur
Guttormsson segja allt
annað.
Alþýðubandalagið segist
líka vera andvígt dvöl varn-
arliðsins í landinu. Sam-
tök herstöðvaandstæðinga
hafa farið fram á skýrar
yfirlýsingar frá Alþýðu-
bandalaginu fyrir kosn-
ingar um að það muni ekki
taka þátt í ríkisstjórn eftir
kosningar nema tryggt sé
að varnarliðið verði látið
hverfa á braut. Bæði Svav-
ar Gestsson og Ragnar
Arnalds hafa neitað að
gefa slíkar yfirlýsingar,
þeir hafa einungis gefið
loðin svör. Nú hefur Bene-
dikt Davíðsson tekið af
skarið. Hann hefur sagt, að
engin slík skilyrði verði
sett fyrir stjórnaraðild Al-
þýðubandalags. Menn
verða að taka mark á orð-
um Benedikts Davíðssonar
vegna þess, að hann er einn
áhrifamesti verkalýðsleið-
togi Alþýðubandalagsins
og frambjóðandi í næst-
fjölmennasta kjördæmi
landsins. Af þessu er ljóst,
að ekkert er að marka
yfirlýsingar Alþýðubanda-
lagsins um andstöðu þess
við varnarliðið. Hún hefur
bersýnilega dofnað mjög.
Flokkurinn er ekki tilbúinn
til að standa við þá afstöðu
í raun.
Efnahagsstefna
Alþýðuflokksins
í framkvæmd
Talsmenn Alþýðuflokks-
ins hafa lýst því yfir, að
Ólafslög, sem hafa verið í
gildi í 8 mánuði og mótað
alla efnahagsþróun í land-
inu á þessu tímabili, séu
skilgetið afkvæmi frum-
varps Alþýðuflokksins frá
því í desember í fyrra og
jafnframt, að Ólafslög hafi
verið mikilsverður sigur
fyrir Alþýðuflokkinn. Af
þessum yfirlýsingum er
ljóst, að efnahagsstefna Al-
þýðuflokksins hefur verið í
framkvæmd sl. 8 mánuði og
árangur hennar liggur
fyrir. Verðbólgan er komin
yfir 80%.
Alþýðuflokkurinn hefur
engar yfirlýsingar gefið um
breytta efnahagsstefnu.
Þvert á móti verður ekki
annað séð en að flokkurinn
haldi fast við þá efna-
hagsstefnu Alþýðuflokks-
ins, sem mörkuð var með
Ólafslögum. Þessi efna-
hagsstefna leiðir til vax-
andi verðbólgu. Alþýðu-
flokkurinn hefur bersýni-
lega skipað sér í sveit með
verðbólguflokkunum til
vinstri.
Reykj aví kurbréf
Laugardagur 24. nóvember^
Nýtt efna-
hags
kerfi
Stefna sú í efnahagsmálum, sem
Sjálfstæðisflokkurinn hefur boðað
og lagt undir dóm kjósenda, er í
eðlilegu framhaldi af þeirri um-
byltingu á íslensku efnahagslífi,
er flokkurinn beitti sér fyrir á
viðreisnarstjórnarárunum. Þá
færði Sjálfstæðisflokkurinn
íslensk efnahagsmál inn í nútím-
ann og sýndi fram á að gamlar
kennisetningar og fordómar voru
einskis virði. Nú segir flokkurinn
þjóðinni satt og rétt frá öllum
málavöxtum, þegar því er haldið
fram, að óbreytt efnahagsstefna
muni gera okkur gjaldþrota.
Þenslan er orðin svo mikil, að
brátt byrja máttarstoðirnar að
gefa undan og þá er hrunið á
næsta leiti.
Sjálfstæðisflokkurinn stefnir að
því, að koma á efnahagskerfi í
líkingu við það, sem er í ná-
grannaríkjunum. I Vestur-Evrópu
hafa menn almennt hafnað því
sjónarmiði, að eftirlit og forsjá
ríkisins sé besti kosturinn t-ii So
tryggja hag þegnanna. Þvert á
móti treysta menn þar á frjáls-
ræðið, frelsi í viðskiptum og verð-
ákvörðunum, gjaldeyrisfrelsi og
framtak og dugnað einstakl-
inganna og fyrirtækja þeirra.
Vinstri menn á íslandi eru svo
glámskyggnir, að þeir telja, að fái
þessi sjónarmið að ráða hér, þá
muni fólkið flýja land. En hvert
fara þeir, sem hverfa héðan til
starfa erlendis? Og fjöldi þeirra
fer vaxandi. Auðvitað fer þetta
fólk til þeirra landa, sem búa við
efnahagskerfi í líkingu við það,
sem Sjálfstæðisflokkurinn vill
koma á hér. Fólkið flýr í frjáls-
hyggjuna.
Vinstri menn eru iðnir við það,
ekki síst kommúnistar, að bera
laun á íslandi saman við kjör
manna í öðrum löndum. Og hvaða
lönd eru þá valin til samanburðar,
ekki „dýrðarríki" kommúnismans
heldur þau, sem búa við stjórnar-
hætti frjálshyggjunnar. Svo er því
haldið að kjósendum, að það muni
leiða til lífskjaraskerðingar hér á
landi, ef efnahagskerfi þessara
landa yrði tekið upp.
Þau ríki eru í fremstu röð, með
styrkan gjaldmiðil og lága verð-
bólgu, þar sem hefur tekist í
frjálsu efnahagskerfi að skapa
jafnvægi milli ólíkra hagsmuna-
aðila. Þótt okkur finnist það
ótrúlegt í öngþveiti verðbólgu-
þjóðlífsins, þá tekst öðrum þjóð-
um oftast að sættast á úrlausn
mála, án þess að þannig sé staðið
að málum, að öllu er teflt í tvísýnu
með óbilgjarnri kröfugSro. Oðrum
hefur tekj;t Svo vel að axla ábyrgð
frjálsræðisins, að ástæðulaust er
að ætla, að okkur takist það ekki
einnig. Það er einmitt til þeirra
ríkja, þar sem þetta efnahagskerfi
hefur gefist best, sem menn leita
vilji þeir öðlast öryggi og búa við
trausta afkomu án vinnuþrælkun-
ar. Yfirboða-stefna vinstri flokk-
anna hefur runnið sitt skeið. Hún
leiðir til minnkandi þjóðartekna
og atvinnuíeysis. Hún gerir ísland
að láglaunalandi og veldur því að
lífskjör okkar standast ekki sam-
anburð við afkomu manna í þeim
löndum, sem búa við frjálst efna-
hagskerfi.
Furduleg
bíræfni
Furðuleg er sú bíræfni fram-
bjóðenda og talsmanna Alþýðu-
bandalags, Alþýðuflokks og Fram-
sóknarflokks að halda fast við
þann ásetning sinn, að fyrsta
ríkisstjórn, sem þeir ætli að reyna
að koma á eftir kosningar sé ný
vinstri stjórn. Þrisvar sinnum
hafa slíkar stjórnir komið efna-
hagslífi landsins í rúst síðan 1956.
Þrátt fyrir það virðast augu flokk-
anna, sem staðið hafa slyppir og
snauðir eftir hrunadans sam-
starfsáranna, ekki hafa opnast.
Þeir telja sér enn trú um, að þetta
sé besta leiðin til að stjórna
málum lands og þjóðar. En lýj.
ræðislegir stjórnarhSéitír valda
því, að »r.nt er að aftra því, að
pessi áform nái fram að ganga.
Kjósendur geta með atkvæði sínu
bundið enda á þá óheillaþróun,
sem hófst eftir síðustu kosningar
með alltof miklum framgangi Al-
þýðuflokks og Alþýðubandalags.
Þess verður einna helst vart hjá
Alþýðuflokknum, að hann skamm-
ist sín fyrir aðildina að síðustu
stjórn vinstri flokkanna. En eins
og glöggur maður sagði eftir
sjónvarpsþátt þeirra krata í vik-
unni: „Þeir stóðu sig furðulega vel
miðað við þann málstað, sem þeir
voru að verja." Staðreyndin er sú,
að eini flokkurinn, sem hældist
um af efnahagsstefnu vinstri
stjórnarinnar, var Alþýðuflokkur-
inn. Það voru þingmenn hans, sem
notuðu stærstu orðin um efna-
hagsfrumvarpið og þau tímamót,
sem samþykkt þess myndi marka.
Við öllum blasir nú, að stefnan í
frumvarpinu hefur beðið skipbrot.
Verðbólgan magnast og hvergi er
að finna fast land í efnahagsmál-
um. En allt þetta skiptir vinstri
flokkana engu, þegar völdin eru
annars vegar. Þeir vilja ná þeim,
hvað sem það kostar.
Það er engin furða þótt almenn-
ingur fái ímugust á þeim stjórn-
málamönnum, sem aldrei vilja
læra af reynslunni. Það hefur
sjaldan verið talið til fyrirmyndar
að berja hausnum við steininn og
láta sem ekkert sé, þótt allt sé í
óefni komið, en einmitt þannig
haga vinstri flokkarnir sér, þegar
þeir biðla til kjósenda.
Fórnír
nauðsynlegar
Efnahag þjóðarinnar er þannig
komið, að ekki verður úr bætt
nema með nokkrum fó^7lUm.
Maður, sem \if»* þ,efur \ óráðsíu
un?. tíln trarn, nær sér ekki aftur á
rétt strik nema hann taki á sig og
beiti sjálfan sig einhverjum aga.
íslenska þjóðin hefur lifað um efni
fram, eyðslan hefur verið meiri en
aflaféð leyfði. Því miður verður að
segja þá staðreynd eins og hún er,
að í kosningabaráttunni hefur
þessu ekki verið haldið nægilega á
loft. Vinstri flokkarnir sjá sér
engan hag af því, þar sem þeir
vilja halda eyðslunni áfram.
Stefna Sjálfstæðisflokksins er
sú eina, sem lögð hefur verið fram
nú fyrir kosningarnar, sem leggur
grunninn að því, að af raunsæi og
festu verði tekið á vanda þjóðar-
búsins. Árásir andstæðinga
flokksins á þessa stefnu hans eru
gleggsta dæmið um það, hve lítt
þeir eru þeim vanda vaxnir að
stjórna málum þjóðarinnar. Það
dugar ekki lengur að lofa gulli og
grænum skógum. Nú verður að
setja hemlana á og skapa forsend-